midzomertijd
nu vogels zwijgen,
en de zon zich uitstrekt, over
zand en zee
die eindeloos de wolken volgt,
langs blauwe waterkanten
ligt het binnenland gedrenkt in bloed
een dodelijk reces
de mensheid krijt, in wanhoopsmoed
en vol gebarend, langs de snaren
van respijt
voor altijd kwijt
voor altijd lichtloos
en voor altijd aan de grond
genageld aan de morgenstond van
wie
er onder lijdt
... naar aanleiding van een kapotgeschoten vliegtuig ...
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...t.php?fotogedicht=midzomertijd
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 20 juli 2014
Geplaatst in de categorie: emoties