Alle inzendingen over natuur

Bij Drachtens Karmelklooster laat de ruime bloementuin taal der geuren waaien waarin Evangelische kracht vreugde brengt aan stemmen die lustig roepen tot arbeid in de aarde gezamenlijk beraadslagen en de vurige wil zich aan de mensheid te geven.…

in de vroege ochtend zo tussen vries en dooi deden hoge druppels al voorzichtig het kristallijn subtiel van beginnend matwit uitwaaiend mooi naar licht breekbaar nog hebben zij niet de kracht om licht te breken dat komt over enkele weken zo rond het vriespunt als de uitstraling het grootst is en het uitspansel heldert dan…

Ik zat aan 't venster waar de Donau vloot En op mij aankwam aan mijn rechterhand En onder mij verdween. De donkre rand Van den en loofhout die hem schuilplaats bood Scheidde mijn berg en voorgrond van de schoot Van 't volle en tintenrijke en golvend land: Akkers, veld, dorpen met geboomte omplant; En kim blauwde achter kim, die 'k diep genoot…

nog is er het speelse gefladder van jonge blaadjes op ondeugende vlaagjes van de lichte lentewind toch zullen ook zij binnenkort de koelte van het zomers groen moeten dragen nu nog in hun kleurig fleurig herfsttapijt veeg en opruim al voorbij alles is afgedekt ook de kleine knoppen winterklaar verpakt in afwachting van licht…

de herfst heeft zich verstrakt in de vale takkenstramheid van hen die nog wachten op de oogst die winterklaar al getooid zijn om te gaan hun kleuren afscheid van de warme zomer is allang geleden en toch zijn er weer redenen om op te staan niet alleen wordt het kind geboren maar ook zij die zijn uitverkoren voor het nieuwe…

Zie langs de horizon gouden ochtendgloed en witte voile bedekt smaragd groen veld zo wordt de dag na donkere nacht begroet door deze wonderen staat de mens versteld. Vanaf mijn eigen plek zie ik het leven aan in de ochtend begroet ik de rijzende zon die heel de dag aan blauwe lucht zal staan en ik geniet zijn warmte op mijn balkon. Zo is…

Hoe zere vallen ze af, de zieke zomerblâren; hoe zinken ze, altemaal, die eer zo groene waren, te grondewaard! Hoe deerlijk zijt gij ook nu, bomen al, bedegen; hoe schamel, die weleer des aardrijks, allerwegen, de schoonste waart! Daar valt er nog een blad; het wentelt, onder 't vallen, de…

Kappen met dat kappen dat moet het nieuwe normaal worden wereldwijd, want ik wil ik wil juist door de bomen het bos niet meer zien…

Voelend met mijn hart helende kracht van natuur steeds weer verbonden Hoe wonderlijk en waardevol het is om schoonheid van de natuur waar te nemen als harmonieuze mix van geluid, geur, kleur en textuur Stuk voor stuk unieke momenten om van dichtbij te beleven, ervaren en koesteren. Het begint al in de morgen, het ogenblik waarop een…

daar staat ze in vuur en vlam om haar omgeving nog eenmaal op te laten bloeien ook al is het maar voor even ze straalt en perst het uit haar laatste restje leven een fraaie penseelstreek van amber met fluweel een laat zomerse kreet want zoals iedereen weet het is voorbij de herfst doet nu haar intree…

Door de knieën gaan voor een paddenstoel of zwam dankbaar uit het hart Wanneer bij ochtendgloren achter grijze wolken een waterige zon zich verbergt van waar haar licht langzamerhand vermindert op hetzelfde moment is omgeving in een overgang waar allerhande belangrijke veranderingen plaatsvinden. Vanop kale tak brengt moede merel klanken…

Langzame wolken drijven donker in zichzelf -- brommen een beetje.…

Tussen de lage nevels van de vroege morgen Voorbij de weidehagen waar de dauw het gras kust Zoek ik aan de bosrand de vogel van onrust Hij wacht op het zonlicht Lacht als het daar is de schaduwen weg achter beuk en hazelaar En dan roffelt het door het woud De specht bekvecht met het hout…

de stukjes nacht die de dag ons gaf in verkorten hadden net een andere sfeer dan de avond die gewoonte gewijs begon met een verrassing zo had de afsluiting altijd iets in petto dat anderen niet wisten waar zij met een lach naar gisten nonchalant maar ozo nieuwsgierig het donker worden buiten en de verlichting binnen gaven…

Een herfstige dag geurende paddenstoelen helende bosgrond Wanneer ze onverwachts vanuit aarde ontspruiten als een nieuw leven om zo op te groeien in en met natuur waar hun gevormde hoed glinstert in het zonlicht op hetzelfde moment wiegt een steel in de wind. Vanuit het oogpunt schitteren ze met aantrekkelijke herfstkleuren die elke ziel…

Herfstige kleuren gedragen door boom en struik een tweede lente Hoe mijn aandacht wordt gevestigd op brede waaier van kleuren bij een ahorn aan de waterkant waar ze licht en warmte uitstraalt in adembenemend decor van hemelsblauw, stralende zon en enige witte voorbij drijvende wolken. Dat deze ongekende tinten elk blaadje vormgeven kan…

De schemering valt. een grote, rode maan stijgt langzaam uit de golven aan de oosterrand der nauwlijks ademende avondzee. de dromen komen met de golven mee en mijmerend gewordt mij, ongezocht, waarvoor ik jaren in vertwijfeling vocht, denkende dat het geluk omstréden moest zijn en dat het leven zonder smeken niet schenkt. o, heerlijk is nu…

de avond ligt op het water vloeiend donker weg gedragen het voorzichtig omslaan van de grijze golven die hun geluid inbinden of ze onder de rood aanlopende hemel willen bidden voor meer stilte. de tonen zijn gelijk met een dof bereik. de zee raakt alleen en onmerkbaar traag varen aan de horizon nog een paar schepen. de golfslag die het…

dode bladeren  vallen stil van de bomen hun taak zit erop …

Als de herfst erft van de zomer betaalt zich dat uit in klinkende zon welke door de goudkleurige bladeren van de bomen het verlangen naar de zomer stralend levendig houdt en de winter ver weg!…

uit hetzelfde glas is ooit jouw spiegelbeeld geboren dat na veel oefenen en bewegen ondanks kleine haperingen in de motoriek bij een onregelmatige groei en incidentele a- sychronie toch een bewewgingspatroon heeft ontwikkeld in een dansant gaan bijna los van de vloer waar ooit haar scherven vielen juist met ogen die als ramen van…

Oktober tovert in de bomen, strooit gouden zonlicht op het plein waar kinderen druk bezig zijn de tijd te vullen met hun dromen. Oktober en het deert hen niet dat weer de zomer is vervlogen, gaaf is hun spel en ingetogen. Geen kind dat reeds de winter ziet. Het vallend blad, het valt nog niet en donkergroen het gras na regen, de avond…

in de veelheid van leven en bewegen ben jij bewogen met eigen ogen door de natuur het schitterend passend systeem kapot zien gaan omdat de synchronie door mensenhanden is gaan stokken de natuur en wij zitten met onherstelbare brokken nu ook de schepper is vertrokken…

het ritselt tussen rotte bladeren takjes knappen op het pad nog nemen bomen hun zonnebad in de schuin- staande zon waar de eerste nevel zijn laatste reis van dit seizoen begon om morgens weer te landen tussen de koeien op het wit bevroren gras wil melker…

o wat genieten sommigen van ons toch op hun manier van de natuur van dat kleine schattige konijntje in het bos de bloemen en bijen de eekhoorn de vogeltjes het reetje met z’n prachtige ogen en die mooie rooie vos de bontgekleurde specht al die verschillende bomen met hun bontgekleurd gebladerte maakt bij menigeen iets los ook al vinden…

Die na mij komen, deze zullen weten, Het diep geheim, dat in de woorden leeft, Die er geschreven staan in de planeten, En in de bloem, die op de velden beeft. Zij zullen uit het kruid, het denken eten, En de vervoering drinken, die gij geeft O ochtenden, aan holen en aan spleten, Wanneer uw licht de duisternisse zeeft. Zij zullen u begrijpen…

In gedicht wil ik eeuwig uw schoon bezingen uw zin, hart en oren in gevoel bekoren u door woord en zang in elan omringen begeleid door uitbundige vogelkoren. Uw schoonheid vervult mij tot adoratie drijft tot schrijven van proza, ode of sonnet dichters geeft u fantasie en inspiratie voor u wordt zo menig woord op papier gezet. Met diamant…

altijd als jij buiten komt lijkt het alsof de natuur jou verwelkomt bloemen gaan spontaan open buigen zich echt naar jou toe om hun hart te geven zelfs de vogels showen uitgelaten hun kunsten onder het zingen van het hoogste lied de zon verlicht en verwarmt het decor waarin jij deze dag deel aan de wereld zal nemen om…

Bedaagde reuzeneiken en statige beuken van landgoed Olterterp geven met hun zwaar lover speelse lichtbaantjes binnen blauwgrijze schemer van brede boswegen adellijk geboomte laat mild en gootmoedig de warrige wildernis haar kunstig weefwerk om zich een groeien mint dat verspreide dwergoerwoud onoverwinnelijk groen van velerlei…

In het Bosrijk Olterterp glanst een wijde kring meertjes waarvan het grootste van elke wandelaar verlangt dat deze vlak langs hem heen gaat een ander water noodt met een roze ring lelies dichterbij te komen maar strenge struiken en deinende moerasgrond beschermen zijn bewoners weren kunstzinnig te nieuwgierige mensen alle vennen…