Alle inzendingen

Soms toef ik in het land Passaggio, een drekkig en onzalig tijdsgewricht waarvan ik graag de ins en outs belicht ten voeten uit, op mons Parnassio Dan wijl ik starend in een ouverture, het zijnsgambiet met kans op een miljoen daar valt voor ons gevoel niets aan te doen Ideeën die voor 'n mens te lang gaan duren ik sta in Plato's grot en…

Geluk is een woord van volwassenen, het staat -- geluk in de weg.…

het is merkwaardig hoe slim en gluiperig de dag naar nacht verandert door zich donker te kleuren terwijl de uren dezelfde value houden ik ben lang meegegaan vroeger opgestaan eerder naar bed gegaan maar ik kwam mezelf weer uitgeslapen tegen heb de strijd opgegeven zit nu aan koffie en brood voor anderen lijkt dit een veeg teken…

de blaren als bergen bedwingen in de eerste zonnestralen wolken drijven uiteen in streven naar hoop in de doordacht gewraakte wind de spiegelende voeten in woeste rivieren waar oevers verruigen de wegen naar de verte gericht op de pijn prikken door verdriet…

‘n heel klein feestje om toch ‘n keertje te vieren dat wij daar voorgoed verbonden zijn en ‘n half woordje dan om de korte rokjes alsnog te vergeten die ooit ‘t mooi weer speelden toen daar nog wilde bloemen bloeien wilden en de vele beestjes ‘in copula’ (niet alleen wij) met heus consent om de oren vlogen de vlinders die daar…

Het is een dooie boel in Istanbul De leiders zouden daar elkander treffen Om eindelijk de oorlog op te heffen Ze schoten wederom voorbij hun doel Ik denk dat Rutte maar eens op moet treden Een lach een pluim....en iedereen tevreden…

O Heer, het wordt nu tijd, wellicht, U aan te roepen. Men weet niet goed... De vrees voor 't einde blijft bestaan. De dood vergeet ons nooit. Men moet beproeven een al te grote doodsstrijd te ontgaan. De dood doet de arme mens naar vrome leugens zoeken. Gij, Heer, Gij zetelt hoger dan de dood, daarboven, dan 't zèlfde eind, altijd, van…

Van alles wat ik schreef zijn dit het minste woorden. En tel ze na, het zijn er nog te veel: zelf houd ik van mijn mond vol tanden, het aaien van dit blad, de woordenschat van mijn twee handen, het stokken van mijn adem als ik zeg dat ik je hier niet kan vertellen wie of wat ik voor je ben, omdat papier me in de weg zit, en ik het juiste…

een houtduif koert een gelukwens met deze dag een Turkse tortel strijkt elegant neer op een balkon in de buurt veel rijkgekleurde hommels smullen zachtzoemend van een cotoneaster verder is het stil op deze woensdagmiddag woont de eeuwigheid even in de achtertuin…

we verbouwen de tuin om onze eigen liefde te kweken in ‘n fris buitenbed of achter schaars kasglas de bijtjes zullen pootjewrijvend de bloemetjes fijntjes bestempelen als vlinders in ‘n luchtige balts warempel en traag verglijdend de tijd toewijden aan tederheid…

Jij in kleine dingen Je hand in de mijne, zacht als ochtendlicht dat door de gordijnen valt- stil geluk dat nergens om vraagt. Je lacht en de kamer wordt lichter, alsof alles even mag rusten in het warme midden tussen ons. In jouw blik vind ik thuis, elke dag opnieuw, zonder woorden of beloften- alleen jij, meer dan voldaan…

ik loop zachtjes door de dagen alsof ik nergens meer besta in anderen zoek ik stukjes waar ik mezelf niet durf te raken het is zo moe zonder zin dus vandaag begin ik opnieuw ik open de deur met een glim van licht en heel de wereld lacht terug…

Vrijheid in de lucht. De hemel opent zijn poort. Niet meer op de vlucht.…

Vrouw, wier liefde mij omringt als avondwind, die verre waait maar nabij blijft—een zucht in ’t riet, stil op mijn huid, als stilte voor de storm begint. Zou ’t argwaan wekken? Fluister wat de horizon verbiedt, laat ons geluidloos horen naar de zee, die zingt waar geen oog ooit reikt, waar golven ’t zand nog mint. Vrouw, geur…

Buon giorno signor Fresco Farioli leeft u nog na 't fiasco Groningana met zand in de machine zonder olie waar was 'deus ex machina' Fortuna gaf zij niet thuis, Francesco Farioli? Je wist ze van de laatste plaats te halen een 'catenaccio' odyssee te varen in 't midden van de storm, woelige baren si, grazie mille, signor Farioli! De…

Geluk is nooit iets blijvends, maar het duurt heel lang -- als herinnering.…

Rond de rode tafel zongen zij over liefde en bedrog, door de doden omringd, zonder verwachtingen van deze laatste klucht. Rond de rode tafel zongen zij van heden en een toekomst, door hun menselijk verleden verblind, onder deze omstandigheden een laatste vlucht. Rond de rode tafel zongen zij van hoop en de kilte van het hart…

Lange tijd was de aardbol geheel zonder mensen telde slechts dieren ratten krioelden overal speurden voortdurend naar overblijfsel van prooi achtergelaten door hond kat of roofvogel waren de reinigers van bos veld en water de mensheid laat veel vuil en afval neer wat tot woning en voedsel voor genoemde knaagdieren dient de opruimers…

We voelden druppels terwijl het blauw en droog Keken omhoog en zagen ‘t smalle blad van wilgen waarop diamanten lagen glinsteren, verkoelend in de hitte In ‘t meer regende het drup voor drup Ik stond met open mond om op te vangen hoe de smaak Ze vielen in mijn nek, op handen, armen, niet in mijn mond ‘k likte mijn polsen af Als er…

explosiedrietal dat garagedons en de Oriënttonale ‘hidjaz’ op woestijnwijze simuleert heersers of de koningen over de groene moedermelkplaneet van Orange tot kosmische doden help hun eigen Musis Sacrum als creatie van toendrasteen trias alcoholica voor Frankie plus de heksenvingers’ fietstax langs Willems hamburgerwacht op de begraafplaatshoerenheide…

familiefeestjes trekken altijd weer de lijnen recht want de maten worden dan genomen groeven en rimpels worden uitgediept en langzaam maar zeker komt eigen waarde weer terug krijgen geven en nemen weer de eigen vertrouwde index helemaal terug zoals het hoort heerlijk is het die waarheid weer te voelen in tegenwoordigheid…

De allerlaatste competitieronde Wordt P.S.V. of Ajax kampioen. Ik dacht dat geen van tweeën het wou doen, Een overwinning leek welhaast een zonde. Benieuwd wie zondag rond de klok van vijven Met tegenzin is boven komen drijven.…

De nacht was in de eikebossen Tussen de heuv'len klaar en koel; En statig stapten onze rossen Naar 't oosten en 't verlangde doel. Toen woei een windje in onze oren Een vreemd gemurmel, ver en veeg . . . En briesend sprong mijn ros naar voren, In onbevolen draf en steeg, En stond ter kruine. Onbewogen, Onder de koperrode maan, Aanschouwden…

Ben ik verlegen wordt elke gedachte een bang konijntje op mijn hoofd ik kan daar verder niets aan doen: de een gaat zweten, de ander wordt rood en ik zit al gauw met een roedel konijntjes op schoot. ------------------------------------- uit: 'Sta op en wankel', 1999.…

Als de weg naar de hemel geplaveid is met songfestivalliedjes door grazzels, griezels en grozzels gezongen 'lijd' mij dan maar direct naar de hel! klare taal niet, ich komme!…

Een rots ziet zichzelf gespiegeld in het water zolang dat maar kabbelt en de zon in de goede hoek van de helblauwe lucht staat. En eventueel een enkel wolkje of een eenzaam blaadje drijft over, doorsnijdt de golfjes, rimpels in de spiegelstaat van het fossiele gelaat. Maar het mooiste beeld blijft, als alles stil stilstaat en…

Tijdloze stilte woorden zweven door de lucht thuis voor verhalen Boeken rusten in eindeloze rijen, hun ruggen zwijgend, vol van ongezegde beloften; elk een poort naar gedachten of gevoelens die ooit zijn geboren, naar stemmen die murmelen door de tijd. Vingers glijden, zoekend langs titels. Hier in de stilte vermengen verleden en toekomst…

Sommigen houden ervan. De rest koopt chips. En da’s ook poëzie, maar dan met E-nummers. Je zoekt een antwoord in een vers, vindt een sticker op een banaan. Je denkt: “wat is dit allemaal?” En poëzie denkt: “ja, precies.”…

Ze ligt daar. Niet op een bed, niet op een matras, maar op een kluit mos die ruikt naar een natte hond met een postgraduaat in melancholie. Haar arm ligt erbij alsof hij net ruzie had met de rest van haar lichaam. En haar haar? Dat kronkelt als spaghetti die per ongeluk verliefd werd op een grasmaaier. Boven haar fluisteren bomen tegen…

In de stad waar lichten fluisteren en dromen op stoeptegels vallen- adem ik tussen mensen die ik nooit zal kennen, maar elke glimlach is een kleine zon in de regen van vandaag.…