Alle inzendingen over eerste zin

Zie de laatste zin. Zie de eerste zin.…

'geluk lag voor het grijpen' als dit geen mooie eerste zin is voor een roman dan weet ik het niet meer...…

dus mogelijk, dat u er ook voor zwicht 'k volbreng tot slot de aangename plicht en doe het enige wat mij nog restte: ik heb de eerste zin eens onderaan gezet…

Dit gedicht is mislukt Vooral de eerste zin De tweede zin is niet eens een zin De derde zin is te lang De vierde zin straalt angst uit, is bang Voor het oordeel van de vijfde zin Dit gedicht is mislukt Maar de titel die is goed gelukt…

uit het spoelen uit het vloeien brak een eerste zin zich naar de oppervlakte. -------------------------------------- uit: 'Mijn duizendbladig boek', 2005.…

uit het spoelen uit het vloeien brak een eerste zin zich naar de oppervlakte. --------------------------------------------- uit: 'Mijn duizendbladig boek', 2005.…

Dan weet je wat er verder is meer dan dat je verwachtte van het leven in eerste zin dag, mijn liefste spiegel!…

Het opstel van mijn leven wil ik Schrijven waarin het moet gaan Over de pijn, het verdriet En het door alleman ontkend zijn - Bij de eerste zin van het verhaal Trekt mijn hoofd al dicht met een stevige mist - En schrijf ik mijn opstel eerst maar Als gedicht, en zijn het vage contouren Die mij langs de regels voeren…

Tot je de pen in je eigen tranen doopte en je vloeiend je eerste zin neerschreef.…

het gedicht stokt na de eerste zin een leemte gaapt de dichter zit er middenin wanhoop stapelt huizenhoog als woordeloos gegeven wat rest is slechts het schrijnend zeer niets wekt de schijn van ommekeer des dichters hoop houdt hem in leven…

Eerst kom ik heden tegen, Heden ziet er slecht uit, Slechter dan de laatste keer dat ik hem zag. Heden spreekt zijn eerste zin somber, Wat moet ik doen, zoveel chaos, zoveel angst. Heden spreekt zijn tweede zin vol geluk, Gelukkig is toekomst er nog, vol met geluk.…

Schaamrood bloeit op zijn wang Het fleurt hem stiekem op Gekneld in schuchtere twijfel Blaast hij de afspraak op Siddert van verlamming Het kost geen moeite Zijn groet te laten ontsnappen Door overbodige handen Door lippen van ijs Verstrooid weent hij met droge ogen Vergeet de eerste zin En verraadt de koele koorts…

Eerst is er nog niks. Ja, een gelukzalig-lege bladzij. Een wie-doet-mij-wat-optie. Maar daar komt de klad in. U zucht ontevreden. Het vacuüm dient bevrucht. Een sterke drang wil weten. Een eerste zin noteert zich. En die vraagt om meer. U begint zowaar te zweten. Verbanden kondigen zich aan. Wilde paarden moet u beteugelen!…

sommige gedichten zijn windstil ze ademen een sfeer van luie dagen van weinig dynamiek en niet veel speels ze missen in de eerste zin al dat wat wakker schudt, een frisse wind van reuring of vernieuwend vragen of, hoe toepasselijk, het dapper wapperen van vlaggen tijdens hoogtijdagen ze zijn er ook die zelfs de spanning vóór de storm…

ik bleef hangen aan het prikkeldraad je eerste zin in schaduwen die huilen ik kan me niet verschuilen in de woorden die ik las muren met gebroken glas vrijheid die in scherven brak je hebt de boom betast haar bast weet van verjongen de kern is nu spijkerhard herinneringen zijn verdrongen ramen ogen donker in het bos fluisteren de…

, geen denken, geen te vroeg uitgepakt geschenk ik volg de tijd dan op de voet bedien je op jouw naar mij wenken Want morgen zijn we samen terug bij een ‘voor ons vandaag-begin’ naar een niet langer halverwege maar naar een mooie eerste zin…

Dit lichaam je geboortehuis ergens onder dit zwijgen de eerste zin geschreven uit jouw leven, de opgang uit niet-bestaan, hier scheurde je afwezigheid open in alle flanken als een mysterie uit het vlees waarna haar warmte armen om jou heensloeg dat begin, kleiner nog dan je smalste herinnering, blijft jouw thuis want je ontstaan…

je kunt met de mooiste woorden proberen het ultieme gedicht te schrijven maar nog voordat je een eerste zin hebt bedacht weet je dat het onbegonnen werk is wat de dichters ook schrijven en hoe goed ze het bedoelen het blijft slechts wegwerppoëzie de één zal het geschrift misschien een poos bewaren in de la van het dressoir terwijl de…

zo begint steevast de eerste zin er wordt vanalles bij verzonnen al bij het allereerste begin. Als gif van roddeltongen spuit dan is de waarheid heel ver zoek behoren wij ook tot die mensen die als roddelkousen staan te boek ?…

Zo ging ons gesprek al bij de eerste zin verloren. Luister. Het is een kwestie van plussen en minnen. Jij noch ik het verstand verloren of door een donker, duivels beest bezeten. Tussen alles en niets gevangen, waar niemand ons nog storen kan. Jij en ik. Jij en ik. En die ene droom waarin jij zachtjes op mijn voet ging staan.…

zin wordt van dit tweeslachtige ei met het volste recht gezegd het is op rotsniveau gelegd…

zin.…

Met schaamrood en met tegenzin, schrijf ik mijn eerste zin. Maar als de muren vallen, dan komt mijn hart in zicht, Ik draag het in mijn handen, houd de deur niet langer dicht. Kijk maar gerust , hoor. Ja, ik stotter, vind moeizaam ieder woord. Als ik ben uitgesproken, Zegt men: “Dat heb ik meer gehoord.”…

zin uit "L'Etranger" van Albert Camus…

Carmiggelt deed me laatst een verzoekje of ik wat kronkels wou halen uit zijn hoofd zijn stad had hij een mooi verhaal beloofd en niet die vage schetsen uit het boekje op zijn bank mocht ik van hem vertoeven zodat ik meer aandacht kreeg voor de stad het liefst had hij de eerste zin in het klad want hij wou mijn bekwaamheid beproeven soms…

Uit uw jeugd kent u het vast nog wel De eerste zin van een bekend herinneringsspel Ik ga op reis en ik neem mee.. Het is duidelijk, enkele reis Naar de hemel? Het paradijs? Ik ga op reis en ik neem mee.. Alle momenten van mijn leven Van grote vreugde, verdriet van even Ik ga op reis en ik neem mee..…

zin van hoofdstuk 1) Van: Willem Frederik Hermans 1921 - 1995…

zin die moet glanzen als een paardenvel ligt hier voor het rapen kruipt onder je huid laat je nooit meer los en dit is niet strafbaar maar laat het rusten tot het weer daveren zal in denderland het land der hoog geheven vingertjes om duiding vragend tot alles weer stil sterven zal…

In nog slapend leeg land breekt de zon dwars door sluiers ochtendnevel; sporen wijzen op de mens hier in de oertijd tijdens de dageraad van z'n geest; hij spreekt er de eerste zin om zijn verwondering te uiten.…

Maar na zoiets van twintig jaar Wordt haar dan een brief gezonden Ze opent het, niet wetende Wat daarin zou kunnen staan De eerste zin die doet het al Want er valt al gauw een traan Voor haar was het nooit af geweest Haar gebed werd nu verhoord Ja, haar afgestane dochter Had haar eindelijk opgespoord.…