Alle inzendingen over dorens

haar kind zal recht van lijf en leden zijn ja alles op een rijtje hebben het zal niet vallen op de levensweg die effen is en platgewalst het zal de handen niet openhalen aan dorens, want de rozen zijn gekweekt het zal nooit huilen van verdriet of vreugde ook kinderlevens zijn gekweekt zonder pijn en bloed van dorens en zonder troost van…

Daar is een oude sproke, van een roos Die eenmaal in de duizend jaren bloeit; Maar die in wildernis van dorens groeit En die daar leeft een al te korte poos. Daar is een oude sproke, van een man En van een vrouw die bij de dorens staan; Wanneer hun hand ten plukken uit wil gaan Is die geboeid in angst van toverban.…

jouw armen zijn als takken van bomen die ongemerkt tot mij komen eerst zullen ze mij met fluwelen bladeren liefelijk strelen om mij dan als takken met dorens harteloos te kelen…

Soms zie je door de bomen het bos niet meer Je heb zo veel problemen dat je geen uitweg meer ziet Je armen en benen zijn vast geketend je wilt vooruit maar het lukt je niet Je ziet geen hand meer voor ogen... je bent omringd door duisternis Je voert een zoektocht naar het licht... Hoe donker het ook is kijk maar het lichtpuntje in de verte Voor…

In dit landschap in deze wereld waar alleen de stilte echo’s achterlaat van bloemengeur en maneschijn klinken sombere gedachten als pogingen tot wanklank Laat me nu maar liggen hier in dit bed vol donkerrode rozen verdrinken in hun zoete geur want wat valt er nog te wensen behalve die dorens uit m’n vel…

'Maar, waarom langer dromen: het jong loopt vroeg of laat toch óók vast in de dorens - de dorens van ijzerdraad - '…

voor Remco Campert ik wil het geluid van brekend glas zonder schade een sneeuwlandschap zonder koude een scherp mes zonder geweld m.a.w. ik wil het fenomeen zonder de betekenis maar een dichter zonder metaforen is als een roos zonder dorens berlijn zonder muur new york zonder torens een pyromaan zonder vuur --------------------------…

In de kille kale uren van zijn bestaan is het de tijd die als enige nog snel kan gaan hij zelf loopt krom gebogen kijkt niemand in de ogen bang om iets van geluk misschien in een ander te zien al was het maar de schijn terwijl dat nu juist dat de bron van vreugd kan zijn maar hij heeft gekozen voor dorens in plaats van de rozen.…

het boeket rozen heb ik gekozen bied ze u nu aan slanke vingers gaan behoedzaam langs de stelen kunnen vaak geen dorens velen een ander ziet het drupje ochtenddauw op de fluwelen bloem en smelt voor schoonheid van dit intieme samenzijn maar ieder heeft een eigen vorm en kleur in beeld de goede dichter biedt oneindig veel…

één is er niet twee wel en drie en honderd maar dat ene is verdwenen ravijnen dorens duisternis geen antwoord op haar roep kuilen huilen droefenis een halo in de troep de weg gaat hoog en ver weg van twee tot honderd maar liefde klautert verder de berg af tot verwonderd voeten vallen over waar was je…

neem mijn winterrozen bevroren rood met druppels koude dauw ik heb ze voor jou uitgekozen omdat de herfst niet rijpen wou haalde me open aan de dorens in het plukken van jouw bloem mijn bloed vloeide in het warm herkennen van de kleur van toen ik hoop dat zij zal bloeien in het ontdooien van haar pracht de vorst zal overgroeien…

de wind breekt door de lucht en dreigt met scherpe dorens; smarten drijven zwepend golvend prikkelen huid en zij kust liefdevol mijn adem misleidt bedroefde ogen mijn lippen openen zich en proeven zand al voel ik zoekend vingers in mijn haar het weerzien werpt een mantel om ons heen en laat mij knielen zodat zij mij zich geven kan … en…

Als jij een steel met dorens bent ben ik graag jouw rode roos mag jij een ring met diamanten zijn in mijn fluweel beklede juwelendoos. Ik ben graag het oortje aan jouw kopje en ook de suiker in je thee je lepeltje om mee te roeren en je reddingsboei op zee.…

de dorens zijn vergeten, de schrammen genezen. Eenzijdig, meerzinnig. Het denken is digitaal. maar ik ervaar de glans van het rieten broodmandje en proef de smaak van de zelfgemaakte bramenjam. ------------------------------ uit: 'Kootwijkerzand', 1999.…

Biddden geeft het grote voorrecht steeds te mogen spreken tot de Heer der heersers het zoeken naar God kan ieders voelen en denken strelen als zacht stuifmeel vol zoete geuren zal soms een pijnlijke gang door weerbarstige struiken met venijnige dorens zijn kent het hart geen verlangen de Vader toe te behoren wil het zich afwenden…

Als beschimmeld zaad in het dorre land geplant groeit uit tot vrucht van droefenis een nagel door elke hand De schedel met dorens als horens op het hoofd verdoofd vervliegen haar woorden in een storm van smart Twee zielen voor eeuwig verbonden in een bloedend hart Zij werpt knielend een laatste blik naar ogen gebroken…

Trots dorens wordt een jonge knop gekozen. Men waagt zijn bloed niet voor dor hout en lof. IJdel en droef was dit vervoerend blozen, Ons nu ontslapen zorgen nutteloos. En wie dit als zijn levenslust verkoos, Heeft niets dan wonden en verdriet gekozen.…

mooie roos laat je niet knakken door de giftige afvalsappen uit de blik die naar je kijkt jouw bloei kent nog een eindeloos respijt in wiegen op de wind het krijgen van een kind gegroeid door zon en licht de plicht van dorens rond je stam toen jij gedwongen afstand nam hij moest bukken om jouw roos te kunnen plukken maar heeft tot…

De bloesems van vervlogen dagen zijn duizend dorens van verdriet.” K.H.R. de Josseling de Jong…

Ik had me aan haar spinrokken geprikt Waardoor ik honderd jaren moest gaan slapen Een toverstaf bleek een gevaarlijk wapen Het was bij mijn geboorte voorbeschikt Toen ik ontwaakte, was ik diep geschokt De wereld bleek bezaaid te zijn met dorens En prinsen woonden in ivoren torens Ik leek wel in een hinderlaag gelokt…

De waarheid ze wandelt, verblijdt en waadt zich compleet door sprankelende beken en rivieren door diepe dalen van bronnen van leugens en wegen van dorens.. grijze torens, getuigenis van onze rechter hersenspinsels.…

Ik zal sterven als een dier Ik vlucht de bossen in vol dorens en vol stekels. Een bos donker en zonder eind lijkt het wel. Waar alle lichtjes verdwijnen. Ik neem geen mensenvrouw mee. In het bos vind ik mijn kruisje.…

De harp zingt terwijl we slapen en doet een roos ontkiemen maar ze heeft ook dorens en prikt de dromen stuk die we bouwen. Kan dankbaarheid nog een schuiloord vinden in ons hart als we te gehaast zijn vanaf de morgen die gloort?…

Was wat Hij liefdevol voor hen ontsloot Toen Hij de tweede keer aan hen verscheen Liet Hij hen achter met een kroon vol dorens Liet Hij zijn letsel aan hen zien, alvorens Hij voor een tijdlang uit het zicht verdween Dat Jezus in een lichaam incarneerde Een leraar werd, een van de allergrootste Genezers was, doodsbang soms voor Zijn…

pijn het enige dat echt is de naald prikt een gat de oude bekende steek probeer het weg te moorden maar ik herinner me alles wat is er van me geworden, mijn beste vriend iedereen die ik ken loopt weg, aan het eind en jij kon het allemaal krijgen mijn imperium van troep ik zal je laten vallen ik zal je pijn doen ik draag deze kroon van dorens…

Gij, gij vloekt de koude vitter, Die, met al zijn geestgeschitter, Hart noch ziel voor Dichtkunst heeft: Die, ontrefbaar voor het schone, In de rozen van Dione Niet dan vlek en rimpels telt; Dorens zoekt om aan te haken; En haar geuren niet kan smaken, Of van spijt en wrevel zwelt.…

Zowel keurig onderhoud als warboel troont in de hof, waar teer leven wordt behoed door woeste dorens. Stille zwammenstrijd woedt op gedrongen boomstam, met knoesten bekroond. Wijsheid, oude arbeid zijn bijeen vergaard, willen eer van vertelkunst behalen. Wie kent de geest, die fijnzinnig rondwaart?…

er- van uit dat ik er niet meer ben de waarheid staat er te lezen blad na rozenblad tijd die gekozen is nu ga ik weg ga jij weg als ik dood kus ken ik verlangen het blijft over in krullend rood en geur het verwelkt nog niet het is ingehouden meer van mij als alle stelen kaal zijn leg ik ze neer in een vuilniszak in een krant voorzichtig dorens…

langs de mors bedekte korzelige muren bomen en houten huizen om de azuren drijft mij in de gloed van zon en sterren vuren doorkruist de rode bloemen ‘t landlicht van buren wat komt als trouwsel naar mij toe dorens uit voeten het satijn aan doe het dwalen langs distelhellingen moe naar ‘t vredige landschap room van de koe haar…

Aan alle kanten van mijn graf groeien dorens: als je naderbij komt ga je je voet bezeren. Hier ligt Timon, de mensenhater. Ga voorbij en verwens mij, maar loop door! (Timon van Athene) lees deze woorden niet!…