Alle inzendingen over dubbele bodem

Moederdag met dubbele bodem, maar wat gevoelig!…

vertelt mijn stilte over waarheid of verzwijgt zij duisternis beheerst mijn ademen golven van indrukken en denk ik om maar niets te hoeven weten * ik spreek met gespleten tong over uitzicht en van inzicht met dubbele bodem * hoor mij aan tenware u mij begrijpt…

blijkt er toch een dubbele bodem in de hoed te zitten wanneer ik de bodem los torn vallen woorden op m'n schoot die ik er niet heb ingedaan bestaat er dus werkelijk nog zoiets als magie…

Elk glas heeft zo zijn dubbele bodem, dubbele betekenis, dubbel bedrog. Een veelkoppig monster dat leeft van gestolen dromen, verstopt achter een vizier van zwijgen. Hier ligt een man onder een doodwit laken te kijken naar een raam aan het eind van zijn hijgen. Donker ommuurt, verslagen in strijden.…

Hoofddeksel met dubbele bodem: Een kalot in een doorzichtige punthoed, De tussenruimte vormt een kleine vliegenkast. Uit het wit gewaad rijst een ingevallen gelaat Waaruit, boven een spichtige baard, Een dunne pijp die tabak voor drie trekken bevat Op de borst hangt.…

wij delen het geheim de juiste afstemming van golflengte om even bij elkaar te zijn een lach ontdekt de dubbele bodem van woorden die wij argeloos horen bouwen zo een eigen wereld op van dromen sprookjes en legenden die wij nog van vroeger kennen wij zijn kinderen naast god spelen met de schepping in eindeloze fantasieën onze…

en toen ging het licht uit sprong ik vooruit zonder dubbele bodem wel met wanden dichtbij voor de illusie dat ik gleed de vaart was voor mij die afgelegde massa registreerde maar het eind kwam niet nabij bodemloos snakte ik naar info zonder enig houvast ik wachtte op confrontatie om te bevestigen dat ik ergens was…

hij vluchtte snel in glazen wanneer er ruzie was en thuis het servies reeds gebroken was gevallen perplex stond de barman glazen te vullen die wellicht verder gingen dan de dubbele bodem aders vraten ogen rood zoals zijn neus beaamde zijn vrouw niet boos meer en een lentegevoel ontwaakt de klok die niet na twaalfen slaat want de nacht…

hij lacht naar de wereld trekt zijn eigen plan het jeugdig onbevangen is niet lang aan hem blijven hangen hij kent blikken gebaren en gezichten als een open boek gevatheid en sturen zijn voor hem een voortborduren op zijn idee iedereen gaat gemakkelijk en in vol vertrouwen mee toch komt de dubbele bodem steeds meer in…

Maar in het binnenste wroet de kiem van rusteloze wensen naar ongeboren resten van een vroeger leven, uit beeld geraakt of door de drager zelf gekraakt hoop overtroffen door onzekerheid, de roos van het doel te missen door gedeukte illusies overeind te houden ingefluisterd door de dubbele bodem van het virus van onbezonnenheid.…

bodems van engelengezang zwanen zouden weer landen op het meer, vlakke spiegel van de zon in dons dansen, zomer zingen.…

het enige ritueel dat de kamer kent is er niet meer, hoe hard ik ook met mijn mouw schud een betraande zakdoek maakt elk woord overbodig: de duif is dood kaarten voorspellen nuchterheid, het teken is het lege glas zonder dubbele bodem kan ik niet verdwijnen de asbak geeft geen gehoor aan het rookgordijn; die illusie brandt zichzelf…

bodem is in tact met foto's en herinnering zij zullen weer de steden zien die wortels gaan ze zoeken je zult ze nooit op kunnen doeken ze zijn van jou ook ongezien…

ik hou niet van de turbotaal van, gozers en van loosers, vaak gedrenkt in gal en azijn, woeste woorden vol dubbele bodems waarmee ze proberen hun tegenstanders te overdonderen en hen meteen lik op stuk te geven, met verwijtende krachttermen of daardoor hopen de label te verdienen van ongelikte beer in het kamp van wolven die meehuilen…

Hij heeft kinderen geschenken zomaar omdat hij van hen houdt, zonder bijgedachten of dubbele bodem. Sinterklaas staat voor belangeloze liefde die kinderen doet dromen. Later krijgen ze vast wel te horen dat alleen de zon voor niets opgaat. Dat alles een prijs heeft, dat tijd geld is. Sinterklaas doorbreekt deze sombere gedachte.…

bodem waar ik me nooit aangewaagd heb verder als een jointje is het niet gekomen rondbanjeren door Den Haag de stad van Copernicus en Eline Vere eenmaal thuis realiseerde ik me dat ik van Den Haag ben gaan houden…

Klein groot! groter!! groots!!! Douze points Joost mag het weten!!!! Europapa!…

Aan zijn waslijst vol dubbele bodems kon je niet eeuwig verslaafd blijven en je koos terecht het hazenpad. Het was al een godswonder geweest, al die tijd met hem samen, de lange nachten en de verre reizen, zijn wankele positie langs de randen van de afgrond.…

ramen dubbel glas de wereld was er pas toen jij haar binnen bracht de lucht in scherven stak wind in rinkelende stukken de vloer zijn bodem gaf het was de kooi waar ogen zonder mededogen je ontkleedden zonder handen woorden beten zonder tanden en de glimlach die nooit miste bij het spuien van vergiften gevangen in een lijf je geeft…

Als ik dan toch de bodem moet bereiken van die eindeloze put in armoe en ellende dan is het omdat ik in jouw hart woon met alle vage woordenwisselingen die mijn humeur hebben beïnvloed er zal ook geen brief komen die zal getuigen van mijn verdriet want jij kan niet meer lezen in het zwijgen van jouw graf misschien een gedicht een poging…

comme d'habitude capuccino deux vraag ik de ober een dubbele klik de percolator bromt een tikje tegenzinnig de chocolade smelt het snelst met hete melk je roert ietwat ontroerd in donkere ogen je nipt heel even aan de room verzonken in een droom je kijkt me aan van uit het diepste van je blik alleen al om die bodem…

(Rendez-vous (met het verleden)) 23 voor en 23 na de klap die mijn leven voor eens en altijd, echt voorgoed, op z'n kop heeft gezet < Uiteindelijk een oprecht nieuw maar vooral gangbaar pad gevonden passend bij mijn handicap > Wending. Niet voorzien, gezien mijn leeftijd. Zweden maakt' ons sportiever terwijl Guernsey verliefdheid…

de zonnestralen tussen de regenwolken zijn als gedachtenstrepen van mij naar jou zolang je bij me bent en het buiten regent blijft het blauw in mij daarom heb ik je dubbel lief als het regent…

Te verhalen vanachter dubbel glas en zich over het leven verbazen. In buigzame tijden hebben principes weinig om ’t lijf. Als het balletje gaat rollen is het zwijgzaamheid in bedrijf, of ruis van zoete waarheden die niet zijn te weerleggen. De waarheid kent geen pariteit, zo hoor ik mezelf zeggen.…

je neus volgt liederen waar de hazen hun rug verliezen de wind van voor of achter je kiezen het slot sloot zichzelf en na elf is het twaalf uur zeven goede jaren haren achtergelaten stof tot praten met niet het urinoir waar pissebedden wonen geen kroon toch hofnar waar vrienden sterven ver bij mij vandaan…

dubbel en dobbel in mijn keel huist een bobbel dubbel spoelen … och dubbel zien, dubbel spreken talenknobbel toch!…

land dat op de aarde zwijgt het brein neemt de ziel naar niemandsland de horizon laat een boek ongeschreven op de bodem van het zwijgen ligt een brief over een droom, die het leven beschrijft.…

Ik weet dat ik niet goed genoeg mijn best doe, om hier uit te geraken ik staar mij blind op een grijze muur de ankers van mijn ziel zinken niet raken niet tot de bodem zoeken altijd een uitvlucht om niet te zinken kijk ik naar de vogels rode vogels bonte vogels maar ik weet mij niet te vliegen en klim langzaam hoger uit diepere dalen…

bankiers in bonus klinken op het nieuwe jaar met een welgemeend Ad fundum!…

De Duitser wil in onze zee gaan graven Maar eerst moet hij nog een Erlaubnis holen Inmiddels draait de ambtelijke molen Die wat van wie is eerst zal moeten staven Is het dan nooit genoeg? (hier zit oud zeer) Klopt, zegt de Duitser, ‘k wil geen See maar Meer!…