Alle inzendingen over schakel

Waar anders dan in ons eigen landschap doorwoelt het innerlijk, de zachte gronden voorzichtig strelend, ongeduldig klauwend op zoek, op zoek naar verborgen schatten waar hun schakels langs wel duizend wegen aan het bereikbare van ons verlangen stonden klinken vertrouwde melodieën uit de diepte, de kloppende kadans van ons wijze hart met…

een onafzienbare rij wandelaars bevolkt het pad dat voor ons huis de schakel vormt tussen volwassen straten de avondvierdaagse loopt door de geopende luxaflexlamellen zie ik delen van mensen bewegen naar de onzichtbaarheid jong over- heerst ouderen lopen begeleidend zwart een galgolf neemt me op en gooit me op één hoop met vergetelheid…

dringt zich op zoals een wandelaar bukt voor een stormsonate modderstromen, zonsondergang ergens gloort schijnlicht uit vuurkorf en brandgang een sloot doorgrondt roerloos hout, steen, weefsel dit lijkt op ijseilanden in droomarchipel ontscheept ooit vloeien wolken samen tot verstild lentestof blijkt kalmte de ontbrekende schakel…

Zij kermt aan haar keten De schakels van roest Als een hond in zijn hok En sleept de zonde mee Het struikelblok Met geheven kin hurkt ze in slijk Zweren op de dij Een vernestelde lok Ze huilt en huivert blij Zij wil los De huig is een gloeiende klepel De stem een windorgel in het deurgat Pulp en zaagsel kleven aan de tong Zij…

nog zijn de schakels niet gesloten heeft het zoeken naar betere verbindingen de hoogste prioriteit toch hebben wij niet meer alle tijd en vieren dapper onze verjaardagen maar bij het ultieme einde is geen spijt wij zijn overlevers onze genenkeuze is zo bepaald dat wij het beste uit de voorraadbank eenmalig hebben gekozen in het…

Wind suist langs haar haren, schakels kraken, in haar maag zweeft vaag het draaierig gevoel. Ontspannen laat ze zich door lucht en ruimte voeren, geeft zich over, aan hetgeen ze hoort.…

De keten wordt gespleten door zinloze vragen, die enkel stevige schakels bevragen in bedrieglijke schijn van komen en gaan. Wat is bestaan? Een energetische flux die leidt naar een oceaan, spiegeling van lux, schittering van Lucifer, Prometheus en anderen? Wanneer zal je die dwingende vraag veranderen?…

Uit de wimpers van de strijd gevallen woorden duizenden stemmen van een andere oever wachten op hun uitbotten als gespannen veren, kenmerken van roestige schakels van deze tijd, afkomst en toekomst zijn niet voorbereid, verwachtingen glijden onder het boegbeeld door, contouren van een megalomane symboliek, schuurt de kiel van menig scheepje…

maskeren twijfels die ik wil uiten, doch de stereo is geen ontvanger die met mij het pad wil kruisen, de nacht spiedt zich in mijn binnenspiegel en leest het gedicht dat in rouw verzonken de woorden kiest die ik nooit heb willen zeggen heerst er spijt in stemmenloze offers of is het afschuw dat zich rijpt tegen de ketting waarvan de schakels…

trottoir vragen mij stap voor stap waarom ze vierkant zijn dan fiets ik maar zolang m’n ketting rammelt trapt mijn hart het bloed rond mijn wielen afstand brengt mij verder de ruimtelijke rijkdom ik rol er dwars doorheen bewegen is vooruit ik stuur de toekomst bochten liggen wind staat lichaam schuin horizon recht ik schakel…

Ik ben geen dichter, die zich voelt versmeten Uit vreemde wereld, die hij rijzen ziet, Haar herfstig-droeve aanblik wil vergeten En in gedroom naar d' oude tijden vliedt, Wie 't lijkt, als of geen schakel uit de keten Der Evolutie hem verbinding biedt Van Hede' en Toekomst en die toch, verbeten, Vloekt al wat d'Eeuw van 't Eertijds leven…

Charmant en een moeder, onbevooroordeeld zo zou ik haar wensen te schilderen als mens in het gunstigste geval zoals mijn eigen moeder onmisbare schakel ook in mijn eigen bestaan.…

ze ontleedt de eenvoud los van de betrekkelijkheid en voorbij de norm of diversiteit, modelleert de wereld in een ethisch gebied met meesterhand in nieuwe stijlen van oneindigheid, veel verder dan men ziet, ze baart de vrijheid met een simpel gebaar waaruit nieuwe vormen ontstijgen, de laatste schakel uit haar ziel, ze legt haar eigen…

Ik lig hier, niet aan de beademing Er staat een beetje wind ik krijg te weinig lucht om te praten, geen energie Mijn lichaam is in de weer om het virus uit te schakelen Ik heb nergens fut voor niet eens zin in nootjes of bonbons, slapen wil ik wel En uitgerust wakker worden In bed naast jou.…

(Dochter aan ernstig zieke en zwaar demente vader) Oh, lieve pap, wat was dat moeilijk om het grote wonder diep in mij zo kort voor jouw afscheid met je te delen ik weet nog precies wat je toen zei Ik voelde mij een bijzondere schakel tussen jou, mijn vader, en mijn kind die ik allebei toen alleen kon voelen maar voor altijd met elkaar verbind…

speciaal, hoe jij met situaties omging speciaal, hoe jouw vriendschap met mij was jij gaf de ware zin van leven, want jij kon altijd alles zeggen en de vriendschap was het teken van een speciale tijd missen, zal ik jouw altijd missen, zal ik je fijne karakter missen, zal ik jouw grote lach die scheen als de zon jij was een belangrijke schakel…

Eens haatte ik, als symbool van slavenketen, De gouden schakel van het trouwverbond. Rampzalig dwaas noemde ik wie zich vermeten Vlinders te binden die m' in 't blauwe vond. Doch sedert gij - nooit zal 'k dat uur vergeten!…

De huidige bewoner dacht erover om via 112 de politie in te schakelen. In de toen nog De Slegte meende ik geesten van beroemde schrijvers te zien, maar ik dronk zelfs overdag whisky, dus neem mij niet kwalijk.…

praten tegen lange rijen stenen, aaneen gemetseld tot een starre muur, geen venster om het licht van vrijheid te omhelzen en geen deur om alle waarheden buiten te sluiten kille dwazen nokkelen met hun knokkels tegen de grijze voegen, de zwakste schakel in deze donkerrode doorgelegen vesting - niets is minder waar, de hechting is sterker…

had ik liever nog even het echte de adamsappel doormidden gebeten het is als een splinter lonkend naar een tweede leven soms de noodzaak van een kleinood zoals een tandafdruk die naar je teruggrijnst, de essentie van je skelet op een steenworp van de dood die je een paar botten teruggooit, het kraakt daar waar het geschaafd is daar, tussen het schakelen…

Zafón In het geval van de twee flamoezen en pilaar is sprake van liefde en lust* daar echt op zeker moment, hoe dan ook liefde zich verenigt Compassie op de een of andere manier vereenzelvigt zich louterend met de zwakste schakel van het geheel Bezigt thans de woorden Wrijving. Onenigheid Samen.…

In Memoriam Anton van der Giessen *19 april 1952 - +4 maart 2014 Langzaam, Stapje voor stapje, Adem voor adem, Ben je bij ons Weggegleden Jij die ons zo lief Bent, grote kleine broer, Onmisbare schakel in De kring van onze familie - Jij verbond iedereen Met iedereen, was De spil die niet Viel weg te denken - We laten…

Schakelen wanneer het kan naar een lager tempo; draaien hun wielen dan wandelend verder rond. Parijs halen is voor de meeste renners in de Tour het hoogste doel. Gehuld in geel, groen, wit en rode bolletjes truien rest voor velen met een vermoeide smoel na enige weken het Franse gebutste doorzit gevoel.…

Ik zou de man niet willen missen Ook al doe ik soms geemancipeerd Ik geniet toch wel van mannen Vind sommigen echt niet verkeerd Kijk, ik val dus wel op charme, en op hygiene en vooral verstand En humor, ook niet te vergeten Met zo'n man heb ik een band Kracht kan ik ook nog wel waarderen Voor zware klussen schakel ik hem in En hij moet…

luttele seconden lijken wel een eeuwigheid, zo even vertoeven in een tijdsillusie van slow motion overrompeld door duizenden aard-beelden, een explosie van onlosmakelijke verbindingen en linken, elke schakel terugkerend naar zijn oorspronkelijkheid. Verstijfd, verblind rukt ze zich los uit deze tijdsdimensie.…

Met de hortensia's vervaagt de geurige boslucht Als een Monetmist verstild het zacht de pijn Gevoelens verankerd aan zilveren schakels, symbolische banden aaneengeregen zonder eind Over een tijd slechts met warme weemoed mijmerend voor je kachel door kinderlijk pianospel begeleid, waag jij je slechts even terug om te voelen: is het pijn…

flaters met het staren naar de lagen in mijn wonden zij strooien met hun zout, blazen in de peper als de kruiden op hun versgebakken zonden verban dan toch de klappen op getormenteerde lijven; uit de stem van mijn geweten het gekakel van uitgesteld relais geneest de eeuwigheid zichzelf door straks de tijd en haar ontdekkers uit te schakelen…

Zo blies jij ook de mens de levensadem in - denkende schakel in een eindeloze keten: lichtvonk die tot de stof is ingedaald, vandaaruit weer omhoog streeft naar de bron, als een Voyager die naar de verten klom - zijn blindenstok tast in het heelal.…

De gouden schakels blonken in je donkere ogen. Alexander, mooie, sterke jongeman uit Macedonië, stil en ontroerd geknield bij de zwarte steen sprak je, bijna onhoorbaar, met je vader. Ik wilde je zo graag troosten, maar ik durfde niet.…

bij het menselijk soort zich ietwat anders te openbaren personen van vrouwelijke aard treuren gelaten ook als zij door hanen ten volle worden bekoord verlangen ze juist de tegenovergestelde maten nee, mijn kip heeft een pluim op haar hoofd hoor haar de hele dag daar over kakelen hoeft slechts een enkele maal per jaar van kleding om te schakelen…