Alle inzendingen over ceder

Onder de ceder voor mijn huis staat een tuinbank -- voor ontmoetingen.…

Ik heb een ceder in mijn tuin geplant. --------------------------------------------- uit: Panopticum, Amsterdam 1946…

De Ceder betreurt haar afgerukte takken naaldendruppelend haar oude wonden zwijgend kerend van de wind in pijnenhuiver felbewogen steunt haar bejaarde takkenpracht onder windkracht acht…

Stram als een ceder en dat is geen goede houding omwille de vrede!…

dansende syncopen uit de tenorsax kruiden haar sopraanstem met dragon de contrabas voegt koriander toe majeurseptiemen van anijs uit de piano dit ruikt naar blauw rood bruin het klinkt zoals dolfijnen met tropisch warme klanken van ceder en mahonie…

ik herinner het mij nog ik trok het bos in de ceder had zijn takken op klimhoogte gezet ik ging voor zijn kruin als een wilde kamperfoelie verleidde een goudvink dresseerde wat boomzwammen tot ze in cirkels rond een stam dansten zong mijn hoogste lied ja ik herinner het mij nog zo voelt de vrijheid…

Mijn lichaam als een standbeeld, eindeloos bevroren en nauwelijks een ademteug te zien. Verscholen op wat lijkt een eindeloze misschien. Onmogelijk iets te zien in de grote brei van zwarte duisternis. Zijn stem honingzoet met een steek erin verborgen in de mist. De longblaasjes in mijn binnenste worden steeds nauwer dichtgedraaid en springen kapot…

Zo moet het zijn: het tedere geweld Van ceders in september, kopergroen Als wachters in gelid, die heel het bos Behoeden voor wat schuilt en spiedt en dreigt Maar beuken zijn het: neigend naar het veld En reikend naar de lucht, een legioen Van overmoed dat zonder blik of blos Ons voorhoudt dat het eeuwen overstijgt En in oktobers late…

"Mijn liefste, jong en slank zijt gij, als een ceder op de Libanon, lieftallig als de rozentuinen in Jericho." (Hooglied) Troost mijn volk, liefste, breng troost om de groene ceders van leven hun kruinen gebroken, om de rozentuinen van toekomst, voor altijd geknakt.…

O vrouw zo mooi Bloesemend, bloeiend Rijp amelkoren Ruisende wellust Hoe graag zou ik je sieren Met een guirlande van zomerbloemen Geplukt uit het jade Van een geurig struweel De ceder Strekt zijn takken Als tedere vingers, De verlokking Van warm sinopel In de schaduw van de pagode Vind ik het geheime altaar Aanbid…

O vrouw zo mooi Bloesemend, bloeiend Rijp amelkoren Ruisende wellust Hoe graag zou ik je sieren Met een guirlande van zomerbloemen Geplukt uit het jade Van een geurig struweel De ceder Strekt zijn takken Als tedere vingers, De verlokking Van warm sinopel In de schaduw van de pagode Vind ik het geheime altaar Aanbid je nieuwe naam…

lange uren moest ik stil zijn met de stille gemeente omspoeld door het woord snel vertrok ik dan naar de ceder op de libanon waar ik tussen de wortels afdaalde in het verwulft daar flakkerde een kaars en zag een kruisspin toe op het vullen van botervaten met hazelnoten rozenbottels appels en sleedoornpruimen na ter verpozing…

o Wierookgraan, geronnen traan van ceder- en van lorkenstammen, gebedenbeeld, daar ‘t vier in speelt, en ‘t vonkelen van ‘s herten vlammen. Geen gave van fijn goud en kan mijn hand de Heer, geen myrrha bieden, maar wierook zal, en overal en allen dag, Hem dank bedieden.…

Wijnbergen, ceders en ravijnen, Gedoopt in het zacht avondrood, Vallen ons zo maar in de schoot Door de geopende portieren. De trein snijdt de meloen der wereld Met 't lemmet van zijn vaart uiteen; En blinkend vallen, één voor één, Arcadië, uw schijven open.…

steeds meer kleuren in de vlag tot het hele spectrum straalt als een zon een baken op de onrustige reis Het is maar een vlag geweldloze communicatie in de wind een zwijgende blik De stok een toverstaf een zieneres, baken van geduld uit goed hout gesneden Eik en linde, vlier, vijg en kers de bomen van Moeder Aarde beuk en berk, ceder…

gevoegd, gezocht, dat elk wat zegt met een allengs opkomend menen, bedoeld door een die niet meer is de velerlei gevormde vlakken, en met in de vakken voorzichtige betekenis, gebleekten in het aangezicht der zon, gewassen door de regen, rillende open plekken tegen het plat invallend hemellicht, en stil en toeziend aan de kant de ceders…

naar elkaar van de ene berg naar de andere sterft geluid langsaam weg en hoog in de lucht trekt een straaljager een streep door de hemel tot ver over de Aegeïsche zee weet jij wat de helm kost van zo ‘n piloot, zeg jij vijf honderd duizend om de technische snufjes die er zijn ingebouwd en hier liggen wij tussen bergen olijven ceders…

met aandacht en liefde zich evoluerend en ontplooiend door met liefde te vermeerderen wat passie expandeert houd daarbij het hart vrij vrij van geroofd bezit en vluchtig geweld dat dankbaarheid doet verdorren waar het plezier en vreugde brengen moet koester daarom na gisteren en vandaag ook morgen de passie voor leren die gelijk een ceder…

Der Godheid toorn is een geducht onweder, Waarvoor wij allen beven moeten, schoon Er velen zijn die nimmer als een veder Bewogen op der wereld wind, die teder Nooit, neen, vals-fors tiert om de hoogste ceder. Maar al wie rein blijft, krijgt op 't eind een kroon.…

wijngeesten goed gaar Oordeel maar Expressieve geur, kersen, rozen, kreupelhout T’is maar waar een mens van houdt Na zeven jaren kelderrijp Kan het zo door de afvoerpijp Smaakt heerlijk bij rijpe harde kazen Voor niersteenlijders met zwakke blazen Elegant van smaak, mondvullend breed Versmolten met gistend tenenzweet Impressies van ceder…

wijngeesten goed gaar Oordeel maar Expressieve geur, kersen, rozen, kreupelhout 't Is maar waar een mens van houdt Na zeven jaren kelderrijp Kan het zo door de afvoerpijp Smaakt heerlijk bij rijpe harde kazen Voor niersteenlijders met zwakke blazen Elegant van smaak, mondvullend breed Versmolten met gistend tenenzweet Impressies van ceder…

Achter het brede venster zie ik rechts van mij op twee verlichtingspalen afstand, een meisje van omstreeks tien tussen een blauwe auto en de zilvergrijze ceder in het voortuintje van mijn buur, mijn gezichtsveld binnenglijden.…

zijn hoofd In de heerlijke geur van harsen lag hij daar als in een graf en de maan waakte over hem Na drie dagen stond hij op uit zijn dromen en zijn tranen Hij ging op weg over de bergen waar geen bomen groeien prins Lugalbanda die het adelaarsjong met de leeuwenkop versierde met randen kohl om de ogen en geurige takjes van de witte ceder…

Wat ook de bliksem vell', zij laat die ceder staan. Zijn loof hange al eens slap; de kruin blijft opwaarts gaan. De wortel breidt zich uit; de groei duurt onbezweken. Ik sta op dit geloof gegrond. Ik weet, wie Jezus is. Die nooit beloften schond, Zal ook zijn doel niet missen.…

Zijn vrienden stoten elkaar stiekem aan, onrustig schuifelend met hun sandalen in het zand onder de cederen tafel. Ze fluisteren achter geheven hand en durven hem niet aan te kijken.…

Kent gij het land, waar hoog de ceder wies? een adem Gods door ’t moerbeiboomdal blies? van ’t eêlste bloed de bruine druifrots zwol? de olijftak glom, van malse koornen vol? Kent gij dat land? daarheen, daarheen, o leidsman mijner vaadren! voer mijn schreên! Kent gij de stad?…

Der bergen ceder viel! Een Bloemtjen hield het leven!…

Mijn verlangen voert mij Door groene bosdreven Dauwsterren fonkelend in de zon Naar de purperblauwe heuvels Die wenken aan de kim Daarboven, in de magische tuinen van Peleas Schitterender dan Edens hof In dat betoverende landschap Tussen het kristal van watervallen en rotsen schimmig als naamloze creaturen Omgeven door ceders, helianthus,…

Haar uiterlijk was glad en strak, volmaakt Haar huid glom als een gele boterbloem Haar nagels had men vlak gepolitoerd Gebrandmerkt in een sleuf op maat gemaakt Haar achterste egaal als een zamboni Van afgemeten stukken dennehout Geen reuzen uit het tropisch regenwoud Maar ceder, eiken, essen en mahonie Hoe kon ik echt van prullen onderscheiden…

Hoge bergen besneeuwde toppen wit geeft naam aan de Libanon in Balabakk bij Jupiter Baäl van Beka met romeinse ruines op drie monolieten als enige onbebouwd de Hajar el Hibla Steen van de Zwangere Vrouw Kijk omhoog in het Bos der ceders van God driehonderd torens boven de Qadisha valei straks in China bij olympisch vlagvertoon zal er één…