inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 620):

Stilte

De nacht strijkt door mijn lange haren,
Mijn ziel bedekt mijn tere huid.
Het zet mij aan tot stil bedaren,
Na dat eenzame geluid.

De sterren doen mijn ogen glanzen.
Van geluk? of van verdriet?
'k denk aan alle verspeelde kansen.
Want zoveel kansen had ik niet.

Ik staar, zonder uitdrukkingen.
Naar mijn trouwe onderdaan....
De zoete rust, al de kilte,
Die door ons toedoen is ontstaan.

Mij gedrevenheid die drijft mij..
Naar een plek waarvoor ik vrees.
Waar ik gedwongen moet beginnen,
Aan die eindeloze race.

De zin van leven en opgeven.
De onzin van de maatschappij.
De haast, de spoed, die doet mij beven.
Mijn god, ik hou het niet meer bij.

Schrijver: M. Kolbrink, 15 augustus 2002


Geplaatst in de categorie: maatschappij

4.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 550

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)