Alle inzendingen over Open veld

In het open veld trekt een muis een buizerd omlaag - mijn fietsbel rinkelt…

broedplaatsen gevraagd open velden en sloten leeuwerik in nood…

een klok aan de muur schroeven de wijzerplaat ontkennen in open veld en late zon een lange schaduw voorafgaan ergens vrede mee hebben…

als een windvlaag gleed het langs me heen die middag in het open veld toen ik achter een wazige horizon iets van oorsprong en bestemming voelde als een vaag besef van eeuwigheid…

Daar, drie jaar oud in het open veld werden voor jou.. je jaren geteld.…

Lopend in de open velden met angst in de ogen en waar schuilen onder bomen nu geen optie is.…

Op open veld Geniet van de reis En wees niet bang We zullen volgen…

De trein stopt met een schok in open veld - Een terrorist stormt binnen met een wapen. Hij is er in geslaagd de trein te kapen En dreigt de passagiers met grof geweld. Tevreden knikt de hele spoorwagon. Joechei, denkt men, alweer een boekenbon.…

Door bommen en door vuur in open veld Zijn duizenden soldaten reeds gevallen En daarom zendt Bush nieuwe duizendtallen, Want hij brengt graag de vrede met geweld. Dat zijn dus twintigduizend nieuwe doelen Waarop Irak zijn woede weer kan koelen.…

plaats komma’s vóór een eindpunt trek lijnen vóór de grenzen van barbarij overwin ravijnen van schaamte kijk de angstaanjagende zwarte zwaan in de ogen ontmoet in open velden anderen voel door hen je menselijkheid…

Je opgestoken hoofd in het open veld van onklare woorden straalt alsof de zon op de aarde over een bepaald punt; de opslag van intrinsiek materiaal ergens in verre oorden, het gezicht mij vooraf codeert alsof jij afstanden runt.…

In het open veld staat een vogelverschrikker moederziel alleen. Nachtbloei De nacht is zo zacht als de vacht van een eekhoorn die zijn droom penseelt. De opluchting Ik laat mijn wind zacht en geluidloos ontsnappen als een lente-ui. Eeuwige branding Tussen hier en daar groeien wilde woestijnen op dansende golven.…

Blind voor mezelf waar anderen duidelijk zien hopeloos verloren met de uitweg in zicht doof voor mezelf waar anderen kunnen luisteren proberend te vluchten van hier naar hier gevoelloos voor mezelf waar anderen me raken rotsvast gevangen in een open veld…

wie belt er op dit late uur de oorlog is hier al vandaan morgen woont niemand meer voorbij het laatste huis later zijn de ramen toegedekt op een zeker moment valt toekomst steeds verder in de straat, nu zonder mij ooit, achter de tijd in een open veld…

de schaduw van de rand van de hoed viel op zijn gezicht voorbij gelijk en ongelijk droeg hij zijn gekneusde ziel op vleugels naar het open veld voorbij papier en lawaai wist hij dat de gewatteerde handschoenen zijn val niet konden breken hij keek in de verte alles werd hem duidelijk…

inventief klieft nog gauw grauwe kiekendief door de lucht loerend naar beweging beneden het veld wordt schemering. jagen, zweven het is geen leven ik word verdreven ontevreden zonnepanelen daar beneden geven hinder altijd minder open veld om te jagen alle dagen.…

Het fietspad slingert rustig en ziet, tussen bos en duinen door ontmoet ik mij in een open veld. Menselijk rumoer gaat hier teloor. Genietend sta ik zo versteld van de eindeloosheid en de rust. Ik heb er al velen over verteld en gezegd: ík heb God gekust.' Ik was alleen en toch ook weer niet.…

Buiten dat veilig kader - en waarom zou het veilig moeten zijn - de handen zonder houvast leeg en vierend in het open veld blijk ik de ander…

met nog een uur te gaan vastgelegd in de genen van tijd stokt een adem na alles wat is gezegd over voortgang en bij tussentijdse evaluatie blijft er nog een open veld wachten op bewolking op het volstrekt helder onvoltooide waaronder ons eigen gelijk verder geen nieuws en telt niemand zijn dagen…

Wacht op mij ik neem je mee op het kronkelige pad tussen de bomen door naar het open veld. Daar waar muziek klinkt en wordt gedronken op het leven zonder zorgen onder een strakblauwe hemel.…

“I dream of journeys repeatedly: Of flying like a bat deep into a narrowing tunnel Of driving alone, without luggage, out a long peninsula” Theodore Roethke – The Far Field Het open veld is weergaloos. De aarde raakt de aarde aan alsof het aarde was, stof van het bestaan.…

In dit open veld, tussen knollen en kraaien heeft wereldse wijsheid de vogelverschrikker voorgoed verlaten, zijn geheugen is niet al te best, niet alles is blijven hangen door al het negatieve, dat hij uit de stad heeft meegenomen, dat niet dromen nooit meer kunnen voelen, het proportionele, unieke, niet herhaalbare handelen ontkleedt…

de trommelmaaier tot de tanden gewapend vlijmscherpe zaaier van de jonge dood verscheurend cyclomonster hoor het gras schreeuwen in het open veld je vleugellamme lijfje kleine leeuwerik ongehoord blijft nu je magistrale zangvlucht de hoogbejaarde eiken kijken toe vanaf een grote hoogte de stilte erna…

veld Stolz im Mondlicht unter den Wölfen ‘ahoeoeoe…’…

veld de eerste vorst het water breekt…

Het roestbruin bloeiend bedolven onder het witte laken van de continue geboorte De stem van de stilte zweefde over het open veld zelfs de kraaien vluchtten Zout was de dauw de tranen van het ontwaken deden de ramen beslaan Zacht glooiend plooide het landschap zich ondertussen naar het afscheid van de winter Haar groene vacht werd…

ik sla de bladzijde om en doe alsof het leven verder gaat ik doe het boek dicht en vraag me af waar jij nu staat uiteengescheurd in twee delen amper de proloog voorbij mis ik de pagina's de liefde, de warmte tussen jou en mij beiden ten prooi in een open veld onder een blauwe hemel waar slechts liefde geldt…

Open veld vol zuring, het groene rood, het rode groen de bittere smaak van toen, bood ze me in alle wijdte, de verte, de tijd in armen verstrengelt, kon wat haar verwijten, die weide waar je de deugd in legt, in de schoot van jeugd, een smaak tot aan onze horizon, een onvoorspelbaar hurken in de wind van een ongelijke bloeiwijze van beider…

Ik zag in mooie visioenen een groot en open veld daarin zag ik bloemen bloeien teveel om te worden geteld. Daar tussen speelden kinderen en ook ik was als kind daarbij er was geen oorlog, haat of nijd maar iedereen was vrij.…

Nacht wordt dag, naakt en pril ongrijp - en voelbare hordes krijgen een stralend daggezicht de ogen staren naar een open veld met sproeten een toekomst tegemoet.…