Alle inzendingen over droeve dagen

ik wens je, bloemen in de zomer ik wens je, sterren in de nacht maar vooral in droeve dagen, een vriend die op je wacht.…

hij ziet de weemoed in de wolken als hij door de droeve dagen zwerft duizend mijl in de schoenen van de wereld lopen om iets van het verlangen te begrijpen…

De dag dat in geen spiegel dit gezicht nog zichtbaar zal zijn, is het een droeve dag?…

Och dat ik ook in deze droeve dagen mag zingen van het blijde feest in de eenzaamheid van dagen als ‘t verdriet blijft knagen vervult mag worden met de adem van het licht geloof hoop en liefde weerspiegelt op mijn gezicht…

Ik spreek woorden Als gouden druppels Ik regen Wanneer dat maar nodig is Ik stort me uit Rond verdriet en droeve dagen En spin leugens Van achtergebleven dauw Ik duld geen tegenspraak Want dan stamp ik Hard in de plassen Plaatselijke buien Maar niet op mij…

het was een witte lege dag in een slapend gehucht ik betrad het sobere kerkje of ik de deur achter me wilde sluiten ik las je ingemetselde naam op de vale muur: Gaston Bellot 1939-1945 mort en captivité het was een lege droeve dag…

Lichte nacht, die lichter zijt Dan mijn donker droeve dagen, Sterrennacht, die groter zijt Dan mijn kleine hart kan dragen - Laat mij knielen in het duister, Waar geen sterveling mij ziet, En mij bidden tot uw luister: Doof het licht mijns harten niet!…

Lichte nacht, die lichter zijt Dan mijn donker droeve dagen, Sterrennacht, die groter zijt Dan mijn kleine hart kan dragen - Laat mij knielen in het duister, Waar geen sterveling mij ziet, En mij bidden tot uw luister: Doof het licht mijns harten niet!…

Doorheen de droeve dagen daagt nog het baken van onze vriendschap de hoop als enig wapen meegedragen elkander weer te zien in het Groot Gelaat van blijdschap ergens waar we niets meer hoeven te vragen… Marcus r-c…

Door twee hoefijzers gebrandmerkt leg ik weerom mijn krijgstooi af op de bloemen van je ruiten zeg mij dat onze liefde werkt in de cadans van volle draf naar een binnen zonder buiten mijn hart kent nu geen harnas meer in de dooi van droeve dagen wend ik de teugels van mijn paard het is de allerlaatste keer voor de allereerste vragen…

Je droeve ogen zeggen mij: "Mijn bedelkind, mijn lentewind, mijn labyrint in droeve dagen. Waar was het nou precies alweer? We horen samen onze vragen. Of er antwoord is komt later." Je gesnater maakt me ziek en evenzeer vraag ik me af: waar ben je nou met al jouw zielen- zeer? Mail me gauw en snauw niet meer!…

Kind van wonden, Dat een stonde Als een bleke sterre beeft, Voor wier luister ’s Werelds duister Gene nacht meer olie heeft; Kind van vrezen, Teder wezen, Kind van louter liefde leed, Wier geflonker Uit de donker In dit droeve dagen gleed; Kind van zorgen Met de morgen Van uw leven leven moe, Gaan uw ogen Als de hoge Bleekgeworden…

Hier op mijn bankje waar ik vaak reminisceer mijn droeve dagen, mijn uren van hartzeer tot alles tenslotte van me afglijdt Want zonder wroeging en zonder spijt.. wist ik als kind al de kudde te verlaten. Slechts buiten de stad en weg van de straten, diep verscholen in bergen en in bossen wist ik mijn grieven even te lossen.…

Een lege doos vol holle woorden waarin het heel zachtjes huilt om al de zwarte letters van jaren verdriet Levenslange verhalen in herinnering gezocht langs hollende paden van droeve dagen Zo afhankelijk van de muur die werd opgebouwd door al het zwijgen van jaren pijn Een lege doos vol diepgeborgen tranen waarin de hoop mij heel…

Droeve dagen volgen op veel te lange nachten, mijn ogen verlangen terug, naar hoe ze vroeger lachten. Mijn arm heeft zich erbij neergelegd - hij zal nooit meer heel zijn - van binnen heerst het zwart, en overheerst de pijn.…

Kind van wonden, Dat één stonde Nog als bleke sterre beeft, Voor wier luister 's Werelds duister Gene nacht meer olie heeft; Kind van vrezen, Teder wezen, Kind van louter liefde en leed, Wier geflonker Uit het donker In dit droeve dagen gleed; Kind van zorgen, Met de morgen Van uw leven 't leven moe, Gaan…

Als het leven kleur verbergt in gesloten harten van jasmijn en jonge bloemblaadjes steeds opnieuw hun nerven uittekenen als op een fris gelaat zal het nectar zijn sluier van geur wijds uitspreiden rond droeve dagen Als gevederde vogelvluchten een te straffe thermiek verdrijven en donskuikentjes nog jongleren om uit te vliegen zal het…

Er is meer dan treuren om een droeve dag. Er zijn hemeldeuren waar je binnen mag. Er is licht en luister, veel meer dan je denkt. Dring maar door het duister tot de zon je sterkt. Vlieg maar naar de hemel met een forse slag, waar je 't aards gewemel even missen mag.…

Houd moed, in soms droeve dagen Wanneer verdriet je overmant God, Hij blijft met jou verwant Houd dan het oog op Hem geslagen. Houd moed, in moeilijke tijden Wanneer het niet gaat zoals je wilt En je de tijd aan piekeren verspilt En je dan niet meer kunt verblijden.…

Al mijn uren dood ik in ijdel snakken naar het eindlijk einde des lange, droeve dags, naar 't eindlijk einde des lange, droeve Winters, zelfs naar 't einde des lange, veel te lange levens, dat, zwaarder dan lood, zwaar als de smarten zelf, weegt op mijn hoofd....…

Waarom moet ik uw schrille angstroep duchten; O vogel, slaakt gij de' angstkreet mijner ziel, Die me op deez' dubbel droeve dag ontviel?…

Het was een laat uur in één van die overloos droeve dagen, lege straten als muren, een pad dat nergens toe leidt, je weet wel, het onbegane in mijn hoofd ook. En op die lijnen, hurkte ik, verging ik. Alleen maar kijken, hangen aan lijnen met die andere ogen van mij, en dan ook een beetje van haar.…

Zoals op die droeve dag, alles bleef liggen. Ik vraag:”Waar kan ik zonder te storen zitten?”…

Natuurlijk is daar een goede reden voor maar ze leven nu nog en gaven de voorbije zomer zoveel geur en vrolijkheid aan droeve dagen.…

wij willen heden vragen aan u , die met ons treurt,: leid ons door droeve dagen het leed heeft ons verscheurd. gij blijft de tranen drogen, geeft altijd perspectief, maakt nieuw steeds onze ogen, die dromen 't leven lief. wij blijven sterk vertrouwen: gij zult er voor ons zijn. wij mogen op u bouwen ook in verdriet en pijn.…

Tranen om blije of droeve dagen ik wilde ze als iets kostbaars bewaren geen traantje, ben ik dan ook vergeten daarvoor had ik de liefde té sterk aanbeden.…

Dick Schoof oogt schutterig nog in zijn rol Hij zit ook in een moeilijke positie Er wordt gekleuterd in de coalitie Aan hun gedoe heeft hij zijn handen vol Laat onze Dick, en dat is cruciaal, Gauw gladder worden dan die blonde aal…

Lange nachten, droeve dagen, Zal ik mijne kommer klagen; Alle koeltjens zal ik vragen: "Zaagt gij Olis niet?" Mijn gezang, weleer zoo teder, Zwijgt; mijn oog zinkt treurig neder, Doch zie ik U eenmaal weder, Dan zal 't anders zijn.…

Wie dierve er, ach, schier leven, in de droefheid van die al te droeve dag? Geen woord en zij gesproken meer: ons Heere hangt en bloedt, gekropen zij ten kruise nu, gebiddaagd en geboet!…

ze stamelt geluiden en klanken waarnaar geen sterveling met aandacht wil luisteren haar eigen woord vertelt van pijn omdat haar hart verscheurd is en haar ziel voor eeuwig gewond alles wat zij heeft verloren brandt gaten in haar wezen, de taal heeft haar verlaten ik zie haar dwalen door deze tuin der dwazen, gelijk de Pythia spreekt…