Alle inzendingen over bekende plek

geef me dan liever een aangereden duif wit natuurlijk als de vrede op weg naar weer een dag bij het naar huis gaan eendimensionaal onherkenbaar vuil op een bekende plek…

Alleen in een klein huis kan je behoorlijk denken de muren zijn dichtbij genoeg weren de regen met gesneden voegen die regen moet je kunnen horen het dak lekt op bekende plekken daar heb je plastic neergelegd emmers gezet, als er een raam is zelfs een plant, alleen in een klein huis kan je behoorlijk denken. --------------------- uit: …

druppels stroomden droomden vroeger in hun grijze ijle vlucht glinsterden de zielenpijn uit een hoog bezwangerde lucht de sluizen van hemel stonden open om alle zielen te dopen voor even weer helemaal alleen in menselijk herkennen zij gleden langzaam versnellend er heen de bekende plek in koesterend contact…

De trein schommelt langs bekende plekken, waar hij eens heeft stilgestaan, wachtend op steeds meer bagage en van geen koffer werd verlost. Ik reis met die trein, geen deur gaat meer open, het eindstation ligt buiten mijn bereik, maar daar aangekomen vind ik wel ok: ik heb altijd graag gereisd met het OV.…

Met loftrompet in alle toonaarden sluipt hij weer naderbij en komt het harder aan bij mij als was ik er allergisch voor geworden Dan kom ik weer op de vanouds bekende plek en is er niet te vluchten Het verlangen knaagt en zeurt tot in mijn ziel en ik moet mijn hart weer luchten Ach, kon 'k maar even dat luikje sluiten voor alles wat…

Keer op keer zien zij nog om onzeker, ver weg al, naar de bekende plek de vertrouwde mensen. Daar is de Mariakapel, daar loopt het spoor, daar is de halte daar is de buurttram reeds.…

Eens liep hij laveloos en ontheemd, wars van zijn poëtische status, met één been en twee stokken, gehemeld in Marseille, voor iedereen onzichtbaar, nog eenmaal langs de bekende plekken in zijn geboortestad om voor eens en altijd zijn volgens hem mislukte leven de rug toe te keren.…

plekken en soms over paden die onbegaanbaar lijken…

Ik vroeg mijn vader om mijn bed op een andere plek in de slaapkamer te zetten.…

Omdat ik een dromer ben gebeurt het dat ik heimwee kan krijgen naar een plek waar ik nooit ben geweest het doet zelfs een beetje pijn als ik dan wakker word groeit het besef dat dit verlangen naar dat nu nog onbereisde sterker is dan naar bekend terrein…

Het hart heeft bekend doe geen moeite je vindt de plek daar, waar alles samenvalt.…

Want voor een beetje bekendheid, daar moet je dood of gek voor zijn.…

Des dichters wereld is zo groot, Zo klein, zo stil zijn werk; waar zou hijzelf wel wezen? De wereld ziet en zoekt hem niet: En kent een rijpe geest zijn lied, Nog moet hem na zijn dood zijn naaste omgeving lezen. -------------------------------- uit: Kamermuziek (1903)…

Des dichters wereld is zo groot, Zo klein, zo stil zijn werk; waar zou hijzelf wel wezen? De wereld ziet en zoekt hem niet: En kent een rijpe geest zijn lied, Nog moet hem na zijn dood zijn naaste omgeving lezen.…

Op een zwoele zomernacht bezocht ik haar languit lag ze in het gras ik was jong en onbedreven moest drinken haar meegebrachte brouwsels opdat ik niet meer op zou staan dan sloeg ze me ik ging gehavend heen en steeds maar weer terug zocht haar in het gras maar nooit vond ik niet eens een schim van haar…

troosten is mij onbekend zoals de lariks diep buigt tegen iedere tegenwind, hun kruin raakt de mijne wanneer de dauw mistroostig langs de lessen van het leven druipt een zweem van ontkenning haakt zich vast in het licht van vandaag die vol kluwen uit het verleden zichzelf tracht te ontknopen het is het wazige verlangen dat aan de deurpost…

Onbereikbaar Als de hoogste ster Op een plek Hier ver vandaan Kwam ik jou tegen En ging mijn hart Wat sneller slaan Deze plek Hier ver vandaan Is een plaats waar Mensen lachen En houden van elkaar Deze plek kent geen verdriet En haat zeker niet Toen ik jou daar tegenkwam En mijn leven Een andere wending nam Scheen de zon weer In…

Dit is een plek om niet te vergeten zei hij terugkomen zei zij niet doen niet vergeten zei hij…

Eenmaal op mijn plek gezeten word ik vredig, rustig stil. De wereld om mij heen is nu zoals ik het heel graag wil. De wind fluistert zachtjes door de bomen streelt heel even door m'n haar, en ik denk: "Hier worden dromen en verlangens waar." Een duif, boodschapper van vrede wil haar boodschap met me delen.…

Rustplaats aan de Noordzee, aan de voet van de duin met uitzicht over de ree, waar ik word verstrooid over ‘t strand, verenigd met water en land; liggend in het zand tegen de oude boom om te slapen binnen in een ultieme droom, beschermd door de nacht, nieuwsgierig naar wat me wacht, moment van rust en vrede, dankbaar dat ik het leven leefde…

geluk, tot nu toe ongeschonden, vrij ik bewaar het op een veilige plek... daar, zie je dat? op die zonnige, open plek er hangt een zoete bloemengeur, de geur van geluk mijn houvast om me aan op te trekken op een sombere, regenachtige dag…

binnen langdurig klaagde ik steen en been er viel weer een thuis te winnen een nieuwe plek ga ik zeker vinden dé plek voor mij en mijn beminde gaan wij die plek ooit nog verlaten daar valt echt niet meer over te praten…

hier regent het plaatselijk in het hele land op de plek die nooit ergens tegelijkertijd kan zijn het hier en nu is de plaatselijkheid van alle tijden, aanwijsbaar als coördinaten op de kaart, als de kortste route probeer te keren, nooit waren we op hetzelfde punt in de ruimte hier is waar het moment is verdwenen terwijl de plek…

terugkomen waar je begon voelt zo heel anders dan nooit die plek te verlaten…

terugkomen waar je begon voelt zo heel anders dan nooit die plek te verlaten…

het pad bevat, links en rechts, opgeschoten fluitekruid overwoekerend hebben beschutte plekken het zicht onttrokken, geen prachtschubwortel meer te zien een verloren ooghoek schittert takkenstralend nerveus een bosblauwtje ja, kleine vlinder ik heb je gezien de zon doorbrak het bos, bekende kleur en ik vervolg mijn pad…

Dwaal verder door bekende straten op zoek naar een tijd die voorgoed verloren is gegaan…

ik raak je niet aan je zou kunnen verdwijnen achter bomen, roerloos aanwezig als toen de winter in het huis het zal vast donker zijn om alles en het bekende tot nog meer is verzwegen achter gebogen ruggen zeg dat ik sterven ga zodat ik los kom van de nacht en heen kan gaan in lege plekken zeg dat ik behoor tot de eeuwigheid en…

Je voelt een oude bekende pijn het is nog dichterbij dan bij jezelf. Dat kan je niet verdragen. Het Kruis is veel te mooi om waar te zijn. Een leven dicht bij God. Het Kruis is zo dubbel zo absurd en zo gemeen. Maar ook de plek voor het verdriet. Waar anders kun je heen!…

Dwaal verder door bekende straten op zoek naar de tijd die voorgoed verloren is gegaan.…