306 resultaten.
Bloemke
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 155 ik zag nog een bloem
daar aan de waterkant
wil je mij, was haar vraag
ik niet te flauw
nam haar in de hand
en fluisterde de woorden
je bent mooi,
ik doe je in een vaasje
ze was echter snel verlept
ik had haar nek gebroken;
en dan ben je het haasje
het was van korte duur
deze intieme vreugd
ik verloor de zomer, zo puur
had me nog…
de gil van de boterbloemen
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 1.053 ontdooid,
de wind werd zichtbaar aan de wand,
waterzucht en spataderen ontsieren
de oevers van verlaten wensen,
de onderhandelingen waren afgesprongen
en de vlaggen gestreken tot grondniveau,
de fanfare speelde met lijf en leden
haar stuk 'Gratis Toegang tot Kasteel en Park'
daar hoorde ik voor het eerst
de gil van de boterbloemen
langs de waterkant…
Rust en vrede.
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 206 Wanneer je aan de waterkant zit
is dat het eerste wat je ziet.
Dan later een fuut die plotseling
verdwijnt en even later ergens
anders weer verschijnt.
Een kikker, hij klautert zojuist
op de kant.
Hij is nu liever even op het land.
Er heerst een zekere vrede en rust.
Daar word je jezelf van bewust.…
midzomertijd
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 134 nu vogels zwijgen,
en de zon zich uitstrekt, over
zand en zee
die eindeloos de wolken volgt,
langs blauwe waterkanten
ligt het binnenland gedrenkt in bloed
een dodelijk reces
de mensheid krijt, in wanhoopsmoed
en vol gebarend, langs de snaren
van respijt
voor altijd kwijt
voor altijd lichtloos
en voor altijd aan de grond
genageld…
Liefde langs de waterkant
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 96 verlicht, valt
om ons heen de avond traag en
kleurt je koude wangen rood, ik voel
mij verre van de dood, zo vol
verlangen, zo ken ik je weer
toch blijf je stil, je ogen hol
heel langzaam gaat iets dagen
ik vraag of je van me houdt
en je stilte fluistert ja, maar
het water weet dat ik je verloor
jij verdronk in mijn liefde
hier, langs de waterkant…
Bosanemoon
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 135 Langs de schaduwkant
Aan een waterrand
Bij een bosperceel
Soms heel weinig dan weer veel
Bosanemoon
In een voorjaarsdroom
Blaadjes hartvormig en knuffelzijdezacht
Alsof de lente naar je lacht
Genoegzaam snuffelend onder beukenbomen
Waar doorgaans weinig zon kan komen
Jouw verschijning zal in humuslagen gloriëren
Totdat de boomblaadjes…
uit er waarde
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 106 in het koude licht van een zonloze dag
verraadt de vaart toch glans
geen vogel, die de lucht verplaatst
slechts een zuchtje oude wind dat niet
verjongt, maar korte windsels spint
rond ’t vroegste en
het laatste
maar aan de waterkant vergroeit
het riet met onze metaforen, van
te voren al gespiegeld aan een blauw
vergeet-me-niet
van…
tussen Wervershoof en Medemblik
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 65 een fabelachtig oeverland
dat ons haar naakte schoonheid geeft
seringen langs de waterkant
een meeuw die door het luchtruim zweeft
een rijk palet aan zachte kleuren
van lentegroen tot hemelsblauw
de zeewind met haar frisse geuren
een schitterende ochtenddauw
het milde ruisen van de golven
gekwetter van een leeuwerik
kortstondig door geluk…
Berusting
hartenkreet
4.0 met 31 stemmen 746 Slenterend door 't lenteland
stiefelend langs sloten
dwalend langs de waterkant
goud, zonovergoten...
Zwervend langs het wuivend riet
banjerend langs bermen
luisterend naar 't hoogste lied
van ijle vogelzwermen...…
mijn zwijgzaamheid (vervolg)
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 470 naarmate de jaren korten
en seizoenen vervlakken
groeit mijn zwijgzaamheid
soms schiet praten
het doel voorbij
er schort iets aan de brug
naar de overkant
planken vallen in diepten
van ijskoude gevoelens
onbereikbaar blijkt
de waterkant
mijn ogen spreken niet meer
dof en verduisterd als zij zijn
uitzichtloosheid krijst
in verstopte…
Een Zeemeermin, da's wa'k ben
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 126 Dat was, wat je gisteren aan de waterkant zag:
Ik ben die zeemeermin, eerlijk waar
het is alleen een beetje raar:
als ik weer de kant opklim, MET benen:
maar ZONDER vin.…
Galigaan
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 67 blijf dicht bij de waterkant
drink deltagolven, ontredder
volhard in onslaapbare dood
aarzel niet met bestaan
kom van nature voor
ontloop een rode lijst
twijfel aan avondwater
verdwaal en herpak
juni en juli, moerassen,
vennen, ruik warmte en water
hondsdagen, vloei met
desem van aarde, kom ooit terug…
Herfstoever
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 492 Aan de waterkant, zijn kromme benen
het riet nog zomers, de lucht wat zoet
weerspiegeling, wat ooit zijn leven was
eenden kwetterend, brutale snaters
motregen, een zuchtje wind
handenwrijvend, glimlach lijkend
wat dieper in de capuchon
wenkbrauwen ernstig in zicht
daar ligt de oude roeiboot
dat zijn de roeispanen
je kunt gaan varen…
Hoge toon
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 674 Lopend in uitgewiste sporen
neemt de natuur mij in zich op
ik ben waar niemand mij kan horen
een krijsende papieren prop
rollend langs rulle waterkanten
laat ik alle woorden drijven
van de gestorven bloedverwanten
die mij hartenkreten schrijven
op hoge toon snijd ik hun fluitjes
uit dode stengels van het riet
door deze zingende geluidjes…
Die lentedag
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 290 toen ik jou zag, op die voorjaarsdag
in het blauw en o zo fijntjes
was ik gelijk geheel van slag
ook al was je maar zo kleintjes
je was een pracht, aan die waterkant
je leek wel een prinsesje
daar langs die plas in dat groene land
in je hemelsblauwe hesje
gaf jij mij kleur, meer dan iemand ooit
meteen floot ik een liedje
die dag vergeet…
televisie uit vanavond
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 111 het knopje" uit" gedrukt
vanavond geen tv voor mij
te veel oorlog en razernij
mijn laarzen aan en ingerukt…
de avond valt zo mooi gestaag
wandelen langs de waterkant
het maanlicht schittert zo charmant
zo'n stille avond die voel ik graag
vogels zingen hun laatste lied
zoeken slaapplaats in de bomen
ik luister en… begin te dromen
over…
Libel.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 853 gouden toverfee
in de laagstaande zon
vliegende danseres
aan de waterkant
sprookjes insect
uit een plaatjesboek
je beweeglijke kop
met grote facet ogen
prachtig kleurend lijfje
met je glazen vleugels
paring in tandemvlucht
in de hese ochtendlucht
trillende vleugels van koude
snakkend naar zonneschijn
door jou is mijn liefde…
Sporen van mijn ziel
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 175 De waterkant, met spiegel van de zomer
bood weinig soelaas tegen de innerlijke onrust
die zomermiddag op het adolescentenkamp
voelde ik de heimwee dieper dan ooit
naar het land waar ik geboren was
als klein kind verkocht aan Hollanders
maar door ‘t Indische bloed in mijn aders
stroomde rivieren van weemoed
voeren zielenboten tegen de wind…
Uitvaart ~ Voor Marion ~
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 472 nu de zeilen zijn gehesen
jij aan jouw laatste reis begint
je lichaam bleek niet te genezen
vaar jij met de morgenwind
op naar nieuwe avonturen
varend naar het zomerland
dankbaar voor alle mooie uren
staan wij aan de waterkant
zeil je langzaam uit het zicht
overmand zijn wij door smart
maar je warmte blijft en licht
voor altijd in ons…
Lotgenoot
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 133 Je probeert de lelijkheid te pareren
van boze mensen in het zomerse park
sublimeren in kwetsbare schoonheid
alleen in jouw ondergoed op de bank
je ziet de vogels foerageren
de bomen aan de waterkant
de heldere zon breekt door
sombere wolken verdwijnen
ik wandel in jouw stem
ik zwem in jouw gedachten
alles sterkt me in wie ik ben
ik neem…
Dromen zijn bedrog
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 1.155 Ik kijk in je ogen
Ik kijk naar je lach
Ik zie in je ogen
Een zonnige lentedag
Dan lopen we samen
Heerlijk hand in hand
We beginnen te rennen
Langs de waterkant
Vogels gaan fluiten
En een hinde eet haar gras
Ik zou zo graag willen
Dat ik voor altijd bij je was
Dan open ik mijn ogen
Ik voel me klote en sloom
Ik lig alleen in bed en…
Eenvoud
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 608 Ik heb de eenvoud van het leven lief
het wuivend riet langs de waterkant
slierten ochtendnevel over het land
een nieuwe dageraad breekt aan
's avonds als de zon ter kimme neigt
de schemering met zijn zachtheid
de scherpe kantjes verhuld
voelt het leven aan als bevrijd
de nacht is als een schilderij
gekleed in zwart fluweel
laat ik de…
en eeuwig ruisen de golven
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 117 gebeiteld
in een geut van zonnelicht
een naakte vrouw, blanke vlek
op het vlekkeloze witte strand
schrijdt langs
de waterkant,
in de speelse branding
die haar voeten
streeft te strelen.…
Rondom Loevestein
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 248 het is nog vroeg
in Munnikenland
als de nacht eindigt
en een zwarte stern
ginds aan de oever landt
ik schuifel naar een plek,
nog droog, en gelegen
nabij de waterkant
en neem plaats in het gras
ik zie de dag traag dagen;
het licht kan en wil geen
schaduw meer verdragen
op deze woordeloze plek
schept het gloren haar…
Waternimf
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 111 Dromend bij de waterkant
streelde ik de spiegel,
die ringen maakte, van klein naar groot.
Het was fascinerend hoe het water
weer een gladde spiegel werd.
Ik zou mijn dromen even uitdagen.
Ik boog me langzaam voorover,
keek vol spanning naar het onmogelijke,
maar de nimfen waren er niet,
alleen mijn alledaagse ik-beeld.…
Ons land
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 74 Dit is
ons land
de bomen op rij
aan de waterkant
Niet bang...
voor water
voor natte voeten
't land aan gezeur
De kleur
grijs
't meest
in ons geheugen
We zullen
altijd boeten
voor regen, regenval
't stijgen van 't waterpeil
in waterlopen, slootjes
en rivieren
de kieren, reten
waar westenwind
z'n weg vindt.…
Visvangst
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 40 jij zoekt
nu de
rust natuur
klinkt toch
enigszins wat
zuur
je zit
op jouw
visstoel hengel
in hand
vlakbij de
waterkant
maar owee
wij dieren vrienden
leven met
deze ontspannend
zwemmende vissen
mee
prettig levend
in sloten
meren en
zee
veelal teruggeworpen
enorme stress
hengelaar bedenk
dit allemaal
het is
beslist…
Meesterhand
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 655 het wond’re kunstwerk der natuur
verraadt een ware meesterhand
een witte lelie, rein en puur
bloeit zomaar aan de waterkant
een merel in het schemeruur
die fluit als vrolijk afgezant
het wond’re kunstwerk der natuur
verraadt een ware meesterhand
de lucht van hemelsblauw azuur
de zon, de schelpen op het strand
een mensenkind in Nederland…
Samen oud......
hartenkreet
4.0 met 41 stemmen 2.606 Kom laten we even rusten
heerlijk aan de waterkant
vlij je hoofd in mijn schoot
leg je hand maar in mijn hand
kom laten we onze ogen sluiten
zodat de stilte van het water
geëtst wordt in gedachten
als herinnering - voor later
kom laten we even genieten
van ons rimpelig samenzijn
samen oud - samen oud
wat moet dat prachtig zijn…
waternimf
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 587 Dromend bij de waterkant,
streelde ik de spiegel,
die ringen maakte, van klein naar groot.
Het was fascinerend hoe het water,
weer een gladde spiegel werd.
Ik zou mijn dromen even uitdagen.
Ik boog me langzaam voorover,
keek vol spanning, naar het onmogelijke,
maar de nimfen waren er niet,
alleen mijn alledaagse ik beeld.…