Alle inzendingen over credo

Ik denk, ik weet te voelen wat van me verwacht wordt mezelf gespreid, verkracht door wat ik wil , niet ben het duister werken aan een wazig plan frunnikend, standvastig duim voor duim geloof, een vaag verlangen opgezweept door grimmige voorouders uitgehouwen, vastberaden absorberend van godendeemstering tot kunstlicht steeds meer heb…

de dichter moet in de onthechting thuisraken de gespletenheid helen de chaos bedwingen de veelheid van ditjes en datjes temmen om niet te worden opgegeten de poëet moet zonder verdrinken over schotsen- en-scheven van kolkende rivieren springen om langgezochte tekens te bereiken te omhelzen misschien…

Als alle dagen, maandag tot maandag, het credo 'Dag van de Waarheid' dragen, is het beter toeven in een leugen.…

Wat heb ik me verkeken op de waarheid die ik meende meende te kennen na jaren van studie en fijnslijperij aan de praktijk van alledag Achteraf lijkt het zo logisch dat de geboden niet gelden voor ons alleen, en de Kracht die groter is dan alles, er is voor alle mensen en alle mensen er zijn voor…

----------------------------- Uit: 'Kritiek als credo', 1980…

Woorden zijn het credo in het leven het zijn de meesten van ons gegeven ze uit te spreken of op te schrijven om aan te horen of om te blijven taal is het teken van ieders kracht die zelfs bij onmacht leven bracht…

met zijn credo: ”ga heen en zondig zelf niet want wat zeggen mensen toch allemaal wat laten mensen toch allemaal los over anderen Is er geen spiegel in de buurt Die zo genadeloos weerkaatst dat er ergens een belletje van binnen gaat rinkelen!…

optimisme is het valse credo onzer dagen blind voor wat gebeurt slechts oog voor wat zou moeten zijn stort een beschaving in stukken uit elkaar zoekt men slechts de ruimte voor de gevallenen om die monddood te maken…

Ik heb je terugkeer uit de tijd met zoveel ongeduld verbeid, met zoveel stelligheid bezworen, dat als er voor dit rijk gemis in wat ik schrijf geen plaats meer is ook ik niet voortkan als tevoren. Wanneer ik ons van het geloof dat mij in leven houdt beroof, kan niets je aan de dood ontwringen: je bent een handvol woelig stof, een schep bedorven…

ik geloof in een rivier die stroomt van zee naar de bergen ik vraag van poëzie niet meer dan die rivier in kaart te brengen ik wil geen water uit de rotsen slaan maar ik wil water naar de rotsen dragen droge zwarte rots wordt blauwe waterrots maar de kranten wllen het anders maar de kranten willen het anders willen droog en zwart van koppen…

Uw handen lieten ‘t leven stuiven Gelijk een bloem het gulden meel. En kinderen ontloken, heel Zijig en roze als duiven. Zij moeten langs Uw licht verschuiven Gelijk het schaduwend gespeel Van vingeren, en aller deel Is, dat de dood hen komt omhuiven. God, die ons achtloos verder telen, Begaan in wellust en vervelen Met heilge rust aanziet…

vroeger zei ik wel eens gekscherend als machinist van de trein ben ik een reiziger door de seizoenen doch naarmate de lengte van de reis besef ik steeds meer dat het leven een reis is door de seizoenen vandaar dat mijn hedendaagse gedichten dieper gaan dan de ogenschijnlijk nuchtere observaties die ik onderweg beschrijf mijn gevoel zegt…

Ik geloof in een allesverterende pendeltrein die net boven zijn appendix nog wat krijtstrepen bureauslaafjes in quarantaine houdt, ze zonder pardon ’s morgens laat zitten op haar inwendig beklede vergroeiingen. Binnenin geplooide krantenkoppen struikelen zinloze neuzen steeds over rubberen randen van hun welafgepaste dagindeling. Met een hydraulische…

Niets te verwachten, niets te hopen: er rest mij niets dan duisternis en Dood. Ik zie het, maar ik wankel niet: wie Gij ook zijt, U heb ik lief, met heel mijn hart, met al mijn Bloed.…

Ik stut de hoop van mijn gemoed Met mijn geloof in God de Vader, Almachtig en volkomen goed, Die hemel, aarde en zee te gader Hun wezen gaf. Ik rust meteen Op Jesus, boven zijn genoten Gezalfd, des Vaders Zoon alleen, Van eeuwigheid uit Hem gesproten, Ons aller Priester, Vorst en Heer En Leraar, waardig prijs en eer : Die, in de tijd ook…

Niets te verwachten, niets te hopen: er rest mij niets dan duisternis en Dood. Ik zie het, maar ik wankel niet: wie Gij ook zijt, U heb ik lief, met heel mijn hart, met al mijn Bloed.…

ik hou van ingedutte steden die zich niets aantrekken van deze snelle tijd met hunkering naar het verleden en een bloedhekel aan competitiestrijd ik heb een zwak voor iemand met bescheiden eisen je ziet ze helaas zelden nog vandaag zij die zichzelf eens niet hoeven te bewijzen maar juist de nadruk leggen op zeer traag ik heb een voorkeur…

Je mist meer Dan je meemaakt Helemaal Niet erg ---------------------------- uit: Verzameld werk, 2002…

ik geloof in een rivier die stroomt van zee naar de bergen ik vraag van poëzie niet meer dan die rivier in kaart te brengen ik wil geen water uit de rotsen slaan maar ik wil water naar de rotsen dragen droge zwarte rots wordt blauwe waterrots maar de kranten willen het anders willen droog en zwart van koppen staan werpen dammen op en dwingen…

een parelduiker vreest de modder niet ik heb alle heilige boeken gelezen van de grote en kleine sekten die alle de waarheid in pacht hebben ik ken de bijbel beter dan veel christenen de koran dan de meeste moslims ik verdiepte me in theologisch gezwam in de geschiedenis van de godsdiensten hun schisma's, ketterijen en pietluttigheden in…

De dichters weten wat zij niet weten. Zij spreken in hun vreemde taal; zij gaan de dood in tot het begin; zij ontdekken leven - en zien de wereld aan met hun hartstochtelijke onschuld en veranderen de aarde in de werkelijke aarde.…

ik geloof in een rivier die stroomt van zee naar de bergen ik vraag van poëzie niet meer dan die rivier in kaart te brengen ik wil geen water uit de rotsen slaan maar ik wil water naar de rotsen dragen droge zwarte rots wordt blauwe waterrots maar de kranten willen het anders willen droog en zwart van koppen staan werpen dammen op en dwingen…

Het grote in het hele kleine zien. Verbondenheid in fragmenten. In ongrijpbare wonderen. Bewustzijn in het niet-wetende. Het kleine in het reusachtige. Samenzijn in ons isolement. In vriendschap. Kwetsbaarheid in het almachtige. Mogelijkheid in het onmogelijke. Een ongelofelijke toekomst zien, in het heden van het nu. Leven in de dood…

het rondde in goud de massa wit gebundeld licht waaierde uit in krachtige stralen die hun intensiteit zelf bepaalden met energie overgoten baadde aarde in de bron van de zon waar scherpte en rechtlijnigheid het credo van de eeuwigheid zong…

LATIJN Een oude classicus die doceerde over Etrusk en Romein over credo, virtus, lex, laudare, Nero en Constantijn, over labor, bellum, spes en civitatis, stierf gisteren aan atriumfibrillaties, de man was voorgoed aan het einde van zijn Latijn ….…

Weet dat ik geloof in ons 'k Geloof dat ik weet dat Het goed is 'k Weet dat ik ervaar dat Het goed is 'k Ervaar dat ik voel dat Het goed is 'k Vaar op en vertrouw Mijn gevoel Voor Jou…

een keizerlijke kleur wil ik door de regen spreiden sterk en baldadig de vlag van mijn verveling zwaai ik door uw middens en onthul de zevenentwintigste letter aan hen die niet geloven want het wonder moet mijn teken zijn ook dit beken ik dat mijn armzalige bewakers elke avond bij mij biechten en ik ervan tweemaal twaalf onvoltooide boeken…

Het credo klinkt langdurig en te luid De oproep ‘koop een huis!’ of ‘koop een auto!’ Of anders iets onroerends op een foto Dan gaan we economisch weer vooruit Wie toch wil uitzien naar een luxe kot Die koopt vandaag gewoon 1/5 lot…

complotgedachten vreten wappies graag hun credo: denken? nee! echt véél te moeilijk en feiten deugen niet: gewoon verfoeilijk ‘zij weten alles’; stellen dús geen vraag op blaren zitten? dat valt reuze mee en anders schenk ik nóg een kopje thee…

'We zullen zien, we wachten rustig af'', Het credo van Cohen in deze dagen Maar daarmee word je uit de ring geslagen Ten aanval ga je niet in sukkeldraf In het debat moet je er bovenop En anders zoek je maar een andere Job. ---- Job Cohen moet nog steeds wennen aan het politieke duw-en trekwerk.…