Alle inzendingen over zee OR zand OR liefde

Wij mensen leven dankzij antipoden Ik neem tafelmesheften van het strand Zij zijn al door hun schelpdieren verlaten In een ervan zie ik staat iets geschreven Mijn lieve doden staan hier hand in hand Een transparante kring van trouwe maten Als van de kalk het zand is afgewreven Lees ik dat we voor altijd zijn verweven…

Samen kijken we naar de lucht, de zee, de vogels golven beuken op ons in voeten worden nat de wind blaast jouw sjaaltje op Het zand zo heet onder ons de zetel uitgeplooid de parasol open gevouwen boven jouw hoofd Ogen vallen dicht armen voelen licht benen gevlekt voeten gezwollen uitkijkend naar elke straal De goden zijn met ons vandaag…

zag de drift van zand een woordeloze hand die storm tracht te keren rende voor je uit om ruggelings een luwte te creëren waarin in we goed konden communiceren maar in je lach wervelen de winden dwars door alle buien heb ik je kunnen vinden in het oog van jouw orkaan…

mijn beesten waren dons en pluche gekleurd knuffelzacht dichtbij zo voor het grijpen toch speelde ik er niet echt mee zij hadden geen naam roken naar zand en zee de zilte geur van ver en avontuur in het afhollen van duinen voor de lawines uit ik zag altijd het eerst de wolkjes komen dat maakte vaak een eind aan onze strandvrijerrij…

Met jou in mijn gedachten, mijn voeten in het zand, de zee hernieuwt mijn krachten, een leeg verlaten strand, een zon die niet wil schijnen, een schelp die open is, de krabben die verdwijnen, naar eeuwig duisternis.…

ziltig vlaagt wind blaast herinneringen door je haar dat gemêleerd lokt in natuurlijke kleuren in de verte het glinsterend lichte zand onder een groen polig opschietende helmrand in afnemende vloed krult nog steeds in het schuimend wit het welkomstlied van de blauwe zee anders was vroeger met opa familie en paard en wagen…

Een stuk glas dat op mijn hand drijft gevonden op een leeg, koud strand Randjes van pijn weggepolijst door de zoute zee en het zand. Wacht onze ruzie ook zo’n eind? En denk je dat de pijn ooit strand? dat onze liefde weer verschijnt als traangeslepen diamant?…

in jouw ogen zie ik granieten bergen waarvan lawines dalen zie ik woeste rivieren naar hun monding dwalen zie ik de stormachtige wind die altijd de juiste richting vindt naar het dal en naar de zee van liefde voor mij is het zaak dat ik door het zand niet verblind raak ik zie en wacht af…

Zachte voetstappen beroeren het zand. Voeten die wegzinken in het losse zand. Gevoelens van blijdschap komen los. Voorzichtig breekt het hart open. Ogen die stil glinsteren in de zon. Een lach doorbreekt de stilte van de dag. Stil ga ik zitten op een bankje. Het uitzicht op de zee is eindeloos van stilte.…

De zee Het strand De blauwe lucht Spelende kinderen langs de waterlijn Schelpjes in het zand Jouw hand in de mijne. Ideaal (2) Wij samen Jouw hoofd tegen mij aan Mijn arm om je heen Jouw muziek op de achtergrond Zacht samen dromen Onze nieuwe toekomst.…

een golf aait het zand de zee kust de horizon  en omarmt het strand…

het schelpenpad trekt me dwars door zand en duinen vredig ruist de zee…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Ik schrijf met mijn tenen, letters in het zand, de letters vormen woorden, daar op dat warme strand, de woorden die verdwijnen zodra de zee weer aanrolt. Ik schreef de woorden in het warme zand, alleen bestemd voor mijn ogen, daar aan de kust, in dat langzaam verdwijnende zand, in het water.…

de zee is niet het lijfbezaaide zomerstrand de buiken verankerd in het hete zand de zee is niet hengelaars op de pier hangend aan hun stok verstokt de zee is niet vissersboten zwalpend op de groene golven gevangen in hun netten de zee is zelfs niet meeuwen die schreeuwen in de branding of een zon die ondergaat in zee de zee is alleen…

waar strand en zee schuimend de liefde bedrijven schuren zand en zout zonverbrande lijven moet ik in wind en duin kind en kruin beschermen terwijl gaap en slaap zich over mijn geest ontfermen jij kust de rust en sluit het zonlicht buiten ik tel de schapen die wollig ook mijn ogen sluiten…

geheim aan de hemel met de regen daalde het geheim neer op de aarde de aarde gaf het aan een bloem de bloem gaf het aan de mens de mens ontving het geheim liefde en respect voor alles wat leeft de mens verloor het geheim vond het terug hield het even vast en gooide het weg het geheim kwam weer terug in de zee de zee…

blote voeten in het zand stemmen van water die mij langzaam trekken in de zee van eeuwige rust…

Daar wil ik aanspoelen kruipen in het zand tot ik amechtig me kan koesteren aan jouw stillende borst van liefde.…

de zee houdt mijn gedachten in bedwang een tijd lang, tot ze het beu wordt en alles uitspuugt mijn gedachten belanden op het natte zand, en drogen op in de zon waar ze zich weer vermengen met het droge zand, en zo weer verdwijnen...…

Zie ik het strand, hoor ik “de zee” van Trenet golven van verliefdheid die hun Waterloo vinden in het rulle zand Delon tegen Dalida zeggen dat hij het niet begrijpt liefde van alles toch het mooiste is dat er bestaat haar hem toe zingen dat woorden slechts woorden zijn op een nieuwe dag waarin vloed plaats maakt voor eb ik…

ik heb genoten van je liefde en je lijf met als bewijs de stappen in het zand de sporen op het strand waar we op golven joegen en ze oversloegen in het wit van schuim ik zag luchten in je ogen zon op je gezicht we lachten samen branding je kuste me in winters licht ik spatte zee en likte zacht het zoute water van…

ik hoefde je sculptuur niet te beitelen uit het harde zand zacht en met liefde beeldhouwde mijn hand jouw ronde vormen bekleedde met schelpen jouw bloemen die zo nooit zullen verwelken waste met schuim van de golven je haar de coupe soleil was zo klaar samen hebben we de komende vloed lang doorstaan stromend ben je naar zee teruggegaan…

ik word wakker in een plas van ‘s werelds bloed niet ’t jouwe noch ’t mijne al voelt het hartzeer intens kan het nog harder nog dieper, nog dichterbij breng de wapens naar de zee en zet je neer op het zand voel de wind op je gezicht keer terug naar de kern daar waar ’t ooit begon in liefde…

Onzichtbaar maar aanwezig laat ze alles dansen op het land Aan zee maakt ze rimpelingen in het zachte zand soms zwijgt ze en gaat ze even liggen onzichtbaar maar altijd aanwezig de wind aan zee en op het land…

De zee, ze riep naar de schelpen en versierde het beklede strand terwijl zij vast aan slaap gebonden waren, spoelde de zee ze voort, rolde ze op het zand. Meedogenloze zee, bedekte ze met al haar liefde, wikkelde schelpen rangschikkend in verre dromen.…

Heerlijk in de zon Voeten in het warme zand Mijn blik gericht op zee Neem brood en koffie mee Zalig zachte zonnestralen Geven zand een gouden gloed Zeebries streelt mijn huid Meeuwen krijsen herkenbaar luid Bijzondere schelpen Op zandbanken gespoeld Vanuit de golven uit de zee Neem ik deze dag weer mee!…

ik zie sprankelend blauw, met zijn verschillende kleuren in het water van de zee dat om mijn benen klotst ik zie het saaie bruin, van het zand in de zee ik zie bloemen in alle kleuren op de duinen ik zie de rode ondergaande zon in de zee. ik zie... de wereld…