Alle inzendingen over Schrijven

ik was vergeten hoe groot je ogen waren of hoe speels zij konden zijn zag dat weer even wist opnieuw hoe vriendschap mocht zijn ik was vergeten hoe jong je nog was en de eigen wereld wist te bespelen lachend zoals lachen bedoeld was spelend met woorden en blikkend op muziek van reflecterende akkoorden ik zag het weer zomaar…

ik begeef me met spoed naar mijn beukengefineerde ikea-tafel je hebt namelijk iets te goed belangrijke woorden liggen op stapel iets groots dient zich aan kan je dat niet onthouden ik zou een figuur slaan sta dan vervolgens in de koude een opgebouwde toren van inzichten die behoren tot het ultieme weten samen gevat in een vers nee, geen…

ik zie hier in de annalen dat je met schrijven een prijs kunt behalen en deswege mag blijven het thema is volwassen aanmelden via e-mail ik moet passen 13 euro 50 is mij te veel het schrijvertje in de sloot zwiert onnavolgbaar waterkrullen als Jezus liep over water dit diertje is klein zo groot dat het mij met ontzag doet vervullen…

schrijf maar dichter, schrijf je kan het wel geef je over aan het krakende hersenspel het spel van wachtende woorden zeurende alinea’s staar je stram op toetsenbordletters bespeel je pen met vingers vol onaangename kramp beschrijf je gedachten, het leven op het lege witte vel schrijf maar dichter, schrijf je kan het wel!…

Een gedicht schrijven is niet moeilijk, maar soms is het rijm foeilelijk.…

Levend ben ik dood en dood kan ik niet leven, of zoiets, ik ben dichterlijk wel vaker de weg kwijt. Welke zinnen kun je nog meer ratelend haspelen en jezelf inkleden met dichterlijk imponeren? Terwijl je alleen maar aan het klooien bent, toch is de verleiding groot om soms serieus genomen te willen worden, om voor vol te worden aangezien. En…

Zelfs in mijn dichten zwijg je, naakt is het blad, je raakt mijn pen niet uit, je geeuwt, strekt je uit, nog even. Ik wacht.…

Langzaam komen gedachten tot woorden schrijven handen de zin van het leven geven zielen hun geaardheid weer willen harten zich ontdoen van lasten ogen vragen om begrip en liefde langzaam stijgt de sfeer van eenheid naar een doel waar het brein om vraagt uit de woorden die het hart verlaten gewogen in de gedachten tot een zin uit ogen die…

In wat ik schrijf lees je mijn gedachten maar ook mijn gevoel leg ik open en bloot daarin neer ik ben de schaamte reeds lang voorbij niets wat mij nog deren kan dat is iets van lang geleden pijnlijke woorden uitgesproken zijn zo van mijn schouders gegleden mijn geschrift is dus een open boek waarin ik op zoek ben naar wat geluk of iets…

geen verhalen doch gedichten die zichzelf ten gronde richten als ze eenmaal zijn gelezen hoeft geen sterveling te vrezen dat ze ooit nog zijn te horen weggewerkt en nooit herboren weet geen mens nog van 't bestaan doorgestreept voorgoed verloren is het met het vers gedaan…

Waarom zou ik iets hier schrijven ze weten het toch al Ik verras ze toch niet Springen over touwen rambo vliegt in het oerwoud Teun heeft het kruis Wil heeft het wiel uitgevonden De wind vliegt me om de oren en Anneke die lust er pap van Ja we zijn in de Zoo in Antwerpen ik geniet ervan Maar even fluister ik tegen de ober is er iets nog…

En daarom beste vrienden staat niks u nog in de weg om voortaan ook een gedicht te schrijven. Na jaren schrijven hoop ik dat anderen er zich ook aan wagen. Zo moeilijk is het niet.…

het mijnenveld tussen liefde en haat betreden dat is verzen schrijven ledigheid en inspiratie die elkaar zo dikwijls dicht op de huid zitten en dan toch gehoor geven aan een intense drang zelfs bij tegenweer…

de stilte kruipt in de muren ik krijg witte handschoenen aan ik weet niet meer wat er gebeurt ik voel de harteklop van het leven niet laten we elkaar schrijven dan zien we elkaar…

de vulpen gedoopt in blauwe inkt, aap noot mies en de stilte in de klas het vloeipapier sprekend aanwezig of ik zou willen of het nog net zo was, het uitzicht op de vijver met eenden en een toevoeging van verbeeldende gedachten doch, het heden is als een lente die het voorjaar ontwijkt in een collectief doch eenzaam verhaal het speerpunt…

Ik vloek, geniet, verfoei, bemin, halveer de waarheid of verfraai, verdraai de woorden tot een zin en vul de leegte die ons bindt.…

Ik schrijf om te vergeten Ik schrijf niet om te vergeten Ik schrijf om niet te vergeten Ik schrijf niet om niet te vergeten Ik vergeet en ik schrijf Ik schrijf en ik vergeet En ik … ik … ik … Ach, laat maar … Vergeet het, probeer het niet te begrijpen Ik schrijf je wel, … als ik het niet vergeet!…

ik schaats ik schaats enkel met woorden eerst was het slechts krabbelen heel langzaam voorzichtig glijden eerst niet meer dan vrijblijvend babbelen en ongemerkt blijken de woorden mij te leiden ik glij naar onbekende oorden waar ik nooit eerder ben geweest moeiteloos ervaar ik het glijden en dat het geschrevene als maar beter spoorde…

Uit het hart schrijven luistert nauw, elk spontaan woord -- kan een misser zijn.…

Nu je gevleugelde ziel de verre verte zoekt nu jouw ruimte oneindig is - je hebt er lang op gewacht - zal je dan nog één keer door het grote raam kijken? de oude bomen van het park zien? Nu ik de laatste keer aan je schrijf nu jouw ziel andere wegen gekozen heeft zal je dan de vrijheid vinden in dit witte zweven? onze mensentranen begrijpen…

Hartenkreten Kreten van binnen Willen eruit Soms niet wetend Welke woorden dan Maar gewoon maar beginnen te schrijven Geeft al rust en connectie met mijn hart…

Een versje schrijven, was allang mijn wens Bij deze dus maar eens begonnen 'k heb zo wat zinnen bij elkaar verzonnen Die zoetjes zingen voor een lezend mens Zo'n versje schrijven, nee geen hindernis Een kwestie van wat woorden brullen Om daar de lijntjes mooi mee op te vullen Zo simpel is het, voor mij kattenpis ..............…

te schrijven wanneer het jaargetij wacht op ontkleuring terwijl wij dansen op de ragdunne reuring van het late stervende uur laat mij proberen van een winter te schrijven met vuur op het veld, maar in ijskoud licht ontleden wij elkaar tot wij eindelijk zwichten voor het smeltend gebaar…

Liefde in woorden gaat nooit voorbij en is altijd dichtbij schrijven we vrijend en lachen naar de demonen die bang het bloed en het gif met dezelfde woorden en gebeden schrijven in kranten waar rouwadvertenties en beurskoersen niets meer veranderen…

Zij leidde mij om de tuin Om haar tuin leidde ze mij Het gras geplet van vele lijven Zij vroeg me: ga je over mijn tuin Een poeem schrijven? Nee, was m'n antwoord in zo'n woestenij kan ik niet blijven Aan schrijven kom ik echt niet toe.…

Kan ik nog, letters schrijven, woorden die zinnen vormen. Ja ik kan, nog schrijven, om mijn gevoelens in poëzie te verwoorden.…

van het tedere gezang en het liefelijke bemin die had je willen schrijven maar vond nergens een begin…

Ik zal je beschrijven oorlog mijn oorlog ik zal je schrijven je tekenen je mummificeren ik zal je vertalen met jou de oorlogswinstmakers verleiden de psychoten de psychopaten opdat je totaal wordt ik wil dat je mijn taal verlaat om een tekst te schrijven die vrij is van gruweldaden ------------------------------------------------- uit…

zou ik een snel- sonnet schrijven denk ik, maar ik ben meer kort.-…

inktzwarte dagen schrijven deze lente tot een griezelverhaal…