Alle inzendingen over zomernacht

hebben alles gegeven De liefde die ze voelen En geven aan elkaar Hangt als een aura om ze heen En raken menig gevoelige snaar De handen waarmee ze werkten Zijn verstrengeld in een Er wordt niet meer gesproken Ze glimlachen alleen Twee mensen van een afstand bekeken Een eenheid vol van gevoel Laten even de wereld verbleken In een zomernacht…

Zomernacht doet dromen, En zomerdromen zijn van manestralen. En manestralen zijn als liefdestromen: De liefde doen zij uit de hemel dalen, En dalen in de ziel, die zij vervromen: Is liefde dwaling, kan men zoeter dwalen...?…

minderwaardigheidscomplex verliezen Leven is ook strijden We krijgen genoeg voor onze kiezen Schrijven is spelen met de geest Jezelf vergeven Maar nog het meest Naar buiten en weer gaan leven Natuurlijk zijn er tegenslagen Verdriet dat nooit slijt Iedereen mag klagen Krijg lekker allemaal de schijt Maar mocht je dit lezen Zomaar deze zomernacht…

Flarden van vroeger, flarden van mist, beelden van wat nog nét niet is gewist, trekken aan me voorbij deze zomernacht. Dat ik terug zou gaan, wie had dát gedacht. Stoor me niet, laat me maar even alleen, alleen met mezelf wil ik slechts dromen. Stoor me niet, ga ergens anders heen, ík laat oude beelden weer tot me komen.…

Het voorjaar in de velden de zomeravonden warm en zwoel, de herfst raakt ons beider hart, de winter geeft koude een stoel het ontluiken van de natuur, de lange zomernachten, kleuren wandelen met ons mee, sneeuw en ijs koelen verhitte gedachten ogen stralen warmte uit, gebaren vertalen zinnen, handen geven liefde leven, monden willen…

Je laat je vingers speels over je borsten glijden In je ogen zie ik een vuur van zalig verlangen De warmte gloeit onder je roomwitte huid Zacht kreunen je dijen om mij te ontvangen Je lichaam laat zich prachtig glanzen in de warme schemer van de zomernacht Een geilheid vult zich in mijn lendenen Het is het moment waarop ik heb gewacht Je…

Nauw drijven door de duisternis geruchten; de zomernacht is zwoel en drachtig. Voor de sterren hangt een nevelwaas. Ik hoor de donkere aard’ in diepe sluimer zuchten.…

Bij zo weinig goeds van de dag kan het duister van de zomernacht mij als een weldaad goed bekomen. Mijn zomer voelt heel wijds. Een avondbries geeft aan de lucht levendige frisse stromen. Bij zo veel goed gevoel ontvouwt een vlinder zijn vleugels, want morgen zal aan zijn dromen een einde komen.…

zopas met z’n plas liet weten dat hij net voor hen hier was de oudjes gaan er half in zitten denkend aan de laatste regen – ’t is niet erg ze dragen immers een regenjas over de jongelui die aan elkaar op haar zitten te friemelen en maar wat lekker speels zitten te rommelen over die zwervers die hadden bedacht het is zo’n mooie zwoele zomernacht…

Dankend voor de zomerweelde, de zonnedagen voor de zachte regen als groeikracht om roze bloesems als vruchten te dragen doorheen het blauwe van de zomernacht!…

- Engelen komen zacht, Zingen van zomernacht, Zo dat mijn dromer lacht. - Slaap, kindje, slaap! Zilver in zilvermaan, Zingend de wilgen staan, - Droom, kindje, droom! - 't Ruisende molenrad Sprankelt de rozen nat, De aarde is in dromenbad. - Droom, kindje, droom!…

Doelloos dwaal ik In het koele maanlicht In de zwoele zomernacht Geen stem leidt me Geen voetstappen volgen me Alleen en de sterren Alleen en de bomen Door het bos zie ik ze Door de duisternis voel ik ze Doelloos dwaal ik In de koele ochtendmist In de eerste dauwdrupjes Geen pad leidt me Geen angsten volgen me Alleen en de luikende nacht…

Het aller ergste van die warme zomernachten vind ik de muggen die geniepig zitten wachten. Vanaf ’t plafond of linnenkast beloeren ze mijn blote bast waar naar ze met de grootste wellust dorstig smachten. Als ik het licht heb uitgedaan dan gaan ze jagen. Ze zoemen sarrend rond het bed om me te plagen.…

Rood getinte zwoele zomernachten Hoog oplaaiende knetterende hitte. Ferm zwetend lieve lijven aftasten, liefelijk Man en vrouw, elkaar aanvullend op alle gebied. Enig schuldgevoel? Een vastberaden: neen. Zo logge schattige viervoeter vergezelt me heden zo vaak ........ Brigitte Bardot..... zo maf nog niet!…

In het land van sneeuw en ijs herboren lijkt uw blankheid zo volkomen zuiver zijn uw kelken als het communiekleed waar alleen een kinderhart is mee bekleed Roze klokjes van hyacinten, zijdezacht, Heerlijk geurend als een milde zomernacht.…

Voorgoed bij helder weer Van droefnis teer Aan overzij van zeeëruisend klagen, Ligt nu verklaard doods donkre schijn Als eng ravijn Van zomernacht doorzichtig tussen zomerdagen.…

Als knaap placht ik in 't schemeruur Aanvang der zomernachten, Voor 't raam te zitten in getuur En onbeschrijflijk wachten. Een voetstap klonk; dat ogenblik Dook mijn bezinning onder, Diep in een vloed van zoete schrik Om 't zich vervullend wonder.…

Met de aard van een nieuwsgierig zoekend kind schuifelt hij voort door Veluwes ruige pracht, blaast zacht geurend in zoele zomernacht bij weidezang, als krekelliefde hem zint. De bereisde luchtstroom windt zich om een staf, waar milde heerschappij statig uit straalt.…

Ach, de zomernacht, van 't maanlicht mat doorschemerd, is zo schoon! 's Mei's ontwaken spreidt alleen nog meer bekoorlijkheên ten toon, Wen de dauw, als licht zo helder, uit zijn blonde lokken vloeit, En hij, zacht en jeugdig blozend, naar de top des heuvels spoeit.…

"Ik die bij sterren sliep en 't haar der ruimten droeg als zilveren gewei, en 't stuifmeel der planeten over de melkweg blies en in de maan gezeten langs 't grondeloze blauw der zomernachten voer, ik ben beroofd en leeg, mijn schepen zijn verbrand, mijn stem verloor haar gloed en vindt geen weerklank meer in 't dode firmament, niets dan…

het was een heerlijk klare zomernacht die als een zweem van dromen in blauwe luchten wakker lag en wij verschoonden tijd in avondkledij van geuren verwacht men de hemel of de hel minstens het leven en aan het firmament stonden gele sterren in de landelijke kamer voor de haard waar hij met poëtische verkwisting haar liefde en geloofde…

’t Begon op een zomernacht, bijna toevallig: Terwijl zij zich aan het venster koelde, Droomde haar lieveling bang en woelde Zich bloot. Zij vond haar, omziend, bevallig: De handen naast ’t hoofd geperst in ’t kussen, ’t Dek afgegleden, de knieën hoog En zelve in zachte boog.…

Dit wezen,deze mens blikt in een late zomernacht ver naar boven en proeft stilte, verbijsterend, en verlangt intens naar verre dromen, ik drink mijn laatste glas, blijf maar kijken, ik voel de grote kracht van stille sterren, ik voel me voor één moment nauw verbonden, met die allereerste, dappere kapitein, die zonder kaart,zonder kompas of…

Als na de kalme zomernacht Mijn voet bij ’t liefelijk ochtendblozen Door veld en weiden om gaat dolen En soms, vermoeid van ’t rusteloos dwalen, De onbestemde tred verzacht, Dan boeien fris ontloken rozen En hemelsblauwe veldviolen En witte leliën der dalen Het meest mijn boezem door haar pracht.…

't Lag 'ne man te slapen, 't hoofd op zijne vracht, t'midden van een kerkhof binst 'nen zomernacht; door de donkere tronken 't lijzig windje zong, en op de oude kerke d'heldere mane schong. Twaalve sloeg de klokke, 't ronkte en 't zong in 't rond, en . . . . een aardig dingen sprong van uit de grond.…

Je draait je langzaam om, en droomt verder in deze zwoele zomernacht. Geruisloos zweef ik weer weg, en hoewel je nooit wakker werd die nacht, weet ik, voelde je de essentie van de woorden die ik toen dacht. Langzaam ontwaak je uit je slaap, met een tevreden lach op je lieve gezicht.…

Het was een klare zomernacht. Zij hadden hem liever genade gebracht. Zij lazen, ontsteld, hem zijn vonnis af; Met gebogen hoofd hoorde hij zijne straf. Hij was nog zo jong, en de doodslaap is lang. Zijn laatste morgen brak aan in 't gevang. De priester wees hem op het heilige kruis.…

Twee deden niets dan 't Kindje dekken die waren azuur als de zomernacht. Twee moesten Het, kussend, des morgens wekken die waren gedost in morgenpracht. Twee hielden hun opgevouwen wieken als een levende hemel over het Wicht hun kleed geleek op het morgenkrieken en van hun aanzicht straalde licht.…

doch vaker een sigaar Maar pruimen nee dat deed ze niet dat vond ze iets te zwaar Al in haar campertje compleet met douche en ledikant Trok zij als meid met pit door 't binnen en het buitenland Naar de Karpaten of de bollen en het Scheveningse strand Ze had haar zaakjes voor elkaar en steeds haar campertje aan kant 't Was in een zwoele zomernacht…

Maar eindlijk, op een zomernacht, Sloot hij de handjes saam', En fluisterde zo smekend zacht Zijns Heilands dierbre naam. Hij bad zo vurig en zo lang: ‘Och Heer! nu wordt mij al te bang: Och Here Jezus! kan het zijn, Verlos mij uit mijn pijn!’…