Alle inzendingen

Hoe meer je mij wilt, hoe meer je mij zult zien, ook -- als ik er niet ben.…

Alleen met pijn in mijn hart kan ik jou mijn schuld terug betalen van het niet doortastend zijn wij dachten zo het paradijs in te stappen dachten dat de wereld echt op ons zat te wachten verliefd a la moment er was veel te regelen wij aten het wittebrood aanbaden de zon zonder zorgen en leefden beseften langzaam maar…

Moest Koning Winter er acuut vandoor? Half maart en het wordt bijna twintig graden We kunnen nu weldadig zonnebaden Weerplaza spreekt al van een nieuw record Ook mij baart global warming ernstig zorgen Toch hoop ik lekker te genieten, morgen…

Wij staan hand in hand stemmen die stilte breken een keten van kracht Wij staan op, waar stemmen worden gesmoord, waar lichamen worden geraakt, waar recht een voorrecht lijkt. Wij staan op, hand in hand over grenzen heen—onze woede een vlam, onze hoop een ketting die nooit zal breken. Wij dragen de namen van hen die vielen, vergeten door…

Even als voorverleden jaar Brengt de lente een zwerverschaar Die hun lied doen horen. Luid weerklinkt hun blijde toon; Ach, één stem, zacht en schoon, Mis ik bij die koren. Even als voorverleden jaar Schitteren bloemen waar ik staar, Rijk in geur en kleuren. Ach, de schoonste uit mijn gaard, Meer dan de and’ren saam mij waard, Mag ik niet…

'k Kan niet lezen en niet schrijven. 'k Ben de langzaamste in vlijt. Maar het allerdroevigst ben ik in sociale vaardigheid. Nooit kan ik iets leuks verzinnen! Sta ik voor een mooie meid, ach, dan schiet mij slechts te binnen dat ik dood wil. Heel de tijd. ---------------------------------------------------- uit: 'Vanaf de dag dat ik…

Omsloten door waterrijke natuur leidt het oude pad naar een hoeve, een lofzang dreigt verloren te gaan veranderingen ongewild meedogenloos kaatsen weerbarstige wolken in ‘t water, evenwel omfloersen ze de lucht mede tot bedaren al eeuwen met penseel gevangen staat de tijd onwerkelijk lang stil, toch zowel sierlijk als onbewogen schilderen…

onder lage loodkleurige wolken het doffe mompelen van een meeuw een man in een onafzienbare vlakte onder een oneindige hemel zoekt tussen wrakhout naar gedachten een duif landt op de duintop moe van de eeuwige wind daar waar je niet bent daar is het geluk…

Een hart klopt heviger bij verlangen dan het wachten op het ochtendrood in 't brein is onrust niet te vangen bij het naderen der tijd in aardse schoot. De tijden worden ontsloten in de grenzen van leven en zijn en gaan steeds onverdroten over paden met brood en met wijn. Lopen wij daar met blinde ogen zoekend en tastend naar de horizon…

Weer zijn ze daar, de lentebloeiers, in wit en geel en paars; de madeliefjes groeten hen en zijn ook weer erbij. Wat maken al die krokusjes mijn hart en ziel weer blij want na die lange, droeve tijd van weinig licht en zon is't nu alsof de lente mij weer troosten wil en nieuwe ogen schenkt om echt te zien - of droom ik dat misschien?…

Israël op jouw grond gaven profeten Gods Boodschap aan de mensen door werd het Blijde Nieuws door Jezus bekend gemaakt waarom gebruik je nu geweld sla je het Palestijnse rijk met wraakzuchtige wapens neem je diens bewoners wreed gevangen? luister je niet meer naar stem van geloof of geweten? het meer van Galilea stoort zich…

misschien is de tintelende winterkou verkwikkender dan het laaiend haardvuur straks misschien is het misschien nu indringender dan de zekerheid straks misschien is voor wie bergen beklimt het toppunt van gelukzaligheid niet het staan op de top maar de laatste klim in tijdeloze traagte ernaartoe…

Een everzwijn, drie vossen en een schaap En zelfs de buurvrouw met haar kopje suiker Toch was het slechts bedoeld voor één gebruiker: Mijn eigenwijze lapjeskater Jaap Ik heb misschien, wanneer je mij het vraagt, Dat kattenluikje iets te groot gezaagd…

Zonder onzeker gevoel bloeit ze uit modder wonder van lotus In het moeras, waar duisternis heerst en stilte drukt, ontspringt de lotus — een wonder van kracht en puurheid. Tussen modder en schaduw, onaangetast, ontvouwt zij haar breekbare bloemblaadjes in warm zonlicht. Diepe wortels reiken ver in de veranderlijke aarde, vol verdriet…

Is vooruitdenken ..een Paleis van Plezier ..waarin je weet dat ..hij zal gaan douchen en je ..daarna aan zijn muskus ruikt ..wat je te wachten staat? ....de kunst om zo te struikelen dat ....een concurrent je komt helpen en ....meegaand in jouw schijnbare val ....door een onopvallende duw te ....pletter slaat, waarna je jammert ....om…

In deze wereld van zand water en lucht waar kamikazemeeuwen schreeuwend duiken naar een indringer van het vasteland een rakelings scheren over hoofd en tentje een man wacht beklemd op dingen die niet komen in deze voortslepende tijd bewogen buigt hij het hoofd voor de mythische goddelijke wind in deze wereld in dit verlaten land…

't Is moeilijk om neutraal en objectief Partijloos populisten voor te blijven Miljarden toe te zeggen zonder kijven Toch voelde Schoof zich van ons geld geen dief Zo bliezen Ot en Sien hun deuntje mee Vier handen op de buik van PVV…

Je noodpakket lijkt misschien aardig veel Maar met 2 dagen ga je het niet redden Je kunt nu niet slechts op één paard gaan wedden Dus nog een dag erbij volgens Van Weel Ik ga vanmorgen snel die klus nog klaren Twee flessen whisky en een doos sigaren…

je was maar een woord toen ik jou hoorde verloor jij jezelf viel metalig rinkelend rollend op de vloer je bekende toen al kleur door een kleine slis aan het eind van een lief klein zinnetje dat niet echt meteen af wilde zijn dat mijn aandacht vast wilde houden met een van ondeugd haperende ademhaling voor een ogenblik…

daar zitten we dan tegenover elkaar twee paar ogen die aftastend verkennen zonder woorden op elkaar weten af te stemmen mekaar begrijpen niets hoeft te worden uitgelegd slechts enkel lieve blikken waarmee alles wordt gezegd nee onze relatie gaat niet meer stuk wij zijn samen een want wij vormen zo in stilte onhoorbaar het zwijgend…

Morgen rijd ik met bedwelmende bloemen naar je toe. Ik wil niet langer wachten, eindelijk weten hoe Je bent; de bloemen zullen je verraden. Als je liefdeloos bent, zullen ze kwijnen en treuren; Als je kwijnt van verlangen, heviger geuren; Als je brandt van verlangen, hun knoppen scheuren En jij in een groot gebaar al je gewaden. -----------…

Ik zit zo vol, overvol van veels te veel gedoe op het vliegveld van Las Palmas ('Kanarie=eiland') voor het vliegverkeer naar Amsterdam-Schiphol Vulgair, vies ervoer ik het fouilleren voelen rondom mijn grootste gevoeligheid mijn puurste (p)ik en ook die grote vies voelende handen rondom mijn achterwerk zo'n vunzig gevoel en zonder…

Even van opzij aangelicht zodat blonde haartjes telbaar worden op de wang van een meisje dat nergens speciaal naar kijkt en dan in een supermarkt verdwijnt nog even trilt haar gestalte in het staatbeeld na Kinderen dansen zichzelf naar de dood elegant precies spelenderwijs gebaar na gebaar. ------------------------------------ uit:…

Mag ik met je mee op reis in tachtig dagen om de wereld, Femina formosa fresco terra cottia Bacchante dionysia Pompeïca vesuvia? Ben dol op going global not by plane but overland by rail around the whole wide world while reading dickens' wintertale Ben tuk op girls in Kyrgyzstan Azerbeidzjan en Abu Dabi Kuala Lumpur, Abadan…

Diep in het bos waar wind zelden waait, een magische stilte zich om de wandelaar heen zaait. Staan veel hoge bomen met de bladeren vrij, en toch vind ik in hun midden geen vrolijkheid. Wanneer de takken kraken, maken deze een treurig geluid, alsof ook deze bomen zich alleen voelen onder de ranke huid. Ik hoor de vogels niet zingen, geen kabbelende…

Ik ben niet op m'n achterhoofd gevallen ga ook niet op m'n voorhoofd als een gekkie tikken heb alles in m'n bovenkamer behoorlijk op een rijtje zal er mild over schrijven, toelichten/dichten laat u niet struikelen, vallen of flauwvallen al hoewel het een hartverscheurend onderwerp is dat de mens: kind, man, vrouw, non-binair zo weinig tot…

De geschiedenis is een gebroken spiegel Waarheid heeft tijd en vertraging nodig Droefheid moet overwonnen worden Onze vaders en moeders zongen over de pijn van het leven Om de liefde en het harde werk te verzachten Overstelp je dierbaren met schoonheid In de schittering van je tranen…

Moe, vermagerd, de ribben paarsgewijs op een rij, stuk voor stuk een voor een te tellen op het oog van de heelmeester nog in de kern gezond, conditioneel op de rand van uitgeput constitutioneel zich voortslepend van vorst naar nachtvorst stond hij daar, ging zijn zelf te lijf en bij zichzelf te rade moe van een iegelijck, alleman…

in het stille ochtendgloren waar de nevel traag verdwijnt ontmoet ik jouw mooie ogen een blik die mijn geluk verfijnt onze zielen raken verweven in een dans van licht en snel elk tel uitvoerig beleven in ons matineuze liefdesspel hand in hand door stormen lopen wij op verdwaalde paden tussen waarden en normen van onze eigenzinnige daden…

mijn verhakkeld ik een hoop opeen gesmeten planken de nagels steken roestig uit en toch in gedachten nog in gedichten jeugdig pezig onvermoeibaar de steile hellingen op verend naar jou of verjongd gezuiverd zorgenloos jouw eindeloze zee langs gaand…