Alle inzendingen

Verdriet slijt met de jaren Als ik denk aan al die stroggels die er waren Zoveel verdriet in mijn hoofd Door de drank en de drugs was mijn geest en lichaam verdoofd Zo vaak gevallen zo vaak weer opgestaan Van verdriet was dat mijn bestaan Want anders had ik het gewoon niet gedaan…

Sleets, met meer mot van rot dan fleur van vlinder in steeds maar minder ver verschiet weet ik bij leven en bij machte van die zachte dodendeur, bitterzoete pil van allerlaatste vrije wil voor dan en voor daar ginder maar nu nog even niet.…

Vind je niet wat je zoekt En weet je niet wat je zocht Wanneer ben je blij Wanneer ben je verdrietig De focus op Maar waarop De zin in het leven Of is het de zin van het leven De keus is aan de persoon die zoekende is!…

De film begint met water en een mooie stem met markten, gezichten, het Amsterdam van vroeger de glinster op het water van Amstel - IJ, de grachten het maakte blij het opbouwen van de stad de karren en de paarden de lompen vooral maar ook de diamanten naaiateliers, de ouderen in bedden verpleegstersuniformen Een koets waarin de Koningin…

Gelijk de vrouw in een vrouw-man relatie, een vrouw-vrouw relatie, dus ook een man-man relatie en meer smaken hebben we niet. Uitspraak van het Europese Hof van de Rechten van de mens, dit is dus ook een overwinning voor alle mannen. Ja ik wil houdt dus niet in altijd moeten laat staan altijd kunnen!…

Geen volle maan of bloemenveld, echte liefde -- kust grauwe dagen.…

Kleine momenten grote herinneringen geluk inspireert Zon werpt haar zachte stralen over het veld, de gouden lichtvlekken dansen op het groene gras terwijl een vlinder, in zijn breekbare vlucht, zo dicht langs me vliegt en ik stilte om me heen voel, als een omhelzing van alles wat leeft. De geur van natte aarde na een zachte regenbui, geluid…

ik ken de muziek uit je ogen voel het strijken van je handen langs de snaren van de oude viool daarbij wiegen schouders en heupen in een bijzonder aantrekkelijke balans waarin jij een bent met de warme klank met hart en ziel heb jij de dirigent en zijn stuk vertolkt nog lang hing de de echo in de zaal verstillen mensen in…

Dat vonnis overviel het kabinet Het moet, als ze de stikstofnorm niet halen Voor straf tien miljoen euro gaan betalen Schoof-I, zo blijkt, breekt momenteel de wet Zelf denken ze een ramp nog te bezweren Nu Wiersma het probleem gaat bestuderen…

wat schenkt ons de grauwgrijze winter ze laat ons even in ons geheugen wegzinken net niet verdrinken en laat ons voelen hoe het straks weer kan wezen en laat ons uit de opgeslagen kleurrijke herinneringen lezen zodat we wat komt ten volle zullen waarderen misschien is dat wel het geschenk dat door haar is gegeven die grauwgrijze winter…

Een treurende es zweept ruisend Het hangende loof om het puin. Stil koestert een teder viooltje Zijn geluk in het mosrijk duin. -------------------------------- uit: Gedichten (1887)…

Het nieuwe jaar begint met zachte vlokken die zachtjes dalen en onwillig landen. Het aarden wordt hun dooi, of ze zich branden aan warme aardkorst, hete huizenblokken. De aarde drinkt de sneeuw met grote slokken en raakt verkild tot in haar ingewanden. De vlokken winnen door hun massa. Wanden van groen worden van spikkelwit doortrokken.…

Vraagstuk A doodt 1.500 mensen A sluit 500 mensen op B doodt 35.000 mensen A doodt 50 mensen extra B sluit 5.000 mensen op Bereken het menselijk offer en de emotionele schade X= 550/5 Z= (1500+35000+50)/3 Z‎ = 12.183,333 U=Z+0,666~0,333 X‎ = 110 levend* U‎ = 1,229×10¹⁹ dood* *uitgedrukt in mensenleven…

Zelfs als je ontkent dat jij tien maand lang mij hebt voorgelogen geloof ik je niet En al beweer je met droge ogen dat jij dankbaar bent mij nooit zult vergeten Dan nog weet ik zeker dat jij dit niet meent want jij hebt je grootste weldoener bedrogen De waarheid is één maar jij bent gespleten steeds zul je verlangen maar nimmer…

Tijdens de vliegreis van zakenman Eddy Van der Linden hangt in het toestel een geur van urine en buikwinden, als er over luiers wordt geklaagd en men om in- en onderleggers vraagt, blijkt hij zich op een "incontinentale" vlucht te bevinden ...…

Keith Bakker is een koekenbakker uiteindelijk bakt hij er weinig tot niets van Keith Bakker is een pure verleider en de verleiding is groot, groter, grootst Keith Bakker verleidt zelfs zichzelf weet vooral zichzelf voor de gek te houden Keith Bakker gaat wederom in de fout omdat ie zeer fout zelfs zeer goed weet te praten Keith Bakker…

slaakt zij een kreet bij het lezen van de leeftijd van een zuigeling: drie dagen om de namen te noemen van hen van wie niet alleen de namen zijn gestolen maar hun toekomst bruut werd afgesneden staan mensen zes dagen en nachten in de rij door een ideologie werden hele families uitgeroeid oma’s, moeders, tantes neven nichten, en kinderen vele…

het was drijven op hoogblonde zomers het droomspel dat we speelden en kleurden lag als een nieuw geluk op het spiegelwater ik kijk naar het schilderij ‘nachtlandschap met halve maan’ ik voel je en ik wacht tot de maan weer helen zal tot de hemel klaart ver van de eindigheid worden wij zichtbaar we nemen afscheid van onze tropenjaren soms…

Er dansen paarden onder de zachtroze maan -- Het leven is zoet.…

Terug in de tijd dichtte jij ALLES IS NIEUW, uit 20-vijf Een bundel met 36 gedichten Een tijd waarin jij bundelde Wetend dat die vele strofen Vervolgens resulteren in 'n nieuwe ALLES IS NIEUW, titelde jij Gedichten in 2005 Jij was toen 47 jaar Jouw debuut 'Stem onder mijn bed' Deed beslist veel stof opwaaien Het titelgedicht laat vader…

jij hebt een ludiek hupje in je speelse loop dat intrinsiek bij je hoort net als de knipoog die groeit in het lieve woord dat met warmte en liefde de mimiek in je lach zijn aantrekkelijke vorm geeft het zijn de extra's waar de toeschouwers naar toe leven lieve uitingen van jeugdige speelsheid die kleur geven aan de lichtheid…

Ik maggel al vanaf mijn jonge jaren, Mijn handschrift ziet er werkelijk niet uit. Dus nam ik gisteren een kloek besluit: Ik ga nu voor een gouden Parker sparen. Voor gouden Parkers houd ik een pleidooi: Het handschrift blijft onleesbaar maar wel mooi.…

O dooi-wind, dooi-wind, dooi, o wind, o dooi! Gij die van ’t zuiden aanvliegt, maak, o maak Dat al, wat stokte, weer op gang geraak’, Dat al wat dor is, word’ weer mooi! - Ik ruik de geur alreê van gras en hooi Uit gras en zooi – en dat weer ’t al ontwaak Tot nieuwe muziek en zangerig vermaak, Dat ook ikzelf uit kille koude ontdooi! Ik zie…

Aanvliegen over de sont, over donkere kommen van finse meren scheepgaan in de kajak der gestorvenen drijven op de wateren tussen taiga en toendra oog en oor zuiveren aan leegte en verte zich voeden met bessen, met hoed en geur van de goddelijke paddenstoel dromen de droom van het eeuwige heden als arctische beer weer tot sneeuwblinde…

(voor K.Schippers in herinnering) we kunnen gerust stellen dat de schilder Vermeer nooit in Cadaqués was evenmin dat Breitner ooit in Kiruna is geweest van Gris weet ik niets maar dit terzijde natuurlijk is alle inspiratie goed voor de schilder om van de dichter nog maar te zwijgen... doch tussen woord en beeld zit nog altijd…

Mijn vader was van prikkeldraad Zijn grafsteen is van hard graniet Hoe moet ik door het leven gaan Geklonken in versteend verdriet…

toen de vuren in de tempels doofden niet voor eeuwig bleven leven verdwenen priesters als sneeuw voor de zon de vuurtempels verasten andere tijden braken aan onrust verdriet en vage verhalen verschenen en verdwenen zou iemand de weg vrijmaken zouden mensen uitgroeien tot een nieuw verhaal zouden we de hemel van as bevrijden…

Zijn ogen klommen langs taille-lijnen Omhoog naar fontijnen appetijtelijk Standvastig, koppig, majesteitelijk Zoals bergtoppen alpinisten toeschijnen Een zwak hebben was onvermijdelijk Voor haar contouren, ze liep hooggehakt Hoerig heupwiegend rond ietwat bekakt Snobistisch, loens en verleidelijk Bleef de set piece hangen in zijn hoofd…

of ben jij nog altijd voor mij een verre moeder ik voor jou een breekbaar kind zijn wij elkaars gemis elkaars ontbreken ik je molen jij mijn wind laten wij dan maar de wilde wintertuin verlaten de verdwaalde lichten in het duister de gestolde lavastromen de blauwe bloemen en samen in tijdeloze traagte terug naar de zomerende…

Ik word overspoeld en zink weg in de diepte -- van eigen echo's.…