187 resultaten.
Mijn orgeltje
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 244 uitgebouwd
met melodieën en partijen
het eerste boek
met trom en kleine fluiten
wij speelden toen al buiten
pas later kwam
het grote front met
twee bewegende herauten
de kop stak hoog in blauw
slinger nog op armkracht
mijn spieren wekten veel ontzag
nog heb ik alle boeken thuis
wij delen in muziek het leven
tot mijn rol het door slijtage…
Als de avond zucht
gedicht
3.0 met 13 stemmen 7.347 Je zit wat onderuitgezakt
op een bankje in de duinen
waar je uitkijkt over zee
de vergane glorie straalt
van het matte in je haren
waar het goud van ooit
nu grijze strengen strooit
je hand streelt oud fluweel
dat plooit rondom je dijen
hun schoonheid lang passé
je blikken staren wrang
over het ebbende getij
en in het doffe van je ogen…
jaarringen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 835 ook bij mij
verzakt
onder de ogen
het vel tot wallen
alsof daar
zichtbare jaarringen
de ouderdom willen tonen
als beelden van
sterfelijke demonen
er wordt lucht
in bogen onder
mijn bril gezogen
waar de huid
te vroeg
door het leven
is bedrogen…
Vaker dan voorheen
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 1.376 zo af en toe
wat vaker dan voorheen
overschrijd ik mijn jaren
welke gedachten
of gevoelens heb ik
nog gemeen
als grijs nijgt naar zwart
en het ademen
mij slechts mee
laat varen
achter een masker,
zo lijkt,
verstilt de geest
van schoonheid en
toekomst het meest
af en toe
nog vaker dan voorheen
verlaat ik mijn jaren
heb…
Halverwege, de dood
gedicht
3.0 met 11 stemmen 5.785 Tot gisteren waren wij even oud, zij en ik.
Nu sta ik hier en ligt zij daar, koud, zij -
en ik bezweet van zomer, haast en gêne.
Zij lijkt een beetje op een zonnebloem:
gebruind gezicht, blonde haren,
nog lang niet uitgebloeid, toch geknakt.
Zij ligt voor schut; slaap noch diepe rust.
Niet stuk, niet beschadigd, niet ziek:
kan nog heel…
Haloween III
gedicht
2.0 met 2 stemmen 5.924 Bergen met coyotes en ratelslangen,
in het dal de stinkende auto's
en in het bed met de twaalf kussens, jij op je rug.
Ook jij wordt havelozer, tandelozer,
maar vanmiddag niet.
alhoewel je al kleurlozer murmelt,
al bijziender stommelt uit je bed.
Jij, ooit van marmer, ooit met groengespoten haar,
je wordt meer en meer opgeslorpt
in een verhaal…
Wat doet 't er toe?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 150 Bergen zal ik niet meer beklimmen
dichte oerwouden niet doordringen
over oceanen vaar ik niet meer
zeeën kan ik niet meer beteugelen.
Over werelden kan ik niet vliegen
landen bezoeken gaat niet meer
stil kan ik nog zitten mijmeren
genietend van landschap en winterweer.…
Kalverliefde
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 123 Vandaag ben ik nog een door die straat gelopen
Die straat waar ik vroeger vaak door gelopen ben
En nog steeds als gisteren ieder huisje ken
Waar ik op ontmoeting met jou liep te hopen
Ik zag het huis waar ik naar de overzijde keek
Misschien zag je mij achter je raam wel gaan
En vroeg je af waarom ik niet even bleef staan
Maar als ik jou zag…
Werkdruk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 133 Steeds zoekend naar concentratie
Mis ik de woorden die ik schrijven wil
Ergens moeten ze zijn verborgen
In een uithoek van mijn geheugen
Of verduisterd in mijn slijtend brein
Ik maak mij wel zorgen om ’t gemis
En vermoei mij op mijn zoektocht
Herinner mij nog mijn jonge jaren
En gemak van leven en wenden
Ach niet ’t tobben zal mij de toekomst…
[ Pas een nieuwe baan ]
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 26 Pas een nieuwe baan,
en vandaag een grijze haar:
er verandert veel!…
Mens op planeet aarde
gedicht
2.0 met 87 stemmen 16.753 Europa, Azië, Afrika - ik verzamel
continenten werkgewijs - ik wijs
toerisme af en waan me werker
in een wereld die naar rotting stinkt
ach, hoe mooi de sterren, hoe onbedorven
de planeten waar nooit mensen waren
met machines die aarde vraten, wateren
ontvisten en vergiftigen, ja voordien
'k zou me moeten schamen, 'k zou
zoveel excuses…
doorkijkjes
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 88 zijn gebroken hoofd draagt nochtans
toch standvastig
duizend sporen van verraad
hoeveel kwaad er was geschied
verkwanselt en besmuikt
waar vrijheid naar de rotting ruikt
van duizenden verdoemden
ach daar binnen
ruist zijn frase langs de schotten van de dood
en in zijn nood verkleurt zijn
blikveld niet- daar achter glas
het houdt zijn…
Tanden in tijd
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 433 schittert ontstaan
in licht van verlangen
opent een mond
witte kristallen
gloren daarin
sprankjes hoop
passen en meten
een hechtere vorm
gedragen in de verorberkom
tot op zonnewende kaatst
het licht in lach
over
en weer
buigt een prisma verleden tijd
keert witschijn om
in eindigheid
vlakken getuigen van slijt
in gele…
Vulpen, groen gevlamd
gedicht
2.0 met 14 stemmen 5.351 gekregen in '86
dop vervangen in '91
houder vervangen in '93
clip vervangen in '98
dop opnieuw vervangen in '02
gouden pen vervangen in '07
met deze pen geschreven in '09
alles anders
alles hetzelfde
------------------------------
uit 'tellen en wegen', 2011…
Beloop
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 236 Magistrale ogen verblinden mijn gezichtsveld.
Ze glinsteren zoals alleen jij in mijn leven telt.
Niet zoals die eenzame dagen in mijn dromen
Dat je zonder kloppen door de deur zal komen.
Mijn neus droomt over wat hij continu weet.
Eigenlijk is het beter dat ik je parfum vergeet.
Met de zintuigen door tact en tast is er hoop.
Maar zo lijkt…
Bij de dood van een appelboom
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 863 De zon blijft schijnen maar de vlammende trompetten
buigen zich neer, resten verhullend met een groen gewelf,
lijken daarmee het zicht op rotting te beletten.…
De voortplanting
poëzie
4.0 met 6 stemmen 2.030 Voor ik verouder wil ik zonen winnen.
Zaads overvloed geeft overvloedig vrucht.
Doet zo de rijke niet die veld aan akker
schakelt en 't grote goed met goed groot graan
Bezaait, en rijst en goede bomen plant?
Zaad is het kostelijk bezit des mans.
Veel zaad bezitten is veel zonen hebben.
Zaaien en oogsten is in Tao één.…
Minachting
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 877 zijn duizenden draaien
Nu een glans en troosteloos geheel
Zou geen zacht zijden rokken meer aaien
Gefluisterde geheimen aanhoord
Gesloten om weer heimelijk te ontsluiten
Begeleidde hij in liefdevolle momenten
Glimmend lachend in onschuld naar buiten
Moeizaam kreunend dient hij nog wel
Maar de romantische flair is verdwenen
Ondergaan de veroudering…
Eeuwige jeugd
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 272 Een veroudering in lijnen
niet bestand tegen een
eeuwige jeugd, kaalt het
leven tot afkalving van de
eens zo aanwezige fysieke
levensvreugd.
Het leven laat zich nog
wel hullen in een strakke
spijkerbroek of op andere
wijze opvullen na een
consultatief bezoek.…
Het Offerkind (Einde van de winter)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 41 Het is het oude liedje:
'Alles Wordt Nieuw, Alles
Wordt Jong', zo wreed
is de schoonheid van het leven
die volwassenen opoffert
aan hun schuld
hun grote schuld
van veroudering
Ze mogen wel blijven, wijs
en bekwaam of niet
als ze hun plaats afstaan
al vóór ze daar aan toe zijn
Misschien gaan ze dan begrijpen
dat zijzelf ook voordringers…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
Blauwdruk
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 69 het wordt
geen goud
maar jij laat wel
weer alles blinken
zoals vanouds
jij kunt in het
magisch raken
ernstige slijtage
een stuk beter
maken zonder pijn
alles wat
hapert en niet
goed functioneert
heeft de interesse uit
jouw vakgebied
in de blauwdruk
van het menselijk zijn
lees jij pijn en andere
mankementen uit
het dagelijks…
Bourgeois en proletariër
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.917 Zij schatten honend zijn waarde
Met de maat van het stomme geld,
Naar de factor zijner slijtage,
Naar de jaren die hij telt.
Zij verbruiken de kracht van zijn leven
In hun harde meerwaardefabriek,
En gunnen den rest aan de wormen,
Als een vuile, waardloze kliek.…
- 'Pourriture Noble' -
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 212 Deze edele rotting
bereikte het rijke volle veld,
rijker als elke andere druiventeelt,
voor de wijnbouwers, een behoorlijke zoetheid
de brave paarse landelijke schapen
wisten het wieden net niet te halen,
dankzij het speciaal afwezige microklimaat
omdat de wijngids de bevallige concurrentie,
de aanwezige schimmel moet laten begaan,
persen…
Lieve gazelle
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12 Schrijf me, maak me blij
wees een engel, jij
zet je liefdespijn
liever niet opzij
Onze liefde blijft
wij zijn één en vrij
onderga het, dan
gaat ze nooit voorbij
Altijd weer zul jij
Zywa zijn voor mij…
De reis naar Sybaris
gedicht
3.0 met 13 stemmen 10.378 Waarom vruchteloos verouderen van pijn?
dus, als een gevederde vriend, in de trein,
op naar de Middellandse Zee die ik een kind-
erachtige zee voor kinderachtige mensen vind.
Wat doen de tranen bij deze zoute zee?…
De oude lederen jas.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.107 daar hangt hij nu troosteloos aan een haakje
kale plekken overheersen reeds zijn aanzicht
resultaat van zijn jarenlange trouwe plicht
in zijn rug zit al een slijtage gaatje
als hij toch eens spreken kon, dat zou wat wezen
verhalen die liggen opgeslagen in zijn huid voorgoed
niet dat het er nu nog wat toe doet
maar toch zouden sommige mensen…
In de hemel
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 33 Ze zweet rotting
uit haar poriën, een heerlijke geur
gezond om in te leven, maar benevelend:
sommigen denken astronauten te zijn
op ruimteschip Aarde
Bijna 800.000 kilometer per uur snel-
len ze mee met de zon, ze draaien
1.670 kilometer pirouette
per uur.…
Hangend of mooi staand
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 39 Veel kan ik beslist hebben
Van hartritmestoornissen
Een coma, tot zowel baan- als
Geliefdeverlies
'k Laat mij beslist niet
(zo heel snel) kennen, want
Tijd pauzeert echt niet
De klok immer door, daar
Een oude klok, ervaren
Hangend of mooi staand
Tikt met nooit tijd vergetend…
SCHOOLROUTE
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 517 gezond gekleed hoog geschoeid
van huis naar school langs Ford
en Coöperatie de kerk op afstand
door klokken mateloos geboeid
zoek ik hernieuwd de simpelheid
natuurlijk aanvaard node gemist
nu verouderen minder draaglijk is
pijnlijk de durende onzekerheid
van het bestaan mijn voeten gaan
op herhaling langs de hoofdweg
levensader van mijn…