Alle inzendingen over Modderpoel

Zwemmen in een modderpoel, is en blijft een vreemd gevoel Bevredigend is het niet. Het is alleen rommel wat je ziet. Zal het ooit een inhoud krijgen? Of moet ik maar gewoon zwijgen? ©Schrijfster: Anja Maria Vogel-Vereijken 2007…

jouw vijver is een modderpoel vissen kijken dood in je ogen aan de rand vangt nog net een straatgebonden kat de schellen van een kikkerwicht uit het blauw beneveld nat…

Vanaf de onzichtbare bodem van het meer van verdriet en tranen dichtgeslibd tot 'n modderpoel borrelt soms geheel onverwacht een opgeloste traan naar boven zich in kringen "verringend" op het verlossende wateroppervlak!…

Mijn gedachten ploeteren maar voort in de modderpoel van wat eens mijn verstand was emoties hebben de controle overgenomen en fladderen vrolijk rond in het mulle zand dat zachtjes kraakt onder mijn gevoelens Waar komen zand en modder elkaar weer tegen?…

Hersens die langzaam Het vocht verliezen Waarop ze leven Cellen die verdorren Waar ik bij sta Denken dat opdroogt Als een modderpoel In de hete zomer Wat over blijft zijn Gedachten op hun Allerdorst - en in Mij groeit het verlangen Naar gerechtigheid, het Recht waar ik naar dorst…

met 'n kudde koeien die kauwen en herkauwen de godganse dag liggend, log lopend het gras tot modderpoel Maasoever platgetreden... Het heden 'cool' zonder fles en glas melk goed voor elk?…

Het dwarrelt bladeren in bonte kleuren eindigend in zwarte tonen zwaar van regen stervend in modderpoelen onder blauwe lucht En neigend naar grijs kruipt dan schemer in een vreemde stilte dreigend door de straat naderbij koude meeslepend van alle kanten haasten mensen zich naar huis huiverend…

De kale kruinen Ver boven reusachtige stammen Als natuurlijke fortuinen In verhelderend winters licht Opdrogende modderpoelen Tussen krakende knarren Droogte trotserend Boomknoppen zwellen De ontdekkingstocht naar nieuw leven Tussen bloeiende mossen Waar ogen met natuur spelen Het spel van zichtbaar genieten terrein wint…

alleen de langste sprieten van de grasmat buigen onder felle tegenwind zichtbaar zijn de sporen die maatschappelijk verval in het weidse land getrokken heeft het snel door bochten maaien maakt modderpoelen in het al jong gekneusde gras eindelijk knakken zij die jarenlang hun zaad hebben geschoten in de luwte van het onverdiend succes…

Eenzaamheid maakt van een gezond mens een wrak eenzaamheid maakt van een jongeman een ouwe zak eenzaamheid verandert een mooie vrouw in een kleurloos exemplaar eenzaamheid verandert een vers gebakje in een zure taart eenzaamheid is een zuigende modderpoel eenzaamheid is een hol leeg gevoel eenzaamheid keert je ziel binnenste buiten eenzaamheid…

in het amsterdamse bos van alle mensen los daar is een slootje en ik weet waar de brasem paait in een modderpoel met rotte bladeren bellen uit de bagger uiteen spattend we zullen stil zijn wachten je ziet het wentelen reuze grijze vissenlijven heel enge waterschuddingen tot overstromen toe nee zal ik zeggen ze eten geen mensen…

ik weet nog hoe zij daar stond met beton in haar handen hoogzwanger het snauwen van hem was geen vergissing zij staarde voorbij gebalde vuisten ’n gescheurde jurk, stevig vastgebonden aan de brokstukken van ’t onmenselijke tussen modderpoelen en het gehavend huis gekromd bouwde zij een muur, het gewicht vol gesis onder geweld van…

Even op de fiets naar de boerderij verse groente halen Ik maak een praatje en koop mijn groente met de gedachte wat ik ga koken Kijk even rond er is van alles te zien stap op mijn fiets Kom lang een modderpoel en zie de varkens rollen en genieten Even sta ik daar te kijken pak mijn fiets en rij de weg af In de bocht kom ik de veewagen tegen…

Noem hem maar een olifant die opeens amok maakt wil rennen over de vlakte baden in een modderpoel proeven van het vrije gras trompetteren zo luid hij kan vurig paren in de kudde treuren bij de knekelgraven van zijn vergane vaderen terwijl hij nog opgesloten zit in een kast waar hij niet zijn wil o ja en beschouw jezelf en alle anderen…

de kink die in de kabel kwam doordat jij al was verguisd en ondergekotst bleek groter dan ik op het eerste gezicht kon vermoeden welke kleine plassen leken ontaardden in grote modderpoelen waar laarzen dieper in wegzakten reikte jouw hand naar iets tastbaars om niet weg te zakken in datgene dat jezelf veroorzaakt had keek ik rustig…

uitgesmeerd de zon brandt strepen geel in de plasjes tussen het gras een lijn in figuur ijle zwaan getrokken er bovenop met vegen van Pruisisch blauw het vermoeden van diep water in een grote cirkel eromheen v- vinkjes in omber met paletmes een sperwer duikt plots mijn blad binnen veegt het omber door het groen van ’t gras een grote modderpoel…

oprukkende betonjungels waar deuren verdwijnen wind transparante naaktheid slaat in hoeken van digitaal leven vanachter lichtende schermen stroomt chemo door aderen van geleende tijd gif licht op in elke cel modderpoelen en draaikolken van leugens leugens om bestwil en eigenbelang om landsbelang en geld wij zijn verloren gelovigen…

Passendale de doden huilen nog wier bloed zo rijkelijk vloeide in de modderpoelen van de wanhoop. Weggezonken oorlogsoptimisme in het krijgsvuur van een harde realiteit. Waar voor iedere kilometer landwinst er victorie in de dood sloop. De wapens pas zwegen te laat voor het belijden van spijt.…

Plompverlegen in de regen overstromen smalle stegen vloeit het water over stenen op een ritmisch hemelwenen gevallen regen glijdt verlegen door mos en zand, gelijk een zegen naar de delta iets ten westen langs verdwaald grind en snoeiresten diep verborgen in de grond waar verbeelding plots ontstond raakt de modderpoel versteend als de…

Wel paddenstoelen die waarschuwen voor drijfzand, modderpoelen. Fata morgana's dienen strikt gemeden. Je draagt een rugzak van het merk 'Verleden', die zich bij elke stijging zwaar doet voelen. Een helder beekje om bij af te koelen. Straks komt een uitspanning: 'De Hof van Eden'. Het pad geurt naar jasmijn en oleander.…

Alle gevoelens dalen neer als regen in een modderpoel die jij moet doorzoeken. Je zou iedereen willen vervloeken die je in dit water heeft laten gaan. Water… Dat is zacht uitgedrukt, Je was euforisch, verrukt over wat het leven je te bieden had. Totdat je eindelijk doorhad dat ze de ziel uit je hart hadden gerukt.…

Het kleine autootje met twee stoelen en hoge, open kap toont trots zijn fel rood, houdt zich ondanks ouderdom stoer en groot, rijdt over bergen, door modderpoelen.…

Aarde verschuift, geeft dood en modderpoelen, hoog water in hartje zomer heeft ons verrast, Zijn we stomverbaasd dat het weer verandert? Verander dan zelf, klinkt al lang menig sermoen. Ja, dit jaar is het landschap fleurig en groen, maar voorkom dat je geest teveel meandert. Wie materie aanbidt, krijgt een tekort aan adem.…

Vrijheid is mijn noodzakelijk lot, ik baad niet in modderpoelen. Door het stof zal ik niet woelen liever ontvang ik het genadeschot. Eenzaamheid is zo wel mijn deel maar zij kan me niet echt deren. Er is immers steeds opnieuw te leren van het leven als wonderbaarlijk geheel.…

met een vlaag die maanden duurt reuzen grazen in hun grijs pantser nippend van de dunne, dichte schaduw ik weet niet waar eerst kijken de olifant besproeit zich met water, bestrooit zich met zand daar loert een kolos, als in beton gegoten het vezelig eiwit in zijn neushoorn doet een sterk libibo vermoeden een buffel wentelt zich in een modderpoel…

eentje met roomservice voor die mensen die het verdienen door voor anderen te zorgen en er weinig voor betaald krijgen laten we hen een luxe hemel toewensen de hoogste is voor de Joden zij hebben met hun miljoenen doden te veel geleden dus de mooiste van allen moet en mag voor hen zijn dan nog eentje zo ver mogelijk bij hen vandaan met modderpoelen…

De oude kluizenaar woont al tientallen jaren bij het afgelegen moeras ziet 's avonds een dwaallichtje uit de modderpoel komen hij volgt de kleine vlam die langzaam voortzweeft hem over stevige grond leidt langs de nachtelijke dreiging van vage zwarte gedaantes windvlagen stoten tergend de grijsaard loopt onvermoeibaar achter zijn vuurgids…

Die zomer was het niet de zon die schroeide Ik pelde het hemd van mijn schouders Als een smeltend vlies Een gedrocht boog over de modderpoel Waar een hert haar keel smeerde En wij baadden tegen de jeuk.…

Ze hadden een zwijnenstal gemaakt en een modderpoel gewrocht. Mijn biggen denken nu dat ze zwijnen zijn die smakelijke mensen houden omdat zeugen lekker zijn. Zo denken zwijnen over onze vetgemeste vrouwen die in nette huizen wonen. Mannetjes, die zeugenjagers zijn, sturen ze verwilderd in het bos. Zo denkt mijn kleine Knor.…

Ze vullen bordelen voor gruwelijke venusnachten, leven als slaven in vettige zwoele modderpoelen en soms afgekochte privileges. Gebruikt als behendige struiklopers. Gebruikt als gedweeë mijnenvegers. Geconsumeerd als heldhaftige zelfmoordenaars. Ze zijn het Milgrams resultaat. Ze lopen aan hoofden van legers, rechtdoor.…