Alle inzendingen

Ruimte om je heen. De tijd gaat er dwars door heen. Die heb je te leen.…

Terras gelegen op het zuiden En naast het huis een houten brug Waarover nu en dan geluiden De planken veren steeds terug Dit paradijs ligt goed verscholen Ik waan me in een hemel hier In duizend jaar verrukking dolen Seizoensgebonden kijkplezier Wat een uitstekend woongenot Ik heb je lief mijn huis en haard Ben helemaal aan je verknocht…

het is een levenskunst om bij het ouder worden in je hart kind te blijven waar werelden elkaar raken verbeelding schaduw tekent in onderlinge samenhang tot ze je uiteindelijk naar de zilte oevers brengen van eigen spiegelbeeld hunkerend naakt en onbedorven in de ziel van een stilleven…

Kleine momenten grote herinneringen geluk inspireert Dat ze als een heerlijke geur via neus wordt ingeademd die huid weer laat stralen Bovendien bezit ze ongekende kracht die ieder van ons laat kijken naar iemand of iets met bewondering terwijl verwondering klimt naar kruishoogte. Zon schenkt licht, warmte en tovert een glimlach op het…

De hiërogliefen van dit vlakke water zijn niet te overschrijven, niet in taal - gebaren - visualisatie maar slechts in het ervaren van schoonheid. Een aalscholver droogt haar kledij terwijl een blauwe reiger een voorn uit het water vist, onbevreesd reizen onze realistische waarnemingen mee in een non -dualistisch blijspel waar twee zielen…

Jij daar binnen in mij Leer mij te luisteren en de rust te vinden in alle onrust Jij daar binnen in mij Leer mij het licht te zien en voelen in al het donker Jij daar binnen in mij Leer mij door mijn pijn heen Mij te verbinden…

met een gewogen geweten verstaanbare taal sprekend bied jij helder een houvast aan de spelers op het veld waar deuren gesloten lijken ben jij vertrouwd het schild dat de spelers spelen laat door ze vensters te openen waar tegenkracht nodig is creëer jij daarvoor ruimte door motivatie te bronnen voor verrassend resultaat de focus…

wie van anderen de puntjes op de i wil, moet daarin zelf voorgaan!…

Wat ik op momenten van wellust niet lust (wel lust nietlust wellust nietlust) is repetitieve herhaling.…

ze loopt op de rand kijkt angstvallig niet in de afgrond voorzichtig stap voor stap krampachtig kijkend naar het moment de depressie diep beneden grijnzend hopend dat ze valt ze wankelt de depressie houdt haar adem in hoopvol loerend maar ze vindt haar evenwicht terug rechtdoor steeds rechtdoor dan voelt ze vaste…

kom licht de horizon op met wat streepjes ik wil voorbij het einde naar beginnen kijken donker achter mij laten en de gaten vullen die gevallen zijn toen de wereld in chaos ontaardde het holle gevoel kwam waarin zelfs echo de weg kwijt was mijn ziel in kou gevangen zijn einde nabij wanhoopt omdat contacten…

Het aantal is allang niet meer te tellen Want dag en nacht gutst hier reclame door En spiegelt ons de valste leugens voor Versterkt door slogans, filmpjes, decibellen Maar wat het kwalijkst is bij dit vertoon: Hoe irriterend ook, het LIJKT gewoon…

"Lise, hoor de stormwind huilen, Aan de donderknal gepaard! Laat ons in dit bosje schuilen, Tot het onweer wat bedaart." Lise voelt haar 't hart zo jagen: Dubbelde angst ontrust haar bloed, Daar zij vrees voor de onweersvlagen En voor hare herder voedt. Maar het zwerk, steeds meer verbolgen, Schiet al heller stralen uit; Zal ze, moet…

het zijn zulke vreemde tijden de dag verliest zich al vroeg in schemer terwijl bloemen zich verdringen in te kleine tuinen iets verderop loopt de jongen met het zuivere hart maar met een getekende grijns onverstaanbaar door de nieuwbouwwijk waar mensen als zwaluwen hun huizen binnen vliegen omgeven door geuren van vijf uur -------------…

alles wat gebeurt gaat eens voorbij en bestaat niet meer en toch iedere keer als ik iets van wat was voorbij zie komen in mijn dromen bestaat het weer ook al is het maar even een vorig huis waar ik graag woonde mijn lieve hondje dat mij al z’n liefde toonde ouders die weer verder leven dat stille verlangen naar haar met die vlechtjes…

Jij verandert steeds, je wilt me niet, en ik mis -- wat niet is geweest.…

Op straat liep hij en deed een blues, Hij ging voorbij, ritmisch zijn roes. Het is een rijm, dat daarbij hoort als een geheim in klank gesmoord. En steeds weerom is er doem-doem, zijn roep om kom in een gezoem. Was zij maar hier. Zo moest het zijn. Simpel plezier maakt rotsen fijn. Hij was een man, Hij zong zijn lied. Wie dat…

Ik ben een ruimdenkend anarchist die accepteert de geile maagd en schenk aandacht aan iedereen met mijn ingetogen populisme Nog niet opgejaagd door overspel van focusverlegging naar mijzelf Ik ben de nog te ontpoppen bloem in de grote weide langs de Styx met equivalente buren als lotgenoten Ik niet hou van gekleurde vloeistoffen, echo…

schijn doet me denken aan schijnheiligheid, schone schijn verbreid wijd en zijd. ik toon me liever naakt en bloot dan me in duizend bochten te wringen wil ik meer over recht voor de vuist,eerlijk en oprecht over vrij zijn blijven zingen…

hogere machten houden mensen klein, kortwieken hun vleugels, arme mensen krijgen weinig kansen voor hogere vlucht. joz. le bruyn…

THEMA THUIS, Week van de Poezie 2024 WAAR IS MIJN THUIS? Mijn thuis is in mijn zijn In mijn binnenste midden Daar staat een bed Een stoel en tafel Een kachel en een kaars Liggen lucifers om aan te steken Maar vooral ligt er een pen Om het onbegrijpelijke te beschrijven Om dat te laten rijpen op papier Veelal onder ‘t genot van…

Er zijn nooit tranen te zien, jij houdt ze voor andere heel goed verborgen. In het donker eentje misschien, die zomaar in het niets gaat verloren. Je zou het uit willen schreeuwen, maar jij blijft zoals altijd sterk. De laatste hartelijke lach lijkt al eeuwen, weggesmolten zonder dat je het zelf nog hebt gemerkt. Soms biedt men jou een…

mag moet wil zal zullen willen moeten mogen men zal men wil men moet men mag…

Mistig, stil en uitgestrekt leunt de stad tegen de duinen Duwend tegen het natte, groene achterland ontdoet ze zich van haar nachtelijk vocht. Slechts een bleke zon komt op Het mag nog geen dag heten Gedempt licht verdringt de grijze schemer en doet de nacht vergeten. Schaduwen glippen geleidelijk weg Langzaam verdwijnt de kilte Er komt…

uit heksenketel ontsnapt,rustig thuiskomen in een toverbos joz.le bruyn haiku 27/01/202…

Eindigende Auschwitz treinsporen Rookgordijnen asgrauwe lichaamsgeuren Jodensterren niet-genomineerden De aangegeven sterren die plaatselijk zich niet waterdicht weten Klaarlichte dag die nachtparels verwacht Maanlicht in zonne-kracht Schouwen gesloten poorten Gebroken woorden herboren Bevrijdingsdag op sporen Uittocht gelukkig vol-bekomen…

aan jou waren dure woorden niet besteed jij ging voor eenvoud in een behapbare duidelijke structuur juist in delen had jij het grootste plezier ieder het zijne dat waar je echt helemaal recht op hebt eerlijk delen zoiets als recht op de man af geen verhalen maar de waarheid zonder verpakking weten waar je staat helaas is…

sommige mensen komen zo zeker over zij hebben de wijsheid in pacht ze zullen het jou wel even vertellen want jij hebt altijd verkeerd geleefd en gedacht maar als er een tipje van hun sluier wordt opgelicht dan zie je opeens het gezicht van een mens die door het zo zeker weten zijn eigen twijfel en onzekerheid probeert te vergeten…

De takken spelen wild een schimmenspel Het scherm is kant en klaar - ecru gordijnen De zon is lamp en niet te dimmen, fel Belicht hij wat ik zoal voel verschijnen Intense liefde voor het fundament Waarop hij rust, mijn meesterlijke woning Aan mij nu vijfentwintig jaar bekend We zochten lang en dit was de beloning Het pand lag lonkend…

je hebt geen stem het zwijgen zoekt woorden in duister taal is de sleutel van betekenis keiharde waarheid je weet en voelt aanwezigheid ware aard iets mysterieus vanuit de dieptes naakt met blote adem in ronde stilte verstand op nul helemaal jezelf groots in kleinheid ongetemd hart stille gedachten kunnen niet praten…