Stilte
De nacht strijkt door mijn lange haren,
Mijn ziel bedekt mijn tere huid.
Het zet mij aan tot stil bedaren,
Na dat eenzame geluid.
De sterren doen mijn ogen glanzen.
Van geluk? of van verdriet?
'k denk aan alle verspeelde kansen.
Want zoveel kansen had ik niet.
Ik staar, zonder uitdrukkingen.
Naar mijn trouwe onderdaan....
De zoete rust, al de kilte,
Die door ons toedoen is ontstaan.
Mij gedrevenheid die drijft mij..
Naar een plek waarvoor ik vrees.
Waar ik gedwongen moet beginnen,
Aan die eindeloze race.
De zin van leven en opgeven.
De onzin van de maatschappij.
De haast, de spoed, die doet mij beven.
Mijn god, ik hou het niet meer bij.
Geplaatst in de categorie: maatschappij