inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 620):

We vlechten onze levensdraden

Ik begraaf me in haar armen
ze slokt me op als in een droom
Ik verken haar wereld sluimerend
en geef me over in haar stroom

Ze neemt me op in tussenpozen
ademt mij vluchtig door haar heen
Ze is mooi als duizend rozen
mijn hartje klopt voor haar alleen

Als een sluierende nevel
zweven we door ons droompaleis
Een winterse stilte omhult ons teder
terwijl we dansen door ons paradijs

Onze liefdesklanken vormen samen
een weefsel en spinsel van muziek
We vlechten onze levensdraden
in een wereld van mystiek

Schrijver: Edwin van Rossen, 15 augustus 2002


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 795

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)