Alle inzendingen over Bergen Water Weelde

De helderblauwe hemel laat lustig zijn tekenstift gaan maakt de wolken onder hem zuiver wit en loodgrijs de voldane dampwerken strelen donkergroene bergen waartussen een groot meer vereerd met de zingende naam Lago Maggiore vanuit heel de wereld mensen naar zich toe haalt een eigen heerschappij voert over diens getrouwe dienaars getij…

Ademt het water van liefde Alles wat zonder liefde is Blijft zonder betekenis…

ik was een visser in een ander leven en wierp mijn aas uit in het koele meer of nee, een veerman en voer heen en weer van oost naar west, was eindeloos omgeven door bergen die als hooggeëerd publiek op spiegelingen staarden van het water hun hoofd op hol gebracht door zacht geklater dat tegelijk applaus was en muziek de vakjes blauw verschoten…

zie de man op de zwarte berg in silhouet - goud in zijn handen de schittering doet zijn ogen glanzen te veel weelde voor zijn smalle polsen een plons zilver cirkelt door de bruine poel…

Ik waak in een berg van witte watten, waar de zon door straalt en de frisse wind mij binnenhaalt. Als een klimmer, die zwemt naar de top, in de zoete weelde bovenkomt, ik ontwaak, verstomd die de diepe nacht met mij deelde.…

Je hoort het zeg ik dit is een zomerregen er hangt weelde aan…

Glitters op water bergen haar tranen in kleur bij zonsondergang.…

stil sluipt het water bedwingt rotsen en bergen haar wapen is tijd…

avontuur, waardoor ik was verrast, recht boven mij en puur op mijn gezicht gekrast op een licht tussen alle graven komt langzaam dichterbij, schilder de ruimtes waar ik oversta met een droge kwast, lees een verlichte gang in haar onvermoeide ogen en word ik onder mededogen begraven, steelt ze haar figuur, in een holle last van weelde…

er is vrede in mijn tuin de boom kleurt rood, in waaieringen langs kristal avond zucht al, zacht en ongelovig want de zon zweeft immer nog als nimphen door mijn hart zwarte rimpelingen rond het einde van mijn dag vertellen me van rouw maar altijd is er dan die kleine vrouw haar handen en haar kracht ze lacht van witte wolken van…

Weelde is een ruim begrip dat zich vermenigvuldigt door te delen niet alleen wat tastbaar is maar meer nog wat aan mensen warmte geeft…

Wat zou de wereld zijn zonder dieren zonder water zonder bergen? Wat zou de wereld zijn zonder liefde, zonder mensen? Kijk naar ’t positieve, dan blijft er niets meer te wensen.…

en zichtbaar was waarom de diepe stilte van bergen sprong in het dal zorgeloos met vlinders meevloog…

Vele verveelde gemene kamelen dronken met dorstige minderbedeelden - de dromedaris; zij missen de weelde van één paar bulten, waardoor zij hun kelen tot barstens toe vulden zonder herverdelen. Eert dus de bron als het water er schaars is - een halve kameel telt voor één dromedaris…

De zee overwint de zee wanneer de golf het hoogste punt bereikt De golf slaat om, altijd tot de branding bruisend gesmoord waar zij zich strekt en terugtrekt falend in het moment haar eeuwigheid viert Wind en water waar de zee in het gruis van machtige bergen woelt De berg overwint de berg wanneer het puin zich met de pieken voedt Het…

Wanneer je niet gehaast maar vol aandacht naar de luchten kijkt die uit de verte lijken op het blauwe water of de bergen die je ooit zag in Zwitserland of Oostenrijk dan weet je dat dit eindeloze heelal niet eenzaam is maar gekend en bemind; dat de mensen die luisteren naar een symfonie van Beethoven en dit doen met overgave, gelovig kunnen…

de smalle weg hoog op, de kille ongenaakbaarheid in de breekbare ademlucht van de koude bergen. zomer en herfst daartussen. witte kleden op hun rug, gehuld in frêle sluiers en afhangend kant van vallend water, staan onwrikbaar de hoge bergen.…

Lom en Luster daartussen de smalle weg hoog op de kille ongenaakbaarheid in de breekbare ademlucht van de koude bergen zomer en herfst daartussen witte kleden op hun rug gehuld in frêle sluiers en afhangend kant van vallend water staan onwrikbaar de hoge bergen de weg krult zich intussen vergenoegd met aan zijn zij het…

water polijst steen het ijs sloopt steile bergen de druppel holt uit dwaze moeders op een plein ze zullen overwinnen…

Het groene bootje glijdt traag door het meer tussen bergen purper Op de oever in 't gele huis schijnsel van vlammen rook geur van turf Het klotsen van water gerust smelt de tijd bergen bootje en huis in de stervende gloed van de Ierse schemer vergleden…

Onverstoorbaar in de zon staat de berg te zijn, te zijn Wolken ontvangen, en hagel, sneeuw hun bruisende en kolkende vertrek aan zijn voeten, de kinderdrukte en de puberherrie van water dat zich warm speelt in een ingebed avontuur En op de berg sta ik te zijn, te zijn De zon ontvangen, ervaringen en nachtgedachten, oud worden…

Hier loopt het water niet hier wandelt het de bergen in de rug tong op de schoenen hier wordt halt gehouden bij bomen verdwaald in de stroom druppelt bij obstakels in de rivier gevallen droogt op tussen vervreemde stenen bouwgerei, groene waterminnaars hier loopt het water ......niet.…

De zee die de rivier opvloeit zal de berg niet bedwingen Zijn koude water blijft naar beneden stromen Een strijd die niet gewonnen kan worden Maar toch aanhoudt te bestaan Vrede utopische droom We bestaan allen uit de zelfde regen Soms warm en soms koud Maar we blijven in conflict Soms voor een berg en soms voor een zee Maar de zonen…

Had ik maar haar warmte en weelde bewaard? Toen kon geen vloedgolf ons splitsen en dansten we op talloze tonen.…

In balans Berg, rots, een ravijn de tijd is van steen de stenen zijn tijdloos. De berg, een diep litteken, zonder beweging valt eeuwig het water. Ik word bevangen door onmetelijke rust, steen op steen op lucht. Voor mij de wereld die zich ontvouwt, onbeweeglijke zon. Dan even later......…

Meer dat donker Tussen bergen hangt, Rimpeling in het Water die onze kant Op drijft - daarachter een Lichte plek waar de zon het Water raakt en waar jij zojuist Naar de hemel bent gegaan Oggebbio, Italie, 30 april 2013.…

Ik ben naar Kauai gereisd om de berg van het murmelende water te vinden: Waialeale, gelegen onder oneindige wolken waaruit momenten als regendruppels op me neervielen. Ik opende mijn mond en dronk van de eeuwigheid.…

De marmot ploetert onder de grote berg van angst. De bomen ontwortelen. En bloemen worden lelijk in een nacht Van de kinderzucht aan de hemel. Ruitenwissers gaan op en neer. Kris kras. Regendruppels worden tranen van de heiligen voor het wereldleed. Het water vliedt. Het water stroomt harder.…

de stilte is pijnlijk maar vergeleken met de pijn van hen die hier hebben geleden mag het geen naam hebben minstens 70.000 onschuldigen van vlees en bloed lieten hier het leven en vonden een plek in één van de massagraven sprakeloos en vol verwijt denk ik waarvoor en kijk terloops naar dit schuldige landschap waar de heide thans nog…

Je zet je schoenen in het zand: koeienhuid, geërodeerde bergen, het een laat een afdruk na in het ander - nee, anders. Je bent ergens, het doet er niet toe waar, altijd aan een rand, dit keer tussen land en water, het gaat over nu - nee je ligt op je buik. Zand zingt zich voort zoals water, geribd. Je kiest de kleinste rib. Berg.…