Alle inzendingen

In het kader van heel Holland leest een boek dat minstens vijftien euro kost zoekt boer geen vrouw maar past hij op z'n kippen als vos de veertig dagen passie preekt Speciaal voor lezeressen hier ter stede en dichters in één groots en weids verband voor lezers van collegadichteressen wijs ik hier op het Boekenweekgedicht geschreven door…

Het leven heeft heel veel te geven, en niet alleen maar mooi Toch wil elk het leven ’t geeft soms wat geluk als fooi. Geluk is als de vlinder. Daarvoor komt mijn kindertijd terug. Wilde ik ze vangen, dan moest ik rennen, vliegensvlug Tot ik me hijgend neer liet vallen, lucht happend en in ademnood En was ik dan tot rust gekomen zat hij…

Auh, auh, auh 10-9-8-7-6-5-4-3-2-1 In de praktijk van Matthias staat de cliënt op 1 en de cliënt is uniek geen 2e van hij werkt graag samen maar ook alleen van een afstandje neigt het 'n pijnlijk gebeuren en dat is het ook maar pijn went, 'zent' pijn voert tot een beter zijn en is zijn eigen specialisme wauw, wauw, wauw…

een kloppend schrijvershart dwaalt met bitterzoet verlangen door het vergezicht van weidse polders heimwee en hoop het kan even duren tot lichtvoetige bladgroene takjes uitgroeien tot een reikhalzende boom in de loop van onvervulde woorden boven mits-maar-en-bezwaar voorbij de lange smalle sloten denkt de dichter poëzie hij…

slaap zacht mijn geliefde vannacht in deze blauwe nacht in deze helderblauwe nacht mijn teerbeminde zal ik zacht terwijl jij slaapt bloemen blauwe bloemen terwijl jij slaapt mijn geliefde teerbeminde in deze heldere nacht in deze laatste nacht in deze laatste heldere nacht in deze laatste helderblauwe zachte nacht voor jou mijn teerbeminde…

Zondagmiddag in augustus sliep de wereld nog om wat niet gekomen is en tevens nooit verschijnen zal Egoloos zei ik haar toen blijf niet alleen ik neem je mee ik haal je op ik vang de zon Een zomerlang was ik haar schaduw en haar deeltijdkampioen ze zei 'hoe meer jij mij wilt daar waar ik ben en jij niet is mijn land misschien iets…

daar is het weer, het prille groen een zachte gloed, een nieuw seizoen het jonge gras dat wenkt en lacht waar jij straks droomt in zomerpracht de eerste bloesem, licht en fijn kleurt takken zacht met roze schijn de lucht eindeloos helder blauw de zon die warmer wordend lonkt hoop ontwaakt, de wereld zingt nieuw leven dat danst ons tegemoet…

De wereld slaapt nog, licht beademd en gekust -- door de dageraad.…

wij schrokken niet meer als de sirenes loeiden en lege straten de echo's keihard weerkaatsten waar zwart en legergroen de stad stukje bij beetje liet verdwijnen door drones en ander tuig de oorlogsdreiging bracht tal van nieuwe technische snufjes als bijvangst van andere ontwikkelingen waar leven en bewegen onzichtbaar is voor…

Voor onze dochter geldt: loyaal en vaardig. Na zestien jaar verlaat ze PostNL, dat klinkt als prijzenswaardig, alhoewel …. het afscheid was helaas betreurenswaardig. Geen bloemetje, geen hapje en geen drankje, ze kreeg bij haar vertrek zelfs geen bedankje.…

De dragers, de dragers treden zo hard. Hoe vaak droeg ik u in mijn sterke armen als een vogel verschrikt, in netten verward, met bang fluiten en schriklijk alarmen. Nu, vreemdige kerels, voor een slok en een munt sjorren, sjokken, en stappen hoogluid, als slagers versjouwen gespleten rund en dragen 't de slachtplaats uit. Wee! dat mij…

Op een dag zal ik weg zijn en wat dan? Verdwenen zonder een teken te geven of te nemen en het puin dat ik achterlaat is niet langer lachwekkend. Want wie als ik nooit heeft gebouwen laat niets achter dan verwachting en verwarring en wat dan? Wellicht in uw herinnering zal ik stollen verstijven, niet lang meer blijven maar verbleken…

Er is een duidelijke realiteit in schijnbare liefdesdromen momenten zonder mystiek een rode draad, nauwelijks zichtbaar die naar nieuwe illusies zal leiden het is alsof je gras kunt horen groeien bomen kunnen praten, wolken vertellen over dove dieren die de aarde dienen. Ergens aan een nieuwe wereldrand zonder commerciële gekte verlaat…

Zonlicht zeeft door de ramen een zachte bries strijkt langs je slapen Zo wonderlijk helder deze stilte in de diepte van de dood Een naamloos verlangen vloeit samen met bittere tederheid Om wat niet gekomen is…

Op een dag als bloed en bodem weer eens zullen samenkomen zal het wrede vuur ontbranden gloeiend staal scheurt tot de randen totalitair de aarde open kokend water vult de lucht de waarheid wolkt zich naar buiten woorden wringen zich tot een klucht massa’s moeten weer weglopen feiten doen niet meer ter zake wie het hardst roept krijgt…

Het lichaam is vertrokken, egoloos als Pegasus die haar genade brengt gevleugeld zijn zijn flanken vederlicht zijn vlucht gaat hemelwaarts, in rechte lijn en buigt alras in oostelijke richting zo ver als boven hoog de sterren staan hun licht werpt zilver over zwarte zeeën en krim die onder heerszucht is bezweken ver boven kaukasus…

Blijf niet alleen, kom naar buiten en laat je zien -- laat jouw kleuren zien.…

op zondagavond, strak in het pak de studio glanst, de koffie is alcohol daar zitten ze weer, vol groot vertoon de beter wetende voetbalmannen ze neuzelen luid over tactiek en spel hun woorden zwalken, giftig en fel de arbiter zat er naast, huilt de wolf de bal was rond, de pass te laat de beste kapiteins zitten veilig aan wal met meningen…

Het is vandaag de rustdag van de Heer zondag 9 maart 2025 met zon en fijne temperatuur en daar ga ik me volledig aan overgeven, dus geen Westerkerkbezoek noch de Binnenwaai op IJburg geen bezoek aan mijn geliefde dochter Giulia geen bezoek aan de nieuwe NIEUWE-VREDES-BEWEGINGsbijeenkomst geen Jan Pronk dus: oude wijn in nieuwe zakken wel…

Lamme smeerlap, met je baard, dor van geest maar dicht behaard, die ons daar stond aan te staren of wij huursoldaten waren. 'k Weet nog alles, luizig dier, ook al zit je ver van hier, teruggetrokken en stokoud in een blokhuis vol met goud. Dat je er Stein hebt uitgetrapt nadat hij je had verklapt hoe je schatten kon verdienen met…

ik hoorde weer de kleine gesprekjes die ik vroeger voerde in mijn jeugd met zand op het strand waar de wind de hoge tonen lieflijk vlaagde en de zwaardere korrels vertraagde tot een pittig harde massage in het rollen van de golven schuimden boodschappen hun berichten uit verre streken naar het geheugen van de aarde waar ze als data…

Een bladvulling wilt gij gaan schrijven, Hier voor dit slecht gevulde blad?... Och, – ’k zou het maar wit laten blijven! Daar wordt genoeg papier beklad.…

Een extra voorraad van een levensmiddel Genoeg voor drie maal vierentwintig uur? Dat blijkt voor sommigen nu veel te duur Zelfs bij goedkope winkels als de Lidl Hier ligt een mooie taak voor mensenvrienden Of zit hij al te rekenen, Van Lienden?…

Het stemt mij verdrietig dat ik nu moet lezen dat jij in jouw stilte bent verdwaald stille vriend als een schaduw ik volg je, ik volg je Zie hoe je wandelt langs de oude rivier in jouw hoofd verloren vriendschap hoe het moest gaan en is voltrokken ik ging weg, steeds verder weg Er vaart een schip op weg naar nergens de nachtvracht varend…

Daar ligt ze, de lakens wit haar lippen rood, haar vinger kleiner dan mijn vingerkoot. Ik raak haar aan, kus haar en verbaas me over het bestaan. Het is een soort van interessant, haar mini nagels op mijn hand. Zelf ben ik pas zes of vijf, heb weinig zorgen aan mijn lijf. Eergisteren was de grootste: het verschil, tussen twee smaken, die ik…

Zou ik je missen als de wilde wind door lege steden raast het water de top van de dijken bereikt? Als een gans het luchtruim zoekt en de ekster een azend oog heeft voor alles wat blinkt zou jij mij missen? Zouden wij het missen als de wereld op slot zit en wij met lange adem haar ontstoppen? Als zwaluwen laagvliegen over het land en…

Geen dag zonder nacht: wenstijd voor licht, blauw en zon. De vogels zingen.…

Waarde femina promovenda Permitteer dat ik, homo erectus van het eerste en sterke geslacht het seminale masculine genus interpelleer in uw stelling of these waarin moeder de vrouw in deeltijd lacht als 't hier en daar nog altoos en bij wijlen in voorkomen en uiterlijk verschijnen tweede, zogenaamd zwakke geslacht - die tweede…

de klimmer die nu gelukzalig nog - de top is zo nabij! - aan zijn laatste klim begint beseft opeens dat boven misschien de leegte op hem wacht of misschien toch niet…

Hoe meer je mij wilt, hoe meer je mij zult zien, ook -- als ik er niet ben.…