Alle inzendingen over doorleven.

ik wil de zee weer voelen het zand aanraken zeven met mijn handen ik wil met de meeuwen in een duinpan of in het helmgras landen ik wil luisteren naar de stem het praten van de wind ik wil weten waar ik de nooit gevonden schelpen vind - ik wil het ongewis van toen ik wist niet wat me nog te wachten stond ik wil een inhaalslag…

Een stem riep mijn naam zag niemand staan toch wist ik welke weg te nemen terug in het verleden waar schemer nog altijd strijdt het opnieuw doorleven de schaduw weerstaan dan alles achter laten ballast weg om door te gaan die stem bracht me ook terug plots braken wolken open waardoor het zonlicht scheen toen besefte ik dat schaduw voorgoed…

het decor en de afstand blijven pijnlijk aangeroerd brokstukken van emoties breken aan doodsangst die zich heeft verstopt achter mijn verdedigingslinie doorleven....…

Ze grijpt naar mijn venster wil meer dan alleen de ochtend strelen wil doorleven in een laatste maand van missen niet slechts spelen met het gevoel maar met de morgenvogels verschil maken een fluistering van aandacht een muze van verlangen een schildering zijn.…

Doorleven, dat is mijn lot. Eeuwig leven…

Iemand vroeg mij het leven te beschrijven opdracht: moest wel dicht bij de mensen blijven wat kan het leven je allemaal geven om je eigen leven te doorleven ergens is een leven in jouw leven lukt het niet wendt dan de steven is het accoord, dan zeg je een woord daarna: het samenleven gaat voort een situatie van nemen en geven veel geluk…

Laat je cultuurleven doorleven na je dood! Regel bij de notaris je levenscultuur op eigen naam in een eigen fonds: Cultuurfonds op naam! Zo blijf je voortleven metterdaad inderdaad als mecenaat! "En daar mag op gedronken worden" spreekt telkenmale wijlen Prins Bernhard!…

diepgaand in de spiegel van de regen zie ik allermooist mijn gezicht vertrouwen in liefde met zoveel evenwicht loop voor jou door de regen afstand overbrugt doorleven.. verliest men rap het overzicht. begroet wel duizend keer speciale belofte vertrouwen…

Hoe kun je doorleven, na de hand geslagen te hebben aan een ander, hoe kun je nog aan slapen toekomen, als je iemand iets onherstelbaars aandoet, hoe kun je in vredesnaam nog eten naar binnen krijgen, als je een moord op je geweten hebt, hoe kun je dan nog slapen, eten en leven, ademen of anderszins.…

Geen woorden voor uitleg, voor begrijpen, enkel maar er zijn, niets kunnen, doorleven tot het leven weer alles overneemt, straks, morgen of heel veel later.…

eeuwige galm van stilte waar woorden verloren raken vind ik ruimte om te luisteren naar het onvergetelijke leven voorbij de grens van het geluid vormen gedachten de beelden van de mensen en de emoties die mij de dagen kleur geven zo bront in mij de herinnering een brug naar de eeuwigheid die wat mij gisteren betekende aan de overkant doorleven…

Ook al wil je niet doorleven met het idee, dat diegene niet meer voor je zal staan. Toch is die beslissing nodig, je komt er ook wel overheen. Al dat verdriet en die pijn, want zoals diegeen is er géén één. Er zullen mensen zijn die je steunen, die je helpen door die moeilijke tijd.…

Men werd onthoofd daar. Bij wie geluk had lukte dat met één vlijmscherpe slag, waardoor het hoofd met slagader en al weer aangesloten worden kon. Dan leefde men weer door maar nooit meer onbevangen als daarvoor. Jij was de baas daar. Duider, durfal, directeur. ---------------------------- uit: 'Het vrolijkt', 2008.…

Aan de rand van mijn water vind ik een steen. Ik raap hem op, houd hem in mijn handen; zijn naam wordt me ingefluisterd. Ik sluit mijn ogen en voel weer de navelstreng die ons verbond in het donker voor onze geboorte. De steen brandt in mijn hand en ik scheer hem weg – negen keer ketst hij terug en zinkt dan naar de bodem. Ik word…

wat zou je zeggen, vroeg de tuinman als dit jouw laatste zomer was hij had het wild gewas al lang gesnoeid, geruimd wat zicht ontnam nu wilde ze nog oogsten om door de ingeslapen herfst te gaan om winterwarmte te doorleven met lief en haardvuur, rijp op alle wegen daarna als vogels weer de lente weten het ontwaken van onschuldig leven…

Als ik aan de dood denk als ik aan de doden denk als ik mij hen wil herinneren denk is vooral aan het leven Denk ik vooral aan hun levens de levens van hen de levens met hen de levens door hen levens door hen doorgegeven Als ik zo aan de doden denk kan ik herinnerend doorleven!…

groot Verhaal, de schijn waaraan Ieder zich op wil trekken Die iets in de melk te Brokk'len heeft, of iets Wat daar op lijkt - Maar het kleinste geluk Is het houvast, kind'ren Die onverwacht komen naar 't Huis waar ze hun jeugd Beleefden, het hechte van Het ouderlijk nest beleven In plaats van stoer op Eigen kracht hun leed doorleven…

Ik heb mezelf verhuurd aan het raam als een prostitue op de Amsterdamse wallen laat al het buitenlicht op mij vallen ik hou van de oogverblindende zon als het licht me teveel wordt draag ik een donkere zonnebril op sterkte want ik wil vooral werken, doorwerken en lekker naar buiten kijken, staren en doorleven in het levenslicht mij gegund…

Ziekgeworden oude bomen, die mensen omzagen, kunnen doorleven. Willen niet dood. Oudgeworden gezonde mensen, worden te vroeg afgeschreven. Kunnen heel goed luisteren. Worden slecht gehoord. De overlevingkracht van de natuur, is natuurlijk verbazingwekkend.…

Er valt heel veel op mij af te dichten op alle terreinen des levens uit je gerust, leeg je gemoed maar doe het wel in dichtvorm als je wilt, als je kunt, durft of een doorlevende hartenkreet dan valt het lichter voor mij als dichter maar wil je me echt raken op de man, de mens af ga dan maar tekeer of negeer 'gooi het badwater maar weg…

Als je stil bent kun je zijn gefluister horen in de wolken en bomen of de struiken deze tonen waar hij nu ook in de nacht tijdelijk wil wonen. Dit om leven ook zo te verdragen nog steeds verliefd op het dagelijks bestaan intens geliefd laat je geliefde je nooit echt gaan. Ik ga daarom thans dagelijks naar buiten waar nu de liefde steeds gaat…

Het is bijna de dag van de te verse gravering, de papieren, bloemen, de dag die zich herhaalt, alles wil herhalen wat herhaalt kan worden. Is het 't gemis, de ontroering van toen en nu, het denken aan het leven wat geleefd werd het niet weten, nog niet durven uiten en voelen. Wordt 't nu, helaas stekeblind, werkelijk verstaan, nog steeds…

verlichting optreden in onstuimig voortgaan steeds weer hetzelfde vastgezet in zijn wezen brengt hij de dag naar de nacht er zal weer rust ontbreken denken over zijn leven intensief is wanordelijk terug naar het bewuste ik intreden in zijn diepste binnenste slaaf zijn in weten nooit te doorgronden doe maar en blijf verstokt doorleven…

wereld grauw Angst voor 't onbekende doet voortgaan Kinderen worden ouder en ze scheidt Ontdekt dat sociale vangnetten bestaan Er was nooit tijd en gelegenheid Voor evaluatie van huwelijk en leven Voor 't groeiproces naar volwassenheid Geluk mocht ze tenslotte beleven Toen ze als zichzelf woonde in haar ziel Eigen plek thuis om de dag te doorleven…

Niets liever, dan doorleven en doorgeven. Het alchemistisch goud smelt ik om in zilveren, verlichtende krachten van dit universum. Ik zal transformeren. Het is mijn lot. God dacht bij zichzelf: "Allereerst iemand die niet opvalt. Daarna zal ik ook haar doen veranderen opdat zij... ja, de wereld blijvend verandert!"…

alle overgave half gesloten ogen door invoelen violen welke de geest omwoelen gewillig zonder gedachte vragen willoos hangen aan ragfijne draden dromend wiegen bewegende zegen krul ik mijn lichaam in Mahlers negen- de teerhartige opus ontladen omvat dit paradijslijk begeven in welvende klank der schone tonen compleet zalige rust zal doorleven…

caleidoscopisch kwamen de verhalen en herinneringen namen elkaar mee als golven in de branding van de zee krulden emoties sloegen wit om in het schuim van succes wij waren meteen weer helemaal bij de les in het doorleven wisten wij elkaar alle ruimte en support te geven voor de inkleuring van stemming en moment wat resulteerde…

reflecteerde je lach verleden tijd waarvan de jaren nog niet kleurden door nostalgie omdat er zoveel heden was blikken die herinneringen intenser lieten spelen door het ontbreken van beperkingen die vroeger voorgingen we lieten alles passeren maar haalden wel de liefste dingen terug afgestoft en de glans gegeven die het in doorleven…

Die maanden dat ik niet kon gaan besefte ik ten volste het gemis geen bandje kon de liefdesband vertolken van tekstbelevend zingen op echo’s van ons voorgeslacht in een doorlevende bezieling, het vreugdevol de Levende ontmoeten de warmte van Zijn Woord over je heen gespreid de liefdevolle ogen van wie om je geven de vrede…

Maar geluk van toen naar wens opnieuw doorleven, wat is daarop tegen, dat heeft toch zeker zin? Kaart het aan, breng het in gebeden. Misschien denkt ooit een luisterend oor, ach, waarom ook zo benepen, ik gun hun dat herhaald geluk. Pin mij er echter niet op vast, ik beklim als aanzet slechts de eerste treden.…