Alle inzendingen over morgenlicht

vraag niet of je van mij houdt dit zou voor ons niet passend zijn hoe onstuimig de vrijage in de sluimering van de slaap in wisselende gedaanten bereid en vol van hartstocht geef jij je mij volledig precies zoals ik het hebben wil jij engel van mijn nachten jij engel, zonder één gezicht weet dan van de leegte in een eenzaam morgenlicht…

het vroege morgenlicht de ochtend breekt aan wachtend op de zon de tijd spreidt zijn mantel uit met blauwe heldere kleuren het gras zacht en vochtig fauna en flora komen tot leven en verfraaien het mooie bos stadsparkjes geven hun kleur en geur af aan de waterkant de waterlelie wit als de maan een hart geel als de ochtendzon de…

Het glanzende morgenlicht is in voortdurende beweging slechts het begin van een stralende dag op weg naar het licht van de middagzon. Een doorlopend pad een beweging die wij allemaal maken en onze groei laat doorgaan. Het is niet bedoeld voor ons om op de dagen lang stil te blijven staan.…

de dagen vallen uit mijn handen ze voelen als vervreemde vrienden als een landschap zonder hemel er is geen liefde zonder vrede er is een soort van morgenlicht kruipend uit de verfkist van impressionistische schilders hun onhoorbare taal door absint stuk gedronken water rimpelt kalm mijn ziel rust even uit achter zachte tralies…

blik die avond liep ik in de tuin de wind ging me voorbij en zakte in de wolken toen ik met dit gedicht op mijn huid de hemel betrad door de spiegel heen spuugde ik nog een laatste keer op de vleesgeworden woorden ik draaide me om naar het kind tussen de sterren en wiegde het in mijn armen een glans verscheen in het eerste morgenlicht…

Een steeds verloren vergezicht spreidt zich over torenspitsen heen spotlights op glas in lood gericht belichten helder het rijk alleen vergeten gras bij morgenlicht nestelt wild ganzenpas onder steen het platteland vergraasd, ontwricht verjaagt de zwaluwen uit het veen maagdelijk baart de wintertijd haar vorstelijke enig kind ondergesneeuwd…

Loom rekt de zonnedag zich uit en trekt haar wolkgordijntjes open wat zou ze vandaag toch eens gaan doen behalve op gouden draadjes lopen daar drijft nog een bui, ze spreekt hem aan waarom heb jij zo`n verdrietig gezicht laat mij mijn glimlach om jou slaan jou zacht kussen tot het morgenlicht hij smolt voor haar `t was opgelost en vroeg…

Straks het morgenlicht Door mijn open raam... O... het stille licht Door mijn open raam Op mijn dood gezicht, Op mijn handen-saam... -------------------- uit: Verzen (1905)…

Vertederd verliefd dwalend Langs een dichtgeslibd vennetje In het prachtige Drentse morgenlicht Wees je mij het vleesetende plantje Mijn vlees heb je nooit gegeten Maar mijn ziel wel leeggezogen Ik had het nooit kunnen weten Had ik mij toen maar over je gebogen De hete stralen van de zon Natuur een zoen en je prachtige ogen Mochten uiteindelijk…

Als het gordijn van de nacht door het morgenlicht is opengegaan en de aarde zich aan de lenteregen tegoed heeft gedaan is het gras groener dan ooit en het groen van de bomen uitbundiger getooid fluitekruid en boterbloem sieren als een geweven kanten lint berm en waterkant wiegend in de wind vogels uit volle borst weer zingen en zonnestralen…

belagen de aarde, ijl is 't hemelblauw droevig eenzaam, de gebogen witte takken zij voelde de koude, waar je rillingen van krijgt tot diep in haar botten, de moed zakken toen kwamen de ezels, haar zachtaardige vrienden naast haar staan, nederigheid betuigen, buigen voor God alleen terwijl de goddeloze bluffen stonden zij 't morgenlicht…

lapis lazuli, versteen alsof jouw hand beschermend mijn kale kruin bedekt In de ochtendlucht vormen zich zang patronen en tonen het spinrag in de blauwe lucht Winter voorbij en lente is in ons gekomen Jij draait jouw mond jouw tong streelt, strekt zich puntig uit in mij Jij zegt wat in het Frans maakt van ons een dobberend vlot in het morgenlicht…

Een wolk Fijngestampte druppeltjes Water in zijn dampende zelf Golvend als de zee Deinend onder de zon en Spelend met het morgenlicht Een berg Opeengepakte stukjes aarde De wereld in zijn reusachtige zelf Standvastig als een sterke wil Krachtig onder de lucht en Overvloeiend in het bos Een vuur Regenende gouden vonkjes Stille warmte…

Breek aan, gij heerlijk morgenlicht, En kleur de grauwe dalen! Een glimlach van Gods aangezicht Verkwikt ons in uw stralen. Gij komt: de nevels rollen op, En als het bloempje uit zijn knop, Zo breekt met nieuwe luister Het Leven uit het duister.…

Hij dronk het vroege morgenlicht - vond enkel maar gewone woorden - maar hield zijn bloeien opgericht voor al wie, wakker, 't lied reeds hoorden. O kijk en luister dan, gedragen, van angst en pijn en schuld bevrijd, ontvankelijk wil vrede vragen tot aan het einde van de tijd... Die kleine krokus durfde wagen het licht te zien.…

Traag breekt schemer door ochtendnevel hemel kleurt reeds rood in morgenlicht steeds duidelijker tekenen zich contouren vormt zonneschijn een schoon vergezicht vanuit de stroom stijgen nog de dampen waarboven sierlijke witte vogels zweven ontwaart men langs oever pluimen riet zo’n ochtend beleeft men het mooiste leven aan elke twijg van…

die plichtsgetrouw het zonlicht compenseert dooft weliswaar de ogen-referentie maar het gevoelsgebied intensiveert Zo geeft zij kalmte om ons te bezinnen en zo vertraagt zij ons nerveuze brein Zij brengt de aandacht weer terug naar binnen naar de intactheid van ons kroondomein Zacht is de Nacht, haar sluier transparant Voor 't ijlste Morgenlicht…

Meerstemmig balsemlied, regen tot vruchtbaarheid, morgenlicht en avondschemer. Bloesem van het komende, handschrift van verwondering, teken van vergeving. Inspiratie steeds weer, zwevend over de chaos, Geest van de Levende.…

De deur van het leven Gaat morgen voorgoed dicht Je gaat je reis beginnen Vanavond zijn we nog samen Ik streel je koude wangen De kaarsen worden aangestoken Om je lichaam heen Het afscheid is van ons samen De hele nacht blijf ik bij je Totdat het morgenlicht er is De reis gaat beginnen Jij alleen weet de weg Ik geef je mijn liefde mee…

De nacht zal weer verdwijnen het nieuwe morgenlicht breekt aan. En we kijken vol bewondering als er alweer iets nieuws is ontstaan.…

Stad, langs uw blinkend water liep ik voort, ik zag uw markten in het morgenlicht, ik heb van u gedronken en gedicht en 't stromen in uw aderen gehoord. De toren met het trillend vergezicht, een schrale trambel, die de morgen stoort,- ik daal en wandel langs het water voort het ruime land in, dat rondom u ligt.…

die draait in een beperkt heelal kennis maakt de einder onbereikbaar lichtjaren reizen door ’t universum door sterrenstelsels zwarte gaten oneindigheid door ons geschapen ik droomde over mijn geliefde doden visioenen in hemels licht en amadeus zij wenkten en noodden uit tot het feest van de verre nabijheid achter de kim betreurd morgenlicht…

Net na het morgen gloren bij het kraaien van de haan ogen pas ontloken kijk je me aan In het kaarslicht, gisteren heeft hartstocht je bevlogen maar nu heeft mij dan toch het morgenlicht bedrogen je kijkt en ach wat zou ik nu graag willen een hele strakke buik en idem dito billen een adem die nog - na deze lange nacht- geurt als…

Dan streel ik je in het morgenlicht wakker, onderzoek waar de ander in beslist, vervloek het moment, waarin je z’n makker werd, verdoof die met een duivelse list, die zit alleen maar in mijn eigen hoofd.…

liefdes kent heeft het leven niet doorleefd mij maken ze beter dan ik ben leef zoals ik nooit heb geleefd Exotische drugs in mijn bloed vangen mij in ‘n oeroude roes beleef een lente in de winter hoor Mozart in ‘t stadsrumoer Verstrengelde lijven glijden langs elkaar, doordringen en inhaleren elkaar in een zucht ontwaken in het morgenlicht…

Streel ik je in het morgenlicht wakker, onderzoek waar de ander in beslist, vervloek het moment, waarin je z’n makker werd, verdoof die met een duivelse list, die stalker waart alleen maar in het eigen hoofd.…

Mijn ruimte is te klein, ik schuif de luiken dicht, je kracht omhelst het bloot, de nacht is ver en zo dichtbij, het morgenlicht is boterzacht, smeert mijn hart in een peilloos meer, zo weids, zo diep, levend wit van golvend schuim als je glimlacht om je tanden en mijn zinnen te ontbloten weet ik wat je van mij verwacht, ben daarin…

mijn opa's heb ik nooit gekend en het doodsgezicht van mijn oma in de grauwe bedstee is nooit heengegaan wanneer lopen we langs het afscheid; de slaap die blijft als een roos op een steen gebeiteld het noodlot al in kinderhanden die nog geen zwaarte kennen, zoals het morgenlicht dat in alle eenvoud een schaduw tekent de dood wordt een…

Nu rijst de zon boven de doodsvallei waar schuld en zonde onder gaan, nu spelen licht en leven vrij hun spel in ons vernieuwd bestaan, nu zingt ons hart een nieuw lied voor de Heer, de toekomst heeft een nieuw gezicht, vreugde kent nu geen einde meer, wij groeten blij het morgenlicht, de dreiging van de dood is afgewend, het kruis is ons…

en fluitenkruid Brengen de padden hun verhalen uit Een man, een zij, een speer daarin gestoken Een graf in een spelonk, ogen, gebroken Een Bijbelse historie naar verluidt In mij ontstaat een zeer vertrouwd geluid Zeer lange tijd was ik ervan verstoken Daar juicht een toon, daar klinkt een stem Die galmt door gans Jeruzalem Een heerlijk morgenlicht…