Alle inzendingen over lam resten vlekken

Hij schilderde een lam zoals jij het ooit in je armen droeg achter het huis dat nu weg is zijn lam was opgebouwd uit figuratieve resten, vlekken, boven de letter N die zijn poten vormden, links en rechts een vlammend angstig duister waartussen het lam AG N US aarzelend en teder naar voren kwam, met hangende oren, bedreigd door AG en US langs…

De mensen van voorbij wij noemen ze hier samen. De mensen van voorbij wij noemen ze bij namen. Zo vlinderen zij binnen in woorden en in zinnen en zijn wij even bij elkaar aan ‘t einde van het jaar. De mensen van voorbij zij blijven met ons leven. De mensen van voorbij ze zijn met ons verweven in liefde, in verhalen, die wij…

als een vlek kwaadaardig woekerend tussen huid en vlees drong je mijn leven binnen zonder te vragen of het wel paste koel en technisch precies werd je verwijderd maar het litteken dreigt…

ooit ligt een haas lam met een stuit resten beentjes mos zacht tellen dagen dubbel een hamer vangt zonder rede loos bloed mooi kreten op vertrekt een laatste stuip met kerstmis voor de deur het klopt kamers vullen geluid…

hemel in een bed van dartelgras zonder te vluchten voor de vlek van de adelaar die over mij valt zijn klauwen in mijn malse vlees slaat en me bloedend meevoert naar gelukzalige hoogten…

Hij wankelde de coupé binnen ging tegenover me zitten en ving mij in zijn drank-kegel Hij hikte: ik is lam stop met drinken man ik niet drinken, ik is lam ja, ja, je bent lam Islamiet niet drinken ach! Islam, ik verstond is lam zeker dronken lam gegeten die zie je veel in de wei…

de droom staat naast het lichaam versoepelt de vlek op de muur die er daarnet nog zat, de rest is een gat van steen, achtergebleven in een ontwaakte huid, nader dan de rok, verder weg dan ooit, met een opgekropt kussen, ontwortelde lakens als moment in vergetelheid…

Wat rest is, de left- overs wat rest is een restant wat rest zijn de brokstukken van wat eens een geheel was, wat rest is de hond in de pot, de deksel op de neus.…

Het is een grote stap voor mij te nemen maar ik wil je bij me in me leven en als het even kan de rest van mijn leven…

De kleine aarde, ik en de rest. Het mannetje leeft. Heeft zijn plaats van gewest tot gewest. Het vrouwtje zorgt zoals zij al eeuwen doet. Het bestaan smaakt naar meer en vraagt maar door Ik en de rest, de kleine aarde heeft er niet meer de middelen voor.…

ze zegt dat ik haar pijn niet kan voelen zij wijst me hier de grens van haar honger naar kaalte het schrale overleven ze lacht dat het schalt leeft liefst in oude kleren wijst naar strepen op de rots hoe hoog het water was een licht gebaar naar het verlaten huis ze wijst naar de vervallen schuur aan het einde van de slechte weg…

ik zie het mes de gaten in mijn lijf het isotopentijdverdrijf dat cellen lam slaat door ze te bestralen de gezonde zullen het wel halen de rest gaat dood verkleurt van rood naar grijs en grauw in ongenezelijke rouw ik ben geen wandelende bom die barst na de halveringstijd de geiger blijft in veilig tikken het leven geeft me nog…

De kruisen overleefd, onder de schittering van vredesvleugels lichten je ogen op, er is een Lam dat alles overleeft!…

Hierop verslond hij met huid en haar Het gehele lam, of 't een Engelse oester waar, En bracht de rest naar huis om er zijn kindertjes op te trakteren. Het lam had hieraan natuurlijk het land, Doch voor de wolf was het net een kolfje naar zijn hand. Schapen en kinderen!…

Intense straling brokkelt kwaadaardige cel tot een verlichting.…

Wrijvend door mijn wimper Voel ik een traan Kriebelend baan je je een weg Over een ongeschoren huid Wat heb jij voor nut Rest mij de vraag Jij miezerig kleine natte vlek Rustend op mijn wang Nadat je mijn vinger bevochtigd hebt? Ben je één van degenen Die ervoor zorgen dat Rimpels mijn gezicht kleuren gaan?…

, En resten mij slechts nog Adem, grond en lucht…

Natuur. Mij best. Parende robben. Mos. De muizenval. Sla. Een ijskast ontdooien. Telefoonrekening. Het parlement. Belachelijke modieuze jurken. Als u maar weet dat ik er ook aan doe, hoe dronken ook. Wie ligt daar op z'n kant? Een auto winnen om langs berg en dal... Bloemlezingen, toeristen, komma's, punten. Te veel om... nou ja, geweldig…

wat doet een man die niets te zeggen heeft blind doof lam hij huwt een soortgelijke vrouw zodat ze zonder ruzie intens gelukkig sterven…

in de kast staan boeken om woorden te voegen bij de daad ik las een gedicht en hoorde daarin het onzegbare spreken we schrijven over de drie-eenheid van cortex, vlees en zaad was de tijd al rijp om stukjes waarheid van het gelijk los te weken? vissenkweken doe je zo en andere titels waar ogen op stuiten door alle commotie blijven…

Zie het snelsonnet van vandaag door Inge Boulonois over lam, oorlam, lam Gods en meer omtrent de lamlendigheid der ellenlange pelgrimage naar de Compostella van Santiago, de marathon voor diehards onder bedevaartgangers. ________________________________ Zo zorgt een oorlam voor een godsmirakel Als nectar, godenspijs en ambrozijn De laatsten zullen…

de stilte waaruit een zwaluw vliegt draagt bolle buiken zilvervissen knipperen, velden bewegen en met een verziend oog wuift het zeewier over mijn schouder het huis, leeg van zomer verzamelt de vlinders van de dag ik waan me Van Gogh en schilder zonnebloemen met blinde handen uit het licht…

Het droogt wel op, maar soms blijven er vlekken achter.…

in elke hoek van hersendood vergroot een woord gedachte laat maar staan -laat het weten het bezinkt in lofzang rond een oude stoel als boekenbal- gebundeld rond de weemoed van mijn cel ik ben er wel uitgeademd in de waas van warmgeblazen asem eindedaags begint opnieuw…

uitstel gevraagd, hij koos een plek om mij in zijn koele armen te begraven, in een laatste snik verdrink ik in het eenzaam zijn van beider zaaigoed doet mij in het zweet ontwaken, het zaad bloeit op als onverkort gewas van een wilde droom, aan de hoogste bieder doorverkocht de uitkomst die ik in je ogen las verscholen achter de blinde vlek…

Of ik je een lichtje sturen kon: je was alleen die dag Ik wachtte op een pakje dus aan huis gekluisterd, stak kaarsje aan en dacht aan jou Pakje kwam, kon ik boodschap doen Plukte sneeuwbal en paars kruid en ging toen ook naar jou Jij zo blij In stilte zaten wij Maar elke keer als ik je zie ervaar ik 't licht in jou, in die besloten…

tussen de resten van haar leven vond ik brieven zonder woord boeken die niet zijn geschreven vragen die nooit zijn gehoord tussen de resten van haar leven vond ik beelden uit haar jeugd liefdes die niet zijn bedreven kinderjaren zonder vreugd tussen de resten van haar leven vond ik foto’s zonder kleur dromen die niet zijn gebleven rozentuinen…

van Heilig Moeten en Groot Verlangen afdalen naar Wilskracht en Strijd maar nee ook die kosten teveel energie wat rest is echt alleen wat is en stroomt en poëzie (met dank aan Emily Dickinson, gedichten nr. 536 + 569)…

moederziel alleen het leven voor haar schatten eindigt nooit sprokkelt splinters scherven snippers in haar kinderen verstrooid…

vergetelheid dimt elk licht er ligt een mist in je ogen blikken vinden niet meer wat jij ziet is geweest en verweven met de jammer van gemis er is geen morgen in jouw toekomstbeeld van leegte vergeven rest je geen streven dan iets te beleven nog even…