Alle inzendingen over smeltend poolijs

Een kast vol boeken op de tast jou zoeken Uit de ruggen de keuze gemaakt samen slaan wij bruggen de zoektocht rap gestaakt Onze verhalen komen samen gedachten dwalen smeltende lichamen Geen woorden hoeven verteld geen accoorden moeten gespeld Elk hoofdstuk dat boeit grote indruk die maar groeit Ontelbare bladzijden zacht…

ik langs het pad van bloem naar bloem ben gehuppeld, waar ik besefte hoeveel kleur en warmte het leven om mij heen bevat Ik ben door muren heen gelopen en over vele bergen heen gegaan, ik heb aan afstanden gebouwd en opnieuw weer afgebroken tot ik mezelf uiteindelijk heb verstaan Ik sta nu als gelijk aan de lentezon waarvan ijs al smeltend…

Koud haalt het voorjaar gedachten intens bevroren uit hun historisch verband Smeltende ijzige gevoelens beginnen al dooiend te warmen op weg naar de eindeloze zomer Somberheid verlucht zich en gaat ontluikend over in jubelende versies die haar oorsprong zonovergoten verdund Maar de zomer kan ook verkillend zijn Ontsomberen geeft…

En langzaam drijft, aan 't smeltend blauw der transen, De wind de wolkjes, wit als lammren, weiwaarts.…

Liggend in het licht van de warme zon Die voelt aan als míjn warmte Alleen voor mij, zacht brandend Doortrekt mijn lijf als lief vuur Ogen dicht…alle kou glijdt weg De kou die jouw plaats innam Als een sneeuwbui die binnen hing Toen je je deur voor me sloot Nu smeltend mijn verdriet, wegvloeiend Mijn Hart klopt weer vol, je mág weg zijn…

Wat duurt de winter ellenlang, verstuurt het een gerucht alleen nog uit een zucht, vanuit het borstbeen te horen in een voortvluchtig gericht, de tijd hijgt lichter in ons rond, stikt gaten in de ochtendstond, is amper bij te houden, beweegt verder uit het zicht, schaatsers op smeltende melk, trekken eigenwijs sporen over het…

smeltend ijs, zwart of wit. Geluk is denken in het rond. Is stappen op de stenen. Of is het zijn, al wat het is en is het leven streken. Een kwast die tekent al wat is, wie weet wat het betekent.…

stralende ogen je twinkel behaagt, dat is niet gelogen het donker laat zien wat de klaarte niet kan je neemt me goed vast, wat is dan je plan de maan beslist in naam van de zon bedeesdheid ging falen en durf overwon mijn hand reikte ver… en jij nam het aan we voelden gezamenlijk de lach van de maan betoverend mooi gevoelens die ontstaan door smeltende…

Dingen waarover ik bij regen en wind, tijdens die donkere ochtenden met hagel en smeltende sneeuw, heel lelijke dingen kan zeggen, lijken mij toch minder te raken wanneer ik een vermoeden van lente voel. En de vogels fluiten zelfs voor mijn wekker wakker wordt. Ik bekijk de wereld nu door een roze bril. Elke morgen en avond.…

verijsde in je jeugd de permafrost duurde een half leven waarin je niets kon geven of ontvangen liefdeloos zonder verlangen warmte kon je niet bereiken in het grijze licht van fijne sneeuw zodat het zicht op enig toekomst werd gemist zacht ontlook de lente in je koude huid mijn vingers dooiden ijs dat de seizoenen brak en smeltend…

we hadden vele fijne jaren samen maar de alles smeltende zon en het woest stromende rivierwater was waaraan ook wij niet ontkwamen we gaven elkaar korte namen en toen na jaren kwam je mij weer tegen in een miezerige regen wie er van ons begon weet ik niet meer zij brak onverwacht het wolkendek die lieflijk warme ons omarmende zon en bescheen…

voel jij het ook die tinteling dat feestelijke gevoel die herinnering de verfrissende verkoelende vlokken die je vol optimisme naar buiten lokken sneeuw beschermend rond je te voelen in smeltend ijs je woede koelen witte kristallen uit je knuisten eten het gloeiende gezicht in de zon doen weten met vriendjes spontaan 'sleetje delen' ravotten…

geheimen lichten op in het schalks wegkijken je lach gaat mee naar een niet voor mij weggelegd perspectief in de verte van de tijd nog heb ik jouw hand en vingers vast voel je hart pulseren met vitale warme kracht maar onnavolgbaar zweef je uit mij weg in een lichtend spoor van mystieke onaantastbaarheid ik ben je kwijt zoals smeltend…

in zuiverheid, stond je naam op mijn smeltende huid geschreven je onderhuidse tekening, duurzaam een glazuurachtige laag gemaakt voor het leven haalde als een bedwinger naar mij uit ... in mijn hart, porselein had een bijzondere vorm van keramiek en vrat mijn eenvoudige liefde voor je op als was ze er helemaal niet.…

leven Samen zijn Zich overgeven Moeten zijn Jouw stem Klassieke muziek Vleugel bespelen Ons brein Hemel belooft Het kompas Natte noorden Fluisterend spreken Zonder woorden Mijn handen Jouw huid Die billen Als steen Een beeldhouwer Marmer vormt Naadloos sluitend Een kunstwerk Eeuwig mozaiek Lichaam delen Brandende honger Smeltend…

Zwitserse koeien kuieren lustig grazend rond op bloeiende berghellingen zoek tussen 't hoge gras de allerbeste plantjes die weldra hun melk des te fijnere smaak geeft tot eer van kaasgeschiedenis pittige GRUYERE wentelt zich smeltend om in de proevende mond brengt langs tong en kiezen een door zon gerijpte geurende kruidentuin zoete…

Opkomend licht valt neer veranderd landschap in nieuw gezicht nog altijd staande hoog in kracht vereeuwigt in wortelsterke aarde groeiend, verslaat hij zijn oude leven nog altijd sterk onverzettelijk nog door seizoenen heen winters landschap liet hem kaal achter door witte deken omarmt tijden verschoven in smeltend water…

koude gedachten aan romig ijs koelen mijn hoofd iedere stap onder bloedhete zon groeiend verlangen een visioen drie gifgroene bollen romige pistache krakend vers hoorntje druppels smeltend ijs hangen afwachtend wanneer komt die bevrijdende lik de tong?…

zoekt mijn mond Je warme lichaam op Kussend je gezicht Mijn tong zacht nippend aan je zachte huid Trillend van opwinding Geef je jezelf aan mij Je tong zacht strelend Over mijn borsten Uitdagend naar meer Spelend met elkaar Het machtige liefdesspel De hunkering en passie Zuchtend naar het hoogtepunt Van extase komen Wij dan samen smeltend…

Morrel aan bij de eerste, waarin weinig dagen geleden nog Koning Winter heerste kristallen stollend over al mijn leden en ijspegels smeltend aan de rand van mijn dak. Nu scharrelt er een logge ijsbeer: Heen en weer. Heen en weer. Een andere kamer klaagt het getok van kippen.…

Misplaatst als een kikker op een racefiets, een smeltende, vale, in een dof laken gewikkelde bol kaas, hinkend naar niets via zenit en nadir, geenszins blakend. En later, bij nacht, ging het van kwaad naar erger met haar. Ze verdronk gewoonweg.…

geconserveerde vleeswaar samen met wolven bruine beren zojuist ontdooid te consumeren in nog grijze taiga van alaska nog steeds groeit ons bereik een kariboe ten prooi gevallen diepe voren van wreed gebeten achter schuin toen open gereten vanaf zijn ruige hals en nek meteen voor eeuwig ingevroren dat stijve verminkte lijf kwam uit smeltend…

Overspoeld door smeltend water vast in het hoofd stolsels gedachten in mijn darmen dreigt het sein van onomkeerbare antiperistaltiek. Niets te zwijgen dan een uitroepteken! De bladeren vallen vroeg dit jaar ze zijn het ademen doodmoe in mijn longen rookt de industrie walst het staal van hoogovens.…

Is het de smeltende ijskap in ‘t Noorden De zwijgzaamheid van Ella Vogelaar Of toch het ‘Yes, we can’ als mooiste woorden Is ‘t het Wilhelmus en die gouden plak Die razende orkaan, de hongersnood Het hossend lint in fel oranje pak Of de loslippigheid van Van der Sloot Is het Georgië, de Gazastrook De boer (hij zocht zijn vrouw maar ploetert…

En, smeltend zacht, wen alles zwijgt alom, Weeklaagt een vedel in de sombre vert'.…

Langs het fietspad hoort de Lindt een stroom van levend water, de Zon vormt in de oostenwind een pakkend takkenspel; de lijnen in het grijs schijnen herten uit het niets, zich lavende aan smeltend ijs. De Lindt is een zijtak van het Aduarderdiep.…

Zend mijn hart over de wateren Het zout en zoet van oost naar west Bevroren toppen spuwende kraters Beproef het met de zwaarste test Laat het achter op het poolijs Verstik het onder lawinesneeuw Knal het neer als jachtpatrijs Laat het een prooi zijn voor de leeuw Jaag het benauwd en hijgend vluchten Naar 't zuigend stinkende moeras Laat…

Ontkennen is verkwisten Nu het tomeloos oog dwaalt Over het tafelblad Langs nepmarmer, kopjes, smeltend roomijs. De verweerde hand van moeder Prikt het netvlies Ze mikt melk in de koffie -Een hoge geut- Wuift gejaagd naar de kalme kelner Ik vergelijk de huid Schat het verschil...de jaarringen.…

felheid te bundelen de ruimte zong energie door vergroting van contrasten spatten reflecties in kleurwaaiers uiteen je orkestreerde ladingen en dempte volumes omdat het eigen leven de schepper was jij hebt deze melodie als eerste gewist uit elementaire composities die we al eonen hebben gemist waar ijs tot water breekt en smeltend…

wetstraat ijlt naar een azuren kust hij werpt een opblaasdolfijn naar een schuimkop fabriekspoorten knarsen dicht de pens van de dokter suddert in Toscane de wijnboer plukt haastig zijn ranken kaal de Rijn bereikt haar laagste peil een dijk scheurt in de droogte in Portugal heeft een smeulende peuk de vlam gewekt in de Alpen ontketent de smeltende…