voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 46.945):

de schors van de nacht

laat me
als een kleine vlam
mezelf zijn
want hoe anders kan ik uitleggen
dat de nacht zich niet vergist
naakt op mijn schouders

hij is een reiziger
-ik ken zijn gewoonte-
en komt binnen via schemerlicht

berooft een boom van zijn bladeren
en ebt dan weg in het oog
van alledag

laat me
het ruisen legt zich neer

ik klink zachter op het kussen
van vergetelheid

Schrijver: kerima ellouise, 3 februari 2013

Geplaatst in de categorie: psychologie

de schors van de nac

1
2
3
4
5

4.0 met 10 stemmen

449

Er zijn 10 reacties op deze inzending:

Marije Hendrikx, 12 jaar geleden

Zo heel erg breekbaar, rijk en mooi is dit gedicht geschreven.

kornelis, 12 jaar geleden

moet aan Lucebert denken als ik je fragiele gedicht lees:
'alles van waarde is weerloos'

Jan Haak, 12 jaar geleden

Mooi en gevoelig Kerima!

Hilly Nicolay, 12 jaar geleden

Het deemster nestelt zich in de nacht, als een donzige slaap op een kussen. Evenzo wordt de nieuwe morgen weer geboren. Mooi Kerima.

Pama, 12 jaar geleden

Een vlam die brandt ondanks de wind, verwarmt de reiziger die in de harten weer een plekje vindt. Mooi.

Petra Hermans, 12 jaar geleden

Kerima, je hebt in dit gedicht mooi en prachtig
de aardse zaken met beleving der mensen weten
te combineren! Mijn complimenten.

elze, 12 jaar geleden

jij schrijft en ik geniet ,,dankjewel

Jeroen Splinterman, 12 jaar geleden

Een beelden fluisterend gedicht.

wewhy, 12 jaar geleden

hoe zachter de beelden, hoe kussender het lezen.

switi lobi, 12 jaar geleden

Kerima, je hebt me meegenomen...

Geef je reactie op deze inzending: