Alle inzendingen over reizen

Ze voelden als het leven, de verlossende woorden; maar als adem bleven zij stokken. Waarop zij doelden, ’n verontrustend gevoel, zette aan tot het zoeken van scherpte om te zien. Met gezouten ogen starend naar een dor en wee land waar de einder verder reikt dan de tocht terug over zee. Of is dit schrikbeeld de illusie, en staan velen…

Het staat niet op de kaart, maar alles moet een naam hebben. Net als de jongen die met een ernstig gezicht uit zijn treinwachtersjasje een kaartje haalde en het aan me gaf. Het is een net station. Er staat niemand op het perron zonder kaartje. Er staat niemand naast Momo en mij. Ik vroeg hoe laat de trein verwacht werd maar hij haalde…

Al weken was er niks, geen eten, amper genoeg te drinken voor de resterende bemanningsleden. En ook al stond Oek te Boek, als slimme jongen, te vissen naar vissen. En niet naar vogels, wat kogels kost, maar niks oplost. Dit bleef niet te doen, dit vermagerend rantsoen van schillen, een citroenkleurige geurende zeebloem en soms een uitgebeende…

Voor op het dek was er nog wel plek om de sprong naar een nieuw leven (voor een stuiver op z’n kant riskant) te wagen zonder enige vaarervaring. Ja, het was ook zijn te woeste binnenste waarvoor anderen wegrenden van hem, om niet overspoeld te worden, zoals hij zei: ‘als golven die over de boeg kwamen’. (alle avonturen volgen een vast stramien…

het hele plan om niks te doen. verscholen onder dat ene blaadje. ik kroop eruit — hopend dat niemand me zag, of hoorde. en ik keek naar de wereld. een heel leven lag daar nog. maar de weg? geen idee. je begint eraan, zonder twijfel, zonder schrik. als een held. stop. wie ben jij? wie ik? ja — ik. een partner, die blijft. iemand…

Die brute kracht die een lichaam naar De aarde trekt Deze kracht niet te bestrijden In tegendeel, niet te benijden De aantrekkingskracht van de aarde Is echt enorm Slimme breinen hebben ervoor Gezorgd dat w'als mensheid kunnen vlie- gen van het ene naar het andere Continent, vele landen Over oce- anen. Vliegtuigen zijn de Mijlenvreters…

boerderijen met gulle hand over het oude land uitgestrooid een beekje een hooiberg een tractor in de verte koeien vredig zonder doel van het ene hier naar het andere op het centraal station fiets gejat en nee ik heb geen euro is er gelukkig weinig meer van te merken ------------------------------------ uit: 'Planeet jeugd', 2003…

Na ommelandse reizen is geen evenwicht Hersteld. Ik herken de achtergrond weer In de spiegel. Maar aan de kapstok Hangt een verre jas. Het lila licht, Waarmee ik samenval, analyseert De tocht van keldervloer tot nok. Voor binnenhuisarchitectuur gezwicht, Zit ik op het gat in mijn tapijt, gelogeerd In de aap van het eigen huis. Staan er…

Weet je nog hoe we stonden aan de rand van het perron jij met je jas strak dichtgeknoopt ik met mijn handen diep in mijn zakken met de wind die langs ons heen sneed wachtend op de trein die ons naar huis zou brengen Weet je nog dat moment van stilte toen de rails begonnen te zingen een trilling onder onze voeten hoe we elkaar aankeken…

een kloppend schrijvershart dwaalt met bitterzoet verlangen door het vergezicht van weidse polders heimwee en hoop het kan even duren tot lichtvoetige bladgroene takjes uitgroeien tot een reikhalzende boom in de loop van onvervulde woorden boven mits-maar-en-bezwaar voorbij de lange smalle sloten denkt de dichter poëzie hij…

We moeten inpakken en wegwezen, meenemen wat hoognodig is, paspoort, bankkaart, ballast achterlaten, vertrouwen hebben in de bestemming en onszelf, geen geschenken kopen, herinneringen bewaren, verbroederen met lokale bewoners, toeristen mijden, ons ondergraven in het forse gewemel, reisverzekering, landkaart opbergen, ons redden met tandenborstel…

Aan de overkant op kusafstand sta jij. De veerman is een oude man. Hij hoeft geen geld. `Het is liefdewerk,' zegt hij. En de brug is nog maanden lopen.…

droom na droom splijten de rotsen open steken ravijnen scherper af verstuivend gebied getijde na getijde onder de blauwe koepel tekent helder een woestijn terrassen van zand resten van een tempel in stralende verlatenheid -------------------------------------- uit: 'Verstuivend gebied', 1979.…

Ik zet een stip uit het niets. Stap op de fiets; teken een lijn — mijn horizon is waar ik wil zijn…

Ben je geboren op een klein eiland in de stille zuidzee of opgegroeid in een verlaten uithoek van een vergeten rijk achteroverleunend in een oksel van de machtige chinese tors waar angst taboe is in de ongenaakbaarheid der himalayahoogten dan is zoeven over zes maal duizend mijlen land in een zwevende zeppelin of schip van…

Dit ben ik vaak geweest: een man op een landweg, een man in een vliegtuig, een man met een vrouw. En dit ben ik vaak geweest: een man die zich onder een steen wou verbergen om geen licht meer te zien. Deze twee mannen, ze dragen mijn koffers, ze lezen mijn kranten, ze verdienen mijn brood. Samen trekken we door het geluid en de lucht…

die avond vertrok een auto richting snelweg & de honden blaften niet het dashboardvak was leeg op de kaart van W Europa na cassettes wij reden zwaar weer tegemoet tegenliggers voerden groot licht in de verte wij naderden de interzone niemandsland het grensgebied -------------------------- uit: 'Popcorn' 1981.…

We racen omlaag, zo te horen verliezen -- we nu de uitlaat.…

naar huis over de eindeloze wegen van angels en verdriet met ezelsbenen en koperen huid een rit van droom naar hel van hier naar daar van moord en onschuld van schikken of stikken in lawines van rozenblaadjes van beschaving en barbarij van toen en nu over eindeloze wegen van goed en kwaad hoe kom je thuis?…

Her poolschip Aurora vervoert zes professoren op zoek naar een wondereiland brok van een gevallen ster de uiterst geleerde heren laten hun ingewikkeld wellicht overladen denken tijdens de koude reis wegzweven over de IJszee bij deinen op golven ontzag voor ijsbergen doen nieuwe kennis op als kapitein Haddock beschonken vrijuit…

Het meisje groeit op in een nomadengezin toeft enige maanden op weiden in een dal waar geit en schaap rustig grazen hun genoegens beleven mensen en dieren vertrekken gaan langs lange wegen over heuvels en vlaktes naar een ander verblijf voor korte tijd tijdens de zwerftochten raapt het kind soms wat mooie stenen of bevallige…

Ik stond in verwarrende verwondering in de Liebfrauen Basilika in Trier dat viel een volle vrouw in de verte met een volle lach op Ik had net een hartenkreet geschreven onder andere over deze kerk, zie 3 Kerkenluik Trier www.nederlands.nl Ze lachte niet alleen, ze straalde ik werd naar haar toegezogen Duitse geslotenheid en Nederlandse openheid…

Dit heimwee blijft nu wel voorgoed, naar een landschap onderweg gemist waarvoor je juist gekomen was over de geysers van ijsland, de gebroken glasvlakten van de poolzee. Na dagen wachten in een onwennige ankerplaats de zon zien rijzen over de grote oceaan. Belanden in narita, het veld der vleugelen, en een stad zo onheimelijk als de gebeeldhouwde…

De wijze voerder van de kleine boemeltrein rijdt elke dag hetzelfde eind tussen twee steden langs enige dorpen een boszoom en wat weiden maar maakt steeds and're reizen kijkt naar het spel des levens dat zich dagelijks vertoont in stille of drukke straten op wijde groene vlaktes bij mensen en dieren altijd zorgt voor verrassende…

Voor Anke Dit is je grondgebied, vruchtbaar maar afgemeten. Zet hier je paden uit, de smalle en de brede. Stenen zijn inclusief, grenzen staan vast. Mijd Eden. Die hof lijkt uitgediend; de boom die in het midden staat, kraakt onder vrucht en blad, muurvast dringt het seizoen rond het verleden. Blijf ervan af. Schaf schoenen aan, ga…

er is zó dikwijls lyrisch geschreven over Maastricht maar ik zal het kort houden ' Maastricht een stad als een gedicht'…

ik voel me een toerist die reist door dit leven en altijd is er het heimwee het heimwee naar huis want in dit leven voel ik me vaak niet thuis…

In slapeloze nachten het dichterschap geoefend dichterbij gedroomd misschien. Kleine zus grote broer gewonde engelen met verre ogen op een bed van veren. Tussen droom en daad laveren heldere dan weer bleke beelden. Wilde ganzen gakken het afscheid de vlucht van kraaien voor het licht. Het wenden van de zonnebloem haar bloei door lucht…

willekeurige mensen zitten vrijwillig gedwongen in de voortrazende trein een groet een glimlach een vluchtig contact voor even zijn ze samen op weg…

zijn koffer reisde verder zonder hem daar stond hij dan zonder koffer alles wat belangrijk voor hem was zat in die koffer morgen komt uw koffer hier weer terug zeiden ze verwezen stond hij in de aankomsthal van het vliegveld hij zag de drukte niet hij hoorde de omroepster niet hij zag niets hij hoorde niets hij dacht…