Alle inzendingen over De schors van kleur

waarin de kleur en kerving zijn versleten.…

de kunst draagt stut gipst bouwt boetseert ver daarbuiten een andere tijd ze kerft tekens in het landschap buiten haar oevers stelt ze leken op de proef kunsten ploeteren en politoeren de verbeelding van de de zin van een terpentijn bestaan…

Het nest vond ik leeg het mereljong lag op het tuinpad dood geen heen en weer geen op en af geen trafiek meer de merel zweeg ergens was het stiller in mijn tuin er krasten kraaien hoog op het dak schor en hees kraaien krassen heel het jaar zei mijn vrouw…

Laatst had ik van een vriend Een nieuwe schoor gekregen Ik sta nu weer rechtop En volop in het leven. Dus de komende tijd Kan ik er nog op hopen Dat ik weliswaar niet snel Maar schoorvoetend kan lopen.…

gedachten terug naar jouw geboorte waar jij ontkiemde traag ouder werd nu trekken wij met elkaar op in weer en wind is het niet alleen maar betasten over jouw ruwe huid waaraan ik voel dat jij nog steeds leeft groene aarde die ons in leven houdt laat mij je omhelzen sterf niet door ontbossing begrijp jouw tranen die langs de schors…

kleur…

mag ik even zomer leven op de lente voortbordurend in de kleuren die jij wilt sponnen garen uit wilde wol schoren ook de zwarte schapen met jou was nooit mij iets te dol maar in samen garen weten wij het optimaal te halen een grandioos product wij herfsten samen in geluk…

Wakker worden, terwijl iedereen slaapt denken aan een bed van vermiljoen, zijkanten van bloedrood kleurende sinaasappels, plafond van zwarte schapen, geen wonder, da'k niet kan slapen!…

laat me als een kleine vlam mezelf zijn want hoe anders kan ik uitleggen dat de nacht zich niet vergist naakt op mijn schouders hij is een reiziger -ik ken zijn gewoonte- en komt binnen via schemerlicht berooft een boom van zijn bladeren en ebt dan weg in het oog van alledag laat me het ruisen legt zich neer ik klink zachter op…

Een schuchtere student uit Schore Las zijn boeken achterstevoren Z’n moeder zei, kom Ik weet wel waarom Je bent in de stuitlig geboren…

ik kom toe glooiend en kan eindelijk strekken mijn voetzolen zijn als gelooid het plateau heeft vijf huizen bruinig zonder schors het zijn armen die me binnen trekken zonder handen als de verbeelding van reddeloosheid plompverloren het overvalt mij de kerktoren priemt de lucht open en morst de kleuren in het dal mijn benepen hart jubelt…

Gouden septemberlicht Doorklieft de nevel Juist voor ze Om kan slaan In dichte mist - Zilv'ren draden Gesponnen door Een jarige spin, Gouden stralen Vervullen de wereld Met warmte en licht: Het bronst en doet Met ons, in liefde Voor altijd mijn wicht…

Terwijl vervaalde beelden in lege oude versleten kleuren van verleden het nu achterhalen en de adem van toen als een rauwe zoute wind het heden van zijn illusies ont-vilt. Nog slechts schor en zacht gefluister van stil gemis om wat nooit gevonden werd...…

In Jeruzalem versmelt de lucht met bomen – in keppel keppels.…

ik link zwart niet aan sterven de kleur die geurt naar lijken. ook zielen kunnen zwerven in 't wit, dat zal hieronder blijken. want zwart als achtergrond, bepaalt hoe andere kleuren zich manifesteren in en rond het heelal, een schitterend en waar gebeuren.…

Natuurlijk, best belangrijk allemaal Zo'n Trump verrassend aan de macht gekomen En Hillary nam afscheid van haar dromen Maar nu weer naar het Sinterklaasjournaal Dat is nu eenmaal op óns grondgebied In deze tijd de allerhoogste Piet!…

Laagje per laagje vervelt de plataan zijn schors camouflageprint…

De kever zit te knarren, en is al helemaal schor, en zei: "Wat wil je...", "Ik ben een ouwe tor!!"…

Zwart-wit blaft hij zei je schor en hees alsof hij altijd al een speelgoed- hondje is geweest…

Als allen hard schreeuwen wil dat nog niet zeggen dat IK hardhorend ben…

Mijn inheemse boom van hout in vroegere tijden brandt je haard het vuur maakt ringen, de schors valt grijs-roodbruin als waslaag in de zon mythologie en volksgedicht vormen bovenmenselijk alle kleuren de geur van hout gedestilleerd die als geen ander gemoed kan schenken omkranst dans je, schildwacht van de schemerige heide, de…

voor een prachtig nieuw seizoen de bomen schilder ik mooi bruin van stam tot tak diep in de kruin bloemen, zullen altijd geuren het maakt niet uit in welke kleuren de liefde krijgt een rode strik zaai met vrede, heb geen schrik want in een leven van verkennen moet alles wel zijn kleur… bekennen!…

(tanka) De meiskes dragen bessen, schors en halmen aan, maken een stapel, stichten een tweevrouwsbedrijf: hun winkeltje in het bos.…

Op de Rozengracht in Amsterdam is bij een oude grote Iep het schors moedwillig gestript en de boom...ik dicht voor de boom.…

Zo door de schors in de stam snavelt de specht zich een weg door boom- schors en heel hard hout Tijd om te eten maar bovenal ruimte om zich te nestelen Scherpe snavel en een zeer oprechte stijve staart, met poten waarvan allebei middelste tenen naar voren staan de buitenste naar achteren Leven vaak in bomen Met hun staart als steun-…

Het kan toch zo altijd niet duren met de brandende uren - mijn stem is schor, mijn ogen dor.…

De Sint durft niet meer naar de Bijlmer toe Hij laat zich bij zijn intocht streng bewaken Er liggen legerpieten op de daken Er wordt gedemonstreerd en men roept Boe! En ook het Sinterklaasjournaal zegt stellig: 'Het wordt dit jaar weer ouderwets gezellig!'…

Mijn keel is schor. Ik lieg nooit. Alleen om bestwil. Ik huil nooit. Soms iets nats, ergens op een wang.…

De rust in jouw ogen op mij opent mij Je ligt in mij als een lange l van liefde Het licht heeft je schoongelikt het bezingt je met het hooglied van onze jaren die alles overbruggen dat ons scheidt en in verschillen kleedt Voor ons is liefde nog een dik woord van verlangen, de l die zich opricht wanneer ik me uitkleed…

En ziet, daar herrees Hollands koopmansgeest : bied dus royaal voor wat schors of een rank !…