Netgedichten

netgedicht (nr. 86.071):

Wat als

Ik voel wat jij voelt
een niet-zichtbare taal spreekt
hart vindt zijn haven

Wat als stilte geen leegte
was, maar een zachte bedding waarin
alles eindelijk mag zijn — waar elke trilling, elke blik, elk
onuitgesproken woord langzaam neerdaalt in een hart dat niets vergeet?

Wat als mijn gevoeligheid
niet iets was om te temperen, maar een fijn
afgestemd instrument dat hoort wat anderen missen, dat
voelt vóór het begrijpt, en lichter trilt bij de aanraking van het onzichtbare?

Wat als ik niet meer hoefde
te doen alsof het mij niets doet, alsof het leven
niet soms te rauw, te luid, te snel voorbijgaat, maar gewoon
mocht toegeven dat ik diep adem, omdat alles binnenkomt alsof het er altijd al was?

Wat als jij ook op die manier
kijkt, met ogen die niet dwingen of oordelen maar
dragen wat ze zien, en wij elkaar herkennen voorbij woorden en
rollen, in dat stille weten waar zachtheid geen grens of beperking is, maar thuiskomen?