Alle inzendingen over emoties

Ik ben met mijn haat door het leven gegaan Een mantel van purper had zij aan En onder die mantel een kleed van rouw Als het slepend gewaad van een weduwvrouw En een kroon van robijn op haar lokken blond En een bittere lach om haar trotse mond En een levende slang om haar middel heen Als een goudgroene gordel van edelsteen Zij droeg in de rechter…

Het lied van de stilte is zwijgzaam en koel het is er alleen als het luistert tussen regels laveert en naar binnen keert en onhoorbaar for your ears only fluistert…

Er is geen groter ergernis dan het gevoel van het gemis soms weet je niet wat erger is aquarium zonder een vis een poel zonder een dodde lis alleen de kus van een narcis laat voelen wat er erger is…

Er hangt een spiegel in de hal van mijn hart. Daar zie ik mezelf vervormd, met ogen vol storm. Hij fluistert, als een minnaar: “Laat mij zingen. Geef je adem aan de dood, liefde, kus mij zoals je ooit God kuste.” **…

Aurora Borealis aureool waar is haar gouden zonnegloed gebleven de glans, die heerlijkheid die haar omstraalt werd zij primair door satans macht gedreven Aurora Lucifera hyperbool Zij noemde hem haar favoriet, idool door supermaan bezeten, idolaat van liefdes schijnbewegingen, door kwaad geobsedeerd en manisch-depressief op drift…

Je schildert groen op zondagochtend in denkbeeldige waarheid van kinderlijke verbeelding het grasland strekt zich uit naar naakte horizonnen je hebt zoveel fantasieën tijdens de regenzomer overvleugeld door bittere armoede onderweg als zwerver zonder vaderland naar vroege vogels van een droevig lied het begint menselijk te worden die hemelse…

Spilzieke zomer: het grote dringen van mensen, beesten en browsers, van al wat zich voortplanten wil. Daarbuiten het best bewaarde geheim van de wereld: de eindeloosheid en wat daaromheen ijlt. Er zal nog het een en ander passeren, daar kan men donder op zeggen of vast een boek over schrijven, bladzijden vol over stranden waar personages zich…

Ik kon er niet om heen toen het uit het niets verscheen ik greep het vast bevrijdde mij van rugzaklast moeizaam ging de klim op deze hersenschim en als ik naar beneden keek zag ik dat grond verdwenen leek het touw hing losjes naar beneden alsof het doelloos was afgesneden het slingerde van hier naar ginder de houvast werd almaar minder…

Mijn overgrootvader is dood; ik ben tien, moet langs een laan met bomen naar hem toe, na het eten, laat nog, ik ben zo moe dat ik om heel verkeerde redenen grien. Mijn janken wordt voor heus verdriet versleten en even later is het ook wel echt, als ik de oude zie, al afgelegd, weet ik wat ik liever niet had geweten. Dat hij mijlenver van…

Ik zie mijn moeder in de tuin. Ze staat daar, kijkt me aan alsof ze niet beseft dat ze gestorven is. Haar stem weergalmt tussen de bloemen: ‘Waar ben je, lief kind, waar ben je?’ En ik, in stilte, pak mijn koffer voor de terugreis, al weet ik niet meer waar haar huis is.…

zoals elke lezer inmiddels wel weet brengen mijn buien geen verlichting mee van de niet verschoonde zeeën voor jullie hoogst bedrukkend lijden maar uitpuilende ideeën die omdopers doorlopend niet van wind voorzien zinnig commentaar zelfs verdommen het fijne tegengeluid dus verstomt is? tegen tegenstrijdige feiten erkennen tegenover hen die…

Haast je niet. De tijd vergaat wel en al vergaat hij niet, je hebt de wereld aan jezelf, je hebt het leven aan jezelf en de dood als een dier achter je, in je, naast je. Haast je niet. De tijd vergaat wel en de dood is als een deur die je kunt open doen. Leef niet het rechte der oplossingen na. Sta niemand na. Spreek echter. Sommigen willen…

Vedelspelers, orgelkramers, drijf de nood uit muffe kamers ons door 't land met wijf en kind; door de zwerverszucht gedreven gaan we blijgemoed door 't leven, zonder zorg, door weer en wind. Onze planken huizen trekken wij, geduldig als de slekken, voort langs dal en heuveltop. Naar het noorden, naar het zuiden, waar de kermisklokken…

Ik voel wat jij voelt een niet-zichtbare taal spreekt hart vindt zijn haven Wat als stilte geen leegte was, maar een zachte bedding waarin alles eindelijk mag zijn — waar elke trilling, elke blik, elk onuitgesproken woord langzaam neerdaalt in een hart dat niets vergeet? Wat als mijn gevoeligheid niet iets was om te temperen, maar een…

Men neme een paar liter tranentrekkers en een zakdoekje nog voor het bloeden hagelwitte voor achter het raam maar ik ga nu echt geen woorden noemen over dood en verderf, nee laat staan over uitzichtloosheid, die kompaan van stervende alleenzaamheid van stop contacten zonder stekkers over lijden gedoodverf ellende Dus engelbert, laat…

Het goud in de hemel verbleekt de vogels zijn stil om mij heen in ijle, etherische schemer houdt een stem mij, gekooide, gevangen onzichtbaar, maar wezenlijk tastbaar en sprekend van vurig verlangen In 't domein van mijn diepste impulsen daar worden de klanken gesmoord van woorden, herkenbare echo's zo vaak meer dan eens al gehoord maar…

kom je liggen in het groene groene gras en kijken en kijken en voor je het weet val je met een zucht naar boven in mijn blauwe blauwe lucht…

Verloren stemmen fluisteren in stilte zacht ik zoek mijn echo Vertel mij wie ik vroeger was, toen stilte nog een veilige plek was om te schuilen, toen ik sprak met bomen en luisterde naar het licht, en elke traan mocht vallen zonder uitleg of schaamte. Was ik altijd al geraakt, of was mijn huid te dun voor het gewicht van de wereld, leerde…

Laat ons tezamen toch die wereld zoeken die wereld eens geschapen als paradijs met vrede, vreugd en vriendschap als in boeken voor iedereen vrede, voor elk mens spijs. Waarom kan de enkeling in weelde baden terwijl een meerderheid in armoe kwijnt er zijn rijken die zich in weelde laden terwijl met rijkdom menselijkheid verdwijnt. Is vrede…

Mijn trip advisor ried mij een piknick op curaçao of bali's palmenstrand een pied à terre op pieds noirs witte zand daar rust mijn beter ik beter dan ik Toen kwam Corona met haar pandemie een indian summer lang, été indienne leek een eternal sunshine met Cheyenne nooit werd haar raindance echter You and Me Waar rust mijn beter ik beter…

je trippelde als blonde lichtgewicht de trap op en af neusje scherpte al de hoge lucht armen als steunvlucht in een lieftallig toucheren van de leuning in de afdaling het tikke tak van de hoge hak gaf het ritme een vleugje jeugdigheid dat ondeugd weerkaatste naar het donkerste deel van je ogen toen jij van boven naar beneden…

De badknecht had een oor waar nog een North State achter paste. Hij hielp de tijd voort op een klok die niet echt liep verbood als ooit zijn club verloor een naar het matglas opgalmende aria. Weer in dat broeierige hokje; je vangt in tegels soms een glimp op van jezelf, ontdekt sporen van roest. Een nutteloze plug. Met ribbelige…

Terwijl ‘k met ogen dicht een plan bedenk: me lopen zie in ‘t zachte zand, me vluchten zie in wolkenluchten mijn oren branding, meeuwen horen En dan met ogen open kijk op ‘t hoog vergeelde gras waarachter heg groene coniferen erboven ‘t lichte groen van wilgekruin dat vredig wuift Op de familie app foto's uit Italy, Jura, Texel,…

Voor dag en dauw kwamen ze twee stoere mannen de laatste hand aan rekstokken leggend vlakbij een rietkraag aan de waterkant Tropische hitte doorgonsde de dag maar wie ook passeerde ieder negeerde de stokken, geen keurde ze waardig een blik In de zonnegloed, 's avonds werd het domein verkend en betreden en elke rekstok huidstrelend…

van sneeuw maakt hij een tekening in spierwitte contouren toch blijft hij het kind van de rekening waar men naar zit te loeren hij zag graag dat het anders was zoals zijn spiegelbeeld in een waterplas waarin de wind zich stevig roerde maar van de kringen die hij daarin las geraakte hij opnieuw over zijn toeren...…

Woorden zijn gedachten uit 't land van duizend dromen dromen die in duistere nachten uit 't niets lijken te komen. Gedachten vormen het wezen van het leven iedere dag worden geschreven om te lezen wat men in dromen zag. Komen niet verder dan fantasiën, verhalen uit “Duizend-en-één-nacht” verhaald door Sherasade in causerieën maar ze werd…

Ik geef je op een briefje dat je las dat ik besmuikt en stiekem in de zak verstopte van je donkerblauwe jas ik voel mij niet senang, op mijn gemak want spreken doe ik liever face-à-face als ik het in een mooi gebaar verpak zoals het frans, de taal die in pays-bas te zoet is voor een kaaskop, die heeft lak en ook geen boodschap aan iets…

Ik greep jouw hand vast in de mist vol verborgen wolventanden. Onze ogen kenden de nacht, maar niet de grens naar vrijheid. Noch gebed, noch poëzie kon de angst tot zwijgen brengen. In de duisternis fluisterden we elkaars naam, een klein verzet tegen het moment dat de wolven, ineens ons zullen terugroepen. **…

Geesten van stand wonen, men weet het, gaarne onder een steen. En niet alleen in het theehuis denkt men zo beminde, de schorpioen, de grijze pissebed, de vaal gezinde muis kan het u vertellen. Vreemd volk, vriendelijk voor vrienden, vreselijk voor vijanden, zegt toch ook het boek met gekleurde houtgravure, kleur van broodjes harde waterverf,…

Van de taal werd spaarzaam gebruik gemaakt: liefkozingen moesten worden ontvreemd. Als mijn moeder mij streelde schaamde zij zich en ik schaamde mij - onze schaamte was nog gescheiden. Ik hield van de schaar waarmee zij knipte, haar vingerhoed, de draad die zij bevochtigde, het gesnor van de naaimachine en de stilte wanneer de machine zweeg…