Alle inzendingen over emoties

In de vroege ochtend mist vindt ze niet terug hetgeen haar hart zo mist. Bij het kleuren van haar ogen tekent de spiegel alle jaren zonder kleur. In de mand vol vuile was kreukt haar hart bij de herinnering aan wat ooit was. In de stroom van een orkaan meegesleurd door dagen is het haar liefde die nog stroomt Bij het dichten van…

Ik wil dat je me verlaat, Ik wil dat je vergaat, Ik beveel je: ga weg uit mijn leven! Traan, verdriet, woede, kwaad. Jij verwoest me, Verwaarloost me, Jij maakt me kapot. Verbittert me, vertrapt me, Ik wil dat je me verlaat, Ik wil dat je vergaat. Het is een oceaan van zielsveel pijn, Zonder eb en vloed, Ik verban je uit mijn…

Het is maar een vreemd ding, De zelfverheerlijking. Zeg nu eens eerlijk, ik zelfverheerlijk, zolang het nog ging. Maar waarom geen zelfvereerlijking i.p.v. zelfverheerlijking.…

Mam, ik ben er klaar voor... Mam luister, echt, Ik vind mijn weg. De hemel staart met open wolken, tekent een hart met vraagteken. Mam, mama zeg wat ik doe, is goed of slecht? Mam, mama zeg moet ik blijven, of moet ik weg? Mam, mama zeg Liefde is toch een geschenk? Mam luister jij zei altijd: "volg je hart" maar mam als ik dat…

Op deze envelop doe ik geen postzegel dan weet ik zeker dat hij gaat zwerven adres onbekend of zo hij komt vast bij de onbestelbare poststukken misschien wordt hij wel geopend maar hij zal niet worden bewaard hij zal tot stof worden en daarin verschillen wij dus niet.…

Hij was altijd zeer gedreven, Had hij in zijn C.V. geschreven. Gedreven in wat?, was toen de vraag. Wat doe je dan zo graag? Toen kon hij geen antwoord geven. Waarschijnlijk had hij misschien Het overdrevene ervan in gezien.…

Alles went, Zelfs consequent. Door je zo op te stellen, Heb je het zelf voor het vertellen, In je eigen tent. Maar je bent pas echt consequent Als je ook jezelf kent.…

Laat me je weer zien, je lichte tred, je blik, je ogen die zoeken naar diepte, verleden je houding laconiek alsof er niets terwijl er zoveel hoe je tovert met krachtig omhelzen je handen mijn lijf raken, mijn mond de jouwe smaken, jouw kreet horen slaken ik zal je ver weg laten en terug bij jezelf, los of met verstrengelde vingers ons…

Als larve leven zij in zichzelf gekropen schimmen in een schild tegen de buitenwereld die weet dat zij zich ooit wel eens zou kunnen mogen laven in een schulp vol charme Traditioneel met een hoed en rode neus grappenmakers met echt veel te grote schoenen die hun afdruk in een langzaam maar zeker moedeloze enggeestige (wereld) zetten…

Hoe kan het je zo raken Dat de ander niet is te genaken. Hoe je het ook probeert Het gaat steeds verkeerd. Om van slag te geraken. Let wel, het zaligmakende Is ook niet altijd nakende.…

met gedachten, In gedichten, Eenzaam... Maar niet alleen.…

Dwalende gedachten door de oude perenwijn op een dag zo mooi als vroeger zal het ooit weer kunnen zijn in de boomgaard met die dromen en het uitzicht over de rivier maar mijn gedachten snoeien bomen slechts de fruitschaal is nog hier met oude foto's van jouw glimlach zie ik terug mijn vergeten dag in de luwte van oude perenbomen…

Ik kijk terug en ja, alles ging vlug opgroeien, studeren, het belangrijkste, door het leven leren waarheen te gaan weten wanneer stil te staan en dan je vleugels uitslaan ontdekken dat de wereld veel te klein is in zijn grootsheid waanzin vinden in de snelheid van de dingen en rust in het zingen van de vogels.…

Verzwolgen door een zee van bloemengeur en etensresten panoramisch uitzicht op de bergen een tafeltje voor twee gehuil van de wolven vrij ver bij ons vandaan natuur is hier op zijn best herinneringen komen terug in golven alle overdenkingen ten spijt leeftijd laat zich thans gelden vage herinneringen uit een andere tijd nog eenmaal…

Ik ging met de asla naar buiten, ik ging met de asla over het erf. De staldeuren waren veranderd in ruiten, er stonden gezichten op, nat van de verf. Ik ging met de asla de poort door, ik ging met de asla tot ver in het veld. De wind kwam en as waaide over het koren, er stak een hoofd ui, maanwit en blootgesteld aan formules bedacht in een…

Ze bleef te lang werd als behang of die kast tegen de muur Na al die jaren kwam de liefde tot bedaren zoet werd zuur Vreugde verdween samen werd alleen slechts ik en geen wij Praten werd zwijgen een zucht en geen hijgen nooit keek hij blij Als ze terug dacht aan toen hoe was de zoen hoe raakte hij haar aan Dan was het altijd…

Het is een vast gegeven en ook al vaak beschreven: er is geen weg naar wat eens was, dat is vergaan verleden. Al wil je nog zo graag het goed van toen weer eens beleven, er is een muur van tijd die scheidt en niets meer terug wil geven. Maar geluk van toen naar wens opnieuw doorleven, wat is daarop tegen, dat heeft toch zeker zin?…

Ferm en krachtig Soms zelfs te machtig Het groeit je boven het hoofd Ondanks dat je er in gelooft Mensen worden jaloers Maar toch zit je op de juiste koers Want je weet wat je tot nu toe hebt gepresteerd En dat is volgens mij echt niet verkeerd…

Jij legde woorden op mijn ogen blinddoekte mijn ziel in zaligheid wij lieten ons gaan en waar de zee zich terugtrok omarmden wij de welving van de nacht lepeltje lepeltje jouw armen gevouwen om de mijne speelde je mijn vingers een voor een open en weer dicht één sloop waarin twee kussens er was werkelijk geen speld tussen…

ze vond in een verloren boek een oud gedicht dat hij jong geschreven had een jong gedicht van een oude man ze las het vele malen en was verrast even vele malen ze dacht : zo heb ik hem nooit gekend…

Oude vruchten zijn gedroogd dromen bloesem aan de boom nu mijn leeftijd wordt gedoogd komt het weer zoals het was in mijn jongste oude droom op het vergeelde boomgaardgras.…

De tafel voor het ontbijt gedekt de koffie zojuist gezet de aangeschoven stoel blijft leeg haar stem klinkt door de kamer "kom je nog" de koffie is onderwijl koud geworden dan hangt ze haar woorden aan de waslijn.…

ik leg het wel eens uit heim is een oud woord voor thuis, lijkt op home wee is een woord voor pijn dus we zeggen ik heb thuispijn waar men in het Engels zegt ik ben thuisziek zoveel heimwee heb ik maar dat heeft niet iedereen en dat begrijp ik ook wel zoals ik mezelf niet begrijp waarom zou ik heimwee hebben het is eerder…

Appelbloesem van het rivierenland dromen van een lente aan het water een frêle vlinder in een kinderhand met in het hart een wens voor later ach waarom lees ik nooit iets in de krant in de eenzaamheid waaruit ik groei over de bloesem van ons kikkerland herinneringen staan opnieuw in bloei.…

er staan aardewerken vazen op ooghoogte verantwoord vormgegeven per definitie van vensterbank en zichtlocatie zonder levende have of goed de muren kraken hun rimpels zonder schaamte hun oren verloren mettertijd sommige kleuren verschieten andere weer niet van verwachting, loden last gevlogen vogels, wederkeren naderende dood met…

Ik roep naar jou maar je hoort mij niet ik praat wat harder je hoort mij nog steeds niet ik schreeuw naar je maar het komt niet over, zoals je ziet Is het mijn stem die zacht klinkt is het de muziek die hard aan staat zijn het de mensen die hard praten word ik onduidelijker, het maakt me kwaad Misschien wil men mij wel niet horen niet…

Sommige mensen leven in een leugen. Een grote glimlach op het gezicht. Achter een glimlach verscholen, leven met valse dromen. Voor de buitenwereld een gelukkig leven, van binnen heel onzeker. Een tweestrijd met zich zelf levert. Met een glimlach door het leven. Een schild door het verleden gegeven. Van binnen veel pijn, tranen en verdriet…

Op het strand alleen spelend met een windvogel zonder verwachtingen hij stijgt en stijgt ik laat los mijn dromen hoog aan de wolken drijvend zonder bestemming leef ik van dag tot dag genietend van wonderen niet gisteren niet morgen in elk huidig moment dankbaar in herkenning van mijn zorgeloos innerlijk kind.…

Ik heb nooit de grond onder mijn voeten gevoeld Ik heb nooit hevig naar iets verlangd Ik bleef maar dwalen, de wind was mijn gids en reisgenoot Geen land was mijn land Geen stad schonk mij vertrouwen Ik heb nooit op mijn medemens kunnen bouwen, totdat ik jou zag Nu kan ik mijzelf huisvesten op een plek Nu kan ik mijn doel nastreven…

het licht al op eerder dan de voorgaande dag even is er een zielenlach ik koester mij dan onder een warme deken, en hou dit moment zo mogelijk vast; het is ruiken aan rozengeur die zwaarte doet weken ook al is de geest gewillig de hemel wil het ontwaken een wijle verdagen dan speelt het geluk, kort zijn part ondanks dat het bewuste…