Serene Sirene

Het goud in de hemel verbleekt
de vogels zijn stil om mij heen
in ijle, etherische schemer
houdt een stem mij, gekooide, gevangen
onzichtbaar, maar wezenlijk tastbaar
en sprekend van vurig verlangen

In 't domein van mijn diepste impulsen
daar worden de klanken gesmoord
van woorden, herkenbare echo's
zo vaak meer dan eens al gehoord
maar waar ik niet eerder voor koos:
'te worden wie ik nog steeds ben'.

De nacht is een klare nocturne
van sterren in noten geschreven,
gestalten als in een gedicht -
is dat die serene sirene,
de sleutel van stemmen op schrift
die mij leidt over drempels van licht?

... Een kleinood van mij uit 2018,
tot mijn niet geringe surprise
- en die van Elim en Elize -
hier noch elders gepubliceerd

maar bij dezen voor u dichters-lezers
ontrukt aan het uitdijend meer
van Amnesia en Elysée,
de velden der Vergetelheid ...

Dichten Muze Stemmen_op_Schrift

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37