147 resultaten.
Het nest
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 162 De honingbij geeft hem honing,
buiten staat de stalen zeis.
Hij is vandaag alweer de koning,
om zijn hals hangt de eerste prijs.
En het woud zingt een voorjaarslied,
hij luistert vreedzaam en bedeesd.
De bomen schudden hun wilde haren,
en lachen om dit lentefeest.
En zo trekt hij door de aardse jaren,
met een wijze witte baard.…
Verlatenheid groeit in kristal
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 302 de zeis gewet met keihard ijs
gaat doden in de tuin
ik ben het sterven zat
verdwijnen zal dat puin
granieten bloemen
hakken zich in steen
in zwartbasalten dromen
zal lava tot zijn stolsels komen
mijn stalen hand verploegt
de rots tot ongenaakbaar zijn
mijn tuin gaat heen en
steen ontluikt in stil bestaan
de tijd ontkent het…
WONDERLIJKE VERGISSING
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 65 ik ben vanmorgen op weg
naar mijn werk gegaan
fiets altijd dezelfde route
vraag me al mijmerend af
of wonderen nog bestaan
bij het tuincentrum
van Wiebe Wesstra
zie ik een onbekend
knokig figuur in zwart
met een lange scherpe
blinkende zeis staan
ik verbaas me zei hij
dat jij hier nog bent
omdat ik je heel ergens
anders halen…
Parijs-Roubaix
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 1.082 kasseien, regen, kou … een helse reis
‘La douce France’ ligt niet in het noorden
de beulen die hun eigen lijf vermoorden
betalen voor hun brood de hoogste prijs
ontvluchten zij een volger met een zeis
of is hier sprake van een groep gestoorden
die malend deze troosteloze oorden
verwisselt met het aardse paradijs
de winnaar juicht, krijgt…
Water
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 133 Water omspoelt mijn knoken,
Vult gans mijn lede karkas
Mijn zeis meegesleurd de diepte in
Ik kan net met mijn vingerkootjes
De rand van de aardkloot begrijpen
Ik wil schreeuwen!
Hulp vragen aan u, maar u
Hoort mij niet…
Eenzaam en alleen zal ik
De verdrinkingsdood sterven…
En dan plots, ontwaak ik!…
Troost
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 112 Mijn tederheid
mijn verdriet
mijn lied
is als het
geluid
van
een zeis
die door tarwe maait
een lied
dat muren
naar beneden
haalt, je mee neemt naar
de hoop van
de zon overgoten rivier
troost in de opeenhoping
van mensen
waar de dood rond maait
de ziekte
om zich heen slaat
bevend
huilend naar adem snakkend
de mensen…
Verlatenheid groeit in kristal
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 475 de zeis gewet met keihard ijs
gaat doden in de tuin
ik ben het sterven zat
verdwijnen zal dat puin
granieten bloemen
hakken zich in steen
naast zwartbasalten dromen
lava zal tot stolsels komen
mijn stalen hand verploegt
de rots tot ongenaakbaar zijn
mijn tuin gaat heen en
steen ontluikt in stil bestaan
de tijd ontkent het…
Gens Isala
netgedicht
1.0 met 15 stemmen 111 De gens Van Zeiss van Bessen Coorenmael
Sinds eeuwen aan fort Doorenweerd verbonden
Hun oorsprong stammend van
de IJsselmonden
Verzwakte, zonder nakroost,
per gemael
Baron de Clyotard van
Tetteroode
Uit Kleine Schaers, het oude
hoge huys
Via endogamie met Brakell
Buys
Verwant aan 't oud geslacht
van Clufftezoode
Verdoemd als…
Opsporingsbericht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.780 venijn
En de verraderlijk zwenkende stroom
Van zijn en worden
Tussen angstdroom en fantoompijn
Op een korrelige krantenfoto
Staat zij in een verkrampte pose
Nu is zij vermist
En voedt ze de kindse geruchten
Dat ze door een dorpsgek werd ontvoerd
En aan de spijlen van een klam bed geketend
Met doorligwonden en een verbeten grimas
Op de zeis…
Onuitwisbare inkt
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 662 onwerkzame longen
rode en groene lijnen waaraan
mijn ogen zich vastpinnen
lezen golvend jouw lichaam
naast opspringende cijfers
als tussen strakke lippen
zwijgend woorden hangen
aan de spoedeisende wens
het noodlot terug te dringen
zetten magnetische krachten
mijn rubberen benen vast
te kort geleden velde jij
de man die wilde zeisen…
De muur
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 1.033 beul vertoont geen spoor van mededogen
te sterven als een strijder lijkt je lot
je voelt je als een schurk op het schavot
de hand beschermt een kruis, het hoofd gebogen
een droevig beeld van leed en onvermogen
wanhopig richt je nog het woord tot God
je leven komt als film voorbijgeraasd
van wieg tot graf in amper twee seconden
de man met zeis…
Vriendschap sluiten
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 38 ik sluit vriendschap
met mijn
veer glanzend room witte
crème met een roos als weleer op
mokka bruin papier
de periode van
het zonnige zuiden met
de pijn van de zeis
die door tarwe maait
onder de stekende zon
van het zuiden
en wat de ene mens
de ander onnodig
aan kan doen
herinner je mij ?…
Waar ziel aan ziel zich in het huwelijk bindt
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 101 Zij duldt van tijd geen dwang, zelfs als zijn zeis
De jeugd en glans rooft van haar lippenrood:
Tijd deert geen liefde op zijn korte reis
En heeft geen vat op haar tot aan de dood.
Zo er bewijs is dat ik dwaal hierin
Dan schreef ik niets, en werd er nooit bemind.…
Hoog op de kaap
poëzie
4.0 met 17 stemmen 1.900 Neen, 't is een maaier: klankloos scheert zijn zeis
De horizon; en plots'ling zilvergrijs
Vliegt langs de ketting uit golvende schalmen:
Hij, boven de aardewelving, machtig, zwaait
Zijn cirk'lend blad - 't is of het suist - en maait
De spokig vallende oogst van bliksemhalmen.…
Brief aan Josef Vissarionovich
gedicht
3.0 met 44 stemmen 24.463 altijd overal aanwezig
de hamer creëerde naar jouw beeld
het land dat ruw ontwaakte
door de kanonnen van de Aurora
door de roep om vrijheid van hen
die zich schaarden achter idealen
paranoia vervormde je grilligheid
verkilde je hart en vervreemdde je
van de arbeiders en strijders die
je verstootte als vijand van het volk
- de sikkel tot zeis…
HOOGZOMER
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.579 Zijn het de maaiers die hun zeisen haren*?
Valt er een schaduw binnen van de blâren?
Is dit een droom? Spoken hier dood en lust?
Dood, droom en lust staan met gerede handen
Om ons gelijk een kienspaan* te verbranden.
Wie rukt ons weg voor wij hun vuur vervallen?…
MEER DAN SMERIG (2)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 109 taboe en dat kan schaden
Tijdens De Lange Mars door modderbaden
Raakte de mens verschrikkelijk op drift
De Sprong Voorwaarts zat toen nog in de lift
De vrouw van Mao liet zeer vastberaden
Haar kind, verwekt tijdens de lange reis
Geboren worden maar nam het niet mee
De hogere rangen werden steeds gedragen
En zagen niet de engerd met de zeis…
Heer Dood
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 95 Kijk daar komt heer Dood weer aan,
met zwarte pij en zeis op pad,
om bij hem of haar, na ziekte,
ongeluk of zatheid van jaren,
onverwijld de ziel te halen.
Bij aankomst wordt niet aangeklopt:
heer Dood kent zo zijn rechten,
er voltrekt zich immers geschiedenis,
want wie nog is, is spoedig was,
voorbij is al het vechten.…
Het denken voorbij de middelwaarde
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 67 Het denken over onszelf voorbij de middelwaarde,
die onze eigen dunk versterkt boven het massale
vrije veld; zal ook uiteindelijk dit denken niet
sparen, wanneer de zeis ons neermaait met geweld.…
magiër
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 102 magiër
met zijn gele oog van rottend vlees
midden in zijn veel te wijde tovenaarscape
in ijzig blauw van weggeveegde dagen
de warme mond vol rood gesmeerd
bedropen de baard van het vuur likken
met zwellende buik rondom het middenrif
deinend wassend kleuren mengend aquarel
meanderend door de moerassen der gemoederen
de verf dorsaal wrijvend de zeis…
herfst
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 222 verschuilen tegen zichzelf
blijken te geloven dat de dood voorhanden is
wanneer ik het tuinieren staak en mijn gekooide ren
levenloos verlaat - ik huiver niet maar wens
dat zachte handen me zullen dragen -
achter het venster Oktobert de regen zich
in een harnas van mat geslagen glas, het licht onteerd
van de maagdelijke glans huivert als de zeis…
terug bij het huis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 53 het midden staat een tafel
bij het raam de zilveren schaal
met rozen bloeiend tegen
het breken van de tint
de klok met lange tikken
soms vergeten dan weer
indringend aanwezig
en als het middag is hoor
je de aanslag op de piano
lichte ivoren veren
in gewichtloos goud van
het glas en lood venster
struiken groeien in de tuin
de zeis…
Ganzenpas
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 614 radeloos evenwicht vond
Het schip ligt aangemeerd
Dan scheert een meeuw
Hapt naar jouw tepel
De zoetzure bes
Die verschrompelt in de ijswind
Ritselend door zwart lover
Als in een vergelend boek
Een slavenleger valt onze boomgaard binnen
Wiedt het onkruid dat verstikt
De kleuter die in de struiken in de modder peutert
Luistert naar de zeis…
Het hart van begin tot eind
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 810 het hart
Op zoek naar zichzelf
Tatoemb, tatoemb, tatoemb, tatoemb
Genietend van de regenboog
Zon en regen samen in balans
Gestaag de bloedstroom
Volwassen door ervaring
Tatoemb, tatoemb, tatoemb
De spiegel laat de waarheid zien
Rimpels in het water
De toekomst het geheugen van nu
Wat was het toen mooi
Tatoemb, tatoemb
De zwarte zeis…
windpaden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 112 wind woelt door het gras
een zeis die lucht snijdt
door hardgroen tapijt
breed omgeslagen
op zware klei
nat en breed een hark
met wilde steel beweegt
naar de vesting van de dijk
doof in rust voor de halmenkust
waar bovenaan hekken als
verwaaide stutten staan
een wijde rok die traag
schokt om het lijf
ruw als een windvlaag
in het…
de tuinman en de dood
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 1.053 weldadig als een bruisend bad
een oord van diepgang en vertier
de levenslust van mens en dier
vond in Den Haag zijn habitat
de zon streek alle plooien glad
van Duinoord tot aan Laakkwartier
de tuinman (hij uit Ispahaan)
passeerde mij met gulle lach
vergeten was die zwarte dag
toen, spoorslags, hij te paard moest gaan
toen ik, met zeis…
VOORJAAR 1965
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 251 Ik kende de moeilijke jaren
verliet het speelse leven
wilde anders denken voelen
draaide 's zondagmorgens dikwijls
een plaat "Old Mac Donald had a farm"
de wijs ving aan _ slaande maat
zeisen welke zelf maaiden dansten
tussen vrije varkens en kippen
op een rijke boerderij zonder geld
waar het wereldlawaai
verstomde bij zuiver bijengezoem…
Mannen aan de top
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 118 En als die man ooit komt met zijn zeis,
betalen ook mannen aan de top 'n prijs.
Niets is oneindig of zonder een reden,
straks zijn ze schimmen uit 't verleden.…
stil stilt de stilte
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 180 gezag van haar bezetter
zonovergoten en niet vermoedend
op een doodgewone zaterdag
verzamelt zich de gemeenschap
dan scheidt haar woeste woede
van mannen en vaders
samen met de vrouwen
de kinderen en hun moeders
gruw gruwelt gruwelijk zo
als dood en verderf zaaiend
zinloos moordend de ss
hen daarna het leven neemt
als mannen met de zeis…
Hij Wacht Hem Op
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 48 genoeg in huis om te tonen
– en hij wacht hem nog even geduldig op –
jaren zijn verstreken maar niet oud
en het harde werken loont nog steeds
met op tenen lopen en een overdosis stress
en zij houdt het allemaal voor gezien
plukt hem met een huizenhoge alimentatie
– en hij wacht niet meer zijn geduld is op
en de zeis…