2789 resultaten.
H zodra ik hoefde te kijken was het weg
gedicht
3.7 met 3 stemmen
1.310 In een natijd bewoon ik je al
Voor ogen heb ik ons steeds opnieuw: gescheiden lijken we
te worden geboren in iemand anders, zelf
zijn we het misschien buiten ons om
Is dit genoeg, vraag ik, aan wie niet voor wie? Zelf ben ik
van binnen als een ander die ik ook niet zie
We leven als een gelijkenis, hoor
ik, gelijk aan ons lichaam
waarin…
Ik is een vlag
gedicht
2.0 met 6 stemmen
2.228 Zodra ik ik laat vallen trekt de lucht boven mij
samen vergrijst en legt zich neer boven de stad.
De stad vernauwt zijn straten kromt de bruggen
als tenen in mijn schoenen. Mijn tenen? Mijn schoenen?
Ik is een vlag op een maanlandschap waar iemand
metaalgaren in stak om het oneindige wapperen
te bereiken dat in windstilte iets monumentaals…
in rouw verzonken
netgedicht
1.5 met 2 stemmen
286 als ik naar huis rijd, de wagen
sprekend lonkend de verte neemt
mij de tijd verpacht aan het pedaal
dat rechts mijn flank mankeert
dan wil ik schreeuwen tegen al wat lijdt
zich schuwt tegen de goden die de
wegen dragen op hun gehaakte
schouderstukken langs berm en onbehagen
geschurkte bomen maskeren twijfels
die ik wil uiten, doch de stereo…
V U I S T R E C H T
poëzie
3.5 met 2 stemmen
1.706 Ellendig al me' leven,
zonder oost
of troost:
van iedereen verlaten
en verraân,
voortaan,
waar wil ik me gaan lopen,
om de liên
te ontvliên,
die, zegezingend, zoeken
mij die hals
onvals
te kerven, die de leugen
hun, te leed,
verweet?
Ik vare en heb noch…
lief
netgedicht
4.2 met 5 stemmen
289 als ik ontwaak met jouw handen
op mijn buik, je lippen aan mijn hals
het verlangen zichtbaar aan je borsten
weet dan dat ik mijn ogen weer sluit
en de hemel verleg aan de akker van je hart
de warmte van onze huid
zal het gemis bewenen
in elke porie waar een herinnering
in staat te lezen
lief, jij bent de zee op wie ik vaar
het water dat…
Allodium
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
230 tegen ’t raakvlak van licht en schaduw
leunen mijn ogen aan
op momenten, zo heftig of luw
die na een ogenblik vergaan
blikvelden zie ik, volgroeid
van gedaante in vol ornaat
fluisterend en luisterend geboeid
naar het bestendige waarom 't gaat…
De middelen
gedicht
4.0 met 1 stemmen
3.116 Natuurlijk missen we het licht, maar nacht
en nevel zijn beter voor radiogolven.
In mijn jaszak dwaalt een zender rond
als tandpijn, zoekt een mast, een satelliet,
een hoofd om ziek te maken en iets hogers
is er niet. Grot, vuur ingewanden,
tempel, kruis, retinascherm. Denk niet
aan de fabrieken. Pixels, steeds meer pixels,
schreef een…
Wie ik was en wie ik ben
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
322 Als kind wist ik precies,
wie ik niet was.
Niet mijn vaders evenbeeld.
Niet ijverig en oplettend.
Niet sportief.
Niet zo lief.
Abnormaal.
Als oude man wil ik,
wie ik wel ben niet meer weten.…
Vlinderpelgrimage
netgedicht
3.2 met 4 stemmen
432 Daas van de reuring in de negorij
Waar salarissen de dienst uitmaakten en tijdschemas
En ook Jo in haar pastorie droeg er toe bij
"Is er dan geen risico aan verbonden?" vroeg ze
"Je verwedt je leven!"
Of verraden voor het eskader
Ontpopte de genese zich in de bossen om een moord?
Aan zijn vader's fusilade refererend
Zette hij die bij…
Something has to get me started
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
236 Het kan niet ver weg zijn
Ergens tussen stapels
In chaotisch klemmende lades
Tussen bedorven nachtmaaltijden
De brieven herpakken, herschikken
Ik moet er nog aan beginnen, ooit
In een afgesloten kamer
Waar het licht van buiten nog broeit
Aanwezigheid nog nagloeit
Gefilterd, met schuchtere beetjes
Met kabbelende golfjes
Waarmee de…
Met vallen en opstaan!
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
334 Wanneer een mens,
zijn zelfbeeld moet laten vallen,
dan zit hij bij de scherven neer.
Dan heeft hij zichzelf verloren.
Dan is hij pijnlijk ingestort.
Dan is hij niemand meer.
Wanneer een mens,
de gebroken illusies op durft ruimen,
dan ziet zij gesloten deuren opengaan.
Pas dan kan iemand,
vrij en van zich bewust,
op gaan stáán.…
Zie! Het ijs ontdooit!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
339 Vriendelijk zijn
voor onvriendelijke mensen.
Aardig blijven,
voor wie chagrijnig is.
Glimlachend wakker schudden,
wie met het verkeerde been is opgestaan.
Verwonder je en zie
hoe ijs ontdooit!…
Ik zag met pronk en kostbaarheden
poëzie
4.2 met 4 stemmen
798 IK zag met pronk en kostbaarheden
en een hooghartig oogopslaan
een pauwenveer in den koraan;
de groen en rosse strengen gleden
over de tekst, het wuft verguld
had al de bladzij opgevuld
en midden in de soeren lag
de blauwe spiegel en zijn lonken
de strakke verzen overblonken
lichtzinnig spelend met de dag
en bont juweel en wulps…
Moeder
netgedicht
3.2 met 6 stemmen
426 Puur,
was het meest intieme moment van mijn leven
en die intimiteit heb jij mij gegeven
je was erbij toen ik geboren werd
toen westenwind onder de balken joeg
en je met bed en al door de vloer zakte
een muurbloem ben ik altijd gebleven.…
Mannen, vrouwen
gedicht
3.4 met 11 stemmen
6.195 Ik zag mannen, vrouwen die van iemand hielden,
kinderen die van iemand hielden,
onbekenden, ontheemden die van iemand hielden
ik zag niemand die niet van iemand hield
ik zag het aan hun ogen,
hun manier van lopen,
en ook hun onhandigheid
en hun telkens even, onverhoeds terugkerende, vlijmscherpe onzekerheid
ik ging naar huis en keek in…
Wilgen
netgedicht
4.7 met 3 stemmen
325 Het taaie fluithout, weerbarstig als de wind
geworteld in drassige grond
op de oever waar de dode snoek lag
een droom over jou en mij
en de zwanen, omdat het zwijgen verstilde
in pasteltinten kleurde jouw hart
omdat mijn ziel geen stem had
wie kon ik zijn, zo hier alleen
een lief konijn, een derde been
een beeltenis van serene vrede…
Cirkel
gedicht
4.5 met 2 stemmen
1.938 Alvorens de cirkel te sluiten
keek hij nog één keer om zich heen
zag hoe de meeuw in de gevel verdween
stof het uitzicht smoorde
met een stormgordijn, de laatste steen
zich opmaakte om te verdrinken.
Onnavolgbaar ogenblik
waarin sterren hem te binnen schoten
en de uitgesleten drempel vonkte onder
zijn allereerste…
het berusten
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
317 er stroomde veel water
heel veel water
dat de scherpe randjes
behoorlijk heeft afgevlakt
te lange winters
temperde het felle vuur
in mijn bloed
berusting zette zich
vast in mijn aderen
de krachtige hopen van weleer
waarmee ik dikwijls
de zorgen als rotte vruchten
van mij afwierp
zijn geworden tot keiharde
keutels die mij soms…
het diepste blauw
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
233 roep tegen het
donker in de holte
van de nacht
eerder dan woorden
komt de gedachte
aan het diepste blauw
op de dag dat
de vogels komen
en ik zal gaan…
wankel
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
216 op een sokkel staan
hoef ik niet
ik weet waar
ik wankel
veren en vleugels
gebruik ik niet
de wind
verwarde alles
wat ligt er
in mijn hart dat
ik niet voelen kan…
Leven
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen
331 Nog steeds
wil ik het leven proeven
met een vrouw
Een high tea in Liberty
Koffie in Metz
Met, uitzicht over Amsterdam
In vervoering raken van
North Sea Jazz
En Yes, Steely Dan
"Hey Bulldog", "Ases Tod"
En terug naar
Beacon Theatre of
The Dakota Building
Bergen beklimmen
en waden door een beek
Toskane ontdekken
Walvissen…
over de grens
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
229 je ziet de ander niet
meteen maar
op het tweede gezicht
wen maar aan het donker
het wordt vanzelf veilig
je hoeft de grens niet
over te gaan
om de ander te zien
ga je toch
een grens over…
Nadoen was niet nodig
netgedicht
5.0 met 3 stemmen
285 Je leefde in een verhaal
toen je een gedicht schreef
over het verdwaalde maanlicht
boven zinloze planeten
op het plafond van jouw geweten
en het gedicht was als een brief
niet aan mij of aan jezelf maar aan een vreemde
die je lief had en wist dat je het meende
onder het maanlicht van jouw gedicht
dat in de onderwereld geen noodzaak had…
Brief in een nachtkastje gevonden
gedicht
1.0 met 1 stemmen
1.715 Het was een zomerdag, een slap begin
voor een gedicht dat me verwonden wil.
Maar niets zo onbedaarlijk als de spin
die in haar web zit. Dus ik houd me stil.
Je kwam van ver, pas nu zie ik de draad
waarlangs je leven zich toen leiden liet
naar waar ik nooit meer op mezelf besta.
Onzichtbaar worden, nee, ik kon het niet.
Ik zou willen zeggen…
zielen
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
243 mijn rusteloze ziel
met wie je
goed verdwalen kan
neemt plaats
bij het venster
met zachtmoedige blik
ziet ze het menselijk
tekort daarbuiten
vandaag neemt zij
alles voor lief
mijn zorgeloze ziel
met wie je
uit het venster vliegen kan
ademt bovenaardse
vergezichten
met open blik
wijst ze de wegen
door oneindige labyrinten…
niets meer
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
277 in dit kleine
leven leer ik
te verduren
en zoveel later
in de slakkengang
van de tijd
leer ik
te verzoenen
niets meer
om bang te zijn…
Horizon zonder woorden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
231 Zwaartekracht is liefde
ergens bij Abcoude
stil moment
in niet te vergeten bezwaren
om aan mijn zwijgen te tornen
jouw stilte te bevrijden
bemorste onschuld
droom van onzichtbaarheid
adem uit jouw liefdesbrief
horizon zonder woorden.…
de vlinder zag
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
218 handen gevuld
met zoete
bitterheid
struikelen over
de stenen van
het uitgestippelde pad
happen naar
adem op lege
dichte dagen
de vlinder ontsprong
de dans en zag
wat mij ontging…
Dingen die niet vanzelf goed gingen
gedicht
4.0 met 4 stemmen
1.669 Er waren dingen die niet vanzelf goed gingen. Porren, er
moest gepord worden. Gesjouwd. Besproken. Geregeld.
Het nerveuze systeem ging ervan in een driedimensionale
versnelling. De geest ging in de kelder zitten rillen. Er
werden dingen gesjouwd, besproken, geregeld. Er begon-
nen dingen te gebeuren. Dingen die niet vanzelf goed
gingen. Deze…
3/8 – 23.07/
gedicht
2.5 met 2 stemmen
1.351 ik trad op
ik trad terug
hier en daar werd ik
daarna voor even
opgetild
voor even
in evenwicht
voorgoed verglijden
-----------------------------
uit: 'Blijven en verreizen,
gedichten 24/10 - 27/8', 2013.…