Alle inzendingen over vlinder OR bloem OR bestemming

liefde is een vlinder die jouw bezoekt als een bloem en om haar niet te verliezen zul je altijd je best moeten blijven doen schenk haar je mooiste kleuren en de heerlijkste geuren bedwelmend en intens zoet dat is het enige wat je er voor doen moet elke dag weer en dan komt de liefde die vlinder heet voor je het weet terug…

Ik doe bewust een stap opzij want ik wil niet, dat ik je hinder Want jij hebt ruimte nodig en bloemen en vrijheid en passie en kleur, blauwe vlinder. Alsjeblieft, ga hier maar je gang, want hier, hier bij mij staat alles zomaar te groeien, hier vindt je het allemaal!…

een buik vol vlinders een hoofd vol gloed een hart vol bloemen een ziel vol zoet door jou, mijn lief... mijn adem, stromend door mijn bloed…

zacht als boter bloem geel, dartel als het vlinder geeltje, geurend als de gele narcis, geel als het eerste groen en zoet als de zon geel is de lente.…

Vlinders en bijen wijlen bij de roze bloemen. De groene en paarse bramen zijn alleengelaten. Zijn zij zichzelf genoeg? Missen zij niet het diepe zoemen waarmee de bijen tot de bloesems praten? En 't sprakeloze, wankele evenwicht waarmee de vlinders op haar blind gezicht zich even nederlaten?…

ik voel je al van binnenuit een vlinder die wil vliegen niet opgesloten in de spanning van een zachte buik jij slaat je vleugels uit wiekt van bloem tot bloem op jacht naar het ultiem schakeren van kleuren om het leven in al zijn volheid te proberen eet maar uit mijn hand jij de primus inter pares uit het vlinderland…

naar een andere bestemming In het leven. Uiteindelijk is iedereen onderweg naar de zelfde bestemming. Alleen de plek is anders waar de bestemming is. De bestemming van geluk. Wat is geluk? Geluk is ongrijpbaar. Geluk is een verslavende emotie waar je altijd naar verlangt. Je bent zo dichtbij toch is het zo ver weg.…

Ik ga hem bewaren hier in mijn mand, ik streel hem heel zachtjes en geef uit mijn hand druppeltjes nectar uit bloemen jasmijn, want mijn vlinder was de laatste die bij papa kon zijn. Misschien heeft die vlinder wel kusjes gebracht, kusjes van papa', zei ze toen zacht.…

Bedwelm mij met je geur van duizend bloemen En laat me rusten in het landschap van je lichaam Wijs me de weg naar de mooiste bloesem in je tuinen En laat mij één nacht jouw vlinder zijn.…

De rupsen in een cocon De vlinders op de bloemen Met grote voorraden aan 'goud' Zijn zij de juweliers van de- ze wereld Die zonder deze gevleugelden Ineen zou krimpen tot een zo Goed als stuifmeelloze bol Geen odeur, dus geur Geen kleur…

de amandelen van amaretto di saronni nog steeds niet geknipt gegroet oh schone pauw wat nieuws uit asia pardon, ik heet kalkoen kom uit amerika leef weggedoken voor alle smeulwinden open in honing roken eerste tranenvlaag en stemmen worden vaag muzikaal geklaag riolering lek - het boerderijtje drijft weg op grijs water…

stil, zachtjes niet bewegen hier was het dat wij zwegen dit plekje paradijs begin … of einde van de reis…

Geef me een plekje in je dromen zo’n droom die stiekem glimlachen doet. Laat niet merken dat je wacht gluur niet over je schouder ik ben geen dief in de nacht. Geen zorgen, ik kom, nog niet op zoek je blijft veilig voor te vroeg in toekomst verborgen. Zachter mijn toon, korter mijn tenen gewoon zeggen ‘ik heb me vergist’ kost tijd,…

En de bestemming is in nevelen gehuld, zal ik ooit die verre bestemming bereiken? Vraag me niet om hoop of om het geduld, want ook ik kan niet in de toekomst kijken. De weg die ik bewandel is soms zo smal, soms lijkt het of ik wandel op een koord. Het is moeilijk je evenwicht te bewaren, en altijd weer die presidenten die liegen.…

Zoekend doorkruis je mijn pad, het pad dat ik zoek, vind je de weg die ik ga... Je ontneemt me mijn zicht door mijn hand te nemen voor als de golven komen... en de sterren vallen neer... Je sluit mijn ogen door mijn gedachten te weten nu de golven komen... en de sterren vallen neer...…

Een bedwelmende oostenwind blaast zijn hypnotiserende gedachten langs koele rotsen en wuivende olijfbomen. Meeuwen verliezen zich in beeldende wolken vormende een stoet van witte vergezichten. In de verte zinkt de zon in zee, in nacht, in andere handen. En de regen, zij valt met regelmatige tred op het ritme van haar hart.…

Het gras buigt onder mijn voet, een houding die slechts een tijdelijke is. Zodra ik verder loop, richt het zich weer op, sprietje voor sprietje. Buigt het gras te laat, ook afgesneden is het gedoemd mijn voet te dragen. Ik kom naar je toe, je armen zijn al gespreid. Mij hoor je niet klagen.…

nergens in de wijde omtrek kwam ik stilte tegen toen zag ik jou en raapte je op, wist niets van je vluchtige reis of de wereld waaruit je werd geboren ik kende zelfs je naam niet zag enkel buien en het draaien van de duinen innerlijk ontwricht, met bleek gelaat een tiental vogels vloog op uit de wind tot dicht bij het water, hees…

in ontdekken ken ik geen bestemming stroom mee in eigen ritme soms ademhappend om unieke schepping…

Als luchtig avontuur bedoeld, hebben we het schip getuigd, werd door angsten overspoeld een jachtig galjoen, als vliegende Hollander overtuigd, geankerd in een nauw wambuis, gekapseisd in ondiep water, waar het lot het zwaard vast liet lopen, bolde winddruk 12 zeilen met de kracht van de gordiaanse knopen en van een vaste koers…

ik kijk verder zie vreemde gezichten ze schuiven als schaduwen voorbij - wie speelt er met het lijk van de maan - onder de huid van het water verdwijnt het geluid van de zee ik luister, tast aan de beweging van stilte van golf naar golf naar de holte van mijn hand luister, hoor het kind dat op meeuwen vliegt naar jou zwaait…

Stel dat je zelf een zaadcel was een cel die wou ontkiemen en daarvoor huis en haard moest achterlaten om als een zalm stroomopwaarts in het gezelschap van miljoenen lotgenoten op zoek te gaan naar iets al weet je zelf nog niet waar en wanneer je 'n eicel zult ontmoeten waarmee je ooit zult samensmelten en of uit die unieke unie…

straattaal verdrijft doofheid het luchtledig lest woorddorst vloedlijnen verleggen grenzen meerdere wegen leiden naar Rome een knoflookpad is een dier naast gebaande paden lonkt het onbegaande, met voeten getreden hoeveel verwondering zou ik hebben gemist zonder verkeerde afslag…

ergens sterft een vlinder. in iemand. van het reizen moe.…

Zalig zacht zoemend de eerste bijen in de tuin pluizig ploeterend pielen in bloemen soms wat schuin Vrank, vrij, verwilderd de kinderen na de winter blozend bubbelend bruisend in speeltuinen zonder hinder Rozige rode ruikers van lente een boeket vlugge vlinders vliegen in het nieuwste vlinder ballet…

net voorbij het struikgewas de vijver en de oude eik daar groei ik in mijn bomenrijk ik ben de bloemen in het gras en elke dag kom jij voorbij een sluier vlinders in je spoor als ik je zie of ruik of hoor dan is het lente in mijn wei en elke keer dat ik je zag er kwamen steeds meer vlinders bij O schoonheid, wanneer pluk je mij…

Van woorden leeft enkel de zin, Van 'n bloem is honing 't gewin, En die mij werd gegeven; Dus ga ik weer verder zweven, Dus volg ik slechts mijn natuur, Rol ik mijn tong uit en puur.…

Witte bloemetjes Spelend in de zachte wind Wuivend naar de zon Wachtend tot jij komt Om dan geplukt te worden Eeuwig geuren zij Witte bloemetjes Geknuffeld door jouw vingers Door vlinders gekust…

Een vlinder wil uit die cocon slaat de ogen naar omhoog kijkt verlangend naar de zon wappert snel haar vleugels droog. Hoort het suizen van de lucht waarin honigbijen zoemen neemt uit die somberheid de vlucht naar het land waar bloemen bloeien.…

Vlinders, zo schoon en teer Ze blijven mij steeds boeien Ze scheppen zo’n vredige sfeer Tussen de bloemen die bloeien. Ik geniet steeds weer van de natuur Van dierenrijk en bloemenpracht En denk aan een wonderlijk bestuur De Schepper, die dit heeft bedacht. Fedde Nicolai…