20417 resultaten.
Zomerse droomtuinen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 169 Ik bevind me in de belevenis
van een zomerse zangvogel
bezing bloemen, voel tintelingen
van vrije blauwe lucht
en ik denk aan jou
zoals een kind aan de wind
droom ik
over een onbevangen toekomst
in zomerse droomtuinen
vergroeien de bomen met tijd
proef ik in ’t onbeperkte bloeien
zwemen van vergankelijkheid.…
Vluchtig?
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 194 Geluk, ach
geluk, met of zonder maat,
de schijn is zuur, en als ik
het begrijp, is het in een duur
moment voorbij, een vuur wat
alle tijd verslind, een eruptie
mijn werkelijkheid, de diepe
palm van de vergankelijkheid.…
Toeval of… ?
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 213 Ach geluk, met of
zonder maat, die schijn is
zuur, in een duur moment
voorbij,een vuur wat tijd
en energie verslind, een felle
eruptie van de werkelijkheid,
maalstroom van vergankelijkheid.…
van tere stof
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 41 in wegvloeiend licht
is de droom een stil
en roerloos reizen
van tere stof geweven
omringt hij de aankomst
en het vertrek
een jaarring tekent de
voorbije wereld schetst
de toekomstige tijd
we dromen ons vast
in trage kleine
vergankelijkheid
een vluchtige reis met
enkel de bestemming
van de gewisse dood…
Dood geluk
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.774 Als zelfs de liefde vergankelijk is
Hoe geloofwaardig is dan geluk
Hoe kan ik trouw nog hopen
Als dromen doodgaan
Stuk weer stuk
-’t Is als een vlinder
in de lucht
het geluk zit hem
in haar vlucht-
Kan liefde nog edel geloven
In een enkel verganklijk ogenblik
Als dromen doven
Stuk na stuk
Hoe…
sentier le sable
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 292 wij zijn slechts zandkorrels
op een strand
van vergankelijkheid
het is de wind
die ons laat reizen…
sterk hoewel breekbaar
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 105 we bewegen hemel en aarde
en treden de tijd met gehavend
hoofd tegemoet
sterk hoewel breekbaar
smeken we Kronos niet noch treuren we
bij de eeuwig rouwende cypres
we leunen tegen een oude boom
heffen het glas op de dingen
die blijven en op vrede
met onze vergankelijkheid…
Dooi
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 176 Het dooit vandaag
De zon zoent wijkend ijs
Leven keert terug
na dagen van witte,
trotse vorst waarin
de tijd leek stil te staan,
alles bij het oude bleef
en vandaag weer even vroeger was
Dooi doet leven
maar klinkt als dood
De vergankelijkheid
van smeltend ijs…
Wetend dat ik jou mijn tranen schrijf
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 713 Met het uitzicht op de einder
waarin de klok onze tijd uitwist
met het inzicht
in al het broze, vergankelijke
wetend dat ik jou
mijn tranen schrijf
zingt jouw hart
melancholisch,
onbedaarlijk
hopend op troost
voor een bittere nanacht
Als onze wegen niet meer
onafscheidelijk zijn
ook dan zal ik naar je reiken
jou hunkerend…
avec le temps 2
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 212 de klok die de tijd verbrijzeld
maar daar in het dorpje Lourmarin
op het kleine kerkhof vond ik harde bewijs
van alles is vergankelijkheid…
Eindigheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 162 negen maanden duurt het leven
de rest is afscheid
van de wieg
de moederborst
en meer en meer
van onvervulde dromen
en geborgenheid
het vonnis van vergankelijkheid
bij oorsprong al geveld
verjaart niet
zelfs na zoveel tijd
het is alleen maar
uitgesteld
’t is niet de angst
de pijn
die ’t sterven moeilijk maken
nee
’t is ’t scheiden…
Zeijerveld blues
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 123 de oude hoeve wordt met stempels gestut
de linker zijkant is door lucht vervangen
een gapende muil heette ooit voordeur
vensterglas door tijd gebroken
onbenut, hier woont vergankelijkheid
boerenland vol leven, vee, boterbloemen
in de slootkant een verlaten nest
in de vensterbank landt de oude fazant
luid krijsend om zijn broodheer…
gedachte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 183 De tijd wast alle wonden
slechts de weduwe weent
bittere tranen
rond een leven nooit geleefd,
maar geef haar geen naam,
opdat ook de herinnering
niet langer leeft.
opdat alles doelloos verder
tot stof vergaat.
IJdelheid der ijdelheden:
alles is ijdelheid.
Vergankelijk de vergankelijkheid:
alles vergaat vroeg of laat.…
herfstgedachte
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 901 hoe vergankelijk
het leven zich openbaart
in dwarrelend blad
hoe gedreven mijn bestaan
zich nestelt in zon en wind
(tanka)…
de tijd getekend
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 159 de vergankelijkheid
heeft mij
bij de hand genomen
de jaren getekend
in rimpels en kraaienpootjes
wat bleef is de glimlach
van zo nu en dan
onzeker om de lippen…
Afschrift
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 308 leven blies de schrijver
in een vergankelijk relaas
met taal als goddelijk instrument
beeldde uit in enkel woorden
de werkelijke mens – al schrijvend
ingekleurd en verkend
met de sentimenten van die tijd
kleine eigenaardigheden
innerlijke en fysieke strijd
typische geuren kleuren klanken
miskenden uit een triest verleden
danken…
Pats!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 107 als wil
Ik het moment vangen in
Mijn hand die zich meteen
Daarna sluit, maar tussen
De kieren van mijn vingers
Is het al weer gevlogen
In de tijd, en mijn leven
Niet meer dan louter vergankelijkheid…
Rust in je hoofd
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 83 Laat de wereld even voorbij waaien
het ziek zijn is al zwaar genoeg
maak je hoofd leeg en denk aan niets
het is niet te verklaren waarom de een
meer moet lijden dan de ander
je bent een man zonder land
een toekomst zonder horizon
een verleden vol vergetelheid
vergankelijk op weg naar het einde
ik heb je lief gehad in barre tijden
de…
Getekend
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 431 Schilder, detailleer mijn leven
Zet mijn portret op papier
Maak me tijdloos, plaats die strepen
Creëer mijn lijnen met plezier
Geef de toekomst mijn verleden
Laat ze weten wie ik was
Zet het beeld stil in het heden
In tijd waar ik in pas
Schilder mij, wars van zorgen
Zet mij lachend op papier
Hou mijn twijfels goed verborgen
Vul de toekomst…
kerkhof
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 1.857 treurende wolken
benevelen grijs de zon
de dag playbackt de avond
ingekerfde stenen rij aan rij
uiten gedateerd het verlaten
half vergane bloemen rotten
boven lijken diep begraven
stil knerpt het grind
schuifelend de dood aanvaardend.…
Dat meisje Claire
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.026 Over haar die niet meer
worden wil, eeuwig jong
kan blijven en verstrooid
over het water nog even
drijven blijft, in licht-
deeltjes teruggaat naar de zon
retour naar de moederschoot
het grote niets waar elke ster begon
ik noem haar Claire
Zij hecht zich vast in woorden
tekening van een paard
dat te glimlachen lijkt
de grote…
Onbegrip
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 670 Vergankelijkheid;
Afhankelijkheid,
Verbasterd tot levensvreugde.
-Verbazend wat mij verheugde
Toen ik nog niets wist!
Vereenzaming,
Verademing;
Gezapen in de bovenlaag
Verslapen wij de grote vraag:
Waarom?…
een drieluik der vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 732 mij rest nog........................ een verleden dat nadert,
wat ongeboren tranen......... ik verstom,
bevroren zoals ze zijn..........alsof de dood schatert
en zonder waarde................als ijzer; verroest en krom
zij zullen nimmer,................terwijl ik in het diepe graaf,
gelijk met de zon,..............…
Sporen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 233 De tekens, woorden, die ik zet:
voor wie en voor wanneer
zijn deze kleine klanken
van een verslijtend alfabet?
En alle sporen zijn zo klein
en blank, die wij hier laten
als op een sneeuwend veld
het vluchten van een hermelijn.…
Loslaten
netgedicht
4.0 met 52 stemmen 2.356 pas als je beseft dat alles wat is
eindig is
en dat datgene wat je achterlaat
een zelfde lot te wachten staat
zou het toch moeten lukken
in vrede afscheid te nemen
van wat het leven je geboden heeft
maar dan nog
weliswaar overkomt het mij niet
zo vaak
maar gisteren was het weer zover
beelden uit mijn kinderjaren
dringen zich aan mij…
tout casse, tout passe, tout lasse ...
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.325 alles is vergankelijkheid
geliefden onder steen geborgen
of met de wind weer weggewaaid
bij elke visite
nog verder verloren
een foto een naam versleten verdriet
zo kil klinkt stilte
immer dwingend de roep
vergeefs want hier vind ik je niet…
Ad Tempus
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 1.170 ik was even in ruste
toen gefluister langs
de oren blies en zeide:
ga je mee
met mij mee
zomaar
vliegend vlieden
*
wonderbaarlijk
dat het mij met
vergankelijkheid
suste
ik wist niet
dat het de geest was
die zichzelve vaarwel
kuste…
Zo ook de mens roest
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 187 hoe mooi is mooi
als ik lagen schraap
van de ogen
en je huid schuur
met mijn vergeelde nagels
die ook de schoonheid
van vergankelijkheid
aanschouwelijk maken
hoe vol is je leegte
als ik jouw adem
opvang in jutenzakken
voel jij dan nog
waar licht voor staat
als de avond
in krans slagaders
is gerijpt tot kalk
als ik je naakt…
Oktober-blues
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 226 Het bronsverkleurde najaarsbos
ruikt naar vergankelijkheid
en het korten der dagen
stemt mij triest en lusteloos.
Waar de rijen naakte graven
op Allerheiligen wachten
nabij de treurende wilgenboom,
kniel ik bij mijn ouders graf
want niemand kon als hen
mijn stil verdriet verzachten.…
Krenkvlinders
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 93 In het portaal van
de laatste nacht
doemt het lot dat
onafwendbaar wacht.
Het is als schaduw in het dal,
of ginds het klare licht
van sterren in het heelal
dat blinkt in het verre zicht.
Bij de gedachte die dwaalt
smaakt bitter soms zout,
dan weer zoet.
Voor wie over lotgevallen verhaalt
van glooiend gemoed.…