Alle inzendingen

Kunnen wij een gesprek met u voeren, over de hal en kamer die zo beklijft, de jeugd die strompelig achterblijft en naar uw gave gezicht blijft loeren. Onze huiden dromen van pril voorjaar, de sfeertekening van de lichtblauwe lucht; voor intense kou blijven we beducht, niets is mooier dan een hemels gebaar. Nu klooft zij zacht de uitgeklede…

Een kleine kustvaarder verlaat de zee, gaat de Rijn op, vertraagt vaart, kijkt voldaan naar weiden, waar nieuwsgierige koeien staan, verschrikt plaagzuchtig het drinkende vee. De rivierstroom valt aan, maar laat zich gedwee om de boeg splijten, door de schroef verslaan. Heuvels ontvangen blij; het schip legt aan bij een rotswand: voor enige…

krijg toch het heen-en-weer ‘k wil geen advies van jou laat me het hoeft niet meer zoek het maar uit jij die het beter weet meningmachinerie luisteren kun je niet ‘t zit op m’n huid…

Alsof het dicht bij het vertrouwde bed ligt het verdriet en het vermoeide bedrog alle muizenissen van de unieke ratio zijn authenticiteit wanneer hij naakt en verlegen door de bossen dwaalt wanneer hij zichzelf denkt te troosten nu keert hij de gevoelswaarde om naar een oude kringloopwinkel in het moerasland van gevallen engelen eindelijk…

stoelpotten onder gebroken behoeftes terugzagen tot op de haarwortels proestend op gewaande paden denktemperaturen boven het minimaalste van één ultiem vertraagde centrifugaalflits daalt de trits in beschamende schalen van richting de verlichting bracht hemels zwarte mazen netten van wetten verkaasden bloemen verwelkomende tenenvazen…

in een stuurloze droom ontvang ik een ansichtkaart iemand zendt me vanuit Auschwitz vele hartelijke groeten geen afdruk op de voorkant geen teken van leven het duister treedt binnen de geur van het einde schemert tussen stille bomen bergen zwarte aarde brokkelen uit elkaar de doodgraver duwt spades in ontelbare handen vele…

Je bent het zachte licht dat mijn schaduwen kust, het geluid van adem dat ik voel in mijn borst. Je bent de ruimte tussen woorden, stil en groot, waar ik durf te zijn zonder masker, zonder schroom. Je bent de regen die mijn stormen zacht weghaalt. Het geduld dat mijn hart in rust laat landen. Je bent de stem die fluistert zonder ooit te oordelen…

De inhoud zal wel komen In delen gesneden fantasiabeelden Uitgestort als verantwoord snoepgoed Knielend voor winkeltje spelende kinderen Zie ginds komt de zak al aan Het hengelen naar trossen en bananen Kan aanvang vinden boven het oppervlakte- Water dat aan lippendienst niets ten onder doet Wroeten als gewiekste mollen Pantalonnenlol…

Je praat als een king online, maar bent een rat met een scherm. Je rooft wat centen, voelt je machtig — een lafaard, crimineel modern. Je hengelt naar vertrouwen, je liegt met gladde smoel. Ga toch lekker schijten, jochie in je digitale poel!…

Schuchter klinkt over de klinkers der avondlijk verlaten straten in ijle lucht een ganzenvlucht efemeer in een cadans niet te kort en niet te lang in harmonie van driekwartsmaten Ik sluit mijn ogen bij dit gerucht en wat ik hoor lijkt een concert in openlucht dan slaakt mijn ziel een diepe zucht heel even maar waant…

Na de roodbruine warmte van september, na van october 't zwaar en donker goud, keren de heldre dagen van november met ijle geur van brandend turf en hout, van rijpe appels, rottend loof. Reeds koud worden de morgens in de kale velden waar raven, met de ondergang vertrouwd, de heerschappij aanvaarden; sombre helden die zich met nog somberder…

Ik zat toen heel stil te werken, de boeken waren als zerken voor me, ik wist wel wat elk graf in zich had. Mijn lijf zat daar in een kamer, boomtakken voor het raam er heenkropen en weer vervelend, met groene bladen al gelend. Mijn ogen zagen verwonderd naar 't buitenlicht maar zonder 't zelf te weten wat of hun licht…

Fleur, boetje koosnaam ontvangen door moeder Agnes Dartel, steeds opgewekt zonnetje, de dagelijkse goedheid, levenslust, trouw zorgzaam in uw sneeuwwitte vacht opgevreten door artrose kan je niet meer stappen spring in het veld we laten u inslapen tegen het verwachten uw blik, nabij zijn de warmte, de uitstraling slepen van je…

De schoener was de veertiende der hooimaand weggevaren uit het scheepshol tussen zwaenswyck zilverberg en pampus, in de wandelgang gemeenlijk met de kortst mogelijke naam met twee letters, tussen w en z vanwaar hij noordwaarts voer langs dijken van de volewijckers de kazen van de E voorbij de in hun monnickskap gehulde vrouwen op en…

Ik geniet van de regen, Kindren huppelen met hun laarzen Door ’n regenplas. ’n Meisje rent Op blote voeten in ’t gras. Rode en zwarte paraplu’s, Zelfs in mooie regenboogkleuren, Beschutten tegen de regen Zonder paraplu door en door nat, Ik draag ’n jas met ’n capuchon, Mij deert d’regen ook niet. Dan wijken wolken voor de zon,…

Met elkaar samenleven leidt tot afspraken maken en verantwoording afleggen en dat schept problemen met de vrije wil van de een tegen de ander of van jouzelf tegen je genen of tegen de bemoeienis van God of tegen geesten die je verleiden met hun magie of genade, zodat je wel of niet in staat bent om je wellust te overwinnen Theorieën…

Prijs stijgt als ballon, de lucht blijft even gratis — voor zolang het duurt.…

Je wilt met mij kletsen over het weer, deze keer over wolken, regen, wind en dat er weer een herfststorm komt meedogenloos voor zwakke bomen de winter is geen witte winter meer en de zomers te warm voor dromen je maakt je zorgen over het klimaat het laat mij eerlijk gezegd ook niet koud ach het waait wel over zeg je tot mijn verbazing…

Getijdig neemt de zee het land ze aarzelt, proeft en strandt dan zwelt ze aan en laat haar golven gaan Ze vult, omhelst en dekt tot alles is verwekt gelouterd en bevrijd van schroeiende gelatenheid Soms mint het water als een beest is het liefdesspel te ruw geweest gehavend, murw gekust het land ligt uitgeblust Getijdig neemt de zee…

Wifi valt weer uit, het huis wordt even dieper — men hoort zichzelf weer.…

Ik hoor het Dilan Yesilgöz nog zeggen toen zij formeerde met de PVV. Dat kabinet ging naar de ratsmodee, waarom nu niet met Klaver overleggen? Wél toeteren dat spoed geboden is, maar toch weer kiezen voor Sint-Juttemis.…

De tijd gaat te snel Er is teveel te doen De tijd rent vooruit Ik probeer bij te blijven Maar raak achterop De tijd van vooraan lopen is voorbij De processie trekt verder De fietser demarreert En ik kijk toe Hoe het leven voorbij stroomt En ik roei zo hard ik kan Want aan de overkant wordt op mij gewacht In een nieuw leven…

Er ligt een lijn die niemand ziet, licht trilt zacht in vroege gloed. Grens en schaduw buigen, bieden rust, stil glijdt alles waar de schaduw vloedt. Vormen glijden over stille lanen, hun schaduw kust het witte veld. Woorden vallen, zacht en teder, dansen op de rand van wat nog telt. De einder gloeit, maar voelt geen pijn, reikt naar wat…

er is sinds die ochtend geen nieuws te melden geweest toch klinkt er iets door hoewel nooit helder uitgesproken weggegooid en nooit hervonden bladerend door schaduwrijke nevel de veelheid aan bomen, altijd als mantel van het bos nimmer wederkerig, ten onder in rusteloze golven laat er geen gras over groeien dit ruisen van de branding…

Het zijn er al meer dan je denkt lieveling het zijn er gelukkig al meer ze groeien als koolraap en knolraapgewas onzichtbaar en onder de grond inspecteer ik hun groeiproces buiten de kas Het zijn sinds de oogstmaand al meer lieveling veel meer dan de zakdoekjesboom en de das de meiraap is laat voor de herfst van dit jaar want je weet, zij…

In een wereld van schaduwen wandel ik, tussen werkelijkheid en fantasie. Mijn geest splitst zich als glas, elke reflectie een ander ik. Jarenlange manipulatie, maar het lag aan mij! Stilte-behandeling, dagen lang, terwijl ik verdween in mijzelf. Een wondertje kwam, vermoeidheid volgde. De wereld draaide weg, onder mijn wankele…

Aangepast ligt naakt geboren in de armen van haar beslotenheid zonder sluiers raakt de wereld bevrijd bij niets meer dan een warm levenslicht onbevangen de gedachten waar geen omhulsels in besloten liggen het zijn de vrije geesten die het wereldbeeld veranderen en haar borgen in hun armen.…

Je had iets aan de heg staan te verschikken; ik haalde de herfstdraden uit je haar, en wist: dit is één van die ogenblikken die ik in mijn herinnering bewaar, tegen de tijd. Maar straks, als wij al weg zijn en geen weet meer van ons tweeën hebben, straks rukt wellicht in deze zelfde heg de wind nog aan dezelfde spinnenwebben. ------------…

Had Orfeus niet Eurydice gedood Door zelf te hunkren naar haar levende ogen, Voor eeuwig had hij haar in ’t licht gevoerd. Nu stond hij wenend waar zich de afgrond sloot En had voorgoed zich aan zijn arm onttogen Wie hij zo vast zich dacht aan ’t hart gesnoerd. Nu bleef zijn hunkren als een open wond En ’t lied van nederwaarts gericht verlangen…

Als je de boel van het bolgewas, het kruipende onkruid en struikgewas zijn gang laat gaan wordt de biotoop van je tuin een monade een eencellige zwamdram een eenkennige heikneuter elfenbankzwam in kleur en in vorm in hemelhoogblauw in zonnebankgeel in ochtendmelange van strooigoed orange in pimpelmeespaars der zwartekatlaars…