3435 resultaten.
Afzender onbekend
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
258 Tijdens het nog prille begin
van jouw moedige jeugdige bestaan
hadden jouw onbestemde verlangens
zelden glanzende vleugels
en nog geen weet van ironie
of de teloorgang van het noodlot
je liet mij alleen achter tussen de bomen
met steeds maar weer die dwaze dromen
achter iedere boom afzender onbekend
alsof de natuur door een vreemde god…
Verloren in mijzelf
netgedicht
1.5 met 2 stemmen
286 Verloren in mijzelf
zinkend
verdrinkend
er is geen nu
geen verleden
de tijd heeft geen besef
zout op mijn lippen
de zee is nabij
vogels schreeuwen
voorbij schaduwland
grillig gevormde vingers
grijpen gedachten
wachtend op het licht
van dageraad
Zilver breekt haren
in duizend broze tinten
van licht
aan de horizon
tijd verroert…
Blijven?
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen
312 de aarde draait
de regen druipt
de drinker drinkt
een moeder draagt
de plicht die drukt
de dromer draalt
een dichter droomt
een wolkje drijft
de schrijver blijft…
Ze kennen haar niet...
hartenkreet
4.5 met 2 stemmen
260 Ze zit voor het raam
kijkt naar de boom
die aan de overkant staat
er rijden wat auto's
er lopen wat mensen
op straat
Ze zien haar zitten
maar ze kennen haar niet
Soms krijgt ze bezoek
van haar dochter, haar zoon
hun kinderen, een neef
ze praten met haar
en vooral met elkaar
Ze horen wat ze zegt
maar ze luisteren niet
Ook gaat…
Toch Alleen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
290 iedereen verzamelt
vrienden om zich heen
gaat relaties aan
zoekt anderen waarop
men kan steunen of gewoon om
zo af en toe tegenaan te leunen
zoals zo velen zoeken
we iemand om iets mee te delen
iemand die iets meer wordt
dan slechts een klankbord
zo iemand behoort
tot de wensen van vele mensen
zo iemand die naast je staat
en je niet…
Art deco
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
289 Sorry moeder, het was uit reflex
Het is zonnig buiten,
Kijk eens hoe licht het is
Nee, ik vind het niet donker,
Het was uit reflex zeg ik toch.
Nee, ik weet dat een lamp niets helpt
Dat het licht is
Maar ik vond het gewoon donker
Ik legde mijn hand op de schakelaar
Is dat nou zo erg.
Je komt net binnen en het eerste wat je
Doet is op…
Ogen dicht
hartenkreet
5.0 met 5 stemmen
471 kun je even
het stil afvlakken
de avond verpakken in
geheugenverlies
ik raapte mijn tranen van de grond en
plakte ze op mijn wangen
zodat niemand ze meer kon vangen
zodat niemand ze meer vond
doe maar snel, doe maar gauw
voordat de ochtend op me valt
voordat ik mezelf bedelven zal
morgen…
Onder de pompelmoezen maan
gedicht
3.1 met 61 stemmen
24.337 Onder de pompelmoezen maan
Op de oude schommel
Als op een droom van vroeger
Scharnieren knarsen
Krekels zwijgen
Onkruid
Schiet uit het droge zand omhoog
Zaden zijn verdord van de hitte
Lelies bloeien niet verder
Algen vertroebelen de vijver
Je bent er niet
Er is brood en wijn
Je bent er niet
Pompelmoezen maan
Fruit en wijn
Dompelpomp…
De eenzame
poëzie
3.1 met 80 stemmen
25.000 Een grijze middag in 't begin van mei,
een klein café 'Au Voyageur' geheten,
in wolken rook rijdt soms een trein voorbij…
Wat doe ik hier? De hemel mag het weten.
Van de oude dromen, die ik dacht vergeten,
voel ik de vleugelslag opeens nabij;
reeds deze morgen wist ik mij bezeten,
is het lente, of ligt de schuld bij mij?
Sedert de tijd…
eenzaamheid je ziet niemand
hartenkreet
4.2 met 6 stemmen
329 Eenzaam samen met jezelf geïsoleerd
Vragend …waarom ik alleen …wat doe ik verkeerd?
Ook al ben je in gezelschap.. de connectie lijkt te ontbreken
Fysiek present maar mentaal geen teken van leven
De realiteit lijkt te bestaan, maar ik blijf te vaak even staan
weer die oude smart die me weerhoudt om verder te gaan
niemand weet omdat niemand vraagt…
Fabrieksrook
poëzie
3.6 met 8 stemmen
4.074 Zoals een zuil van rook haar klim in 't steile
Zo groots waant, wijl de lucht haar roerloos draagt,
En van benee haar hitte en arbeid schraagt,
Tot zij het wanklend hoofd verbergt in 't ijle, -
Zo steeg ik statig uit de nauwe laagt'
En stuwde een stoet van donkre drome' uit veile
En zieke ziel, - toen boog 'k het hoofd een wijle,
Waar…
Een kwade man
gedicht
3.7 met 50 stemmen
31.230 Zo zwart is geen huis
Dat ik er niet in kan wonen
Mijn handen niet langs de muren kan strekken
Zo wit is geen morgen
Dat ik er niet in ontwaak
Als in een bed
Zo waak en woon ik in dit huis
Dat tussen nacht en morgen staat
En wandel op zenuwvelden
En tast met mijn 10 vingernagels
In elk gelaten lijf dat nadert
Terwijl ik kuise woorden…
Ik blijf kijken. (2)
netgedicht
4.7 met 3 stemmen
385 De blauwe vlinder
vliegt hier al lang niet meer
zoals weleer in zonnige tijden
‘k had het nog graag eens gewild
De engel biedt me helaas
ook geen soelaas meer
alhoewel zij mij wel voor altijd
zal kunnen zien
ik haar enkel met m’n ogen dicht
Andere tijden zijn het
en inmiddels al aangebroken
heel andere ogen bezien mij
en overzien velen…
Ommuurd
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
265 als je even niemand
meer wil zien
stapel dan muren van
losse stenen om je heen
en als de tijd daar is
breek dan het bouwsel
weer langzaam af
steen voor steen
maar geen dak zal er ooit op komen
want de blik op vogels
die langs de hemel scheren
en een stukje ongebonden
vrijheid suggereren
die wil niemand zich ontberen
zij vervullen immers…
Eenzaam
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
261 Hij had geen idee
-in de verste verten niet-
hoe nabij teder was
op de huid gezeten
door zijn verleden.…
Alles aan kant
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
277 Het huis is gepoetst
gisteren nog
De boekenruggen staan in ‘t gelid
alfabetisch
Stapeltjes kleding
keurig gevouwen, op kleur gerangschikt
gestreken waar nodig
vullen de planken van de kledingkast
De auto staat te blinken
op de aangeveegde oprit
’t is af
’t is klaar
’t is wachten nu
tot er iets gebeurt.…
Ja, één keer nog je leven overdoen (1919)
poëzie
3.8 met 26 stemmen
2.079 Ja, één keer nog je leven overdoen,
En dan op 't toekomst-richtend oogenblik
Nalaten dat gebaar, dat woord, die blik,
Die reis, die brief, die daad, die vraag, die zoen,
Zóó, dat een niet begrepen vizioen
Je zou weerhouden door plots'linge schrik,
Doordat in 't Nu van 't eigenmachtig Ik
Waarschuwend school 't praeëxistente Toen:
Dan…
Wie zal de nacht in strikken binden?
gedicht
3.4 met 64 stemmen
15.607 Wie zal de nacht in strikken binden?
Je naam heb ik nog niet vergeten,
maar op het zachte weefgetouw geweven,
zoals een roos bloeit in de wind.
Ik heb je naam goed opgeschreven
en aan een wit papier gehangen
waar kinderen mee spelen kunnen,
zodat je naam in hun verlangen
bewaard zal blijven voor de wind.
De slanke dansen van verdriet
heb ik…
Dolen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
237 Ik ging uit dolen dacht ik
En ja, dat ging ik ook
Diep in mijn jas gestoken
Als mist- of ochtendspook
De stad was nog verlaten
De straat een leeg decor
Niemand om mee te praten
Dus doolde ik maar door
Bij bomen zag ik toen een strijd
Van merel fel en eekhoorn rood
De pluimstaart schoot de kronen door
Met in zijn oog de dood…
Verloren uren
hartenkreet
3.3 met 3 stemmen
327 mijn lege handen
wil ik vullen
met uren
die van mij zijn
alleen van mij
de uren
vliegen voorbij
ze laten me
eenzaam achter
wacht, wacht toch,
wacht op mij
verloren uren
vandaag, gisteren
alle dagen
van mijn leven
verdriet
opgesloten in
verdwenen uren
ik wacht, wacht,
wacht al zo lang
en omarm
troostend
het kwetsbare…
Eenzaamheid
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
295 een oneindige leegte
genoeg kans om hem op te vullen
maar toch wil ik dat niet kunnen
de leegte steekt
maar geeft een gevoel van veiligheid en rust
niemand die iets weet
over al mijn leed
ooit ga ik zeggen dat het me speet
hoe ik al mijn problemen verkleed
dagelijkse twijfel
moet ik mij openstellen?
alles maar gewoon aan iemand vertellen…
polderfernweh
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
243 Ik ga straks naar de dijk en het zal er waaien
Er staat een ruisend takkenwoud van half verrotte zomer
Dat de vaart uit de vlagende winden haalt
Ik ga erheen omdat ik mijn dorp mis
En ik de zeilen niet heb
Om naar dat ooit terug te varen
Wat rust achter mijn ogen
Deze stad houdt me vast in zijn steenharde schaduw
Ik zal een rijnaak zien…
Gesloten boek
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
222 Anderen blijven
Een gesloten boek
Voor je
Zolang je nog wegloopt
Voor:
Wat er zich
In jou
Afspeelt…
De straten van Toronto
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
243 Waterval van klatergoud
surrealistische dromen
steeds dezelfde muziek
en de eindeloze stad
Mijl na mijl aan grimmig asfalt
rolt langs mijn oude wielen
ik en mijn Cadillac
wij zweven rustig verder
Een hand op het stuur
de zon raakt de einder
werpt zijn gouden licht
dit is de wijd open wereld
Mijn reis gaat verder
geen eind is in zicht…
Zonder jou
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
290 Wanneer nachten mij vereenzamen waarin
een hemel een kleurloze textuur onder het maanlicht
borduurt waar fracties onzeker beginnen te bloeien en voortleven als
een waas in dichtheid en uitgestrektheid die nog even blijft hangen boven het hoofd.
Niettegenstaande helderheid wordt gebaand
schaduwen regeren in mijn breekbare-en-kwetsbare die
eveneens…
HART EN LAND
poëzie
4.2 met 5 stemmen
2.217 Mijn hart wou nergens tieren
En nergens vond het vree
Dan tussen uw rivieren
Nabij uw grote zee,
Mijns harten eigen groene land
Dat voor mij dood en leven bant.
De wind zong door de bomen
Tot in mijn stille huis
De stemmen uwer stromen,
Uw volle zeegeruis:
Daar brak mijn hart in zangen uit,
Daar werd de stem van 't bloed geluid…
Figuur over de rivier gebogen 2
gedicht
3.0 met 22 stemmen
19.359 Zullen we nou nog gaan vissen of niet. Kijk de hengels,
allemaal gisteren voor je gekocht alle twintig,
je kwam niet en ik kon je nergens vinden.
Dus dit is het aas het zoetste zingen en fluiten
en daar staat de picknickmand vol met zelfrijzend verschiet
en hier heb je eersteklas stof waarmee ik je aankleed,
wil je het. Of toch liever
niet…
Het intens verlatene
netgedicht
4.9 met 24 stemmen
367 ik schreef
kleuren op
je huid
trapsgewijs
van licht
naar donker
je onderging
de steek
van het
puntig pluis
gelaten gaf
jij niet thuis
in emoties
die de kop
opstaken
voeren wij
op onbekende
wateren
gingen nergens
heen in het intens
verlatene waar
aantrekkingskracht
geen baas over
de polen was…
troost
hartenkreet
5.0 met 6 stemmen
324 eenzaam
ben
je
nooit
alleen
laat
dat
een
troost
zijn…
onbegrip
netgedicht
4.8 met 6 stemmen
288 nooit gedacht dat ruisen
aldoor het uitzicht verblindt
en zo ver en diep verscholen
aan het oppervlak kan huizen
en doorheen het lijf
warm bloed en koude verbindt
het is aldoor nog dolen
in een gesloten verblijf
ik zie het gras zeker wel opkomen
waar kleuren mijn ogen zoeken
doch niet alle tinten beleven mijn blik
zij lijken bedekt met…