Alle inzendingen over emoties

Een vierentwintiguurstaking brengt ons bij elkaar. We eten van elkaars gebak; je vertelt over je moeder, dat ze eens in razernij haar vrienden liet staan voor een glas whisky, dat je haar mist. Je zegt ik wil dik zijn of echt dun, niets daartussenin en je trekt je blouse omhoog en demonstreert. En wanneer je je been over dat van mij legt is dat…

In mijn hiernamaals incarnatie  is mijn karma rond misschien dan scheur ik in mijn glansbolide  van zestienhonderd paardenkrachten in wat luttele seconden  van nul naar honderd, kan niet wachten een losgeslagen projectiel van wijk bij duurstede tot tiel niet als james dean maar juist solide langs dorpen weiden berg en dal waar het…

gezang van nachtegalen ontdoornde rozen op een kindergraf rose elle a vécu ce que vivent les roses l'espace d'un matin de tijd lacht oorverdovend zingen de nachtegalen…

Er woont een dwingeland bij haar Ze noemt hem meneer Dwang Hij zit al jaren in haar hoofd En maakt haar dagelijks bang Hij vertelt haar elke dag Wat hij wil dat ze doet Hij is niet gauw tevreden Ze doet het dan ook zelden goed Ze moet bijvoorbeeld controleren En niet gewoon één keer Nee, dat moet veel vaker Soms honderd keer of meer…

Waarom zou ik nog schrijven? Wie luistert nog naar mij? Mijn letters worden bitter door dingen die gebeuren. Geen vreugd is meer daarbij. Mijn mond staat niet tot lachen en tranen vloeien vrij. Wie komt mijn verdriet verzachten, wie wist mijn tranen, geeft een beetje troost aan mij? Het heeft geen zin om wat te zeggen. Woorden kunnen…

de ijskorst in haar zal alleen maar ontdooien door zoute tranen…

Met aller stranden kleurige trofeeën heeft men, in schelp naast schelp, mijn steen bezet, ik heb de gratie van een pronk-salet, maar in mijn hart de diepe stem der zeeën. wie 't oor leent aan mijn wand ontwaart armeeën die voorwaarts ruisen met een eendre tred en 't masker van een teer getint palet omhult een klacht van nameloze weeën…

Ik wilde er uit, ‘t strand zien! Daar waar je onder aan de trap je gehoor al verloor Maar bovenop met zicht in ‘t noorden haar eindeloze bocht naar ‘t zuiden een strandtent en puur zand oostwaarts gestreept bollenveld Ik zag de glooiende zandduinen, de plooien trillende schuimkoppen die in propjes verwoeien Het gebulder van golven…

hij kijkt je aan zegt niets terug en kijkt weg hij wiegt heen en weer heen en weer heen en weer hij is in zijn wereld laat niemand toe zoveel kinderen zoals hij ze bouwen muren om zich heen wonen in hun wereld er mag niets veranderen alles moet blijven zoals het is alles moet hetzelfde zijn laat ze niet los ga met ze…

Ik sta als een stam in de grond er is niets enkel de takken die aan me groeien Soms breek ik af en komt er een nieuwe tak kijken Ik wil weg van alles Want er is niets hier of daar Ik wacht tot iedereen het ziet Het gevoel dat ik het weet Maar niemand durft toe geven Ik klim tot aan de top Daar ben ik Alleen…

Dit was een dag van heimelijk begeren, Van sterk verlangen en verholen lust. Nu wordt het avond, nu komt de rust. En Gij zult tot mijn stiller harte keren. Zoals een vogel wegduikt in zijn veren, Door ’t eigen trillend hart in slaap gesust, Een ademende zachtheid, onbewust Van alles wat zijn argloosheid kan deren, Gaf ik mij onvoorwaardlijk…

Zodra de dag als een dreigbrief in mijn kamer wordt geschoven worden de rode zegels van de droom door snelle messen zonlicht losgebroken huizen slaan traag hun bittere ogen op en sterren vallen doodsbleek uit hun banen terwijl de zwijgende schildwachten nachtdroom en dagdroom haastig elkaar hun plaatsen afstaan legt het vuurpeloton van…

De stem van het water zwijgt na een woeste nacht van onderstroom en geselende winden het is tijd om te rusten.…

Er hangt de laatste tijd langer een waas over de landen steeds vroeger worden bossen blauw de laatste takken breek je minder graag en minder gauw dat wat de handen doen smaakt bitterzoet in de verleden tijd vervoegen zich de dromen de laatste bloesem heeft de kleur van tederheid en in je lijf stolt het verlangen tot vruchtbegin…

stel dat jij morgen… of wij tegelijk – allebei … wie zal er dan zorgen voor… wie regelt wat? hoe gaan ze verder zonder jou en mij schat ach we zien wel of niet wat er gebeuren gaat echt tot die tijd en daarna draait de wereld gewoon door de rest ligt in het verschiet we leven nu en besef dat je bestaat plooi je mond in standje glimlach…

Bij de avonturen van Tom Poes en heer Bommel geeft iets kleins en nietigs misschien beeldende geest aan de geschiedenis op Bommelsteins eettafel in gerieflijk hotel groot kasteel of schamel hutje staat ergens een korte kaars dik grillig en verschrompeld vol uitstulpend vet spreekt zonder vlam schept bezadigd afwachten rustig…

Een rode roos is in mijn hand zie hoe puur elk blad brandt, nu is vol vuur elk mijner ogen, mijn hoofd verbrandt. O dof karmijn bevroren wijn uitslaand plots in rode vlammen en vuurrood bloed fonteinen gloed, gebroken uit de hartedammen. Ik kan staren en al uw licht vergaren, ik kan liggen neder, 'n geblazen veder, hijgend,…

zomaar een stem, geur of kleur, een klank van muziek of de gedachte dat regen de herfst doet neerdalen, dat de wind zich telkens tot mij wendt als een goede vriend, of beter zoals mezelf ben jij de gangmaker op een feest waar ik helemaal niet wil zijn, de wijn smaakt naar azijn en het bier raakt de snaren van het non-welzijn inherent aan…

opgesloten in de cirkel 'mijzelf-ik-mijn' gevecht met de angst…

als verlamd zit ik machteloos gevangen in het web van mijn loerende gevoelens…

het zangstuk van de vogel op een twijg van de berkenboom brengt me het genoegen van voelbaar zonnig loom narcissen, krokussen knikken met de wind rond hun kopjes door de lenteachtige kriebels voel ik mij in mijn nopjes - het vermoeden van de afgelopen jaren in mijn hoofd, het denkwerk ten top door het afronden van het winterwerk…

telkens in mijn aftandse nachten zwerven mijn handen over haar warme lichaam, ik wil haar kalmte voelen op haar naakte huid haar waarheid is diep in slaap gezonken, ik benijd haar - mijn rust is me eens ontnomen, niet gegund zelfs niet in mijn allermooiste dromen hoe langer ik haar betast, hoe meer mijn adem de weg kwijt raakt, help…

de horizon van de eindeloze emotiezee is onbereikbaar dichtbij…

Hem die mij grof beledigt, Mij overlaadt met schand En openlijk mij belastert, Hem reik ik de broederhand. Maar die mij voorkomend bejegent, Die mij aan zich verplicht En zich mijn vriend durft te noemen, Die spuw ik in 't gezicht. --------------------------------- Immortelle LXXXIII (1878)…

Hoe lang reeds waart uw geest fragiel in uw cocon, fysiek beknot in amors zinverlangen, schijn van eros' avontuur kristallen water van azuur aquamarijn licht transparant Wie gij zocht, zocht niet u die ideale op het witte paard gezeten ridder die ware chevalier een dwaallicht in terra incognita kennemerland Maar waar is híj…

jij bent nu Zijn engel en hoort in Zijn licht nu vertel jij welke wonderen Hij heeft verricht wens jou zegen vanuit de hemel blijf sterk in dit heilig geloof lieve schat jouw zeer verdrietig verleden heb jij in Jezus naam gehad…

ik fluister een naam telkens weer ik fluister hem wel twintig keer ik schrijf een naam steeds maar weer ik schrijf hem soms wel dertig keer en alle keren zal ik denken denken aan onuitgesproken zinnen en alle keren zal ik huilen huilen diep van binnen om wat verloren is gegaan verloren voordat het heeft bestaan…

Doe jij dit Doe ik dat Ga ik hierheen Ga jij daarheen Maar wij met zijn twee Doen zoveel mogelijk met elkaar mee Samen delen wij veel wensen Hebben ook dezelfde kennissen En dan heb jij je mening Ik wilde niet dat je meeging Woorden met gebrek aan goeds Ja het is zeker dat dit ons niets doet Ik kijk naar jou Jij kijkt naar mij…

'K zie nu al hoe 'k, als jij gestorven bent, Zal zitten, kijkend naar je stil gezicht; Wel vol verleden, toch pijnlijk verlicht, Dat jij ten minste geen verdriet meer kent. Mijn handen zullen, vroeger lang gewend, Van zelf aaien je haar, waar levend ligt, Als vroeger, nog het diep glanzende licht, Dat uit de dood mij jouw vergeving zendt.…

In het hoge Noorden, nam hij plotseling jouw hand. Ging op de knie en sprak de woorden, wil je met mij mee naar sprookjesland? Jij hebt volmondig ja gezegd, om deze ridder te gaan volgen. Ik heb ooit ook een ring voor jouw moeder neergelegd, werd onder duizenden kusjes toen bedolven. Zij was zo ontzettend aan haar meisjes gehecht,…