219 resultaten.
Het is weer stil aan zee
netgedicht
2.3 met 7 stemmen 126 en zo af en toe dan gaat er
in de verte nog een schip voorbij
dit voortvarend leven is het beeld voor mij
gisteren scheen zo fel de zon
dat zelfs mijn tuin het niet meer harden kon
nu valt de regen mij niet tegen
zie ik de grond al ademend bewegen
hier leer ik in alle overgave heel bewust
mijn eigen goede vrede en totale rust
welke de kosmos…
in ons heeft God bewogen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 893 sferen
die schaapjes zijn te mak
om daar te kunnen existeren
ze hebben nog
geen poot om op te staan
vloeien zo uiteen en laten
zich door wind oplossend gaan
wil je echt met sterren gooien
schepper spelen, het heelal ontplooien
zwarte gaten vullen en de nova's
laten brullen in hun stervend licht
geef mij dan je hand en deel
de kosmos…
Misbruik
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 343 is gekwetst en denkt daardoor
te zullen sterven verdraagt de belasting niet
als gebruiksvoorwerp voor de maatschappij
te worden ingezet
met het vuil de virussen en
al wat men niet weet in
de schaduw
van een dreigend kwaad
De vrije in gebonden staat
met kwaadwillende die het voor de wind gaat
in de vreemde lucht
van de kosmos…
Gek zijn is zo gek nog niet
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 91 Mijn god, wat een
Heerlijkheid om gek
Te zijn,
Anders dan alle anderen
Die nog veel gekker zijn
Dan ik -
Alleen zij weten het niet,
Durven het althans niet
Toe te geven,
Maar ik weet van mezelf
Dat ik het zonder twijfel ben,
En dat geeft onmetelijke rust,
Ik ben me van mijn eigen
Gek zijn heel bewust,
En ervaar dat ik…
Chanel n°5
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 491 het vet van de bloesem
het zweet van de steenvrucht
ik week het los met stoom
drijf het door kolfglas
tot één kleffe druppel lekt
het vloeit in noten open
als een lied langs neusvleugels
de citrus die haastig verdampt
door bloemen verdrongen
tot het hars van mirre blijft
een tong van slierten
likt aan de korst van de kosmos
de…
Droes
netgedicht
1.5 met 4 stemmen 101 de rug te moeten rechten
als de kruik dan leeg is,
wankel in gestelde stromen
vaart het droes van kleine
ziel, op de tere vleugels van
een bodemloze boodschap,
waarin zo vaak de inhoud
beschreven is door alle
afgeworpen dromen, zichzelf
relativeren in hun gare sop,
waarin zoveel schipbreuk
werd geleden, mogelijk achter in
de kosmos…
mens
hartenkreet
3.5 met 4 stemmen 381 in de bast van een boom
schrijf ik haar naam
heilig het liefst
een vrouw van de stam
zonder troon geboren
ongekroond voor het oog
bewust in dit leven
een aura als de regenboog
omringd door woorden diep uit de kosmos geboren
de essentie zoeken voor wonden
wat duidt op een spiegelbeeld
inspirerende gewaarwordingen in de lucht geschreeuwd…
Het mystieke
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 174 Bos
het bos door de bomen niet meer zien
bladeren geven hun adem
ik ga mijn weg, op zoek naar het wonder
zie ik het bos zie ik mezelf,
ik ben de boom het blad
ik hoor de warme kleuren
de zon speelt haar spel, laat alles ontluiken
in het prachtige groene bos vond ik de
echte mystiek, ik adem met wat de kosmos mij geeft
aureool van…
Echt alleen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 132 Jij zag de zon
Jij zag de maan
In je dromen
Die niet konden bestaan
Het licht in jou
Kon niet uitgaan
Daar waar je steeds was
Omringd door vrienden van de geest
Die er in de eeuwenlange kosmos zijn geweest
Ontmoetingen in de spiritualiteit
Ontmoetingen in de verleden tijd
Trillend en bevend
Vaak in paniek
Het leven stukgeslagen
Om de zwaarte…
Aan de rand
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 102 Getikt door de spanning
tussen tastbare biotoop buiten
en verruimende mogelijkheden
van de virtuele stedelijke kosmos.
Aan de rand
vooralsnog of voorgoed?…
Kerstnacht
gedicht
2.6 met 134 stemmen 54.946 .
---------------------------------------
uit: 'Kosmos', 1940.…
Zondagskind
gedicht
3.3 met 31 stemmen 17.584 De hele kosmos smaakt ze zoet, op mijn
Verhemelte proef ik slechts as en gruis.
Anderen hebben ritme, ik loop mank.
Ze ademen, mijn hals hangt in een strop.
Ze geuren, ik verspreid een helse stank.
Toch kan ik mijn geluk bijna niet op.
-------------------------------------------
uit: 'De os op de klokkentoren', 1981.…
AANTREKKINGSKRACHT
hartenkreet
3.8 met 12 stemmen 507 Aan de hand genomen
in vol vertrouwen
kan ik alles aan
iedere tegenslag valt weg
over rotsen en gladde keien
komen gevoelens vrij
zuchten snerpen uit mij
overgave aan mijn omgeving
levensvatbaar wordt alles
van het kleinste minuscule
tot aan de kolossale kosmos
een ervaring, die mij overtuigt,
dat ik deel ben van dat totaal
waarin ik…
Mijn woning ( J. )
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 264 Ik heb geen woning nodig met lastige buren,
ik hoef niet in de stress te zitten
om het betalen van de huren, verhuren,
geld om gewoon te wonen: op aarde,
want de hele kosmos is mijn thuis!
De kerk, de priester, mijn geest, ons verbond:
zo sterk, ontstond al zo lang geleden,
ooit in verleden?…
De man van vroeger heeft geen zin in poëzie
gedicht
3.0 met 1 stemmen 1.203 Een gedicht mag over de kosmos gaan,
maar, zou hij zeggen, niet te vaak.
Je moet er zelf ook in voorkomen.
----------------------------------
uit: 'De man van vroeger', 2015.…
't Hoeft toch niet miljarden te kosten ?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 79 Ik wil racen over banen
als een speer over wegen gaan
vliegen over bergen
als adelaar mijn vleugels uitslaan
als een vis door ’t water schieten
als leeuw op de savanne jagen
of olifant door ‘t dichte woud
misschien een ijsbeer, ook al is dat koud
in een raket naar Venus suizen
door de ruimte met een schip
heel de kosmos gaan verkennen…
Sanne Wevers
netgedicht
3.2 met 4 stemmen 122 De kosmos leeft hier in dit stadion
essentie en perfectie tikken tiktak
ineens een aanloop en dan na een flikflak
volmaakt rechtop als een acrostichon
onmiddellijk de weverspirouette
roemrucht gemaakt door excellente Sanne
illusie van gemak, een radslagspanne
gevolgd door overslag, de loftrompetten
eerbiedigen het bovenaardse draaien
vrijmoedig…
Héél worden vandaag
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 75 Moeder is kosmos voor een kind.
Cellen, met elke cel verbonden.
Schrijvers die heel en al voelen,
struikelen over woorden omdat.
Omdat ze al die verbondenheden,
in woorden niet bevatten kunnen.
Dichters voelen verbondenheid,
wanneer ze dichten over liefde.…
Ode an de Leegte IV - Epiloog
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 77 De kosmos kolkt en ademt weer ‘wijl ik verval
in sopor, in een solitaire isolatie.
Als laatste dichter, als getuige van het eind’
en het begin, van zonnewind en sterrenstroom.
De entropie van poëzie, het woord verkwijnt,
mijn verzen vloeien over in verstilde droom.…
Ons heelal
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 Laten we ons eens levendig voorstellen,
dat we samen met al wat leeft,
mysterieuze antennes zijn.
Van onze cosmos.
Dat we samen open ogen zijn.
Van onze wereld.
Dat we hier op aarde werden geboren,
om door het toeval uitverkoren,
waar te moeten nemen.
Om alleen maar bewust te zijn.
Om mogelijkheden te zien.
Om samen bij te dragen.
Aan…
Liefde? Ik hou van jou I
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 84 Zijn het zaadcellen,
die eicellen zoeken?
Is het een ronde cel,
die vraagt om zaad?
Of zijn het hemels,
in een hels heelal?
Is het een vrouw?
Een Godin?
Is het man?
Een God?
Een kind?
Zijn het hemeldragende mannen,
die lieve vrouwen nodig hebben?
Is het een ster, die onze zon is,
en om schone aarde vraagt?
Bodem, die voeding wil?…
Aller'Heiligen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 117 's Winters pot chrysant
Stap-voets processielandschap
Graf Ster "fluisterstil"…
Trauma
netgedicht
3.8 met 5 stemmen 140 Monsterachtig pikdonker
in een uur bereikt
chaos van het zaad
bijeen geraapt
klassieke resten
van een doorwoelde aarde
daar waar alleen
nog gedachten zweven
tussen kosmos en universum
eeuwige honger gaapt
hangend aan de melkweg
welke zin heeft dit alles
is het muziek wat ik hoor
of stemmen van mijn eigen grond
waar het zaad begraven ligt…
Het begin
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 105 De kosmos dijt uit, echter het lot is dood.
Eeuwige armen verwarmen, met brood en wijn
der eeuwigheid. Waar ik kwetsbaar ben, daar is liefde.
Drie lijnen verweven; het begin is leven
en het krijgt vorm, in duizend sterren,
in duizend sterren is het woord gegeven.…
IJsbloemen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 92 De kosmos sluit
een verbond van dood en leven.
Geen schepper in dit ijzig oord,
in den beginne was geen woord.…
Sterft egoïsme
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 44 Wanneer mensen,
van zichzelf leren houden,
beseffen ze,
dat ze minuscule deeltjes,
van een immense kosmos zijn.
Wanneer mensen,
elkaar beminnen ervaren ze,
dat ze samen mensheid vormen.
Wanneer een mens,
al wat leeft waardeert,
dient hij ons aller leven.…
Dodelijk virus
netgedicht
3.6 met 9 stemmen 285 In de koperen deurknoppen kun je je spiegelen; brandschoon
Het huis vol idealen; met de deur dicht
Loom sluipt de kat rond de boom; op flanellen sokken
Tijgerslank langs de dagen van onbehagen; talrijke dode vogels
Wij wetende van hun zingen; gefluit in' t ochtendlicht
Dauw schittert op hun veren
De kosmos waar we doorheen moeten; de vreemde…
Siberiatska
netgedicht
2.7 met 9 stemmen 1.563 Sacha, Oleg en ik
een heldere klaterlach vult vragende glazen
waarin de kaarsvlam versnippert tot dwaallichtjes
zo vernevelt mijn werkelijkheid zich tot vage lijnen
de kosmos balt zich tot hier en nu aan deze tafel
lichtend in het donker zijn de ogen niets ontziend
ik proef hoe zij hun zinnen zingen in zacht gebrom
tandengoud beantwoordt…
ongeboren
netgedicht
3.8 met 11 stemmen 557 In windstilte
was een kind geboren
haar naam sprak
onbestaand
het net van leven
trok de kosmos
strak voor even
adem stokte
ongemerkt
voor een stonde
geen mens
zou weten
van vruchten
die niet vruchten
in aaibaar water
dat was iets
voor oudere Goden
om het vergeten
te bedekken
*
maar het moest
nog gezegd worden
om het opgaan…
bloesemkinderen
netgedicht
3.6 met 20 stemmen 391 bewaren
maar geef hen de klanken van het licht
ook al weten zij niet
waar ze kijken moeten, waar de weg is
zonder schreien
het open- en toegaan van de dagen
van ochtendvogels en geboren vlindergaven
oh aarde, fluister stenen vol met manen
bevrucht de twijgen met gezang
slok mij op
maar laat de kinderen
met de kleuren van de kosmos…