Alle inzendingen over Weinig

ik spreek niet wanneer ik ’s nachts gebonden ben aan woorden en de sterren mij vertellen wat ik het mooiste vind ik denk dan aan lavendel de eenvoud van het maanlicht de glimlach om je heen een witte roos en blauwe vlinders ieder moment in poëzie gedeeld jij opende mijn schaduw gaf me kleine, witte vogels en op deze vriendenvleugels…

alsof je het niet kon genieten bezitten vroeger als een spons het leven wilde indrinken te jong te weinig om echt mee te doen hoe je nu hongerig probeert in te halen voorgoed voor eeuwig…

Zonder iets te zeggen Zonder veel te doen Voel ik je affectie Is het behaaglijk Met jou aan mijn zij Wil ik niets meer Dan genieten Van jouw diepe warmte Die zo vurig straalt naar mij Zonder veel stof Zonder veel woorden Aan het eind van de regen Als de storm is verstomd Word je rustig Voel je je veilig Fluister me zachtjes Hoe dat…

Niets is gebleven en alles is verloren wat ik niet wachten liet toen ik weer verdween en dacht dit is de winst die mij niet uitlacht en niet vraagt waarom ik zo graag mijn respect verlies…

bij de ondergang later na het verdampen van al het water en jij met je droge mond gestorven geen woorden meer uit kan kramen daar zal ik op je wachten nog enkele jaren van hier een jong leven nog te vormen voorbereiding op een levensslot dat je dan tranen zal huilen uitgekristaliseerde hoopjes zout en vergiffenis zoeken, eindelijk op…

Mijn scherm leeg niks meer bevatten tijd genoeg om na te denken. Wat bedoel ik geen wonder verbaasde ogen omringen me. Wensen dromen ideen een gouden horizon onbereikbaar ideaal de lat te hoog. Onuitgesproken vaak gezegd vragend om meer is dit alles? Tegen beter weten vechtend vloekend toom ik in zo kansloos. Lege idealen…

hoe weinig is nodig…

Hoeveel zeggen weinig woorden die je raken in je hart hoe weinig zeggen mensen met hun grote woordenschat. Op grote schaal vertellen zij verhalen die zonder inhoud spreken die in de verste verte niet op mooi gesproken zinnen leken.…

'k Heb nooit gespaard, weinig vergaard, het was mijn streven, om prettig te leven. Ook nooit begrepen waarom met verve, mensen hun hele leven spaarden, steeds meer geld vergaarden, om aan het einde rijk te sterven. Nu blijft mij een crisis bespaard, niets om bang voor te wezen. veel mensen vertrouwen de banken niet meer…

Ik zoek nog steeds de sleutels van de goddelijke wetten, al zijn er al vele deuren voor mij ontsloten, ik weet dat ik het gehele mysterie nooit ontrafelen zal, zelfs de grootste mystici moesten zich neerleggen bij een heilig niet-weten, een totale overgave aan het opperste albestuur. Dat heet liefde en die liefde omsluit alles, maakt oude beelden…

Zeg wat je zeggen wil, Verlies je niet in Een omhaal van woorden, Richt je op regels die Zich vullen met de kern Van wat je op je lever hebt - 't Is goed zoals je het doet, zo, Laat het dan bij weinig woorden, Elk met hun eigen zeggingskracht En je zegt meer met minder, Meer dan je ooit had gedacht…

verschrikt door ‘t geblaf van honden zag ik ze vechten om een bot met weinig vlees erop ik vluchtte met mijn handen tegen mijn oren tot aan de rivier het glinsterend water de wonderschone bloemen ‘t zachte gras de blauwe hemel met de witte wolk daar kwam ik weer tot mijzelf de wereld voorbij…

Niet snel veranderend de dingen Als dolgraag fietsen willen leren Een kusje na het zich bezeren Een liedje voor een baby zingen Aanwezigheid van hemelingen Lafhartig burgers bombarderen Niet snel veranderend de dingen Het tellen niet van zegeningen Verliefd zijn en in hoge sferen Niet weten hoe het tij te keren Het van een hoge flat afspringen…

Wat ik ook zou doen dit jaar, het is niet af, wat ik ook besloot dit jaar, het is een straf, te weten dat alles wat ik naliet dit jaar, in slechts 1 dag gestopt moet worden, want, het jaar is dan wel klaar, maar ik ben dat nog lang niet!…

Zo weinig als men wijn uit netelen kan drukken Zo weinig als de moor* kan bleken zijne huid, Zo weinig als de los* zijn vlekken wissen uit, Zo weinig als men mag* van dorens vijgen plukken, Zo weinig als een steen zich rechten* kan of bukken, Zo weinig als een trom vanzelf slaan geluid, Zo weinig zonder vocht opschieten kan het kruid, Zo weinig…

Woorden ontdooien eenmaal uitgesproken als al het andere, alleen verzwegen bezitten ze de schijn van gelijk geluk, misschien iets anders beschreven, nooit te weinig en nooit genoeg, de hemel is vol lof van woorden en uit het stof waaruit we gemaakt zijn, het klontert aan mijn ziel en aan mijn voeten.…

Vrede, maar weinig geleerd. Het zijn de doden die tweeënzeventig jaar na het einde van de tweede wereldoorlog zwijgend tot ons geweten spreken over de wereld die heden nog op zoveel plaatsen in een oorlogssituatie verkeert.…

Weinig. Helaas is er veel -- te weinig weinig.…

Die iets diers naar 't graf moet brengen, Plante stil een kruis daarnevens: Schoon dan de ogen tranen plengen, In het hart komt hoop des levens. Waar bij 't kruis de tranen vloeien Om hetgeen men 't graf moest geven, Daar gaan schone rozen bloeien, Rozen, die het kruis omweven.…

Op het zwijgend erf der doden Moet de treurwilg zijn gezet Maar de popel ruise er nevens: Bij de rouw het stil gebed. Op het zwijgend erf der doden Sta de donk're beuk in de aard; Maar de meidoorn sta er nevens: Aan de weemoed hoop gepaard. Op het zwijgend erf der doden Bloeie 't roosje in de…

'k Liep alleen door het woud, En te midden van 't hout Zag ik enkele genummerde bomen. 't Was een merk, dat ze alras zouden worden geveld. 'k Zag de houthakker, die door de heer was besteld, Met zijn bijlen en zagen al komen. Ik stond stil en ik dacht: Van het menselijk geslacht Zijn zo telkens ook enkele…

ik roep en ik gil mensen moeten uit de weg omdat ik dat wil ik heb haast zien mensen dat niet? laat mij erdoor dit is geen lied ik ren en ik val ik sta op die mensen zijn mal iedereen denkt aan zichzelf het is eerlijk ik kom te laat mijn hart klopt onbegeerlijk eindelijk ze denken toch aan mij ik ben op tijd hij redde mij…

Een autobezitter uit Kleve was niet in conditie gebleven, want reeds na een uur werd-ie moe achter 't stuur en daar sliep-ie de rest van z'n leven.…

Maar goed genoeg gezeurd nu, want ik heb geleerd dat weinig woorden ook iets kunnen zeggen. Misschien wel krachtiger nog dan met volbloeitaal, dus wordt dit dichtwerk denkelijk nog geniaal nu ik mijn hart en ziel compleet kan leggen in het ‘van harte, joh’ dat jou feliciteert!…

ons rest nog maar weinig mystiek door rationele repliek ook de magie wordt in het logisch circuit stevig te kijk gezet wij zijn verworden tot automaten die zogenaamd iets zinnigs uitbraken geloof hoop en liefde zijn niet te vatten omdat zij nooit in structuren passen godzijdank zijn er nog dromen waarin sprookjes sagen en legenden…

Te weinig moed. Geobserveerd en gadegeslagen. Aangeraakt en betast geweest. Maar nooit echt geleefd. Nooit echt vrij geweest. Maar ik ben vrij. Ik ben ik. Mijn hele leven lang. Heb ik geleefd? Ja, in de letterlijke zin. Maar niet met mijn hele ik. Met maar een deel. Te weinig moed. Te bang om te leven.…

De jaloezie, ze gaat gebukt onder weinig woorden.. levendigheid danst tintelend lijk kleine regenbogen, zo onvergeten en in alle kleuren als een kwestie van onzekerheid van menselijk onvermogen onze schrijversogen schitteren, ons hart zo onverdorven en zo puur?…

ik neem even de tijd om met u wat te zwijgen zoveel woorden deden dagen aan elkander rijgen nu even rust kijk de straat in vanachter vetplanten voor de ramen liep hoog in de wolken op tenen zogezegd lopendebandwerk in haast eindeloos rijmen nu heb ik mij even bij stilte neergelegd morgen ontmoet ik het staatshoofd ergens nabij…

De zalm zwemt kalm hij ziet nog niet de beer die weer hem straks vangt dan hangt och arm de zalm aan zijn poot zo dood. Eten of gegeten worden, maar alleen naar behoefte. Het is menselijk geboefte, dat overmatig wenst en dood ongewenst. Uit bloeddorst of geldelijk gewin, wat is de zin van dit bestaan van alle luister ontdaan. Onterende…

niets verheft zich naar de zon hier zijn hoge wolkenkrabbers debet aan ze zijn uitsluitend teken dat voor hoge lieden enkel telt wat geld nog braakt vermogen zakt in zwaar getij en niets duurt langer dan de ergernis het weerstand voelen over!-leve!-ringen! vieren brengt ook amper vreugde nog verbinden vraagt het willen van en alle…