Alle inzendingen over brommen

De executie is voltrokken, alle inbreng ten spijt, toch wou ik ff zeggen,dat, wanneer men in ons land, in de fout gaat met drugs of anderszins, de straffen niet navenant zijn! Want stel je voor, dat handel in drugs hier ook zou eindigen met een vuurpeloton, dan zouden er weinig in de bak zitten: wat ik je brom!…

Ze bromt zo zalig lekker in haar slaap je zou haast zeggen dat ze het graag hoort…

Met vijftien jaar aan 't brommen, wat niet mag. Oranje-plaat en geen WA. Agenten bezorgden hem met recht een zestal prenten. Ook namen zij de brommer in beslag. Ze zeiden nog: 'Geluk is met de dommen: je hoeft niet in de cel. Je mag niet brommen.'…

Langzame wolken drijven donker in zichzelf -- brommen een beetje.…

Het brommen van een vlieg is in de kamer. Ik kan niet werken door dat domme brommen. 'k Sla met mijn waaier, links en rechts, vergeefs. De Keizer houdt niet van mijn hekeldichten. Hij heeft soldaten om mij uitgezonden. De Hemelzoon stoort mijn gezoem de rust.…

Goddomme - er brommen bijen in de winter. Van de wijs - sneeuwklokjes bloeien in de herfst. Van de pot - Elfstedentocht hartje zomer.…

Wil ik je dan duchtig brommen, Je zoent al mijn brommen weg, En je omtovert me zo met een lachje, Dat ik niet meer weet wat ik zeg. Ja, al zie je nu nog zo verwijtend Mij met dat starrenpaar aan, Meen je waarlijk, ondeugend liefje, Dat dit maar zo voort kan gaan?…

Wil ik je dan duchtig brommen, Je zoent al mijn brommen weg, En je omtovert me zo met een lachje, Dat ik niet meer weet wat ik zeg. Ja, al zie je nu nog zo verwijtend Mij met dat starrenpaar aan, Meen je waarlijk, ondeugend liefje, Dat dit maar zoo voort kan gaan?…

“Het vonnis dat ik hier vanmiddag vel Voor u en voor uw witteboordenboeven, Geachte hoofdverdachte Van der Hoeven, Is twintig maanden brommen in de cel. Maar toont u mij direct uw bonuskaart Dan blijft een half jaar celstraf u bespaard.”…

we ruzieën met mekaar steken de draak samen uitdagend, telkens weer is hij een klasse apart praten en zwijgen lachen en brommen, aantrekken en mekaar afstoten toch een man van mijn hart…

Agenten die hun uniform verfoeien Die houden het nu nog onder de pet: Hun pak moet áltijd aan volgens de wet Ook als politiewerk hen niet kan boeien Dus straf voor hen die zich civiel vermommen Wie uniforme regels schendt kan brommen…

De man met die opvallende prothesen, Moest brommen voor de moord op zijn vriendin, Een nieuw record zat er voor hem niet in, Toch wilde hij weer graag de snelste wezen. Dus legde hij de lengte van zijn straf, Gezeten in een moordend tempo af.…

“Dat je flink schoppen kunt, is niet genoeg; Nee, als je ook nog technisch bent dan houd je De voetbal als het ware aan een touwtje En blijft die bal dus in de eigen ploeg”, Zo sprak Guus Hiddink, die straks brommen moet En dan een loden bal krijgt aan zijn voet.…

Wie weldra nog een woning kraakt, krijgt straf En moet vervolgens bijna drie jaar brommen, Maar wat kan dat een kraker nou verdommen! Zo’n dreiging schrikt hem absoluut niet af: Het maakt niet uit, een kraakpand of de bak, In elk geval is hij weer onderdak.…

Ze ziet een man zitten met een duister verleden maar ze ziet hem niet resideren zoals hij er eenzamer bivakkeert er zijn geen sentimenten in zijn ratio of eerzucht geen leedvermaak of wraakzucht er is een stilte in zijn binnenste en hij zit ermee dat ze hem zo ziet brommen alsof zijn duister verleden niet meezit in zijn vertoeven.…

Een duister brommen dat, als teken aan de wand, scheuren maakt. Het raakt, als de lepel in de koffie, roerend. Metaal en keramiek als Romeo en zijn Julia. "Suiker?" hoort hij zichzelf vragen. Het antwoord smelt al op zijn tong. Het balkon verlaten in de zon. De dagen in de vla verdronken.…

Daar kwam ’t gevaarte naderbij het milde motor brommen werd hels: een het oor verdovend grommen. Een laatste vlinderslag een grimme branielach wat zeer niet al vermag! Begroef de man zich in de schoepen van haar roestvrijstalen schroef.…

wuivende wind zoemzindert traag trillend de tropische trance terug meeuwen miauwen als kirrende kauwen bevlogen hun vloeiende vlucht bijen die brommen met fris gesis en slurpen de bloeiende blommen kakelend kwakende kikkers bekijven, beklijven, als bronstige schapen bulderend donderen de bolders rotsig ribbelend bergaf…

opgesloten… vind ik niets voor mij dus laat me los, maak me vrij ik wil stoeien op de groene wei met mijn soortgenootjes: de honingbij ik ruik de planten en de bloemen maar zit gevangen in mijn korf mijn vriendjes hoor ik heerlijk zoemen och, wat vind ik dit ellendig grof want alle bloemen wil ik kussen ik wil vliegen, ik wil brommen zie…

Deze opgeblazen droom komt in je langdradig hart brommen. ------------------------------------------------------------------- Uit: 'Wat koop ik voor jouw donkerwilde machten, Willem', 2011.…

ik vraag me heel veel af en de wind hoort me brommen…

een Elfje danst net boven het water in volle schittering vleugels van glas in lood brommen bij contact met soortgenoten achternagezet door bezit zij geen tijd voor de liefde in achtjes vliegt ze heen en weer voor haar voorgerecht even zij landt op een blad om zich te laten wiegen door de wind tot zij wordt uitgedaagd achteloos…

een oogwenk in het voorbijgaan nog net voor het sluiten van de markt ze neemt mij mee langs een vergeten dorpsstraat louter omringd door ruimte om ons heen de volheid van buitenste leegte niemand die het ziet de aarde schijnt onhoorbaar te brommen niemand die het hoort slapenderwijs een serenade?…

Een reus is op ijskreem verlekkerd en op honing van dikke hommels, die de longen van de rots doen brommen als dwergen in een waterdichte kerker. Een reus weet wat hij wil. --------------------------------- uit: Renaissance, 1963.…

Het brommen Van de gele horzel Eigen geworden op Het plein der genezing Klinkt bij thuiskomst Al weer even vertrouwd Als hij grommend Langs het lint Van asfalt en Bitumen zoeft Naar het bieden van hulp Bij weer nieuwe ellende In een te haastige Niet zo vertrouwde wereld Afdalend naar de Plek van nieuwe pijn Zweven twee…

Mag ik nooit eens brommen Moet ik het negatieve dan maar negeren? Soms wordt ik gek van mijn denken En dan ineens is er die stilte En in die stilte zie ik het in Ik mag positief en negatief zijn Als ik het maar in balans houd…

zwart hoor ik gewichten grommen als ik op het bankje zit laat mijn spieren zachtjes brommen in een soepele lift niet de grote confrontatie ga ik aan bouw alles op in samengaan wij praten over cardio en kracht circulatie en de grenzen onderhouden zo met liefde wat we hebben in dialoog met andere mensen door sport besef je wie…

waar de gevolgen van besmetting zwaar wegen zij zijn veranderd minder open en de spirit is verdwenen wel is er in de lach een nieuwe diepte verschenen de motoriek kent niet meer de geestdriftige explosies van energie maar neemt op de laatste tree behoedzaamheid mee ook in de samenzang klinken de hoge tonen minder lang terwijl het brommen…

Toen ik nog kind was en de zomers eindeloos leken, was ik soms verheugd om het brommen van een vlieg. Die zijn nu nog nergens te bespeuren. De lente viert nu feest, en ook mijn ziel wil zingen.…

De zoete dwaze spoelen brommen en 't garen loopt er ommendomme... En 'k zie opnieuw de blauwe mei, die liefde in mijn borste lei en langs mijn herte rode blommen. En 'k voel u ginder boven staan - uwe zonnige ogen wenkend gaan 'lijk kalme hopen... ommendomme... -------------------- uit: Verzen (1900)…