Alle inzendingen over reizen

Ik neem de trein naar Transsylvania. Die trein heeft een ongeluk gehad. Door dit ongeluk heb ik een maand in coma gelegen. In mijn droom ben ik niet in Transsylvania maar in CastleVania. Daar ontmoet ik een Vampierenjager. Z’n naam is Simon Belmond. Ik moet hem helpen we gaan het kasteel in. Zo begint mijn coma avontuur. We hebben ontdekt wie…

We komen vooruit, maar we kunnen geen kant op – in de scheepshutten.…

Twee vrienden trokken wel te moê De Harts in en naar ’t Rijnland toe. De een ging, wijl elk fatsoenlijk mens Reist; - d’ ander drong zijn hartewens. En bij hun thuiskomst was ’t aldra Een bijster vragen voor en na, Daar neef en nicht graag weten mocht, Wat ze al zo zagen op hun tocht. ‘Gezien?’ zegt de een en geeuwt daarbij, ‘Niet heel…

Men houdt het oog steeds op de weg gericht niet op de berm waarin ik ooit bij toeval werd gedropt en nu verwijl als vreemde deftigheid. Ik sta hier in een soort verlatenheid en niemand in de weg, men sjeest langs mij, ik word niet opgemerkt. Behalve soms door iemand die zich niet fixeert op eigen pad, mij plots gewaarwordt, afstapt…

Ze kampten met ‘t bijna doordringbaar woud van ‘s morgens vroeg tot heel laat elke avond De dagen waren snikheet de nachten zo koud wijl er ’s nachts soms een leeuw buiten stond Teruggekeerd van een vergeefse hongerjacht rook hij mensenvlees als inhoud van die tent Ai, dacht de leeuw toch nog te eten vannacht die daarin liggen zijn morgen vanzelf…

een helm berooft zijn hoofd van licht en wapperend haren moeder neemt hem mee voor de eenden in de vijver heeft hij geen oog voor vogels en bomen evenmin zijn hand omklemt een flesje met de andere houdt hij de blaastuit vast dit is zijn heilige Graal de onvaste stappen van een onwillig lichaam zijn vergeten het innerlijke kind…

De weg, die je maar niet vinden kan. Open je ogen. Eindelijk. Zie! Zie het wonder, hoe de weg jou vinden zal, als toeval dat bedoeling is. De weg is als reizen, naar waar je nu kan zijn. Naar waar je hier al bent. Samen zijn we op reis, met velen om ons heen. In liefde en vaak in leed. Er is geen ontkomen aan.…

Zee-egels zagen zonder duikbril ongetwijfeld die parelbroden boven zich scheren maar wisten zij veel Of het nou meeuw, maan of mokkel was alleen een zompige flens van algen op het steen kon hen verleiden Ik pafte op de boot en keek toe Hector schonk nog een beker tsipouro in “Jij ook?” Ik knikte Lorena was als eerste in de smurrie…

boeren groeven door de leidijk heen om water uit het veen te laten stromen en hun boekweit tot bloei te zien komen wat niet ging de commandant hield het veen drassig voor de landsverdediging een pad van betonnen platen door de akkers heen heet nu Boekweitveen Over de Dijk bij Jipsinghuizen je ziet er geen mens, alleen twee reigers…

Wie werden onlangs zwaar gehandicapt? Degenen die zich beperken moeten? Mensen die teveel aandacht kregen, voor de rijkdom om hen heen? Zij die kortzichtig werden, door teveel goed nieuws? Wie zijn de slachtoffers vandaag de dag? Invaliden die niet meer lopen kunnen? Mensen die te veel vragen stellen? Mensen die verblind werden? Veel te…

ik ga van hot naar her vraag me niet hoe het kan maar mijn dromen reiken ver ik kom nooit van mijn stek want ik ben een reiziger een reiziger op dezelfde plek lang kan ik er niet bij stilstaan ginds wacht de verte en er is nog een lange weg te gaan…

of Hahnentange niet in één naam te vangen een rij boerderijen aan weerszijden de grenslijn sneed tussenbeiden schuin door het gehucht en spleet geducht twee huizen geheel in een Duits en een Nederlands deel dat gaf teveel gedoe, dus is de grens nu niet meer recht er in een hoekje in gelegd helemaal Duits zijn de twee huizen je wordt…

De trein rolt op de zwarte bol der aarde o, angst-versnelling van mijn hartstocht in de afgrond naar God. De gloeiende veeg van mijn vinger, fosforisch op de blauwe glaswand van een nacht; het grauw geraas van een levenslot aan de duistere bocht van een dennenbos waar God mij wacht. O, gij daverend hart der machien, en uw God-verloren vlucht…

Daar is de zon wat schijnt-ie je verbergt je in het licht pakt je koffer schaduw tegemoet wanneer je weg bent valt de nacht valt wanneer je weg bent niet eens zorgvuldig slijtage is te zien er wordt gegeten gedronken gedanst twee-armigen in blekere tinten je hebt al je vingers tel maar na gegeten gedronken gedanst anderen sterven nog…

De ultiem hoogzeegeboren favoriet Michieltje beklom de trap van de Jacobstoren en hij ging bij de spits buitenom. Zijn rug naar alle folklore en het complete koedierendom blaast het knechtje de horen. Hei nu ik Jacob de bruidegom. Na de horkig horlogerader werk is plaveidiepgeplet alree het bijbelschooltje vergaderd en naar hare hoogheid…

Zee lag stiller onder sterrennacht Dan een gulden vlies, een zilveren vacht. Iedre windvlaag scheen voorgoed te luwen. 't Zware schip kon zich niet verder stuwen In het weerstandloze, ijle klare, En het eiland kwam voorbijgevaren. Of het een stil schip was, diep gezonken, Welks topzeilen in het maanlicht blonken, Schoven zijn besneeuwde toppen…

de wind maakte zich los uit de zee langs de kust waar ze een schaduw was een duin in een jas wind die spotte haar aanraakte tumult maakte vleugels de regen sloeg over het huis eerder dan over haar op het dak en tegen de ramen weerlicht en de eerste donderslag het huis zou het verhaal niet afstaan niet opensplijten ze liep weg in…

Met slechts de nacht als dekmantel Koplampen In 't eindige op weg naar 't Oneindige Over duizenden kilometers van spoor Die zonder eind aaneengeslo- ten leiden Hoewel de nacht eveneens weer dag wordt Is reizen in 't duister te benijden…

Die te Amsterdam vaak zei: 'Jeruzalem' En naar Jeruzalem gedreven kwam, Hij zegt met een mijmrende stem: 'Amsterdam, Amsterdam.'…

in deze kleine gondel vol gedrochten boven de omgespitte dierentuin hangen op zoek naar het vogelbekdier dat spartelend zijn aquarium ontglipt. je had je eigenlijk een gedicht voorgesteld met herinneringen aan de bronx aan de caribische zee aan een creoolse uit de antillen: aan joséphine of aan napoleon daardoor - op elba had je willen naslaan…

als je het zo laat is de Doene Esweg alleen een lus die aftakt van en weer uitkomt op de Weenderstraat een karrespoor loopt tussen de golvende akkers door het is mooi, stil alleen vogels in koor de boerderijhond blaft omdat hij het vreemd vond dat ik daar loop binnenkort, ik hoop kun je rechtdoor er komt ruimte voor een brug over…

zonder zorgen zondagmorgen op mijn ballorige reis naar Blijham kwam ik in Morige de vorige keer kwam ik aan op de Morigerlaan nu de mist in gaan ? ontdaan bleef ik staan wist niet meer welke Morigerlaan 1e Morigerlaan loopt dood geen nood maar 2e Morigerlaan bleek niet te bestaan op 3e Morigerlaan stond een kwaaie hond Morigerlaan…

N976 vanuit het noorden de auto levendig laveren door bochten met zeventig langs Weenderveld totdat aan weerszijden zijkanten verschijnen van twee boerderijen dicht aan de weg alsof ze omarmen warm welkom heten weten dat ik het ben de brug, een bocht een zwieper in de weg was vroeger de overweg spoorstation staat er nog achter een…

De stad die mij op drie hoog ook beschutting gaf met leefgemak, vermaak wat op de fiets of loopafstand, bij plein of hoek te vinden was een bus of tram die altijd stopt, een taxi met een handgebaar en ook bestelbaar is. De overmaat van het gemak je wordt het zat en tolereert tot hoog niveau de rusteloze leefgeluiden ook als sirenes gillen…

Waar we ons nu bevinden, is niet te vinden wat we zoeken. Het wordt tijd om van hier naar daar te gaan. Naar elders, waar knechten meesters zijn. Naar daar, waar onze schat begraven ligt. Veelbelovende mensen zijn er veelbelovender. De temperaturen zijn er hoger dan hoog. Het gras is er groener dan groen. Nooit heb ik er kunnen vinden wat…

al die ruimte in mijn handen het was miljoenen jaren onderweg dichter bij de ruimte kom ik niet op de gele label lees ik: 1,2 gram…

Stomen, stomen, stomen! Heel de wereld door! ‘k Heb een plaats genomen Op het langste spoor. ‘k Wil in zeven dagen Even naar Japan, Met die houten wagen Voerman! kookt je span? Stomen, stomen, stomen, Vliegen langs de baan! Die wil zitten dromen, Mag met paarden gaan. Moffen, Polen, Russen, Zie ik in een week; Zeil jij ondertussen Heen…

Lees een gedicht, desnoods van mij. Schrijf zomerbrieven. Evenaar De poolnacht van een schone lei. Niet, niet doen. Voel je knoken, doe wat je wilt - ik doe het ook. Verwijder dagelijkse smeerboel. Niet, niet doen. Maak je op voor de grote trek. Doe je te goed aan het nieuwe jaar. ----------…

Net heb ik zeilen gehesen met bloedend hart heb ik afgezien van de nachtvangers en ik weet nu dat diepte niet kan komen dat vaart niet kan komen als ik niet raaf vrouw in mijn lichaam krassend verlos. Net zag ik dat je de raafman bent en ik geef je koosnamen en je bent mijn lijk we liggen al zo lang in duisternissen dat boeglicht ons bijna…

Vreemden ontmoeten: gesprokkelde klanken taal – verwarmen ons hart.…