1863 resultaten.
Mijn tijger blijft liggen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 100 Ik huil van ellende, van binnen
zak ik in elkaar, weer, weer
moet ik mezelf aanvuren
om door te zetten
De tijd is kort en gaat zo snel
maar ik moet naar bed
bij mijn tijger gaan liggen
en ermee opstaan
Huiselijk gebabbel in de keuken
de soep begint al te geuren en
ik weet dat er kaarsen branden
Kon ik maar slapen
Ik ril bij het terugslaan…
Zijn
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 100 nu bladzijden
onaangetast blijven
blijft het bed bezet
de zin om, is allang
vervlogen, onvindbaar
dan maar niet zijn
niet niet zijn
dat is veel te eng
iets voor later…
Na ene zware Krankte (1785)
poëzie
3.0 met 28 stemmen 2.195 Daar stond op een teedre Bloem,
Van God op aard' geplant,
Om tot zijne eer te bloeien.
De vruchtbre morgendauw
Droop mildlijk op haar neer,
En deed haar welig groeien.
De wandlaar, die haar zag;
Die hare scheuten zag;
Gaf dikmaal haar zijn zegen:
"Groei" sprak hij "Bloemtjen groei;
Voor zeis en storm bevrijd;
Gedrenkt…
Opname
gedicht
4.0 met 160 stemmen 53.789 Zoals zo vaak ga ik op reis.
Jij brengt me weg - niets aan de hand:
'Tot ziens, tot straks, voorzichtig zijn,
gelukkig blijf je in het land!'
Iets minder vaak, maar ook niet mis
vertrokken we op ons gevoel.
Elkaar goed vast en koffie mee,
de wijde wereld als ons doel.
Maar deze tocht naar etherland,
met felle lamp en witte jas,
maak…
Seriemoordenaar
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 171 Anderhalve m., de gewenste afstand
inmiddels opgeheven
kom dus als eerder, vanouds dichterbij
tegelijkertijd hoop ik wel dat je bent gevaccineerd
want 't coronavirus blijft, zonder iets te kunnen
als echt iedereen is geïnjecteerd
inclusief echt iedereen die zegt te vertrouwen op God
want hoeveel mensen verloren toch hun leven...?…
heden gij
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 163 de leunstoel
kraakt klaaglijk
de sprei
verspreidt een
urinegeur
de brillenglazen
bieden een
morsig
perspectief
hij zucht
ongrijpbare
aaneengeregen
dagen van
samengepakte
wolken
in een spaarzaam
moment van
klaarte zegt hij
Hodi mihi
cras tibi
heden ik morgen
gij vertaal ik
hij schudt nee
nee heden gij
morgen ik…
VERMAAN BIJ GENOT
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 176 De vrije weken komen glansrijk in zicht.
Welke rust of reis mogen ze geven?
Opgewekte vragen vol drang kleven
aan je hoofd als een weg wijzend gedicht.
Met een gastvrij, steeds weer ander gezicht,
wenkt de verre kust, wil naar vreugde streven.
Ruige bergen doen hun uitdaging beven.
Toch waarschuwt een strenge, waakzame plicht.
Ziekte, die…
Versluieren
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 96 de vrouw die mij negen maanden
binnenin droeg, zij die mij zo gewenst had
mij heeft leren lopen, doen vallen en weer opstaan
raakt meer en meer verstrikt
in een onontkoombaar web vol leugens
wast haar dagen in tranen
verdoezelt staar de naakte waarheid
gaat ze voort op de tast
houdt ze zich vast aan geschreven patronen
die ze iedere minuut…
HULDE
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 93 hulde aan het kind dat haar net gekregen
muntje van 50 eurocent aanwendt
aan al die anderen die geven:
lichaamsdelen lichaamssappen
en uit hun stam een schat aan cellen
hun hart om te overleven
aan iemand of gewoon aan niemand
wiens eigen hun kwaadaardig kwellen
ze doen het zonder winstoogmerk
misschien zelfs zonder doel om voorrang
te…
Bloemen en ballonnen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 70 De manco's zelf zijn niet zo erg
als de herinneringen aan de tijd
dat ik ze niet had, maar
ach, als dat alles is
(wat het keer op keer niet is)
Toch vraag ik me af of
en waar er een grens is
waar ik niet verder wil
zó veel wil ik nog:
bloemen zien en ballonnen
oplaten die de wereld over
mensen strelend raken
met zachte gedachten…
Ziekte
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.329 Wanneer men ziek te bed ligt en de nacht
In slaaploze uren wegglijdt zonder dromen,
Als van de dagen die men heeft verwacht
Men zeker weet dat nimmer één zal komen,
Luistert men rustig naar 't geruis der bomen
En naar de regen. En de sombre klacht
Die door het duister vaart is welgekomen:
Men weet zich eenzaam, alles lijkt…
De zusjes en de antilopen
gedicht
2.0 met 3 stemmen 7.238 De zusjes pijn en kwelling houden zich vlak achter me op,
werpen elkaar veelbetekenende blikken toe, onderdrukken
hun gegiechel met blooskracht. Telkens
als ik van positie verander doen zij het ook,
ik kan ze alleen zien met de ogen op mijn rug
'Zullen we?' hoor ik ze denken, 'of
zullen we nog even wachten?' Hijgend
draag ik mijn lijden…
Witte tong
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 93 Niet de strijd maakt de strijder
maar zijn vrede
met de afloop
....Mijn poorten staan open
....er stroomt energie binnen
....mijn gezicht straalt ervan
....Ik leef, ik leid je niet af
....met gouden haren, ik ben
....kaal en onversierd het leven
Niet: hoop doet leven
maar innerlijke vrede
met de afloop
....Ik verlaat mij niet
..…
Kussen in mijn rug
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 68 Plooi je als een kussen
in mijn rug, vorm je lichaam zacht
naar het mijne, dan zakt de pijn
erin weg, in de omarming
van jouw genegenheid, je mag me strelen
licht over mijn schouder, dat is alles
wat ik je geven kan als je belooft
om niet te bewegen, meer kan ik niet
aan, mijn open bloem blijft gesloten
Soms brandt ze van krampende pijn…
Ontkomen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 147 ik hou de pen vast
maar de woorden lijken niet van mij
alsof ik verraad pleeg
som ik op hoe koud eenzaamheid
aanvoelt, het einde nadert
toch wordt de dood, als een ongenode
gast steevast de deur geweigerd
en blijft ze ontglippen…
Een afgeluisterd gesprek
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.371 In de tram wordt plaats genomen
Door een man, die hijgt naar lucht,
En wiens ademen 't geluid maakt
Van een diep en zwaar gezucht.
In haar Amsterdamse taaltje
Zegt alras een burgervrouw:
"Uwé schijnt benauwd te weize!"
En de man zegt: "Ja, juffrouw."
"Jonges, jonges", spreekt ze verder:
Wat 'n mins wel geife sou,
Om van sou ies…
Beroepskeuze
gedicht
3.0 met 24 stemmen 14.944 En toen ze vroegen wat ze later wilde worden
zei ze 'Graag invalide' en zag zich al,
benen onbeweeglijk in bruin-geruite plaid
door toegewijde man en bleke zonen
voortgeduwd, geen zegel zelf te plakken,
geen brief te schrijven, geen reis te maken.
Dan zou ze eindelijk echt vrij zijn
zo treurig kijken als ze wou, in winkels
voor haar beurt…
Engelenhof
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 163 iemand vroeg me:
Geloof jij in Engelen?
Hoe bedoel je, vroeg ik.
Nou of ze echt bestaan?
Daar geloof ik niet alleen in
ik kom net uit een
Engelenhof vandaan
ik weet het zeker, ze bestaan!
Engelenhof?
Ja daar lopen er witte
bij bosjes rond.
Ze blijven altijd naast je staan
en ben je weer gezond,
dan laten ze je weer gaan
om verder op…
Eetstoornis
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 122 Ik voel het positieve niet.
En niemand die het ziet.
Niemand die het begrijpen kan.
Waarom voel ik toch die dwang?
De dwang om te eten
En alles om mij heen te vergeten.
Het voelt als een drug als ik een eetbui heb.
Al die calorieën en vetten die mij tijdelijk oppept.
En daarna komt het verdovende gevoel.
Dat gevoel, dat was dan ook het…
HERBOREN ZIJN
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 149 Zoek geen speld in de hooiberg
als je pijn hebt in je donder
maar ga naar de fysiotherapeut
die drukt en drilt als een boor
en zet ‘n naald op de pijnlijke plek
prikt je niet lekker maar niet lek
laat die plek wel lekker sudderen
als oma’s draadjesvlees in de pan
je wordt losgemaakt, vrijgemaakt van
ongemak, pijn, ‘t voelt als herboren zijn…
Sluiten bergen zich rondom
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 100 Dood genegeerd
hoewel trekkend aan mijn
leven dat opgaat in de vaart
van de vol-
keren
de dood soms welkom, vaker
echter geenszins, 't le-
ven lokt
als echter tijd verslapt, niet meer
bij de les
sluiten bergen zich rondom
stromen rivieren snuivend
voorbij…
Nu Even IK
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 90 in het centrum
van het leven staat
voor mij nu even ik
ja helemaal alleen maar ik
ik bekijk mezelf
vanuit de hoogte en vanaf beneden
van binnenuit en van buitenaf
van uit het nu en het verre verleden
als door en naar een ander
als gewoon van en naar mezelf
ik draai om me heen zoals vliegen
in het donker om een lamp die brandt
ga…
In het Gedicht
gedicht
3.0 met 363 stemmen 65.918 De wanden zijn wit en de psychiaters
verdacht vriendelijk. Er is hoop
op genezing, maar ik heb nog niemand
zien weggaan, of hij kwam weer terug.
Dagen dat ik op weg naar mijn eigen kamer
verdwaal wisselen zich met dagen
waarop ik de wereld doorschouw als een kristal.
Soms word ik krijsend wakker.
Soms word ik afgevoerd en verdoofd,
soms…
Carpe diem
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.560 Een ziekte sloeg mij neer en liggend stil
zag ik mijn oude dagen langs mij gaan,
wetend-te-schouwen was mijn wens, mijn wil,
en mijn verlangen om ze te verstaan.
De droefste zag ik door mijn tranen heen,
verstomd is veel wat eenmaal leefde en zong.
De schoonste waren zij wier lichtschijn drong
diep in mij, dat ik met die glans werd één.…
IK HEET …
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 102 Als in een luchtbel gevangen
hermetisch afgesloten
daarbuiten
stemmen en geluiden
ze horen je niet
volumeloos
jouw uitgestoten klanken
binnen geluiddichte wanden
malen ze rond
de witte jassen in de ruimte
de veel te strakke blikken
drie-, viermaal prikken
in vaten veel te broos
ik heet, ik heet
weet je hoe ik heet
en wat er omgaat…
dank je wel
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 147 met blijdschap strooi je
de broodnodige aandacht
terwijl je vriendelijk spreekt
glimlach jij bemoedigend
het gezicht strelend aaiend
jouw niet aflatende zorg
is groter dat groots
voor ieder leven apart
tot in kleinste momenten
een gebaar van liefde
ook in de lastigste uren
maakt jij het verschil
door zonder onderscheid
steeds bijzonder…
STRIJD EN OVERGAVE
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 136 De ziekte Corona waart
over heel de aardbol
koestert trotse gedachten
ik maak slachtoffers
naar eigen keus en goeddunken
weet de plaatsen te vinden
waar de mensen zijn
die zich het beste
laten treffen en vellen
ben wellicht de grote vervanger
van de derde wereldoorlog
die thans hoorde te woeden
duistere denkbeelden
laten we onze Hemelvader…
Mijn Amazone Regenwoud
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 119 dat woud zo diep in mij
wordt illegaal gekapt
heb nooit een vergunning afgegeven
een kwaad wezen vervuilt
haar gezuiverde lucht die mij laat leven
niemand die er iets van snapt
dat je niets hebt vermoed
omtrent het alles vernietigende kappen
dat onder mist verscholen vuur dat blijkbaar
al een poos in je woud heeft gewoed
zo onvoorstelbaar…
De korte- of lange versie
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 120 Even checkend op de site
kan ik met een uur terecht
bij de kapper!
Dat is mazzel, ofwel geluk hebben
ik sta er voor de deur
geen kip te zien, maar:
die komen er ook niet!
Eenmaal binnen, handen ontsmetten
plaats nemen in: precies een stoel
haren wassen, haren drogen
knippen maar!
Ze vraagt: hoe of het gaat en ik zeg:
de korte - of…
What's in a Word
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 133 nee nee
ik wil dat
nare woord niet
meer horen
geen kanker
klinkt te uitzichtsloos
noem dat van mij
maar leukemie…