Alle inzendingen over geweten...

Gravend in gevoel, woelend in geweten: word ik nou, als het er op aankomt, liever door mijn beste vijand of door mijn ergste vriend gebeten?…

Altijd geweten dat die f-profeten er slechts zaten voor de schone schijn ...…

Had ik het geweten, Ik had ze niet gegeten, Is mijn advies. Maar mij doe je echt een lol Met een Bossche bol.…

fokken bezeten naar eer en geweten een kale planeet.…

Ik zal hem nu voor het laatst los moeten laten, niet alleen het ei, maar ook mijn verlangen, ik zal het hier wel achter moeten laten en mijn geweten opnieuw gaan behangen.…

naar haar De worp liet te wensen over De aanbeet liet verstek En alle stoere verhalen Gingen hiermede op hun bek De voorraad aas slinkt gestaag Slijm der pieren druipt omlaag Langs met brood gevulde handen Verhalen gaan over zagers met tanden De humor is bij slechte vangst Het huwelijk dat duurde het langst En zij heeft het op haar geweten…

althans ze waren ook landgenoten maar ze kregen weinig kans werden gepakt en uitgestoten van ambtenaren wisten zij wie ze waren ,waar ze woonden het stond duidelijk in hun pas die ze op bars bevel van platte pet dan ook angstig toonden ze beslisten over leven en dood en ik vroeg me dikswijls af hoe ze hun geweten schoonden de jaren zijn…

De nacht strijkt door mijn lange haren, Mijn ziel bedekt mijn tere huid. Het zet mij aan tot stil bedaren, Na dat eenzame geluid. De sterren doen mijn ogen glanzen. Van geluk? of van verdriet? 'k denk aan alle verspeelde kansen. Want zoveel kansen had ik niet. Ik staar, zonder uitdrukkingen. Naar mijn trouwe onderdaan.... De zoete rust…

Je geweten, dat je laat zweten…

In 't water vindt de vis 't geluk alom En vrijheid, die daarbuiten gaan verloren: Geluk wordt deugd, ervaring vormt geweten.…

mijn lijdende dovemansoren tuiten tussen de klanken in je dacht dat ik niets hoorde maar ik hoor elk woord en elke zin ik knutsel alles aan elkaar en zoek naar een verborgen betekenis maar huiver als ik luister dan steek ik er de brand in en warm mijn geweten aan de vlammen van elke zin…

't Is rustig in de velden, En vrede is in 't gemoed, Dat, sterk door 't rein geweten, De rust niet vrezen moet.…

Het schoot het tweemaal: de bok en zijn gestoorde broeder 'het geweten'. 'Moord! Moord van mijn hongerige silhouet!' en de reflectie dwingt me alweer tot daden. 'Voeden, voeden, immer voeden van mijn barbaarse vlees!' 'Pulp en resten! Stockage in bulk! De nacht verterend in containers van de dag!' 'Opstaan' oreert mijn lafste ik.…

Verloor Geheel onterecht Zij wanen zich Kampioenen Hij vraagt zich slechts af: 'Zullen zij echt sterven met een waar, echt schoon geweten'? Waardigheid zal ik Echt nooít verliezen Tegengesteld aan hen De proleten…

Misschien moet ik beter weten wat ik eigenlijk wil en fouten niet vergeten maal mijn vermoedens stil Maar nooit mijn geweten.…

Dit is ons collectief geweten, opdat we niet zullen vergeten, wat was en wat er komen gaat, ik sta paraat.…

hoe zou het zijn zonder de pijn van geweten verlies te verkeren slechts als besef het oordeel voorbij een inductie van wat gevoelig was in gangen van verlangens strijdig in zichzelf verblijd en gekweld van aantrekking en afweer verlost zonder keer om te weten wat eenmalig ervaren momenten feitelijk zijn…

Hij voelde zich een houthakker in een land vol droom verbaasde bomen liep hij met een bijl in zijn handen om tot een oordeel snel te komen maar geen boom in dit land beviel hem geen beslissing kon hem bekoren hij hoorde zijn hart, een lieve stem zoveel natuur was er reeds verloren totdat hij zag, een oude eik stam zo dik, kon hij niet…

verleden te spiegelen ontwaar ik een oneindige leegte alwaar warmte van de ziel ontbreekt verward vraag ik mij, ben ik dood Dan laat de huid van mijn gelaat los en zie in de oogkassen het onrecht aangedaan tijdens mijn kort bestaan jegens miljoenen stervelingen Ik zag dus maar weerde het niet ik berust in mijn dood zijn Ik heb het geweten…

woorden die met hoofdletters met het bewustzijn worden bedreven, de soepelheid van spieren, het timbre van de longen waaruit al vroeg moraal wordt ingezongen, het warm geweven kleed van de zenuwen en bloedvaten,in zuiverste vorm gemeten, beslaat de gewogen norm in het praten, maar waar ontstaat een onmisbare ethiek, eindpunt van het geweten…

Schroeivlekken in zijn gedachten onomwonden weerzinwekkend tot groot verdriet van Zijn-Moeder-in-de-Spiegel Aan weerskanten bouwt hij een muur van takken en bladeren, takken en bladeren, tot ver uit het zicht Het zonlicht van zijn tong sprak duizend talen en duurde voort, totdat zijn geest getekend werd, totdat zijn geest geketend werd…

Sinds Dodenherdenking reis ik mee met de Mei-Express in volstrekte stilte met de gestorvenen om ze levend te houden Alleen zij verstaan het onhoorbare zij weten Ze voorspellen mij het loon voor dit gedenken: eerst hoon en beschimping daarna het negeren van mijn beeld tot slot de censurering de eliminatie, de wegzuivering zij…

leven tot schoven gebonden zij drogen met wind weer speelt mijn kind in de zon net als vroeger dolt zorgeloos rond nog staan de stoppels hun wortels verankerd maar de grond is verkankerd door jarenlang roofbouw op normen en waarden gespoeld uit het zwart van de aarde wat rijk groeide en bloeide oogst nu de vruchten die het geweten…

laat ik maar mijn rode glas met witte wijn verkleuren het roze glanst als ik wat tegenlicht door flinterdunne schaduw laat buiten, op de straat speelt een orgel levensliefde op de maat van mijn muziek alle poppen dansen en hun handen dragen stokken naar de zijkant van mijn hart anderzijds een bleinen bel ze slaan de maatstaf van geweten…

Vrijheid is niet zomaar kiezen tussen merk A of B, maar een opgeroepen worden vanuit je geweten dat je doet zien waar je echt kan beslissen of alles zomaar laten. Vrijheid kan enkel groeien.…

spraakmakende stellingen die onthoudt men het meest Alle geile opwellingen bleken gelogen hufterig vlees noch vis raakten kant noch wal en waren volledig uit de duim gezogen Om stapelgek van te worden kwam in een ander daglicht te staan op de wetenschappelijke verkeersborden De vooraanstaand schijnwetenschapper publiceerde naar eigen eer en geweten…

Steeds weer terug die innerlijke strijd tussen geweten en daadkracht geest en waarachtigheid met beide voeten in de oorlog van een wereld waar vrede soms kwaadaardig aanvoelt via meningen en verschillen uitgangspunten en efficiëntie in verloren tijd verloren verklaar je een deel van jezelf zonder mystieke oorsprong in een lijf van vlees…

spreek mij lees mij blader in mijn innerlijk bloot droom mijn dromen met open ogen ervaar mij als de vluchtige de immer reizende die zijn nalatenschap aan papier heeft toevertrouwd lees mijn geschriften tussen de regels en weet de essentie in al dat wit dat zich lezen laat door het begrip…

al vele maanden fluistert mijn geweten; van verzen maken word je ziek en stijf je lobbig lijf heeft té lang stil gezeten na halve nachten op het internet met drank en pillen tot een uur of vijf is wat je voortbrengt nog niet je van het in shock, leg ik mijn uitgewoonde lijf nu bij de zielenknijper op het bed hij wil dat ik mijn nood…

geen geweten heeft de duivel mijn ziel die keer op keer vertrapt is de strakke weg die ik bereed maar sinds lange tijd verslapt is geen poging die ik ooit gedaan had geen moeite raakte roos weet niet waarom zij dit gedaan heeft…