Alle inzendingen over Onbedorven

In diepe nerven wordt het koud, geraspte krullen leven liggen om me heen, vermengen zich met druppels bloed, hartsap kan de pijn niet lichten, zo rasp en schraap ik iedere vezel, harstranen de barsten niet kunnen dichten, totdat er niets te pellen overblijft uit de ziel van de onbedorven kern, dan ben je uit het juiste hout gesneden…

In Rome ligt een dode paus te kijk: Johannes, die ook na zijn aardse leven Een onbedorven kerkvorst is gebleven; Hij ziet er nog steeds prima uit als lijk. En naast de paus van nu, het is een wonder, Oogt deze goede herder veel gezonder.…

Dus kunnen wij verdomme niet verhinderen dat onbedorven gristelijke kinderen iets lezen wat ze vaak op straat al hoorden. Van één vraag kon ik deze nacht niet slapen: wie heeft die vieze woorden toch geschapen?…

Uit bundel: "Onbedorven kiemgoed".…

het is een levenskunst om bij het ouder worden in je hart kind te blijven waar werelden elkaar raken verbeelding schaduw tekent in onderlinge samenhang tot ze je uiteindelijk naar de zilte oevers brengen van eigen spiegelbeeld hunkerend naakt en onbedorven in de ziel van een stilleven…

ze scheurden mijn ziel en mijn lichaam uit elkaar we transformeerden in twee doornige entiteiten verwerden tot overwoekerde verhandelde eilanden waar striemende pijnen smeulen we moeten klein beginnen zachtjes landen in jouw serene onbedorvenheid?…

Er is geen vragen meer naar het waarom en hoe of wat ratio kust onbekende horizonnen om de werkelijkheid rustig te verkennen aan de groene waterkant nu het vele nieuws om aandacht roept niets zal je tegenhouden je komt tot bloei door eigen groei in het wilde en onbedorven landschap van een door God vergeten dwazenland.…

je was hier in een parallelle wereld naast de bodem van het wolkendek diende er je schoenen aan, waarmee voetstappen achterlieten, ontweken naar een onbedorven gedachte als intens bestaan naast deze plek een versteende voorstelling van vluchtbaar steen, schemer, samen in iets dat steeds meer achterblijft bij steeds langduriger verder…

Oneindig net zoals je denkt over het leven wanneer je nog jong en onbedorven bent. Maar eindig wanneer je rijp en ervaren aan het eind van die tunnel komt...…

Je zei: alleen de jouwe, onbedreven, onbedorven als water, zuiver als scheppingslucht. Toen zijn we opgestaan en buiten samen herfst gaan vermoeden.…

Bouw geen muren op fundamenten door mij afgekeurd breek wallen af op gronden die niet deugen en bouw geen toren in een diep dal waar ruimten zijn besloten plaats mij op een kale berg waar mijn gezicht tot de horizon reikt veranker mijn grondvest aan sterke rotssteen bouw daar mijn veste op onbedorven scheppinggrond waar nog vrede op…

Onbedorven. Een veelbelovende drukke ochtend, voor het allemaal begon Fris verworven. Een wisselvallige middag, hollen en stilstaan als het kan. Alles moet eruit. De schemer valt langzaam in, schaduwen verdwijnen, evenals de zon. De avondklok luidt De nacht neemt alles over, geluiden, kleuren, alles wat net begon.…

De dieren op hun stoeltjes zaten geanimeerd en druk te praten voornaam in’t dierenparlement De koppelijke stemming leidde tot wat de meerderheid verblijdde die kakelde ronduit content Want als er schaapjes zijn gestorven kan nu hun vacht mits onbedorven aan wolfjes worden toegekend En straks gaat vast een wet bepalen hoe zij hun levenseinde…

de vlinder bestiert zijn bestaan met afstand, hij blijft afwezig van contact dat hem vleugellam zijn levensdoel verliezen laat zoekt hij de simpele waarheid te vinden in de ruimte, hij is een fladderende astronaut in zijn heelal van vrijheid onaangeraakt en onbedorven vindt hij in volle kleurenpracht de kracht tot sterven te komen in…

In de Konijnenberg verscholen; ergens diep in haar holen; op een plaats waar een konijn niet komen kan; bevindt zich de ziel van de onbedorven man. 's Nachts van onder haar kruinen, omgeven door het helmgras en de duinen; huilt uit het diepste van haar hart iets menselijks, dat zich met zeewind heeft verward.…

Maagdelijk het papier flirtueel de zinnen het zij, het hij, het het langs gelijke wegen snoeit men waan zinnig de dichter wederom dichter weer baar jij schrijfvaardig vers tandige strofes gedoopt in frisse inkt pen jouw kroon op het blad niet voor de sprekende mond zwijgt het onbedorven gedicht scherp zinnig weer gedicht…

Ik wil vliegen zonder vleugels hoog en onaantastbaar treed ik uit mijzelf Ik wil zweven in vreugde rakelings scheren langs verdriet wijde cirkels trekkend om het leven doe ik de dood teniet Ik wil muisstil leunen leunen op de wind hangen in het luchtledige als een onbedorven kind Als een onvermoeibare zwaluw vertoef ik in de…

ik zie hoe snel beroeps grimassen passen op nieuwkomers- gezichten waar lente jong en onbedorven binnenstuift mee eet uit de ruif die vlot geserveerd is zo veranderen specifiek kenmerkende trekjes in een algemeen herkenbaar patroon want het jeugd repertoire smijt met energie in een snel give en go terwijl in de praktijk…

de pubers hebben het spel gerekt en toch zichzelf niet in het hemd gezet een stukje onbedorven jeugd heeft gelukkig gezorgd voor de lach en ontspanning in de smidse van de macht is het vuur pas eindelijk wat opgelaaid met blauwe vlammetjes het ijzer wordt geplet in de vormen van geluk zij hebben de weg van blind gaan…

hen die in alle vrijheid leven daar waar grenzen onzichtbaar in elkaar overvloeien waar weelde oeverloos is en kracht immens ik schrijf met tranen tranen van de wereld over hen die oorlogen creëren die kogels gebruiken in plaats van woorden om hun verschillen mee te beslechten ik schrijf met tranen tranen van hen die (nog) onbedorven…

Er is een huwelijk gestorven Het ligt inmiddels opgebaard Er wordt vol naar afschuw gestaard Het was ooit fris en onbedorven Er is een echtpaar omgekomen Hun kinderen zijn zwaar gewond De dood kreeg grip op een verbond En nog niet waargemaakte dromen Familie rouwt en legt een krans De mensen gaan gekleed in zwart Ze hebben een gebroken…

In de ruïnes van mijn bestaan verstikt tussen gangen en muren waar geen adem gaat, in of uit heb jij de schatten blootgelegd ooit verborgen, onbedorven zonder ooit in twijfel te verkeren graven in het mulle zand doorzien van pure bodem jij, archeoloog zonder vrees gewapend met de scherpe blik steek je dwars door mijn hartvlees mijn…

Europa, Azië, Afrika - ik verzamel continenten werkgewijs - ik wijs toerisme af en waan me werker in een wereld die naar rotting stinkt ach, hoe mooi de sterren, hoe onbedorven de planeten waar nooit mensen waren met machines die aarde vraten, wateren ontvisten en vergiftigen, ja voordien 'k zou me moeten schamen, 'k zou zoveel excuses…

M'n gevoel, het laat me niet los jij bent ver weg maar ook dichtbij genieten van de omgeving en het bos is het een land, onbedorven en vrij? Wie weet, ben jij soms even op aard kijkend hoe wij 't hier doen met ons leven is het leven bij jou dan iets meer waard wat zou je ons dan hier kunnen meegeven?…

Het wordt nooit meer zo als toen jouw ziel nog puur en onbedorven onaangetast door maatschappelijke belangen, niet meer gevangen was al lang geen prille puber meer geniet je van jouw lichaamsgeur ouder dan je gisteren was jongeling voor de toekomst de ochtend is uit mist ontstegen jouw onderbewustzijn voelt kaal dit is de tijd voor een…

Het is een simpel verlangen van een onbedorven mens die zingt vol overgave gezangen maar heeft toch één grote wens: contact maken met zijn Vader gewoon goede vrienden zijn want God is zijn slagader elke dag weer zijn levenslijn.…

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand Wie is het schoonste in het land En dan antwoord ik: Ik, ik en nog eens ik Niet alleen aan de wand Neen aan iedere kant spiegels Zelfs met een verlopen gezicht Helpen de spiegels mijn evenwicht Want ik zie, wat jij niet ziet Ik weet wat jij niet weet Dat ik ook Van binnen en ook diep Schoon, Mooi en onbedorven…

Een krolse kater 's nachts op pad Laat onbedorven feuten huilen Bij alma maters Vindicat En in de wind zingt schijn zijn lied Van Grote Markt, Stadhuis met zuilen Van Goudkantoor en Groote Griet…

doek een dorre vrucht in wording schilder mij in tempera omsluier mijn naakte waarheid met stremsel wit nog onbevlekt ben ik het doek, jouw muze jouw destinatie eerzame solist ik roep je aan, het doek je ogengloed laat transparant penselenschachten wenen schilder mij pigmenten fluweel honingzoet gebonden kleur in matte glans nog onbedorven…

Er ligt een zinloze verpozing van tijd en ongeduldig wachten in de kleedkamer van de dood in de geurloze tussentijd schrijf ik je nieuwe verhalen sinds jouw laatste onbedorven brief gingen er boekdelen verloren zoveel tijd is er verstreken met jouw leugens en bedrog ik moest mijn laatste bezit verkopen heb zelfs geen kleren voor mijn lijf…